คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Lost Memories...7
"เฮ้ย!!! ฮอบบิท! อ่าว เธอเองหรอ เอ่อ... เธอ.... ตื่นยังเนี้ย" -__-' คริสที่กำลังสับสนว่าเขาจะขำหรือจะอะไรดีกับท่าทางกึ่งหลับกึ่งตื่นของคนตัวเล็ก
"อืออออ อ่ะ" คนตัวเล็กที่ยืนหลับอยู่ตอนนี้ยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆที่พี่ชายหัวเหม่งเอามาติดไว้ตรงกลางเหม่งของเธอเพราะกลัวว่าตื่นมาจะไม่เห็น คริสรับกระดาษแผ่นนั้นมาอย่างงงๆ พร้อมกับก้มดูกระดาษที่มีข้อความเขียนไว้ว่า "ตัวแสบ โอป้าซื้อซุปมาให้คริสนะอยู่ในตู้เย็นอย่าลืมเอาไปอุ่นให้คริสด้วยล่ะ"
"อ่าว จะไปไหนล่ะ" คริสถานขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจาเดินไป
"ไป อาบ น้ำ ฮยองหิวมากมั้ย เค้าจะได้ทำอะไรให้กินก่อน"
"อะ เอ่อ....ไม่เท่าไหร่ เธอไปอาบน้ำก่อนก็ได้ เน่าชะมัด"
"หืม?? พูดงี้ทำกินเองเลยไป เค้าไม่ให้กินซุปด้วย เชอะ!!" ว่าแล้วก็เดินอมลมจนแก้มป่องเข้าห้องไป
"ฮ่าๆๆ ฮอบบิทงอนด้วยแฮะ" ^__^' เช้านี่คริสตื่นเช้าผิดปกติ ไข้ของเขาดีขึ้นมากเพราะว่าร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ และเหมือนว่าเช้านี้คริสจะได้ชื่อใหม่ที่จะเรียกคนตัวเล็กซะแล้ว
"ฮยองกินไรดีอ่า เค้าคิดไม่ออกอ่ะช่วยคิดหน่อย" มินวูหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เดินออกมาหาคริสที่ห้องนั่งเล่นพร้อมในมือที่ถือแก้วนมอุ่นๆมาให้คริสด้วย
"อ่าขอบใจนะ กินไรดีล่ะ อืมม นึกไม่ออกแฮะ"
"อ๊ะ! เค้านึกออกแล้ว ฮยองเรามีสาหร่ายอยู่ใช่ป่ะ?"
"อะ อื้อ ทำไมอ่ะ เธอจะทำอะไร ซุปสาหร่ายหรอ? ไม่นะ เรามีซุปแล้วหนิ อ้อ! ข้าวต้มก็ไม่เอาแล้วนะ ชั้ลไม่อยากรู้สึกว่ากำลังป่วย"
"No! เค้าอยากกินข้าวผัด แล้วก็คิมบับด้วย"
" O_o? เยอะ!"
"อ๊ะๆๆๆฟังให้จบก่อนสิ เค้าจะทำข้าวผัดกิมจิ แล้วก็เอามาพันกับสาหร่ายไงเหมือนคิมบับอ่ะ ฮยองว่ามันจะอร่อยมะ แต่ช่างเหอะเค้าจะทำ คึ คึ" >_<
{เฮ้อ!! ให้ตายเถอะครับพี่น้องคู่นี้เคยคิดอยากจะรอฟังคำตอบกันบ้างมั้ยเนี้ย อ้อ! สวัสดีครับทุกคนผมพระเอกของเรื่อง คริสสุดหล่อ หมาตาย ควายตะลึงครับ เอ่อ คำนี้ผมเอามาจากรายการ VRZO ครับ ยัยฮอบบิทมินวูเค้าชอบดูคัฟ พวกผมก็ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องเยอะ ดูๆไปครับ ผมว่ารายการเค้าสนุกดีนะ ผมชอบตอนที่ไปสัมภาษณ์ความคิดเห็นครับ เวลาดูพวกผมก็ให้
มินวูแปลให้ แล้วพวกเราก็จะมาถามกัน สนุกดีครับ ผมบ่นยาวไปมะ แต่ผมคิดว่าไม่นะ เอาเป็นว่าไปทำกับข้าวกันเถอะครับ ^_^}
