ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ณ ห้องวิจัยแห่งหนึ่ง
“ฮ่าๆ...ในที่สุดข้าก็ทำได้ทำได้แล้ว”
เสียงชายชราคนหนึ่งได้ตะโกนลั่นภายในห้องวิจัยที่มืดภายในห้องมีสิ่งของวิจัยซึ่งชายชราผู้นี้อยู่ตรงโต๊ะวิจัยที่มีขวดยาสำหรับการวิจัยต่างๆเรียงระนาบไว้กระจัดกระจายแต่ตรงหน้ามีหลอดขวดที่มีของเหลวสีม่วงอยู่ 1 ขวดซึ่งชายชรายิ้มเยาะชอบใจต่อสิ่งตรงหน้า
“ในที่สุด...ในที่สุดข้าก็ทำสำเร็จนี้แหละยาที่จะทำให้ข้าเป็นอมตะนี้แหละยานี้จะทำให้ข้ารวยล้นฟ้าไม่มีตายวะฮ่าๆๆๆๆ”
ชายชราพูดอย่างบ้าคลั่งซึ่งชายชราหยิบขวดยาใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้องวิจัยที่มืดสลัวพริบตาที่ชายชราเปิดประตูมาพบผู้ชายร่างใหญ่ใส่ชุดดำแว่นกันแดดอยู่สี่คนตรงกลางของชายชุดดำเป็นชายหนุ่มดูมีชายตระกูลสวมใส่ชุดผู้บริหารยืนยิ้มแย้มให้กับชายชรา
“หืม??...มีอะไรกาซิลทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี้ละ”ชายชราถามชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งมีชื่อกาซิลขณะนี้ได้เปิดปากพูดกับชายชราว่า
“มีคำสั่งจากเบี้องบนว่าให้มาสอบถามเกี่ยวกับเรื่องยาน่ะครับ”
ชายชราพยักหน้าเปิดกระเป๋าหยิบขวดยาออกมาให้ชายหนุ่มกาซิลดูซึ่งพอกาซิลดูก็ยิ้มให้กับชายชราและเปิดปากออกมาว่า
“ดูเหมือนคุณจะทำสำเร็จแล้วนะครับยานี้”
“แน่นอนนี้คือยาที่ข้าใช้เวลากว่าสิบปีค้นคว้ามา…เอาละเอายามาซะกาซิล”
ชายชราพูดอย่างภาคภูมิใจแล้วยืนมือไปทวงขวดยาที่มือของชายหนุ่มผู้ดีกาซิลซึ่งกาซิลก็พยักหน้ายืนเอาขวดยามาให้ชายชราแต่พริบตาก่อนที่ชายชราจะเอื้อมมือไปหยิบขวดยาจากมือนั้นกาซิลได้หุบมือกลับไปทำให้ชายชราขมวดคิ้วอ้าปากถาม
“เฮ้!!...เล่นอะไรกาซิลเอายามานี้”
ชายชราเอื้อมมือจะไปคว้ายาที่มือของกาซิลปรากฏที่ท้องของชายชรามีปืน2กระบอกจ่อที่ท้องทั้งสองข้างพอชายชราหันหน้าไปมองพบว่าบอดี้กาดทั้งสองของกาซิลเป็นคนเอาปืนมาจ่อเองซึ่งชายชราเบิกตากว้างตาหันไปมองทางชายหนุ่มกาซิลพบว่ากาซิลยืนยิ้มเยาะอยู่
“ต้องขอบคุณจริงๆนะครับที่พยายามค้นคว้ามาโดยตลอดต่อไปองค์กรของผมจะนำยาของคุณไปใช้เองนะครับขอให้คุณหลับให้สบายนะครับคุณโรเวณ”
สิ้นคำพูดของกาซิลชายชราที่ชื่อโรเวณเบิกตากว้างต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น...
ปังๆๆๆๆๆ
“อั่ก~!!”
ร่างของโรเวณมีรูกระสุนพุ่งทะลุ5-6นัดทำให้ชายชราโรเวณกระอั่กเลือดคำโตออกมาพร้อมกับทรุดลงไปนั่งคุกเข่ามองกาซิลที่แสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
“แก~…ไอ้กาซิล...อุ้...อั่ก…กะ...แก...แก...ตะ...ต้อง...ตาย~...”
