คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Lost Memories...4
ปี๊ปปป ปิ๊ป ปิ๊ป ปี๊ปปปปป (มินฮยองตื่นนนนน)
“อื้ออออ ฮื้ออ อื้มมม” Zzz
“ปิ๊ป ปี๊ปปปปปป” (มินฮยองงงงง)
“อื้อออ ชานยอลนา อีกนิดนะอีกนิด” Zzz รอบที่สอง
“ฮยอง เช้านี้เลย์ฮยองทำยากิโซบะด้วยแหล่ะ ห้อมมม หอม”
“อ๊ะ! จริงหรอชานยอล ไม่ได้ๆ เดี๋ยวฮุนนี่กินหมด ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่า มัวแต่เป่าปากเป็ดอยู่นั่นแหล่ะ บรู่ๆ” วิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว
“O_o? เมื่อกี้ฮยองยังขี้เซาอยู่เลยนะ”
“Ya!! ชานยอลนา ปิดประตูห้องให้ฮยองด้วย ฮยองจะอาบน้ำ แล้วนายก็ออกไปข้างนอกด้วย”
“ปิดทำไม ก็ฮยองเป็นผู้ชายนี่นา 555+”
“ชานยอล!! เดี๋ยวนายจะโดน เดี๋ยวเตะให้เดี้ยงเลยยย”
“แล้วใครจะอยู่ในเตะล่ะ แต่...ฮยองขาสั้นนะ จะวิ่งไล่เตะผมทันหรอ 5555+” >_< รีบวิ่งออกจากห้องทันทีก่อนที่เสียงแหลม จะแหลมไปกว่านี้ ช่างเป็นเช้าที่คึกคักจริงๆ -_- แน่นอนว่ามินวูนอนในห้องเพียงคนเดียว แต่บางทีเวลาที่มีสมาชิกคู่ไหนงอนกัน ก็จะมีคนนึงที่จะมานอนห้องเดียวกับมินวู ซึ่งในห้องนั้นมี 3 เตียง เหตุเพราะบางเวลาที่มีแม่ๆของคนในสมาชิกมาเยี่ยมและค้างที่นั่นก็จะได้นอนในห้องนั้น
“อ้า หอมจังเลย ยากิโซบะจ๋า มามะ มาให้เค้ากินซะดีๆ อ๊ะ! มีซุปสาหร่ายด้วย ถูกใจเค้าเลย มามะๆ” >__<
“555+ มินวูอ่า” มินซอกอดขำไม่ได้กับท่าทางของเมเนเจอร์ตัวเล็กของพวกเขา ถึงแม้ว่ามินวูจะอายุน้อยกว่าเขาตั้ง 2 ปี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอสามารถดูแลพวกเขาได้ถึงแม้ว่าจะมีปัญหาบ้าง พวกเขาและเธออยู่ด้วยกันเหมือนครอบครัว เหมือนพี่น้อง และเพื่อน เธอเข้ากับพวกเขาได้ดีทีเดียว จนบางทีเธอก็เหมือนกับเป็นน้องชายของเขาไปเลยอีกคน ไม่แปลกที่พวกเซฮุนจะเรียกเธอว่าฮยอง และไม่แปลกที่พวกเขาจะยินดีให้เธอเข้ามาเป็นเมเนเจอร์ของพวกเขาอีกคน (นอกจากมินซู เมเนเจอร์สุดโหด) พี่พวกเขาจะไม่ค่อยได้ดื้อเท่าไหร่)
“ฮยองอ่า ยากิโซบะ กับ ซุปสาหร่ายของฮุนนะ ฮยองอด!”
