คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Special LJ Kiss ❤ ❤ ❤
ปล.ฟิคนี้โล่แจนะคะ อย่าได้สับสน
SPECIAL ZELO :>>>>
“อื้อออออ” เสียงหวานครางในรำคออย่างขัดใจที่ผมผละร่างบางที่หลับสนิทคาอกออกมาให้เห็นหน้าชัดๆ ผมตื่นขึ้นมามองคนน่ารักในอ้อมกอด ใจก้อยากทำอย่างนี้มานาน แต่ นอนรอคนตัวเล็กมาหาดีกว่า มีบริการมอร์นิ่งคิสถึงที่อีกตะหาก แฮร่!!!
ผมเกลี่ยผมนุ่มที่ปรกเปลือกตาบางออกอย่างเบามือ
“น่ารักจัง” ผมกดจูบแผ่วเบาที่แก้มยุ้ยทันที ร่างบางเริ่มขยับยุกยิกแล้วซกหน้ากับอกผมอีกครั้ง
และเหมือนการขยับตัวครั้งนี้ทำให้ร่างบางตื่นจริง เพราะดูจากร่างบางที่เริ่มบิดตัวมาเบียดแล้วก้ยืดมือขึ้นมาขยี้ตา น่ารักอ่ะ
“อื้ออออออ” เสียงครางหาวหวอด ผมจึงทำเป็นหลับแล้วดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น
“อื้อ จุนฮง ฮืม” ร่างบางขืนตัวออกเล็กน้อยแล้ว คงมองหน้าผมอยู่สินะเพราะลมหายใจอุ่นมากระทบหน้าผมอยู่
“ฮึๆ เด็กบ้าเอ้ย ตื่นสายอีกแล้ว” เสียงหวานแผ่วเบาว่าให้ผมแล้วบีบจมูกผมเบาๆ
“มอร์นิ่งคิสนะเด็กบ้า” เอาอีกแล้วไม่รอให้ตื่นก่อนหรอฮยอง หึๆ ผมคิดในใจรอสัมผัสที่ควรได้รับด้วยใจพองโต ไม่นานสัมผัสนุ่มละมุนที่ริมฝีปากที่ผมรอก้มาถึง
ผมยกแขนขึ้นมากดท้ายทอยเล็กแล้วใช้ท่อนแขนอีกข้างกอดเอวเล็กแน่น เมื่อรู้ตัวว่าโดนหลอกร่างบางก้ดิ้นขืนทันที ผมจึงดูดกลีบปากล่างนุ่มลิ้นเพื่อเอาใจร่างบางให้ผมได้เข้าไปตักตวงความหวาน และไม่นานร่างบางที่พยายามดิ้นหนีก้หยุดระทวยกับรสจูบที่แสนเอาใจของผม ได้ทีผมสอดลิ้นเข้าไปได้ไล่กวาดชิมความหวานที่ไม่ว่าจะจูบอีกกี่ที ก้ยังหอมหวาน แถมความนุ่มละมุนลิ้น และการตอบสนองจากลิ้นเรียวนุ่มที่อุตส่าฝึกปรือเมื่อคืน ยังให้การตอบรับสัมผัสอย่างไร้เดียงสายังทำให้ผมแทบคลั่ง ใจอยากัดและดูดกลืนให้หมดปาก แต่ทำไม่ได้เพราะหวงแหน
“อื้อออ อึก” เสียงหวานร้องประท้วงขึ้นกับการจูบที่ยาวนาน ผมยังไม่อิ่ม แต่ผมก้ผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งและเอาใจ ตาหวานเสหลบผมด้วยความเขินอาย
“ตื่นแล้วก้ไม่บอก หลอกกันชัดๆ” บ่นอุบแล้วซุกเข้ากับอกผมเพื่อซ่อนตวามเขินอาย แฟนใครวะน่ารักแต่เช้า ผมกอดคนในอกแน่น
“อ้าวก้รอมอร์นิ่งคิสอยู่ไง” ผมหัวเราะหึๆในรำคืออย่างนึกตลกกับหูแดงๆที่ปรากฏให้เห็น
“ไม่ต้องพูดเลย เอาซะหายใจไม่ทันแหนะ” หน้าแดงๆที่พึ่งเคยได้เห็นชัดๆตอนที่เจ้าเงยหน้าขึ้นมาเถียง ทำให้ผมค้างไปชั่วขณะ ใจเต้นพองโตคับอก น่ารักได้อีก คิดได้ก้จับหน้าแดงๆมากดจูบแรงๆอีกหลายฟอดหมั่นเขี้ยวจนห้ามใจไม่อยู่
“ฮื่ย พอ พอแล้ว จูบอะไรกันนักกันหนา ลุกไปอาบน้ำเลยนะ”
“ก้ฮยองของผมน่ารักตั้งแต่เช้านี่” หน้าที่ยังคงแดงค้างทำให้ผมยกมือไปหยิกอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ แต่ก่อนเข้าห้องน้ำไป
“หยุดหน้าแดงเลยนะถ้ายังอยากไปทำงาน” ว่าแล้วก้รีบปิดประตูห้องน้ำทันที แล้วเสียงโวยวายก้ตามมา หึๆ น่ารักอ่ะ
ขณะอาบน้าน้ำ ผมก้คิดดถึงเรื่องเมื่อคืน...