"โอเค งั้นเดี๋ยวชั้ลห่อสาหร่ายเอง ส่วนเธอทำข้าวผัดกิมจิ เคนะตามนี้"
"ฮยอง" คริสหันไปมองหน้าคนตัวเอง แต่คริสก็ต้องตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้ดูเศร้าและกังวล จนคริสอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
"หืม? ว่าไง อะ..... มินวูเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ" คริสพูดพลางเอื้อมมือไปขยี้ผมของคนตัวเล็กเบาๆ
"ฮยอง.. ไม่เรียกแทนตัวเองว่าชั้ลไม่ได้หรอ เค้ารู้สึกว่าเราเหมือนคนไม่รู้จักกันเลย มันดูห่างๆกันยังไงก็ไม่รู้อ่ะ"
^_^ "ขอโทษนะ คำนั้นมันทำให้ฮอบบิทเศร้าใช่มั้ย ฮยองขอโทษนะ ยิ้มได้แล้วนะ โอเคมั้ย หื้ม?" คริสเปลี่ยนคำพูดที่ใช่เรียกแทนตัวเองทันทีหลังจากที่ได้ยินคำตอบ คริสไม่ชอบเลยที่เขาต้องเห็นใบหน้าน่ารักนั้นเศร้า หรือเสียใจ เพราะมันทำให้เขารู้สึกกระวนกระวาย และปวดที่....หัวใจ
"อื้อออ อ๊ะ! แต่ทำไมฮยองเรียกเค้าว่าฮอบบิทล่ะ ya!! ว่าเค้าเตี้ยหรอ ชิ!!" คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกๆรับ ดีใจกับคำเรียกแทนตัวเองใหม่ของคริส แต่ก็สงสัยกับชื่อใหม่เหมือนกัน
"ฮ่าา ก็เตี้ยน่ะสิ ตัวแค่เนี้ยเรียกฮอบบิทอ่ะแหล่ะน่ารักดีออก" คริสพูดพลางเอื้อมมือไปบีบจมูกงอนๆซะหน่อยด้วยความหมั่นเขี้ยว
"งื้ออออ อ๊ะ! ถ้าน่ารัก เค้าให้เรียกก็ได้ คึ คึ"
"เอ๊ะ หรือจะว่าสวยดีล่ะ" คริสรู้ว่าคนตัวเล็กไม่ชอบให้ใครมาชมเธอว่าสวย และต่อมาก็....
"No!!!!! หยุดเลยนะฮยอง รู้ใช่มั้ยว่าเค้าไม่ชอบ ทำไมชอบแกล้งเค้าจังนะ หิวๆๆๆ เค้าหิวแล้วนะ จะทำมั้ยข้าวผัดเนี้ย ฮึ้ย!!"
"เอ่อ แฮะ ลืมไปเลย ป่ะๆๆ รีบทำกันเถอะ เดี๋ยวจีฮุคฮยองตื่นมาก็จะได้มากินเลย"
"อ่าา โอป้าขี้เซาจะตาย ไม่ตื่นง่ายๆหรอก และก็ไม่รู้ว่ากลับมาตั้งแต่ตอนไหน สงสัยจะเช้าแน่ๆเลย" มินวูรู้ว่าพี่ชายของเขาต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แถมยังไม่มีใครซักคนที่จะมาดูแล ไม่ใช่ว่าเธอเองไม่อยากให้พี่ชายมีสาวๆซักคนมาดูแล ก็มันไม่มีใครที่ถูกใจเธอเลยนี่นา ที่เข้ามาส่วนมากก็เข้ามาเพื่อหวังผลประโยชน์ เพื่อธรุกิจของทางครอบครัวแค่นั้น เธอไม่ชอบเลยกับการที่จะต้องมาใช้ชีวิตร่วมกับใครซักคนที่เพียงเพราะแค่เพื่อผลประโยชน์ และก็โชคดีที่ครอบครัวของเธอก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องผลประโยชน์เหล่านั้น เพราะพวกเขาอยากให้ลูกทั้งสองคนมีความสุขและได้ใช้ชีวิตกับคนที่เลือก เธอคิดว่าเธอโชคดีมากๆที่มีครอบครัวที่น่ารักมากขนาดนี้
"ฮยองงงง ไม่เอาอันนี้ อันนุ้นก็ไม่เอา ไม่เอา ฮยองใส่อันนี้ อันนั่นด้วย ฮยอง!!!"