“Ya! นายหยุดเลยฮุนนี่ อย่ามามั่ว หลักฐานอยู่ตรงหน้าตั้ง 2 จาน ยังจะมาบอกว่านี่ของตัวเองอีก งื้ออออ” แยกเขี้ยวใส่
“ฮุนนี่อ่า ชอบแย่งมินวูตลอดเลยนะ”
“ฮะ ฮะ ลูลู่ไม่รู้หรอก ว่าแย่งมินฮยองกินอ่ะ มันอร่อยขนาดไหน ฮ่าๆๆ” >__<
“บรู่ๆๆๆๆ” มินวูแลบลิ้นตอบกลับเซฮุน และกินหร่อยต่อไป
“มินฮยอง ซุปสาหร่ายอร่อยมั้ย?” ดีโอถามขึ้น
“อื้มมมม ฝุดๆ ซุปสาหร่ายของดีโอเนี้ยหร่อยที่ซู้ดดดเลยล่ะ”
>__< ดีโอยิ้มหน้าแป้นกับคำตอบที่ได้
“เอ่อ ทุกคนผมว่าผมจะกลับบ้านนะ แล้วผมก็จองตั๋วเครื่องบินไปแล้ว” เลย์เอ่ยขึ้นในระหว่างที่ทุกคนกำลังทานยากิโซบะกัน
“อ่าว ทำไมกะทันหันจัง นายไม่เห็นบอกพวกเราก่อนเลยนะเลย์” ซูโฮเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก
“เค้าไปส่งนะเลย์ อ่า แล้วไฟท์บินกี่โมงอ่า” มินวูเอ่ยขึ้นตาม
“พอดีมันกระทันหันน่ะ เราจองไว้ตอนบ่ายน่ะมินวู” ^^
“อ้าว! แล้วตารางงานพวกเราล่ะครับ แล้วมินซูฮยองจาไม่ว่าหรอ” ไคเอ่ยขึ้น
“อุย! พอดีเค้าลืมบอกอ่ะว่าพวกเราได้วันพักผ่อน 1 อาทิตย์ ก่อนที่จะเตรียมตัวซ้อมกับคอน sm อ่ะ” ^^’
“คิม มินวู/ มินฮยอง!!!” แล้วทุกคนก็พร้อมใจกันประสานเสียง
“อ้า เค้าขอโต๊ดดดด เดี๋ยวเค้าแบ่งช็อคโกแลตให้ก็ได้นะ แฮ่ๆ บรู่ๆๆๆ” :P
“มินวู นะมินวู ยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีก” ลู่ฮานเอ่ยขึ้นอย่างหมั่นเขี้ยว ^^
และหลังจากนั้นทุกคนก็คุยกันเรื่องการกลับไปเยี่ยมที่บ้านของแต่ละคน เลย์กลับจีนแค่คนเดียว ส่วนลู่ฮานไปบ้านของเซฮุน เทาไปเที่ยวที่บ้านของซูโฮ ส่วนสมาชิกที่เหลือก็กลับไปที่บ้านของตัวเอง ส่วนคริสคงไม่ได้กลับบ้านเพราะแม่ของเขาต้องเดินทางไปที่บ้านที่อยู่แคนนาดา ซึ่งแม่บอกว่าจะมาค้างที่หอกับคริสก่อนที่จะเดินทาง แต่คริสก็ยังไม่ได้บอกใคร ได้แต่ฟังสมาชิกทุกคนคุยกันและก็ร่วมแจมด้วยบ้าง
สนามบินอินชอน......
ทุกๆคนพากันมาส่งเลย์ที่สนามบินจนเป็นที่สนใจของผู้คนในสนามบิน
มินวู : “Bye Bye นร้าเลย์ เดินทางปลอดภัยนะ อย่าลืมซื้อขนมที่จีนมาฝากเค้าด้วย แล้วก็ฝากสวัสดีป๊ะกะม๊าของเลย์ด้วยนะ”
แบ็คฮยอน : “เที่ยวให้สนุกนะครับ เลย์ฮยอง
ลู่ฮาน : “อย่าหลับจนลืมลงเครื่องนะอี้ชิง ฮ่าๆๆ”
