love’sjumbleรักสุดร้ายกับคุณชายสุดจอมป่วน(ขี้แย) - นิยาย love’sjumbleรักสุดร้ายกับคุณชายสุดจอมป่วน(ขี้แย) : Dek-D.com - Writer
×

    love’sjumbleรักสุดร้ายกับคุณชายสุดจอมป่วน(ขี้แย)

    ผู้เข้าชมรวม

    68

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    68

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 ก.ย. 56 / 21:41 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

    ชื่อ :    เอริกา   คาเดียนไรด์

              Arika    Kadernice

    ชื่อเล่น :   น้ำฟ้า(narmfa)

    เชื้อชาติ : ไทย-ฝรั่งเศส

    เกิดวันที่ :   9    กันยายน

    ส่วนสูง :   165   ซม.

    น้ำหนัก :    45  กม.

    งานอดิเรก :    ช็อปปิ้ง    ทำอาหารและขนมไทย     วาดรูป  และแต่งนิยาย

    สีที่ชอบ :     สีฟ้า

    สีที่เกลียด :  สีแดง

    อาหารที่ชอบ : อะไรก็ได้ที่momเป็นคนทำ

    อาหารที่เกลียด : อาหารที่ไม่มีผัก

    สเป็คผู้ชาย :   ขาวสูงหุ่นดี  มีความเป็นผู้นำสูง   หล่อ   น่ารัก  ก๊วน

                                “ค่ะ!ตอนนี้รายการของเราก็หมดเวลาลงแล้วค่ะขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีและแขกรับเชิญของเราในวันนี้ด้วยค่ะ!ขอบคุณค่า”หลังจากที่พิธีกรพูดจบฉันก็เดินออกมาห้องเปลี่ยนชุดของดาราเจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังนัวเนียนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมากแต่น้อยกว่าฉัน(ขอชมตัวเองไว้ก่อนนะค่ะ>_<)กันอย่างเมามันแต่ฉันเห็นจนชินตาแล้วหล่ะเพราะเพื่อนตัวดีของฉันนี่แหละนะฉันอยากจะย้ายห้องออกจากห้องนั้นมากมายเลยหล่ะเพราะไอ้พื่อนบ้านั้นมันลากผู้ชายมาโซเดย์มาคอมกินตับกันในห้องของเรา(เพราะแบ่งเป็นสองโซนอ่ะนะ-.-!^^^)ทุกวันเลยอ่ะฉันบ่นไปพลางขับรถไป เฮ้ย!ถึงห้องสักทีอืม...รู้สึกเดี๋ยวนี้ห้องมันรกมากเลยนะว่าแล้วก็เดินไปเก็บของที่รกหูรกตาอยู่แล้วโยนลงไปในถังขยะเพราะยังไงมันก็ไม่ใช่ของฉันก็มันเป็นของเพื่อนสนิทตัวดีของฉันนั้นเองดูสิมีแต่อะไรก็ไม่รู้กางเกงในเอย ยกทรงเอย ถุงยางเอย แล้วก็!ก็!ก็!เออเออ...ถุงใส่น้ำแข็งเฮ้ย!!นี่เพื่อนฉันมันเอามาทำไรหรือมันเอาน้ำแข็งมาป้อนปากกันตอนโซเดย์มาคอมกันเหรอ?ว่ะ!แต่!ฉันก็ได้แต่พึมพำเบาๆไปก็เท่านั้นแหละด่ามันอีกครั้งก็ไม่เข้าสมองมันสักกะทีแต่ปกติฉันไม่ได้เป็นคนเรียบร้อยอะไรหรอกฉันออกจะเป็นคนที่ห้าวๆหน่อยนะเพราะทางบ้านบังคับให้ฉันเป็นแบบนั้นพูดแบบเพราะๆแต่งตัวสึโครตหวานเลยแต่ความจริงมันไม่ใช่หรอกฉันต้องแกล้งเป็นอย่างงั้นก็เท่านั้นเองฉันน่ะแอบไปเรียนยูโด เทควันโด มวยไทยอะไรแบบนี้ตอนที่คุณพ่อส่งฉันไปเรียนเต้นอะไรบ้าๆบอๆอะไรก็ไม่รู้ของเค้าด้วยหล่ะเค้าเรียกว่าอืม... น่าจะ“บัลเลย์”มั่งนั้นแหละอะไรก็ไม่รู้เต้นๆหมุนๆโครตงงอ่ะเย้!!!เก็บของเสร็จสักที