“ชั้นผิดอะไรเนี่ย จูบเอาๆ” ร่างบางโวยขึ้นเมื่อผมจูบไม่ปล่อย
“อ้าวไม่จูบก้ได้ งั้นทำอย่างอื่นแทนดีกว่า” ผมยิ้มมุมปากทำตากรุ่มกริ่ม
“บ้า” ร่างบางพูดอุบอิบทุบอกผมดังอั่ก จุกแทบตาย ผมดึงยองแจที่นั่งบนตักหันหน้าเข้าหาผมอยู่เข้ามากอดแล้วเกยคางไว้บ่าเล็ก แล้วโยกไปมาเบาๆ
“ยองแจฮยอง” เรื่องวันก่อนและวันนี้ยังค้างในหัวผมอยู่
“อะไร” ร่างตอบรับ
“ฮยองคิดยังไงกับบังฮยอง” ร่างบางขืนตัวออกมาถาสบตากับผมแล้วยู่หน้า
“นายตะหาก คิดยังไงมาถาม บังฮยองก้เป็นฮยองของเราสิ”
“แล้ววันนั้นที่บังฮยองจูบฮยอองหมายความว่าไงอ่ะ”
“ก้ไม่รู้ ฮยองหลับอยู่” ทำหน้าใขสือได้น่าฟัดจังนะฮยอง
“แล้วคนตาเหลือกๆนั่นล่ะ” คนนี้ผมยิ่งหวั่น เพราะดูจะมีซัมติ่งกันมากที่สุด
“ไอ้เขี้ยวกุดอ่ะนะ”
“ชื่อเขี้ยวกุด???” ประหลาดคนหลุดมาจากการ์ตูนรึไง
“555 ป่าว เค้าชื่อคยองซู เป็นเพื่อนรักฮยองเลยล่ะ เราสนิทกันมาก”
“แล้วอาบน้ำด้วยกันเลยหรอ หอมแก้มกันด้วย” ตอนผมไม่อยู่ทำอะไรกันมั่ง คิดถึงตรงนี้ผมก้หงุดหงิดขึ้นมาทันที
“ก้ใช่” ฮยองพยักหน้าหงึกหงัก ผมดึงฮยองเข้าจูบหนักไปอีกที หงุดหงิดที่ฮยองพูดถึงคนอื่นแล้วยิ้มออกมา อย่างนี้ต้องทำโทษ!!!
“อื้อ” มือเล็กดันอกผมออก แล้วนั่งหอบเอาอากาศเข้าปอดฮักๆ
“คราวหลังอย่ามีอีกนะ ถ้าต้องการคนอาบให้เรียก ถ้าปล่อยให้เค้าจูบ ฮยองได้เจอมากกว่าจูบแน่” ผมคาดโทษร่างบางแล้วลุกไปอาบน้ำอย่างหัวเสีย
พอออกมาก้เจอร่างบางกำลังนั่งรอผมอยู่บนเตียง
“มา ฮยอง เช็ดผมให้” ผมงอนอยู่ ว่าแล้วก้นั่งที่เดิมแล้วเช็ดผมต่อ ไม่นานมือเล็กก้แย่งเอาผ้าขนหนูไปแล้วเช็ดผมให้ผมอย่างเบามือ
“คยองซูแค่เพื่อนฮยองจริงๆ แต่ก่อนเราสนิทกันมากเพราะเราอยู่บ้านข้างกัน เราชอบทำอะไรด้วยกัน แล้วเรื่องอาบน้ำเนี่ยมันเป็นการเปิดใจคุยกันน่ะ แบบว่าเราจะอาบน้ำให้กันแล้วระบายเรื่องต่างๆให้กันฟังแล้วเราจะช่วยกันแก้ใขปัญหาให้กันก้เท่านั้น แต่ถ้าจุนฮงไม่ชอบฮยองไม่ทำอีกก้ได้” แจ้ฮยองอธิบายให้ผมฟัง พูดแปลกๆ ใครจะชอบให้แฟนตัวเองไปอาบน้ำกับคนอื่นกัน
“ใช่ผมไม่ชอบ ฮยองเป็นของผมนะ” ว่าแล้วก้ดึงคนตัวเล็กมากอดอย่างหวงแหน
“หึๆ ได้ ฮยองรับปาก อ่ะ แห้งแล้วไปนอนได้แล้ว” ร่างบางว่าจบผมก้โดนอุ้มไปนอนทันที ทีแรกฮยองก้ทำท่าขัดขืน พอสบตากับผมฮยองก้นิ่งไปทันที