ชายชราโรเวณพูดด้วยโทสะความโกรธแค้นต่อกาซิลที่ยืนดูยาที่อยู่ในมืออย่างทะนุถนอมขวดยาที่ถืออยู่
“แฮ่กๆ...กาซิล...ถะ...ถ้าแกคิดว่า...ขวดที่อยู่ในมือแกข้ามีแค่ขวดเดียวสินะ...”จบคำพูดชายชราโรเวณชายหนุ่มกาซิลเบิกตากว้างทันที
“วะ...ว่าอะไรนะไอ้แก่นี้แกแอบเก็บซ่อนไว้อีกเรอะ”
พริบตาที่กาซิลพูดชายชราชวดโอกาสหยิบเข็มฉีดยาที่มีของเหลวอยู่ในเข็มฉีดยาที่อยู่กระเป๋าสะพายขึ้นมาแทงเข้าที่แขนตัวเองทันทีพร้อมฉีดสารของเหลวที่อยู่ในเข็มฉีดยาเต็มที่จนหมด
“เฮ้ย!!~ไอ้แก่แกทำอะไรของแกเนี่ยเล่นฉีดยาเข้าไปแบบนั้น...”
กาซิลพูดอย่างตื่นตะหนกเพราะไม่นึกว่าชายชราตรงหน้าจะกล้าเล่นแบบนี้พริบตาร่างของชายชราก็กระตุกไปมาและลงไปดิ้นกับพื้นอย่างทรมาณทำให้กาซิลถึงกับส่ายหน้าต่อความใจกล้าของชายชรา
...
..
.
เวลาผ่านไป 5 นาที ร่างของชายชราโรเวณนอนแน่นิ่งไปทำให้กาซิลส่งสายตาเยาะเย้ยและเดินเข้าไปตรงหน้าร่างของชายชราที่นิ่งนอนไม่ขยับแล้ว
“เฮอะ...แกมันอวดดีชะมัดเลยวะไอ้แก่”
กาซิลพูดแล้วเอาเท้าขึ้นเหยียบบนหัวของชายชราแล้วขยี้หัวของชายชราอย่างสนุกสนาน...พริบตาหัวของชายชราก็หันขึ้นมากัดใส่ขาของกาซิลเต็มแรงพร้อมกระชากส่วนที่กัดไปทำให้ขาของกาซิลมีร่องเนื้อที่โดนคว้ากไปทำให้กาซิลรีบกระโดดถอยไปอยู่ข้างหลังของบอดี้กาด
“อ้าก~!!...กะ...แก...ทำไมถึงยังไม่ตาย...”
กาซิลตะโกนด่าโรเวณที่บัดนี้ทำท่ายืนอย่างเซๆซึ่งทำให้กาซิลเบิกตากว้างเพราะตอนนี้ชายชราโรเวณตาเหลือกเห็นแค่ตาขาวตาดำหายไปแล้วแถมทั้งร่างมีเส้นเลือดปูดเต็มไปหมด
“เฮ้ย!!ยิงฆ่ามันอย่าให้เหลือแม้แต่ซากเลย”
จบคำสั่งกาซิลบอดี้กาดทั้งสองคนต่างรุมระดมยิงใส่ชายชราโรเวณอย่างไม่ยั้งมือกันทีเดียว
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ.......
หลังจากรั่วกระสุนใส่ชายชราอย่างไม่ยั้งทั่วทั้งร่างของชายชราโรเวณมีรอยกระสุนเต็มไปทั้งตัวโดยเฉพาะที่หัวมีรูอยู่7-8นัดเลยทีเดียว
“อะ...โอ้ย~...หนอยไอ้แก่บังอาจนักนะกล้ามากัดซะได้”กาซิลร้องเจ็บปวดเพราะเนื้อที่ขาแหว่งหายไปแถมบริเวณนั้นสีก็แปลกๆเหมือนจะเป็นสีแดงออกม่วงซะด้วยทำให้กาซิลรู้สึกใจไม่ดี
“เอาไงต่อครับนายท่าน”บอดี้กาดคนหนึ่งถามออกมาเพราะเขาอยู่ในนี้นานเกินไปแล้ว
“กลับ...”
กาซิลพูดแล้วเดินไปทำให้บอดี้กาดทั้งสองมองหน้ากันแล้วหันกลับไปเดินตามกาซิลไป
....
...
..
.
ติ๊ดๆๆๆๆ
“ฮัลโหล...นี้กาซิลพูดนะ...แฮ่กๆ...แฮ่กๆ”
“อืม~ว่าไงกาซิลได้มาใช่ไหมสิ่งนั้นน่ะ”
“คะ..ครับ...หะ...หัวหน้า...อั่ก...อึก....”
“หืม?เป็นอะไรไปกาซิลเสียงเจ้าดูไม่ดีเอาซะเลย”
“มะ...ไม่...ปะ...เป็น...อะ...อะ...อ้าก~”
“เฮ้ย!!กาซิลเจ้าเป็นอะไร”
“…แซ่ดๆ~…อะ...อ้าก...ท่านกาซิลเป็นอะไรไป...ยะ...อย่านะท่าน...อ้าก~….แซ่ดๆ...ซ่า~~”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น