    “เฮ้!!ยัยฟ้าแกทำไรน่ะ”นั่นไงเพื่อนตัวดีของฉันมาแล้วเออลืมไปเพื่อนสนิทของฉันชื่อลินลี่พวกเราเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติของโลกนี้ฉันกับลินลี่กับเพื่อนของฉันอีกสามคนพวกเราเป็นพวก“kiss”หัวหน้าแก๊งก็คือฉันเองพวกเราสามารถแปลงร่างกลายเป็นเสือได้และพวกเราก็มีคู่อริอีกสองหมู่ชึ่งเป็นเหมือนพวกเรานั้นก็คือ       “like”ที่สามารถแปลงร่ายการเป็นงูได้เละ“mike”ที่สามารถกลายเป็นอินทรีได้แต่พวกเราเป็นพวกรักสันโดติไม่ไปยุ่งเรื่องของใครจนกระทั่งพวกเราได้พบวัตถุชิ้นหนึ่งที่แสดงบอกให้เห็นว่าพวกมันต้องการที่จะเป็นใหญ่เพียงกลุ่มเดียวเพราะอย่างงี้พวกฉันจึงต้องต่อสู้กับพวกมันเงื่อนไขของพวกเราก็คือต้องการพลังงานจากผู้ชายโดยการมีเซ็กซ์กับผู้ชายพลังจะได้มากได้น้อยแล้วแต่ความยินยอมของคนนั้นถ้าให้มากก็อาจตายได้เหมือนกันพลังชีวิตสามารถรักษาแผลทุกอย่างได้ภายในหนึ่งคืนฟังดูแล้วทุกคนอาจไม่เชื่อแต่เชื่อเถอะมันคือความจริงและแน่นอนว่าพวกเราต้องหน้าตาดีหรือสวยมากๆเพื่อที่จะหาเหยื่อได้มากขึ้นพวกเราทุกคนจะรวยเป็นพิเศษนั้นก็คือโครตรวยเงินเนี่ยก็มาจากการทำงานของพวกเราและบรรพบุรุษนั้นเอง

    “เฮ้!!ไอ้ฟ้ายังอยู่มั้ยเนี่ย!”เออใช่เล่าเพลินจนลืมยัยนี่ไปเลยอ่ะ“อยู่สิยะ!ฉันยังไม่ตาย”ว่าแล้วก็เอามือไปเคาะหัวลินลี่ทีหนึ่ง“โอ๊ย!เจ็บนะ!ยัยเพื่อนบ้าเออแล้วนี่แกไปออกรายการเป็นไงบ้าง”

    “อืม..ก็ดีนะแล้ว!วันนี้แกไม่ลากผู้ชายมาอีกแล้วเหรอ?”ฉันพูดไปพลางเดินไปนั่งโซฟาแล้วหยิบรีโหมดขึ้นเปิดทีวีดู“แหมแกก็!พามาทุกวันฉันก็เหนื่อเป็นนะ-^-”ดูมันทำหน้าเข้าสิ“หึ!ไปอาบน้ำแล้วนอนๆปพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า”
    “อืม
    !ไปหล่ะนะ!ราตรีสวัสดิ์”ลินลี่พูดแล้วยกมือบ๊ายบายแล้วเข้าห้องนอนของตัวเองหลังจากนั้นฉันก็จัดการปิดทีวีแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำแล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะเข้านอนแล้วแต่วันนี้ดาวสวยจังเฮ้ย!!!วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ!“เฮ้ย!!!วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ!”ว่าแล้วฉันก็ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนเฮ้ย!!!คนเราต้องก้าวเดินต่อไป!

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น