ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Kissing U [LJ]

    ลำดับตอนที่ #2 : Morning Kiss ......

    • อัปเดตล่าสุด 22 เม.ย. 57












    ZELO  :>>>>

     


     

    ไม่เข้าใจเลยจริงๆ.......

    ฮยองเค้าคิดอะไรอยู่????

    ทุกวันนี้มันคืออะไร????






     

     

    มอร์นิ่งคิสนะไอ้เด็กโย่ง  น้ำเสียงหวานบางเบาพร้อมกับสัมผัสนุ่มละมุนที่ริมฝีปาก  ลมหายใจอุ่นๆ  กลิ่นหอมอ่อนๆ  และมือนุ่มนิ่มที่สัมผัสไล่จากหน้าผากลากลงตามสันกรามแผ่วเบา   ก่อนจะผละไปเหลือไว้เพียงความอบอุ่นและกลิ่นหอมอ่อนๆเช่นนี้ทุกวัน  การปลุกหรอ???   แล้วทำไมไม่รอให้ตื่น???   ทำไมต้องพูดเบาๆ???    สงสัย  แต่ไม่กล้าลุกมาถาม  เพราะกลัว  กลัวว่าถามไปแล้วจะไม่มีมอร์นิ่งคิส   แล้วจะไม่มีสัมผัสอ่อนโยนแบบนี้อีก  ปล่อยไปแบบนี้มันคงดีแล้ว    มัน....คง....จะดีแล้วสินะ

     













     

     

    “จุนฮง  ทำไรอยู่วะ” 

     

    เฮือก!!!

     

    “เล่นไรอ่ะ  ฮยองตกใจหมด  เอาหน้าไปไกลๆเลย”  ผมว่าพลางผลักหน้าหวานออกห่างทันที  คนบ้าอะไรชอบทำให้ตกใจอยู่เรื่อย  ใหนจะชอบเอาหน้ามาใกล้ๆ  แอบจุ๊บแอบหอมให้ใจหายเล่นอีก  วุ่นวายถึงใอ้ก้อนเนื้อข้างในมันเต้นแรงจนจะทะลุออกมาอยู่รอมร่อ

     

    555  ก้เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว?  แล้วตกลงทำไรอยู่วะ”  ว่าพลางเดินอ้อมโซฟามานั่งลงลงข้างๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ  เอาอีกแล้ว................

     

    ตึก ตัก!!!  ตึก ตัก!!!  ตึก ตัก!!!

     

    “ม......ไม่มีไร”  ผมลุกออกมาจากสายตากลมวาวช่างจับผิดนั่น  พร้อมตรงไปยังห้องนอนทันที  จะให้รู้ได้ไงว่าดู OPV LoJae อยู่........

     

    “เดี๋ยวดิ  ชั้นถามยังไม่.......”

     

    “แจ้  เฮียเรียกพบแกว่ะ”  เสียงแดฮยอนฮยองที่พึ่งเข้ามาเรียกแทรกขึ้น  ขอบคุณพะเจ้า  องค์ดำ?  ที่ช่วยหัวใจลูกให้ได้เต้นปกติซักที  เฮ้อ..........

     

    “มีไรวะ”  ยองแจฮยองยู่หน้าขัดใจ  ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดชนไหล่แดฮยอนฮยองไป

     

    “สงสัยเฮียจะคิดถึงแกว่ะ  ไม่มีคนไปให้แกล้ง”  ผมยืนมองแดฮยอนฮยองหันไปทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้ยองแจฮยองแล้วไง  มองจากตรงนี้ก้รู้จากใบหูที่แดงๆที่โผล่ให้เห็น  ก่อนร่างบางจะหายเข้าไปห้องทำงานของพี่ใหญ่ของวง  ใช่ยองแจฮยองแอบชอบยงกุกฮยอง  และดูท่ายงกุกฮยองก้ชอบยองแจฮยองด้วย   พอคิดถึงจุดนี้ได้  หัวใจเจ้ากรรมมันก้กระตุกเจ็บๆ  จนเหมือนมันจะหยุดเต้นซะให้ได้

     

    “..........โล่

    ............เจลโล่

    ..........ย๊า.............เจลโล่”

     

    “อ่ะ  เอ่อ   คร  ครับ   มีไรครับ”   ผมเผลอแป๊ปเดียวแด้ฮยองก้หายตัวจากฟากห้องมายืนโบกมือหยอยๆอยู่หน้าผมซะแล้วหรอ  เฮ้ยฮยองมีพลังหายตัวได้ [ไม่ใช่แระโล่เอ้ย = =;]

     

    “ทำหน้ายังกะเห็นผี  เป็นไรวะ  ยืนเหม่ออยู่ได้”  แด้ฮยองฮยองเดินผ่านผมไปเดิมน้ำที่ตู้เย็นใกล้ๆ 

     

    “เปล่าซะหน่อย”  ผมว่าแล้วเดินเข้าห้องตนเองทันที

     

    “เฮ้ย  อ๊อบบี้ล่ะ”  ยังไม่ทันจะปิดประตูแด้ฮยองก้ดึงประตูไว้ซะก่อนจะถามถึงฮยองอีกคน

     

    “ซ้อมเต้นอยู่มั้ง”  ผมว่าแล้วหันไปสนใจเจ้าจอทัชสกีนตรงหน้า  ก้จะดูอะไรล่ะ  ถ้าไม่ใช่ใอ้เจ้าของหน้าหวานที่มีผลต่อการเต้นของหัวใจ.......