"Ya! คิม มินวู ไหนตกลงกันตอนแรกว่าเธอทำข้าวผัดไง แล้วนี่อะไร นั่นก็ไม่ใส่ นี่ก็ไม่ใส่ นี่เธอจะใส่แต่กิมจิ ไข่ แล้วก็เบค่อนแค่นั้นอ่ะนะ ใส่ผักบ้างสิ ฮยองอยากให้มันมีผักบ้างอ่ะ"
"ฮยองตกลงคนเดียวตะหากล่ะ เค้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย เค้าจะใส่แค่นี้ ไม่เอาผักเขียวๆ มันชิ้นใหญ่เค้าไม่ชอบ ไม่อร่อยด้วย ถ้าฮยองอยากใส่ฮยองก็ทำใหม่เลย อันนี้ของเค้ากะโอป้า"
"หึ ยัยตัวแสบ ไม่กินผักแบบนี้ไงถึงได้เป็นยัยเตี้ยฮอบบิทแบบนี้น่ะ" คริสพูดพลางเอื้อมมือไปขยี้หัวร่างเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว
"พูดแบบนี้นี้เดี๋ยวก็เตะให้ซะสูญพันธ์เลยหนิ บรู่ๆๆๆ" แล้วเช้านี้จะได้กินข้าวกันไหม?
"ฮอบบิท ฮยองว่าเราใส่ผักซะหน่อยมั้ย สีสันมันจะได้ดูน่ากิน หั่นชิ้นเล็กก็ได้"
-_- "งื้อออ ไม่เอาาา ฮยองอ่าเค้าไม่อยากใส่อ่า เค้าไม่อยากมามัวแต่เขี่ยมันออกนะ เอาใส่ปากเป็นคำๆมันอร่อยกว่าเยอะเลยนะ ไม่เอานะไม่ใส่ผักนะฮยอง นะๆ สวยแต่รูปมันจูบไม่หอมหรอกนะฮยอง" ร่ายมาซะยาว พร้อมกับอ้างเหตุผลสารพัดเพราะไม่อยากให้คริสใส่ผัก
^///^ "แหน่ะมาทำเป็นอ้อน แล้วพูดอะไร จูบอะไร รู้ได้ไงว่าจูบของฮยองไม่หอม แล้วอะไร ฮยองออกจะหล่อมาว่าฮยองสวย"
-___- “ฮยองมันเป็นคำสุภาษิตของไทย ตอนนี้เค้าใช้เปรียบเทียบกับข้าวผัดตอนนี้ ถึงแม้ว่าหน้าตาอาหารมันจะดูน่ากินขนาดไหน แต่ถ้ารสชาติมันไม่ได้เรื่องมันก็ไม่ได้ช่วยอะไร ฮยองคิดอะไรเนี้ย อ๊ะ! ฮยองหน้าแดงด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ เขิลเค้าหรอ คึ คึ”
“นี่แหน่ะ เขิลอะไรกัน ไปๆ ไปเตรียมสาหร่ายมาห่อข้าวผัดเลย” คริสจัดการดีดหัวเหม่งของคนตัวเล็กไปหนึ่งทีโทษฐานที่มาทำให้เขิล
“โอ้ย! เค้าเจ็บนะ ฮยองชอบใช้ความรุนแรง เค้าจะไปปลุกโอป้าแล้วก็จะฟ้องโอป้าเลยด้วย บรู่ๆ”
“จะฟ้องอะไรโอป้าฮะตัวแสบ หื้ม?” จีฮุคที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่น้องสาวตัวแสบของเขาโวยวายกับคริสที่จะใส่อันนุ้น ไม่เอาอันนี้ จนเขาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จน้องตัวแสบกะคริสก็ยังไม่เลิกทำสงครามเล็กๆกัน
"โอป้าาาาา คริสฮยองทำร้ายร่างกายน้องสาวสุดน่ารักของโอป้าอย่างรุนแรงเลยนะ นี่ๆๆ ดูหน้าผากเค้าสิ เค้าเจ็บมากเลยนะเนี้ย เจ็บมากที่ซู๊ดเลยยยย" -_-' แค่ดีดหน้าผากดูมันทำอย่างกะโดนไม้ฟาดหน้าผาก
"ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆๆ ไหนๆโอป้าดูหน่อยซิ เจ็บมากเลยใช่มั้ยหื้ม มาๆ จุ๊ฟๆ หายแล้วนะคะเด็กขี้อ้อน" ^_^ จีฮุคก็เล่นไปกับน้องสาวขี้อ้อน พร้อมกับมอนิ่งคิสที่เหม่งซะหน่อย
>__< "คึ คึ โอป้าา มอนิ่งคิส จุ๊ฟ! อ๊ะ!โอป้าจัดการคริสฮยองเลย คริสฮยองจะเอาผักใส่ในข้าวผัดอ่ะ จัดการเลย" งานเข้าผมแล้วครับ ยัยฮอบบิทขี้ฟ้องเล่นผมเข้าให้แล้วครับ
"ใช่ ต้องจัดการ!........... คริส! ไปเอาผักมาใส่ข้าวผัดให้เยอะๆเลยนะ" ^_^ จีฮุคฮยองครับ นอกจากพ่อผม ผมไม่เคยรักผู้ชายคนไหนเท่าฮยองเลยครับ
>:( "โอป้าาาาาาาาาาาาาาา เชอะ!!!!"
