นิยาย ลำนำแห่งคาดันเธีย > ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : Dek-D.com

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

อัปเดตล่าสุด 22 เม.ย. 65

บรรดาผู้คนต่างพากันส่งเสียงสรรเสริญกษัตริย์ ในขณะขบวนเสด็จเคลื่อนผ่านอย่างช้าๆ เพื่อมุ่งไปยังการประลองสรรหาทหารหน่วยองครักษ์ประจำพระองค์ ขบวนอันยิ่งใหญ่สมพระเกียรติแห่งกษัตริย์แห่งวาริเอน อาณาจักรแห่งสวรรค์บนพื้นพิภพ ศูนย์กลางแห่งศาสนจักรดาคันธา อาณาจักรแห่งเดียวที่ว่ากันว่า พระเจ้าได้ทรงปกปักษ์และหวงแหน

เสียงแซ่ซ้องแว่วไกลจนเลยเข้าไปในตรอกอันโสมม ที่ๆรวบรวมไว้ซึ่งเหล่าสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ ไม่คู่ควรกับศูนย์กลางของอาณาจักรแห่งสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง

“อเล็กซิส ขบวนเสด็จผ่านมาใกล้แล้ว เรารีบไปดูกันเถอะ”เด็กชายร่างผอมเนื้อตัวมอมแมม ส่งเสียงเรียกเด็กอีกคนที่อยู่ข้างๆ ที่กำลังหลับอย่างสบายภายใต้สภาพที่ไม่แตกต่างจากตนแต่ไร้ซึ่งการตอบสนองกลับมา

“อเล็กซิส ตื่นได้แล้วเจ้าขี้เซา”เด็กคนเดิมตะโกนและเขย่าตัวเพื่อนอย่างแรง

“อือ ข้ารู้แล้วล่ะคาริล“ เด็กอีกคนที่นอนอยู่ ส่งเสียงตอบกลับแบบขอไปทีก่อนจะหลับไปอีกรอบ

“ให้ตายสิ เจ้านี่ยังไง จะต้องให้ข้าถ่มน้ำลายรดเจ้ารึไงถึงจะตื่น”คาริลพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นกว่าครั้งแรกพร้อมทำท่าทางพร้อมที่จะปลุกเพื่อนด้วยวิธีการที่เขาเพิ่งจะขู่เพื่อนไป

“พอๆ ข้าตื่นแล้ว มีเรื่องอะไรล่ะ ว่ามาสิ”อเล็กซิสลุกขึ้นนั่งพร้อมเอามือปัดหน้าเพื่อนให้ห่างจากตน

“ปัดโธ่ งานประลองไงล่ะ งานประลอง อเล็ก “ คาริลเป็ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงมีความหวังและแววตามีประกายแม้จะฟังไม่ค่อยได้ศัพท์เพราะเขาเอามือเช็ดน้ำลายที่กระฉอกออกมาจากปากเพราะอเล็กซิสเอามือมาดันจนเขากลืนน้ำลายไม่ทัน

“หืม งานประลองอะไรนั่นน่ะรึเพื่อนข้า” อเล็กซิสทำหน้าฉงน

“ใช่ ข้าจะบอกเจ้าว่า วันนี้เป็นวันที่ มีการประลองเพื่อคัดเลือกทหารองครักษ์ยังไงล่ะ”คาริลพูดย้ำให้เพื่อนฟังก่อนจะหันไปบิดขี้เกียจและเริ่มมองหาอาหารเช้า

“เจ้าบอกข้าเองนะถึงหนทางที่เราทั้งหลายจะพ้นไปจากสภาพแย่ๆนี่ได้”คาริลที่ขณะนี้มือกำลังคุ้ยเขี่ยกองเศษอาหารที่อยู่ใกล้ๆที่พักหันมาบอกเพื่อนอีกครั้ง

“สภาพแย่ๆ” อเล็กซิสทวนคำของคาริลและนึกย้อนถึงสมัยที่เขายังเยาว์วัยกว่านี้มาก วันที่มารดายังอยู่กับเขา วันที่เขายังมีบ้านอุ่นๆและอาหารสดใหม่ทุกวัน ไม่ต้องกังวลสิ่งใด เพราะเขามีมารดาที่คอยค้ำชูชีวิตอยู่ แม้จะไม่มีบิดาก็ตามที จนวันหนึ่งทุกสิ่งในชีวิตของเขาถูกฉุดกระชากไปจากตัวเขาด้วยเงื้อมมือของพวกพ่อค้าขุนนางที่สูบทุกอย่างไปจากชีวิตเขาแม้แต่ชีวิตของแม่เขา บัดนี้ใจเขามีแต่ความแค้นที่ฝังแน่นในใจกับพวกชนชั้นสูงนั่น