     

    “เอาแต่มอง   ไม่รู้จักคว้า  ระวังนะ  เค้าจะโดนฉกไปซะก่อน”  กับระเบิดอีกลูกที่ร่างดำทิ้งไว้   แล้วจากไป

     

    อะไรกัน  พี่เค้ารู้หรอ  รู้อะไรล่ะ  รู้ถึงใหน  แล้วฮยองเค้าจะปากโป้งไปบอกใครรึเปล่า  โว้ยยยยย  ผมเริ่มคล้ายคนบ้านั่งทึ้งหัวอยู่คนเดียวในห้อง  คำพูดของแดฮยองยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอด

     

    “โว้ยยยย”   ฮึ่ย!!!  อย่างนี้มีเครีย  แด้ฮยองคงอยู่กับอ๊อบฮยอง  คิดได้ขายาวก้ก้าวจะออกห้องทันที

     

    ครืด!!!!

     

    ปึ๊ก!!!

     

    “เฮ้ย!!!/โอ๊ยยยยย”  ผมเปิดประตูออกไปก้พบกับร่างบางที่นอนแอ่งแม๊งอยู่ตรงหน้า

     

    “แจ้ฮยอง”  ผมตกใจรีบลงไปพยุงยองแจฮยองให้ลุกขึ้น

    “โอ้ยยยเจ็บจังเลยอ่า    ไอ้น้องบ้า  นายทำก้นชั้นระบมไปหมดแล้วนะ$@#%$&^%^*(*)(_)O_}+  ผมวางยองแจฮยองบนโซฟาอย่างเบามือที่สุดแล้วนะร่างบางยังโวยวายไม่เลิก  ให้ตายสิคนอะไรบ่นอยู่ได้แถมน่ารักอีก  ท่าจะเจ็บมากหน้าแดงไปหมดเลย  แถมใอ้ปากแดงๆนั้น  เมื่อกี้กำลังจะบ้าเพราะคนดำ?  แต่ตอนนี้กำลังเบลอเพราะคนน่ารัก

     

    “ย๊า  มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ  มองแล้วชั้นจะหายมั้ย”  อ้าวมองก้ไม่ได้  ผมผิด? 

     

    “แล้วพี่จะให้ผมทำไงอ่ะ  ทายาให้ไง”  ผมถามกวนๆไปอย่างไม่รู้จะทำอะไร  ก้พี่เจ็บก้นไม่ใช่หรอ?

     

    “ก้เออดิ   เลือดจะออกหมดตัวแล้วมั้งเนี้ย”  ห๊ะเลือด?  ไหงมีเลือดได้อ่ะ  พี่เค้าล้มเฉยๆไม่ใช่หรอ

    เฮ้ยยยย  เลือด  ศอกยองแจฮยองมีเลือด

     

    “โวยวายไร   ใครเป็นอะไร?  เลือดๆ???”   เสียงทุ้มแหบต่ำอันเป็นเอกลักษณ์ของพี่ใหญ่ของวงดังขึ้น   เฮ้ย  เฮียบังจะไม่แหก อกกุหรอว่ะ

     

    “เอ่อ   คือ”   ร่างบางเตรียมจะอธิบาย

     

    “เลือด.........ยองแจ   นายไปทำอะไรมา  ทำไมเลือดออก  รอแป๊บนะเดี๋ยวหายามาทาให้”  ว่าจบร่างโปร่งก้เดินหายเข้าไปอีกห้อง  ส่วนผมหรอ  เป็นคนทำยองแจฮยองเจ็บได้แต่ยืนเอ๋ออยู่ได้   ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย  ให้ตาย

     

    “หลบหน่อยดิ”  ยงกุกฮยองแว๊บมาพร้อมกระปุกพยาบาลเสร็จสรรพ   แล้วลงมือทำแผลให้ยองแจฮยองให้อย่างเบามือ  ดูจากที่ยองแจไม่ยักจะร้องซักแอะ ท่าจะถนอมกันมาก  ส่วนผมยืนเป็นเสาเกะกะเค้าอยู่ตงนี้หรอ  คิดได้ผมก้จะเดินหนี  ในใจรู้สึกโหวงๆอย่างบอกไม่ถูก

    “นั่น  นายจะไปใหนอ่ะ”  ยองแจฮยองถามขึ้นเมื่อผมกำลังจะออกมาให้ห่างจากคนสองคน 

     

    “หาแดฮยอนฮยองฮะ”  ผมว่าแล้วเดินออกมา   ทุกก้าวกับความคิดมากมายที่ตีกันอยู่ในสมอง  นี่เราคงไม่คู่ควรกับยองแจฮยองสินะ

     










     

    ............................................

     

    คลิ๊ก!!! 

     

    “แด้ฮยองงงงง   เฮ้ยยยย   ฮยองทำไรอ่ะ”  ................................




    ???????????????????????????











     

     



     

     ไรท์ >>>>>>>>  ฮ่าๆๆๆๆๆ  อย่าพึ่งตบไรท์นะ  [โดดหนีตามกบโล่]

    ก้มาอีกแล้วสำหรับอีกตอน  หึๆ 

    ขอขอบคุณ >>>> baby cat และ_knewz_  นะคะ 

    กำลังใจพุ่งกระฉูดเลย  ^^








    เอ๊ะคู่นี้มันยังไง



    ขอนอกเรื่องค่ะ ;p >>>>>>>

    [โล่] : เฮียคนนี้ผมขอ

    [บัง] : เรื่องไรกุจะยอม???


     

    ขอขอบคุณ : themy  butter

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×