"โอ๋ๆๆ ไม่เอาน่า โอป้าล้อเล่นนะ หายงอนนะ แต่ตัวแสบก็น่าจะกินผักอย่างอื่นบ้างนะ หื้ม"
"กิมจิก็ผักแล้วเนี้ย ไม่เอานะ โอป้านะๆๆๆๆ จุ๊ฟ จุ๊ฟ นี่จุ๊ฟสองข้างเลยนะ"
"ฮ่าๆๆๆ จร้าๆ ป่ะๆๆ รีบกินกันเถอะ จะได้เตรียมตัวไปเที่ยวกัน อ้อ! คริสเป็นไงบ้าง ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ไปด้วยกันนะจะได้ไปสูดอากาศ" เอ่อ...ที่ผมพูดเมื่อกี้ขอถอนคำพูดยังทันมั้ยครับ? -_-
สุดท้ายก็ได้กินข้าวกันซะที แต่คงจะเป็นมื้อเช้ากะเที่ยงรวมกัน จนถึงเวลาที่พวกเขาจะได้เดินทางไปเที่ยวกัน จีฮุคให้คริสไปนอนพักผ่อนก่อนที่จะออกเดินทางเพราะเวลาที่พวกเขาจะออกเดินทางคือตอนเย็น
"ตัวแสบทำอะไรอยู่คะ เก็บของเสร็จรึยัง หื้ม?"
"อ๊ะ! โอป้า เราไปกี่วันอ่ะ แล้วไปที่ไหน"
"ไม่บอก ฮ่าๆ เราคงไปนอนแค่คืนเดียว แล้วพรุ่งนี้ตอนเย็นเราก็คงจะกลับเลย ตัวแสบมะรืนโอป้าก็จะกลับไทยแล้วนะ" จีฮุคพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ เพราะเขายังอยากอยู่กับน้องสาวนานๆ
"งือๆ จริงหรอคะ เร็วจังเลย โอป้ายังอยู่กะเค้าแป๊บเดียวเอง งั้น...คืนนี้เรานอนด้วยกันนะโอป้านะ เค้าอยากนอนกอดโอป้าให้หายคิดถึง คึ คึ" พูดแล้วก็เข้าไปกอดพี่ชายสุดหล่อซะหน่อย
"หืม? ขี้อ้อนจริงนะเราเนี้ย อยากกอดโอป้าจริงอ่ะ ไม่อยากกอดหนุ่มๆบ้างหรอคะ" ^_^
"อยากกอดสิ แล้วก็กอดอยู่นี้ไงเนี้ย นี่ๆๆกอดแน่นๆเลย หรือโอป้าอยากให้เค้าไปกอดหนุ่มๆล่ะ ถ้าเค้าไปกอดจริงๆอย่ามาอ้อนให้เค้ากอดนะ"
"No! จะไปกอดจริงๆรึไงหื้ม? ไม่เอาอ่ะเค้าหวงนะ น้องสาวสุดที่รักเลยนะเนี้ย อย่าเชียวนะเด็กดื้อ เข้าใจมั้ยยยย"
"ฮ่าาาา เค้าหวงนะ โอป้าแบ๊วอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" >__<
"ฮ่าาาา นี่ล้อเลียนหรอหื้ม นี่แหนะ ไปๆเก็บของได้แล้ว ดูของให้โอป้าด้วยนะ เดี๋ยวโอป้าไปดูคริสก่อนไม่รู้ว่าตื่นรึยัง เข้าใจมั้ยตัวแสบบบบบ"
"งื้ออออ โอป้าง่า ดึงอยู่นั่นแหล่ะ แก้มเค้าช้ำทำไงเล่า บรู่!"
"คะ............"
