อลิช มังกรเกิดมาเพื่อคู่กระต่าย G-Bom

ลำดับตอนที่ #1 : กระต่ายหาย

.................................................

.................................................

หลังจากเรื่องราวที่น่าตกใจเมื่อวานนี้ได้ผ่านพ้นไม สาวน้อยแก้มป่อง บอมมี่  ก็รีบตื่นแต่เช้า ทั้งๆที่เธอไม่เคยตื่นเช้ามาก่อน 

เธอเดินย่อมออกมาหน้าบ้านแล้วก็ไม่ลืมที่จะชะเง่อ คองามๆ มองไปทีึ่บ้านของพี่ชายที่แสนดี ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นโหดไปแล้ว

" ฮ่าาาาาาาาาาา ดีใจจัง พี่จี ยังไม่ตื่นเลย บอมยิ้มก่อนจะเดินออกนอกบ้าน ด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริง


ในขณะเดียวกัน ดาร่าที่อาบน้ำเสร็จก็เตรียมตัวจะไปทำ เธอมองผ่านทางเดินไปที่ห้องนอนของบอม มันปิดสนิทเงียบอย่างทุกวันเหมือนเคย

" ยังนอนไม่ยอมตื่นอีกแน่ๆ นี่ขนาดพี่จี เค้ายังโกธรอยู่นะเนี่ย น่าจะทำตัวดีๆเพื่อง้อพี่เค้าสักนิด ยัยบอม นี่ใจร้ายชะมัด ฉันเลยต้องพลอย

ซวยไม่ได้กินข้าวเช้าไปด้วยเลย ( ป้าด่าเราขี้เกียจซื้อกับข้าวกินว่างัน) ดาร่า เดินลงมาจากห้องก็เตรียมตัวตัวจะออกไปทำงานทันที

แต่เธอก็ต้องทำจมูกฟุดฟิดไปมา (-..-  )" "(  -..-) เพราะกินอาหารลองลอยมาแตะจมูกของเธออย่างจัง ดา่ร่าเดินไปที่ห้องครัวด้วยความรีบเร่ง

แต่ก็ต้องชะงักเข้ากับรอยยิ้มของจี ที่กำลังวางจานอาหารเมนูสุดท้ายลงบนโต๊ะ จี เงย ใบหน้าหล่อน่ารักขึ้นมองดาร่า ก่อนจะเชื่อเชิญเธอ

" ตื่นแล้วหรอมาทานอะไรก่อนสิ วันนี้พี่ทำของโปรดเธอด้วยนะ

" อะ เอ่อ ค่ะ 

ดาร่านั่งลงที่โต๊ะอาหารก่อนจะมอง จานอาหารที่ชวน น้ำลายไหลตรงหน้า มันแต่ของโปรดของเธอกับบอมทั้งนั้น

" บอมยังไม่ตื่นใช่ไหม

ดาร่าที่กำลังก้มหน้าก้มตากิน ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองจี ที่ตอนนี้มีสายตา ดุดุ นิดหน่อย

" สงสัยคงตื่นสายเหมือนเดิมนั้นแหละค่ะ งันเดี๋ยว ฉันไปตามให้ไหมค่ะ

" ไม่ต้องดีกว่าเดี๋ยวพี่ไปตามเอง

"ค่ะ

ดาร่ายิ้มตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินตากินต่อไป  จน เวลาล่วงเลยไป จีเดินลงมาด้วยหน้าตาที่เครียดๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาดาร่าด้วยท่าทีรุกลี้รุกรน

" ดา บอม ไม่ได้อยู่ข้างบน

ดาร่าที่กำลังยกน้ำขึ้นมาดื่มก็ต้องว่างแก้วลง 

" อะไรนะค่ะ ยัยบอม ตื่นสายจะตาย จะเป็นไปได้ยังไงที่ยัยนั้นจะไม่อยู่บนห้องหาดู ดีๆ แล้วหรอค่ะ                                                       (คนนะค่ะป้าด่าไม่ใช่เชื้อโรคที่จะมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น) 

จี เดินออกไปดูรถของ บอมที่โรงรถ ก็พบว่ามันยังอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน ไปไหนของเธอนะ ยัยกระต่าย จีเดินไปหาดาร่า ที่เดินหาบอมจนทั่วบ้าน

" เจอไปไหมด่า!!!!!!!!!!!