อี้ชิง : ฮ่าๆ ครับ ทุกคนก็ด้วยนะ เที่ยวให้สนุกนะ ดูแลตัวเองกันด้วยนะเดี๋ยวจะไม่สบาย ผมคงคิดถึงทุกคนแน่ๆ” ^_^
เซฮุน : อะฮิ อะฮิ งั้นฮยองก็อย่ากลับไปจีนเลย ไปเที่ยวกะพวกเราเหอะ ฮิ ฮิ เอ๋! แต่อย่าดีกว่าฮยองกลับอ่ะแหล่ะดีละ ฮุนจะได้จู๋จี๋ ดู๋ดี๋ กะอาลู่สองคน ฮ่าๆ โอ้ยยย!!!” โดนอาลู่ตีไป 1 ป๊าบใหญ่ๆ
เมื่อส่งอี้ชิงขึ้นเครื่องเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันกลับบ้านของแต่ละคน
“มินฮยองอ่า แล้วฮยองล่ะจะกลับไทยป่ะ ผมอยากไปเที่ยวที่ไทยจัง” ^_^ ชานยอลเอ่ยถามระหว่างทางที่พวกเขาเดินไปที่รถ
“อ่า คงไม่ได้กลับอ่ะ เพราะโอป้าของฮยองบอกว่าจะมาทำธุระที่เกาหลี เลยว่าจะมาหาน่ะ ไว้คราวหน้านะจ๊ะ” ^_^
“อ้า จริงดิ งั้นถ้าไปไทยฮยองต้องพาไปเที่ยวด้วยนะ ไปกินอาหารไทยด้วย ขนมไทยก็อร่อยมากๆ แหล่มเลยย (ชานยอลพูดภาษาไทย)” >__<
“ฮ่าๆๆ ได้อยู่แล้ว เที่ยวให้สนุกนะทุกคน เค้าต้องเหงาแน่ๆเลยอ่ะ” คนตัวเล็กพูดจบก็ยู่หน้าเพราะจะไม่ได้เจอทุกคนอีกหลายวัน
“โอ๋ เอ๋ๆ เด๋วแบ็คกี้ให้หม่าม๊าทำขนมมาให้นะ มินฮยอง” ^__^
และหลังจากที่ทุกคนล่ำลากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายพากันกลับไปเยี่ยมที่บ้าน เหลือก็แต่มินวู กะ คริส ที่จะต้องกลับหอไปด้วยกัน โดยที่คริสก็ได้บอกทุกคนไปแล้วว่าแม่ของเขาจามาหาที่หอก่อนที่จะเดินทางไปแคนนาดา
“มินวู กลับกันเถอะทุกคนไปกันหมดแล้วนะ เธอจะยืนรอให้คนทั้งสนามบินเขาไปกันหมดด้วยมั้ย?” คริสเอ่ยขึ้นกับคนตัวเล็กที่กำลังยืนยู่หน้าอยู่ แล้วเขาก็ต้องตกใจเล็กน้อยเพราะคนตัวเล็กกระตุกเสื้อเขา
“หืม? มีอะไรรึเปล่า เหงาหรอ อดทนอีกนิดนะเดี๋ยวฮยองของเธอก็มาแล้วไม่ใช่หรอ”
“งื้อๆๆ มันก็นิดหน่อยนะ แต่เค้าหิวอ่ะ อยากกินนมสดปั่นอ่ะ” ^^
“O_o? ฮ่าๆๆ งั้นก็รีบๆ ขึ้นรถสิ จะได้ไปกินกัน ถ้าช้าไม่รอนะ ยิ่งขาสั้นๆอยู่” คริสอดที่จะขำไม่ได้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะขอแกล้งคนตัวเล็กซะหน่อย เพียงเพราะเขาไม่อยากให้คนตัวเล็กรู้สึกเหงา ^^
“Ya!! คริสฮยองงงง เดี๋ยวเค้าจะกินนมสดปั่นใส่มุกด้วยยยย กินเยอะๆเลย บรู่ๆๆ”
แล้วทั้งสองคนก็พากันไปซื้อนมสดปั่น แล้วก็แวะซื้อขนมกับของกินเข้าไปที่หอด้วย
หอพัก exo……..