"มินวู ทำไม ทำไมเธอถึงจำฮยองไม่ได้ ทำไม เราเจอกันแล้วนะ มินวู"
"..........................." จีฮุคยืนมองคริสที่ตอนนี้กำลังนั่งมองแหวนลูกอมสีฟ้า จีฮุคจำได้ดีและไม่มีวันลืม เหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมาอีกครั้ง เหตุการณ์ที่เขาไม่อาจจะลืมได้ลงจนถึงวันนี้
จีฮุคถึงทั้งรัก ทั้งหวง และเป็นห่วงน้องสาวคนนี้มากๆ เพราะเขาไม่อยากให้เหตุการณ์ในตอนนั้นเกิดขึ้นอีกกับคนในครอบครัวที่เขารัก แน่นอนว่าไม่มีใครที่อยากเจอการสูญเสีย
"คริส.... น่ะ นาย นายจำฮยองได้ใช่มั้ย?" คริสตกใจ และหันมามองจีฮุคในทันที
"ฮยอง อะ เอ่อ ครับ ผมจำฮยองได้"
"ทำไมนายยังเก็บแหวนนี้ไว้อยู่ล่ะ แล้วนายจำมินวูได้ด้วยหรอ"
"อ่า ครับ ผมเก็บแหวนนี้ไว้มาตลอด ตอนแรกที่เจอกันผมก็ไม่มั่นใจหรอกครับว่าจะใช่รึเปล่า ผมยังจำสีผมและดวงตาสีคาราเมลนั้นได้ดีครับเพียงแต่ผมก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ แต่เมื่อไม่นานมินวูเล่าเรื่องวันนั้นให้ผมฟังครับเรื่องตอนเด็กๆที่เราเคยแต่งงานกัน ผมเลยมั่นใจว่าใช่คนๆเดียวกันและยิ่งได้มาเจอฮยอง แต่มินวูบอกว่าฮยองเป็นคนเล่าให้ฟังอีกที"
"อ่อ นายเสียใจใช่มั้ยที่มินวูจำนายไม่ได้"
"อ่าาา ก็นิดหน่อยครับ แต่ผมไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องมันตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว มินวูจำผมไม่ได้มันไม่ใช่เรื่องแปลก ^^"
"ไม่หรอก ถ้าวันนั้น......
"ถ้าวันนั้นทำไมหรอครับ มีอะไรหรอครับฮยอง"
"ซักวันนายก็คงจะได้รู้เองแหล่ะว่าทำไม ขอบใจนะที่นายยังไม่ลืมมินวูกับฮยอง และยังเก็บแหวนนั้นไว้ อ้อ!นี่เก็บของเรียบร้อยรึยัง พวกเราคงไปนอนที่นั่นกันแค่คืนเดียวนะ"
"อ่า ครับ เดี๋ยวผมเก็บของเสร็จแล้วจะตามออกไปครับ"
"โอเค เสร็จแล้วก็เจอกันข้างนอกนะฮยองไปดูตัวแสบก่อน"
"ครับฮยอง" คริสสงสัยและอยากจะถามว่าทำไม ทำไมจีฮุคไม่ยอมพูด แล้วก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น มันทำให้คริสยิ่งอยากรู้ แต่เขาเองก็ไม่กล้าที่จะถาม
"อ้าาาา ทะเล ทะเล้ ทะเล เราไม่ได้มาทะเลด้วยกันนานมากเลยเนอะโอป้า" ^__^
"ดีใจล่ะสิหื้ม? คิดถึงจังเลยเนอะ เราไม่ได้มาที่นี่กันนานแล้วนะ ไม่รู้ตอนนี้ป้าเฮจินกับเจ้าตัวยุ่งจะเป็นไงบ้าง"
"อ๊ะ! นั่นน่ะสิ นี่ๆๆๆ คริสฮยอง เจ้าตัวยุ่งของพวกเราน่ารักนะ เดี๋ยวฮยองก็ได้เจอ คึ คึ"
จีฮุค มินวู และคริสเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของตระกูลคิม และความน่ารักกำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้ที่บ้านหลังนี้
"หม่าม๊าาาาาาา หม่าม๊าพาป่ะป๊ามาด้วยหรอ จีฮวาดีใจจังเลยฮะ คึ คึ" >___<
ช่วง Writer บ่น :
จ้าดา! Happy New Years 2014 ขอให้ลีดทุกๆคนมีความสุขกันม๊าก มาก มาก มาก เลยนะ
งือๆๆๆ ไรท์มาอัพตอนนี้ให้จบแล้วนะ แต่เอ๊ะ! ทำไมจีฮวาเรียกมินวูว่าหม่าม๊าล่ะ มินวูมีลูกแล้วหรอ เอ๊ะยังไง
แล้วป่ะป๊าที่หนูน้อยจีฮวาพูดถึงคือเฮียคริสหรอ เอ๊ะหรือว่าโอป้าจีฮุคกันล่ะ ฮั่นแน่ะ อยากรู้แล้วล่ะซี้
...
....
ขอให้มีความสุขกับ Lost Memories นะฮ้าาาาา ฮุนนี่ปีศาจเค้าฝากมา ฮ่าๆๆๆ
อ๊ะ!! Lost Memories Merry Christmas นร้าาา จุ๊ฟฟฟฟ >__<
ความคิดเห็น