“คืนนี้ผมนอนด้วยนะ” ไม่รอให้ตอบรับผมก้ดึงร่างบางมากอดทันที คนอะไรตัวหอม นุ่ม น่ากินชะมัด น่ารักอย่างนี้ใครจะโกรธได้ลง
ผมยิ้มออกมาด้วยใจลิงโลด หึๆ คิดแล้วก้อยากอาบน้ำกับอีกคน ใต้เสื้อผ้าพวกนั้นจะเป็นยังไงนะ แค่แขนขาวนุ่มที่คอยกอดและโดนกอด ใหนจะคอขาวๆ โอ้ยยยยย ><!!! อยากเห็น คิดแล้วกำเดาไหล ฮรืออออออ อยากเห็น???? [โล่อย่าหื่นสิลูก = =;]
ผมเปิดประตูออกมาก้เห็นร่างบางคู้ตัวในผ้าห่มอยู่ แหนะ ใหนบอกจะรีบลุกไปทำงาน ไหงมานอนคู้เป็นลูกบอล?อย่างงี้ล่ะฮยอง หึๆอย่างนี้ต้อง...........
คิดอะไรๆ [คิดไรอ่ะ?] ได้ผมก้ขึ้นคร่อมแจฮยองทันทีทั้งที่ทั้งตัวมีผ้าขนหนูพันท่อนล่างแค่ผืนเดียว ผมก้มลงหอมแก้มแจฮยองอย่างหมั่นเขี้ยว
“อื้ออออ จ.......จุนฮง โอ้ยยยย ออกไปเลยนะ” มือบางปัดป่ายพันละวัน แต่พอมือบางสัมผัสโดนอกแกร่งของผมก้ชะงัก เหมือนจะรู้ตัวว่ากำลังอยู่ในท่าใหน ฮยองก้มองผมแล้วเบิกตากว้าง ริ้วแดงบนหน้าปรากฏให้เห็นอีกครั้ง
คลิ๊ก!!!
“เมื่อไหร่พวก ก..............เช-รี้ยยยยยย” จากความเงียบเมื่อครู่มีบุคคลตัวดรรมที่สามเข้ามาขัดบรรยากาศ กับคำอุทานแสนติดเทรนที่ออกจากปาก ทำให้ร่างบางใต้ร่างผม?รู้สึกตัว แจฮยองผลักผมออกแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมหันมายิ้มแหยให้แด้ฮยองที่ยืนอึ้งอยู่ แล้วออกห้องไปเปลี่ยนชุดที่ห้องอย่างสบายอารมณ์
“เจลโล่ เดี๋ยว คุยกันก่อน” แด้ฮยองเดินมาฉุดแขนผมไว้ ตอนนี้เรามาหยุดที่บริเวณโต๊ะอาหารที่มีบังฮยอง ฮิมฮยองและอ๊อบฮยองนั่งอยู่ ทุกสายตาจับจ้องที่เราสองคน
“ผมขอไปแต่งตัวก่อนได้มั้ยฮยอง ผมหนาวแล้วนะ” ผมว่าแล้ววิ่งเข้าห้องทันที แด้ฮยองจะดึงผมไว้อีกแต่โดนฮิมฮยองว่าให้ รอดไปนะเรา
..................
ไม่นานผมก้แต่งตัวเสร็จแล้วออกมากินข้าวตอนนี้แจ้ฮยองยังไม่ออกมา แด้ฮยองมองผมไม่สิ เรียกจ้องเขม็งจนตากระตุกเลยตะหาก ผมทำไรผิดอ่ะ ก้ฮยองเองไม่ใช่หรอที่ชงผมนักชงผมหนาอ่ะ? แล้วตอนนี้จะมาหวง เพื่อ?
“เกิดอะไรขึ้น” แด้ฮยองวางช้อนแล้วมองหน้าผมจริงจัง ทั้งโต๊ะเงียบ ผมอึกอัก
“เปล่า” ผมต้องปรึกษาแจฮยองก่อน ถึงความสัมพันธ์และการเปิดเผย
“แล้วที่ชั้นเห็น?” แด้ฮยองพูดเสียงเย็น
“แกเห็นอะไร” เสียงเฮียบังดังขึ้นเสียงเรียบ
“ก้.............”
