อลิช มังกรเกิดมาเพื่อคู่กระต่าย G-Bom

ลำดับตอนที่ #2 : กระต่ายกลับบ้านเกิด

"ถ้า พี่จี จะพาดพิงถึงเรื่องที่พ่อกับแม่ฝากฝังไว้ละก็ บอมพูดเว้นไว้ก่อนจะถอนหายใจออกมา " ไม่ต้อง "

" จีเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ก็ถึงกับเงียบขึ้นมาในช่วงวินาทีหนึ่งทันที

" บอมปาดน้ำตาก่อนจะเดินขึ้นห้อง แต่็ถูก จีดึงมือเอาไว้ก่อน คือ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น พี่ขอโทษ

" พี่จีจะมาขอโทษฉันทำไมมันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่หรอค่ะ พี่อย่ามาดูแลฉันเพราะพ่อกับแม่ของฉันสั่งเสียไว้เลย ฉันดูแลตัวเองได้ พี่กลับไปเถอะ

" คือมันไม่ใช่แบบนั้นนะฟังพี่ก่อน จี พูดก่อนจะดึงตัวของบอมมาประกบจูบ �ทันใดนั้นเสียงประตูก็ถูกเปิดออกโดยดาร่าที่พึ่งกลับมาจากที่ทำงาน

ด้วยความเหนื่อยล้าเธอ ก็ต้องตกตะลึ่งกับเหตุการณ์ตรงหน้า OoO และด้วยความที่เธอยังเบลอๆ อยู่เธอก็เลยต๊องๆไปชั่วขณะ

" ขอโทษนะค่ะ พอดีเข้าบ้านผิดขอโทษค่ะ ดาร่า ก้มโค้งงามๆอยู่หลายทีก่อนจะรีบปิดประตูบ้านแล้วเดินออกไป

" บอมรีบผลักจีออกและฟาดนิ้วมือเรียวไปที่แก้มของจีทันที จากนั้นเธอก็รีบหนีขึ้นห้องทันที

" ดาร่าเดินหันกลับมาที่ประตูบ้านก่อนจะมองเลขที่บ้านอย่างชัดเจน บะ บ้านเรานี้หว่า��เธอรีบเปิดประตูเข้าไปในบ้านทันที

จีมองดาร่าก่อนจะเดินออกไปเพราะรู้ดีว่าเธอจะต้องถาม�

พี่จีเีดี๋ยวเมื่อกี้นี้ เกิดอะไรขึ้น พี่จีทำอะไร ยัยบอมค่ะ

" ขอตัวนะ พี่ยังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ จีทำท่าจะขึ้นไปตามบอม แต่ก็ถูกดาร่าห้ามเอาไว้

" ถ้ายัยนั้นกำลังโกธรห้ามอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หลอกค่ะอย่าพยามยามเลยนะค่ะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ พี่จี ค่อยมาใหม่ดีกว่าไหมค่ะ

" จีมองดาร่า ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จาอะไร
�
ดาร่ารีบเดินขึ้นบันไดไปไปที่ห้องของบอมทันทีเธอใช้กุญแจสำรองเปิดประตูเข้าไปก่อนจะมองหาบอมที่ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของห้องแต่ก็คงจะเดาไม่ยากเพราะบอมชอบนั่งโซฟาทรงไข่ที่อยู่ในห้องอีกฟากหนึ่งของห้องนอน เธอเห็นเพื่อนร้องไห้แล้วก็อดสงสารไม่ได้

" บอม ใจเธอน่าจะรู้ดีที่สุดว่าเธอกำลังคิดอะไรนะ ฉันอยู่กับเธอมาก็นาน แต่นิสัยเธอนะเอาใจยาก อะไรที่คิดว่าใช่เธอก็รีบคว้าไว้ซะก่อนที่มันจะสายไปก่อนที่เธอจะไม่เหลือใครเลย

" บอมหมุนโซฟากลับมาเผชิญหน้ากับดาร่า ก่อนจะเช็ดน้ำตาออก บางทีฉัน ก็คิดว่าฉันกับพี่จีหน้าจะเป็นพี่น้องกันได้ แต่บางทีฉันก็คิดว่าฉันชอบพี่เค้า ฉันต้องทำยังไง ฉันอยากหนีไปไกลๆ ให้ตัวเองรู้ใจตัวเองว่าที่แท้จริงแล้วฉันคิดยังไงกับพี่จีกันแน่ บอมพูดก่อนจะซบที่อกของดาร่า

" ดาร่าได้แต่ยืนกอดบอมนิ่งและปล่อยให้บอมร้องไห้ออกมา �นี้คงจะเป็นละครฉากใหญ่เลยละ ฉันจะรอดูละครเรื่องนี้ละกัน



เช้าวันต่อมา........................


" จีก็ยังคงตื่นเช้ามาทำอาหารให้ให้บอมทานเหมือนอย่างเคย ดาร่ามองแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เธออยากจะตายหนีสองคนนี้ไปจริงๆ

ดาร่าเดินลงบันไดมาก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆให้จี

ตื่นแล้วหรอ บอมละ�

" เออคือ บอมเค้า

"งันเดี๋ยวพี่ไปตามบอมเองดีกว่า ดา ทานข้าวไปก่อนเลยก็ได้นะ

" พี่จีค่ะ คือ บอมเค้า ดาร่าก้มหน้าก่อนจะพูดออกมา บอมเค้าไม่อยู่แล้วละค่ะ

" จีที่ยิ้มสดใสเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็นบึ่งดึงทันที ไม่อยู่แล้ว หมายความว่ายังไง

" ดาร่า กระอักกระอวนใจก่อนจะตอบ บอมเค้าไป อเมริกา ตั้งแต่ตอนเที่ยงคืนแล้ว ค่ะ

"อะไรนะ จีพูดเสียงหลงออกมา ก่อนจะมองไปที่โรงรถเพื่อมองหารถของบอม แต่พบว่ารถที่บอมใช่เป็นประจำไม่อยู่แล้ว น้ำตาของจีเอ่อล้นออกมา

อย่างห้ามไม่ได้ ซึ่งดาร่าก็ได้แต่นั่งมองด้วยความรู้สึก สงสาร

" พี่จีให้เวลา ยัยบอมนิดนึงนะค่ะที่ยัยนั้นไปก็เพราะว่าอาจจะยังไม่รู้ใจตัวเอง พี่จีไม่โกธรนะค่ะที่ยัยนั้นไปใช่ไหมค่ะ

" จีทำหน้านิ่งก่อนจะเปลี่ยนจากสายตาที่อ่อนโยนเป็นสายตาที่ร้ายกาจ ถ้าอยากไปก็หนีไป ในเมื่อสายตาของเค้าไม่มีพี่ พี่ก็จะไม่สนใจเค้าอีก

จีโกธรจัดจนถึงขั้นเปลี่ยนนิสัยไปในพริบตาโดยที่ตัวดาร่าเองก็คาดไม่ถึง หลังจากนั้นไม่นาน จี ก็ไม่เคยมาบ้านอีกเลย เดินผ่านก็เหมือนหุ่นยนต์เดินได้

ควงผู้หญิงเค้าบ้านไม่ซ้ำหน้าไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครทั้งสิ้น

" เฮ่ออออออ ดาร่าถอนหายออกมา ยัยกระต่ายเอ้ยยย กลับมาเมื่อไหร่เธอโดน มังกร ขย้ำ ตายคามือแน่