“นี่เธอซื้อมาตั้ง 2 แล้วเลยหรอ แล้วไหนจะที่กินอยู่นั่นอีกแก้ว ตัวแค่นี้กินจุจังนะ”
“ก็มันอร่อยนี่นา คริสฮยองกินมั้ยลล่ะ เค้าแบ่งให้ก็ได้นะ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ถ้าคริสฮยองติดใจ ห้ามมาแย่งเค้ากินด้วย” พูดพร้อมแยกเขี้ยวใส่ จนคนโดนอดที่จะอยากแกล้งไม่ได้ สงสัยที่เซฮุนพูดว่าแย่งคนตัวเล็กกินนี่มันจะอร่อยจริงๆ
“ก็ช่วยไม่ได้นะ แย่งเธอกินนี่มันคงจะอร่อยจริงๆแหล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ”
“Ya!! ไม่ได้นะ จะมาแย่งเค้ากินเหมือนฮุนนี่อีกหรอ ฮยองโดนอัดแน่ ฮึ่ม!!” >L<
“ฮ่าๆๆ น่ากลัวจริง จริ๊ง ตัวแค่เนี้ยเก่งจังนะ” ^^
{ปิ๊ง ป่อง}
“เอ๋? ใครมาอ่า” พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไปเปิดประตูต้อนรับผู้มาเยือนคนใหม่ทันที
“ใครมาหรอ มินวู อ้าว! ม๊า ไหนว่าจะมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอครับ”
“อ่า พอดีม๊าเปลี่ยนไฟท์เป็นวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายน่ะจ๊ะ ว่าไงจ๊ะหนูมินวูดูแลลูกม๊าเหนื่อยมั้ย หื้ม?” ^^ แม่ของคริสเอ่ยตอบลูกชายเสร็จก็หันไปถามคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มอยู่อย่างใจดี
“อ่า เหนื่อยค่ะหม่าม๊า คริสฮยองน่ะ ชอบทำหน้ายักษ์ เมื่อกี้ก็แกล้งมินวูด้วย บรู่ๆๆ “ พูดพลางหันไปแลบลิ้นใส่คริส
“ฮ่าๆ จร้าๆ นี่หิวกันยังหื้ม ม่ะ วันนี้เดี๋ยวม๊าจะทำกับข้าวให้กินนะ”
“เย่ๆ กับข้าวหม่าม๊าเนี้ย อร่อยมากๆเลย ให้มินวูช่วยมั้ยคะ มินวูอยากช่วยนะ” >_<
“ม๊า นี่ม๊ามาหาผมหรือมาหายัยเด็กขี้ฟ้องกันแน่เนี้ย” คริสเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ พร้อมกับยู่หน้าไปให้ทั้งคู่
หลังจากนั้นทั้ง 3 คนก็ช่วยกันทำอาหารสำหรับมื้อเย็น ซึ่งส่วนใหญ่คนที่ทำจะเป็นแม่ของคริสมากกว่า อีก 2 คนก็เอาแต่แกล้งกันไปแกล้งกันมา และก็เล่นกันซะมากกว่าที่จะได้ช่วย สุดท้ายแม่ของคริสก็ต้องให้ทั้งสองลิงไปอาบน้ำก่อนที่อาหารเย็นจะไม่เสร็จและก็จะได้มากินข้าว ทั้งสาวคนกินข้าวกันไปถามไถ่กันตามประสา จนกินข้าวเสร็จก็พากันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น
{ ชั้ลคือใครกัน ชั้ลคือแรมโบ้ ชั้ลเป็นใครกัน ชั้ลคือแรมโบ้ แรมโบ้วัวน้อยน่ารัก }
“อ๊ะ! หูกางนี่ ตุ๊ด.. ฮัลโหล หูกางงงงง บรู่ๆๆๆ” O_o? หน้าของคริสกับแม่
“บรู่ๆๆ มินฮยอง Ya!! เมื่อกี้ฮยองว่าผมหูกางหรอ งื้อๆ” แล้วทั้งสองคนก็แยกเขี้ยใส่กันใน vdo call
“ฮ่าๆๆ หูกาง คิดถึงๆๆ เมื่อไหร่พวกนายจะกลับอ่า”
“ตลกล่ะฮยอง ผมเพิ่งกลับมาที่บ้านยังไม่ทันข้ามคืนเลยนะ ฮยองนี่ต๊องชะมัด ฮ่าๆๆ”
“ชิ! บรู่ๆ นี่ๆๆ หูกางกินข้าวยัง วันนี้ฮยองได้กินของอร่อยด้วยแหล่ะ ฝีมือหม่าม๊าของคริสฮยอง ฮะ ฮะ” >_< คนตัวเล็กพูดพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ กับหม่าม๊าของคริส