“อรุณสวสดิ์ทุกคน” ร่างบางเดินตัวปลิวมานั่งข้างผมที่กำลังสึก? เพราะโดนคนบนโต๊ะจ้องเขม่งอยู่
“ยองแจมีอะไรจะเล่าให้ฮยองฟังมั้ย” บังฮยองเอ่ยเสียงอ่อนขึ้นร่างบางที่แย้มยิ้มเมื่อครู่ชะงักกึก ผมเอื้อมมือไปกุมมือแจฮยองไว้แล้วสบตาสวย
“เราคบกันแล้วครับ” ผมพูดออกไป สายตายังคงจ้องลึกลงสายตาใสที่สั่นริกอยู่
เคร๊ง!!!
พรวด
“ใอ้บัง” ฮิมฮยองตามบังฮยองออกไป
“ตั้งแต่เมื่อไหร่” แด้ฮยองถามเสียงเรียบ
“เมื่อคืนฮะ” ผมตอบไป
“ห๊ะ ทั้งที่แต่ก่อนจ้องกันจะกินเลือกินกันเนื้อเนี่ยนะ ยองแจแกคิดดีแล้วหรอ ว่าใช่ไอ้เด็กนี่”
“แล้วที่ฮยองเชียร์ผมล่ะ เพราะฮยองนั่นแหละที่ทำให้ผมคิดได้อ่ะ” ผมว่า
“ชั้นก้คิดว่าแกชอบฮิมฮยองซะอีก แล้วบังฮยองจะเป็นไงเนี้ย” จากมือที่กุมขมับก้ยกมาปิดปากทันทีเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรพลาดไป
“ชั้นรู้ว่าบังฮยองชอบ และบังฮยองก้รู้ว่าชั้นชอบจุนฮง” เสียงแจฮยองพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน พลางก้มหน้าเศร้าอย่างรู้สึกผิด
“ห๊ะ จริงดิ แล้วบรรยากาศมาคุของพวกแกสามคนเมื่อวันก่อนก้มาจากเรื่องนี้น่ะหรอ” แด้ฮยองว่าแล้วก้กุมขมับอีก
“เรื่องอะไรฮะ แล้วเราจะทำยังไง” อ๊อบฮยองที่ผมพึ่งรู้ว่านั่งอยู่ตรงนี้ด้วย หรอ? เงยหน้าจากจานข้าวเคี้ยวตุ่ยๆ เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น นี่ฮยองรู้ป่าวเรากำลังพูดเรื่องอะไร = =;
“.................” บรรยากาศบนโต๊ะตกอยู่ในความเงียบ
“อ๊อบครับ ฮยองว่าเราเตรียมตัวไปขึ้นรถกันเถอะเนาะ ปล่อยพวกนี้มันเครียกันเอาเองเหอะ” ว่าแล้วแด้ฮยองก้ฉุดแขนอ๊อบฮยองออกไป
.................
หลังจากแด้ฮยองเดินออกไป เราก้มองหน้ากันเงียบๆ
“ฮยองทำถูกแล้วใช่มั้ยจุนฮง” แจฮยองเอ่ยถามสีหน้ากังวลปนเศร้า
“ครับ ไม่เป็นไรนะ ผมเชื่อว่าบังฮยองเข้าใจเรา เดี๋ยวซักหน่อยบังฮยองจะทำใจได้เอง” ผมดึงร่างบางมากอดปลอบ จุดเริ่มต้นมันคือตรงนี้ตะหาก
TBC.
ไรท์ :>>>> โล่บอกแล้วนะว่ามันพึ่งเริ่ม ^^
[จนจบสเปเชี่ยวเนี่ยนะ = =;] ค่ะ ตามที่บอก มันพึ่งเริ่ม???
อย่าคิดว่าโล่แจจะง่ายนะ บอกแล้วนะคะ มันเหมือนคลื่นทะเลค่ะ เป็นคลื่นๆ???
คู่ต่อไปเตรียมแสตนด์บายแล้วค่ะ หึๆ
คุณพร้อมรึยัง?????????
พร้อมแล้ว!!!! เม๊นท์เลยยยยยยย กร๊ากๆๆๆ
[ไรท์ปกติดีค่ะ แค่เสียสตินิดหน่อยเอง ^^;]
เฮียอยากได้คนจัดของช่วยมั้ยคะ ไรท์ขอเสนอหน้า ^///^ [โดนตบ#]
ความคิดเห็น