" ไม่เจอเลยค่ะ เออ ปกติเค้าไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้แล้วอีกอย่างก็ช่วงนี้ บอม  เค้าไม่ค่อยได้ออกงานที่ไหนด้วย แปลกมากที่หายไปตอนเช้าๆแบบนี้

พี่จีค่ะ เมื่อวานนี้ พี่มีปัญหาอะไรกับบอมอีกรึเปล่าค่ะ

จีมองดาร่าก่อนจะนึกไปถึงเรื่องเมื่อวาน ที่เค้าลงโทษ บอม ไป 

" ก็นิดหน่อย จีเดินไปทันทีก่อนที่ดาร่าจะถามขึ้นมา

บอม เดินเล่น ไปเรื่อยๆ ตามทางก็แวะเข้าร้านอาหารหาของกิน เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากเจอหน้าพี่จี หรือจะเป็นเพราะเธอไม่ชอบที่เค้าทำกับเธอเมื่อวาน บอมสะบัดผมไปมาก่อนจะ เดิน เข้า้ร้านอาหารเพื่อหาหาอะไรใส่ท้อง

18.00 น.

บอม เดินกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมข้าวโพด ที่ถูกห้อหระดาษใบใหญ่หุ้มไว้ เธออุ้มมันไว้ก่อนจะเดินเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงักไว้เมื่อมีใครบางคนยืนมองเธอจากทางหน้าต่างห้องนอนของบ้านอีกหลังหนึ่ง นั้นก็คือจี เค้าตามหาเธอทั้งวัน จนอยากจะร้องไห้ แต่พอบอมกลับมาเค้ากลับอยากเดินลงไปกอด จีเอามือต่อยขอบกำแพงก่อนจะมองไปที่บอม ที่รีบเดินเข้าบ้านเหมือนคนกำลังกลัวความผิด
บอมรีบเปิดประตูเข้าบ้าน ก่อนที่จีจะเดินมาหา เธอวางของไว้ในห้องครัวจากนั้นเธอก็รีบเดินขึ้นห้องนอนทันที แต่จีก็มายืนทำหน้านิ่งตรงหน้าเธอซะแล้ว

" พี่จี บอม สะดุ้งจนเซถลาล้มลงไป แต่จีก็พยุ่งไว้ได้ทัน

" ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยละ

บอมรีบผลักจีออกก่อนจะรีบลุกขึ้นตั้งหลัก และเผชิญหน้ากับจีตรงๆ 

" เปล่าตกใจซะหน่อย โต๊ะมันขวาง ก็เลยสะดุด ว่าแต่ พี่มาทำอะไรหรอ

" วันนี้เราหายไปไหนมาตั้งแต่เช้า 

" ก็แค่ไปเดินเล่น นิดหน่อยเอง

" นิดหน่อย! จีได้ฟังเช่นนั้น แสยะยิ้มออกมา ด้วยความโกธร  
  นิดหน่อย  ทำไมไม่กลับมาซะ พรุ่งนี้เลยละ 

" บอมมองจีด้วยความหงุดหงิด ถ้าพี่จีจะมาหาเรื่องบอมละก็ บอมขอตัวนะ บอมจะเดิน หนีจีแต่ก็ถูก ดึงแขนเอาไว้

" จะไปไหน

" จะไปไหนก็เรื่องของฉันนี้มันบ้านฉัน พี่จี ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว

" ถ้าก่อนตายพ่อกับแม่เธอฝากให้ฉันดูแลเธอ แม้แต่ห่างตาฉันก็จะไม่มองเลย จีกลั่นใจพูดออกมาด้วยความโมโห