“อ้าวว หม่าม๊าของคริสฮยอง สวัสดีครับ ไม่ได้จะมาพุร่งนี้หรอกหรอครับ” ชานยอลกล่าวทักทายอย่างสุภาพ
“อ่อ พอดีม๊าเปลี่ยนไฟท์เป็นวันพรุ่งนี้น่ะจร้า เลยมาหาคริสกับหนูมินวูเร็วหน่อย” ^^
และหลังจากที่คุยกันได้ไม่นานชานยอลก็วางไปหลังจากที่คุยกับมินวู คริสและแม่ของคริสเสร็จ เพราะว่าพรุ่งนี้เขาจะไปเที่ยวกับที่บ้าน เลยต้องไปแพ็คกระเป๋า และรีบพักผ่อน
“อื้ออออ กลิ่นอะไรอ่ะหอมจังเลย” พูดแล้วก็เดินออกไปนอกห้องเดินไปตากลิ่นหอมทั้งๆที่ยังกึ่งหลับกึ่งตื่น
“อ้าว! หนูมินวู ตื่นแล้วหรอจ๊ะ ม๊ากะว่าจะไปปลุกหนูหลังจากทำเสร็จอยู่พอดีเลย”
“ตื่น แล้ว ค่ะ หม่า ม๊า ทำ อา ราย กิน หรออ คะ” พูดทั้งๆที่ยังยืนหลับตา จนคนเห็นอดที่จะขำไม่ได้
“หื้ม! ม๊าทำข้าวต้มกุ้งจ๊ะ หนูชอบกินข้าวต้มกุ้งมั้ยจ๊ะ คริสน่ะชอบข้าวต้มกุ้ง ม๊าก็คิดว่าหนูก็คงจะชอบเหมือนกัน” ^_^
“อ๊ะ! ข้าวต้มกุ้ง จริงหรอคะหม่าม๊า มินวูชอบกินข้าวต้มกุ้งที่สุดค่ะ ฮะ ฮะ” >_< ตื่นขึ้นทันทีทันใด
“ฮ่าๆ จร้าๆ ม๊าดีใจที่หนูชอบนะ งั้นเดี๋ยวหนูไปอาบน้ำนะจ๊ะ เดี๋ยวม๊าจะไปปลุกคริสก่อน แล้วเดี๋ยวเราจะได้มาทานข้าวกัน” ^_^
“ฟาน ฟาน ตื่นได้แล้วลูก ไปอาบน้ำเร็วๆ จะได้มาทานข้าวกัน” ^^
“อื้ออออ อีก 10 นาทีนะม๊า” Zzz
“ได้จ๊ะ งั้นฟานก็นอนไปนะ แต่ถ้าหนูมินวูกินข้าวต้มกุ้งหมดม๊าไม่รู้ด้วยนะ” ได้ผลคริสรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะตะโกนมาบอกว่าอย่าให้คนตัวเล็กกินหมด
“อ่า แล้วหนูมินวูไม่กลับบ้านที่ไทยหรอจ๊ะ?” ม๊าของคริสถามขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังทานข้าวเช้ากัน
“อ่า ไม่ได้กลับค่ะ โอป้าของมินวูจะมาหามินวูที่นี่” ^_^
“อ้าวหรอจ๊ะ หนูคงจะคิดถึงโอป้าแย่เลยสินะ แล้วคุณแม่กับคุณพ่อของหนูล่ะจ๊ะ พวกเขาไม่มาด้วยหรอ”
“หม่าม๊าท่านติดงานอ่ะค่ะ และป๊าก็ติดธุระที่แคนนาดาเหมือนกัน แต่โอป้าก็มีธุระที่เกาหลีล่ะ เลยแวะมาหามินวูได้” ^_^
ถึงแม้จะตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม แต่ก็ยังมีแววตาที่เหงาและคิดถึงครอบครัวแฝงอยู่
“ครอบครัวของหนูเขาก็คงจะคิดถึงหนูมากเหมือนกันนะจ๊ะ แต่เอ๊ะ! พ่อของหนูมาที่แคนนาดาหรอจ๊ะ”
“ใช่ค่ะ ป๊าจะอยู่บ้านที่แคลิฟอร์เนียอยู่แล้วค่ะ แต่ป๊าก็มีงานที่ทำอยู่ที่โทรอนโตค่ะ ป๊าเลยซื้อบ้านที่นั่นด้วย นานๆทีที่พวกเราจะได้เจอกันพร้อมหน้าค่ะ”
“หืม งั้นหนูก็เป็นลูกครึ่งไทย-แคลิฟอเนียหรอจ๊ะ”
“ก็น่าจะเป็น ไทย-เกาหลี-แคลิฟอเนียซะมากกว่าค่ะ แฮ่ๆ หม่าม๊าท่านเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีค่ะ ส่วนป๊าก็แคลิฟอเนียค่ะ” ^^
“งั้นหนูก็ต้องมีบ้านที่เกาหลีสิ หนูไม่กลับไปที่นั่นหรอจ๊ะ”
“อ่าค่ะ มีค่ะ ก็กลับไปบ้างค่ะ แต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ มินวูจะกลับพร้อมกับหม่าม๊าซะมากกว่าค่ะ และตากะยายของมินวูท่านก็อยู่ที่ไทยค่ะ มินวูเลยไม่ค่อยได้ไปที่นั่นค่ะ” ^^
และทั้งม๊าของคริสและมินวูก็พูดคุยไถ่ถามกันตามประสา ซึ่งส่วนมากจะเป็นม๊าของคริสที่เป็นฝ่ายถามซะมากกว่า และมินวูก็เต็มใจที่จะตอบคำถามพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม การพูดคุยกันครั้งนี้ทำให้ม๊าและคริสได้รู้จักครอบครัวของมินวู และตัวของมินวูมากขึ้น ถึงแม้ว่าทุกคนในครอบครัวจะไม่ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตานัก แต่มินวูก็ได้รับความรักและความอบอุ่นจากครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี จนทำให้เธอเป็นเด็กที่น่ารักในสายตาของผู้ใหญ่อย่างม๊าของคริสมากเลยทีเดียว และจนถึงเวลาที่ม๊าของคริสจะต้องเดินทางไปที่แคนนาดาแล้ว ทั้งคริสและมินวูก็เดินทางไปส่งหม่าม๊าของคริสที่สนามบิน
“เดินทางปลอดภัยนะครับม๊า ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ พอถึงแล้วม๊าต้องโทรหาฟานนะ แล้วก็ฝากความคิดถึงป๋าด้วยนะครับ คุณปู่กับคุณย่าด้วยนะครับ” คริสกอดม๊าของเขาก่อนที่จะหอมแก้มทั้งสองข้าง และยื่นแก้มทั้งสองข้างให้ผู้เป็นแม่หอมเช่นกัน
“จ้าๆๆ ลูกก็เหมือนกันนะ ดูแลตัวเองด้วยเดี๋ยวจะไม่สบาย แล้วก็ดูแลหนูมินวูด้วยนะลูก อย่าแกล้งน้องล่ะ เข้าใจมั้ย หื้ม”
“โห ม๊า ยัยขาสั้นนั่นน่ะ แสบจะตายไป โดนแกล้งน่ะแหล่ะ สนุกจะตาย ฮ่าๆๆ” >_<
“แนะ! ดูเรียกน้องเข้า เดี๋ยวนะเรานี่” ม๊าของคริสพูดพลางตีไปที่แขนข้างนึงของคริสเบาๆ และดีที่คนโดนพูดถึงไม่มาได้ยินที่คริสพูดถึงตน (ไม่งั้นคงได้มีสงครามเกิดขึ้นแน่ๆ) เพราะมินวูอาสาไปทำธุระเรื่องตั๋วเครื่องบินให้กับม๊า เพื่อที่จะได้ปล่อยให้แม่ลูกได้ล่ำลากัน และก็ได้เวลาที่ม๊าของคริสจะต้องเดินทาง
“ดูแลตัวเองด้วยนะครับม๊า ถึงแล้วอย่าลืมโทรมาหาผมนะ”
“เดินทางปลอดภัยนะคะหม่าม๊าของคริสฮยอง” มินวูเอ่ยลาบ้าง
“เรียกหม่าม๊าเฉยๆก็ได้จร้า เรียกซะยาวเชียว” ^^ หม่าม๊าของคริสเอ่ยอย่างใจดี
“อ่า ได้ค่ะ หม่าม๊า อย่าลืมซื้อขนมมาฝากมินวู้ด้วยนะคะ ฮิ ฮิ”
“ฮ่าๆ จร้าๆ งั้นม๊าต้องไปแล้วนะจ๊ะ ดูแลตัวเองกันด้วยนะ ม๊าไปละ ม๊าไปก่อนนะฟาน ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
“ครับม๊า คิดถึงม๊านะครับ” พูดเสร็จคริสก็เดินเข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกครั้ง และทั้งคริสและมินวูก็ยืนโบกมือบ๊าย บาย จนหม่าม๊าของคริสเดินเข้าไปในเกท และจึงพากันเดินทางกลับไปหอพัก
“อ๊ะ! คริสฮยองเป็นอะไรอ่า?...............
ช่วง writer บ่น:
อ๊ะ!!! เฮียเป็นอะไรอ่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเฮียคริส อ่าาาาา ไว้ตอนหน้าก็ได้รู้กันนะ คึ คึ >__<
มีใครเข้ามาอ่านบ้างแล้วนร้าาาาาาาา อย่าเล่นซ่อนแอบกะไรท์นักสิ คุยกะไรท์บ้างงงง จุ๊ฟฟฟฟ <3
ความคิดเห็น