“มันไม่ได้แย่หรอกคาริล มันบัดซบเลยต่างหาก” เขาสบถพร้อมถ่มน้ำลายลงพื้น ก่อนจะลุกขึ้นสะบัดเศษดินเศษหินที่เปรอะอยู่ตามเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปงานประลองคัดเลือกทหารองครักษ์ เพราะที่นั่นมีการเปิดรับสมัครทหารอาสาใหม่และนี่เป็นโอกาสที่เขาจะกลับไปใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้อีกครั้ง

อเล็กซิส เหยียดกายเพื่อไล่ความหนาวเหน็บที่เล็ดลอดผ่านรูผ้าขาดๆที่เขาสวมอยู่

“ถ้าเจ้าได้ดิบได้ดีในกองทัพเจ้าต้องช่วยข้าด้วยนะ” คาริลกล่าวพร้อมยื่นมือไปหยิบขยะชิ้นหนึ่งมาเคี้ยว แล้วเดินตามเด็กอีกคนที่สูงไม่ต่างจากตนแต่ดูมีกล้ามเนื้อมากกว่า

“รีบเถอะ ก่อนงานจะเริ่ม ข้าไม่อยากพลาดการประลองนะ อย่ามัวห่วงกิน”อเล็กซิสดุเพื่อนแล้วรีบจ้ำไปทางจัตุรัสกลางเมืองหลวง

“เดี๋ยว ๆ รอข้าด้วยสิ นี่ข้าเป็นคนมาปลุกเจ้านะ รอข้าหน่อย” คาริลรีบวิ่งตาม

ภาพของเด็กร่างผอมสองคนที่ตะเกียกตะกายออกไปจากกองขยะนั้น อยู่ในสายตาของเบเรคอนบุตรแห่งเบจิลนายวาณิชใหญ่ในแถบตลาดตะวันตกของเมือง แค่ใบหน้าที่แสนสดชื่นของเด็กตัวสูงนั่นกับสิ่งที่เขาได้ยินมา มันช่างไม่ชวนให้อารมณ์ดีเลยสักนิดในเช้าที่เขาต้องถูกบิดาตวาดมา ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง และไม่เกี่ยวกับเขาสักนิด ยิ่งเมื่อบวกกับสิ่งที่แว่วมาเข้าหูเขายิ่งแล้วใหญ่

‘ไอ้คนตรอกชั้นต่ำมันจะไปทำอะไรที่จัตุรัส’ เขาคำรามอยู่ในใจ พลางหาวิธีรังแกเด็กทั้งสองตามที่ตนเคยทำมาเสมอเพื่อระบายอารมณ์และสั่งสอนให้คนพวกนี้รู้จักที่ทางของตนในเมืองนี้ไม่ใช่ว่าจะเดินเพ่นพ่านไปไหนก็ได้ คิดได้ดังนั้นเขาก็เดินนำพรรคพวกของตนมุ่งตรงไปยังเด็กทั้งสอง

“เฮ้ย ไอ้เด็กตรอก พวกแกคิดจะไปไหน”เสียงตะโกนลั่น มาจากทางด้านหลังของเด็กทั้งสองคน เมื่อเด็กทั้งสองหันกลับไปมองก็เจอเจ้าของเสียง มันคือเสียงของ เบเรคอน ลูกนายวานิชที่ชอบมาเที่ยวในตรอกโสมมเพื่อจะรังแกผู้คนในตรอก

“ข้าได้ยินว่าพวกเจ้าจะไปสมัครเป็นทหารอาสารึ ไอ้ชั้นต่ำ”เบเรคอนพูดตะคอกเพื่อเน้นให้คำว่าชั้นต่ำมันดังไปกระแทกใส่หน้าเด็กตรอกทั้งสองคน

“แกคิดว่าเป็นอาสาแล้วชีวิตแกจะดีขึ้นรึ สิ้นคิดจริงๆ ไอ้พวกเดนมนุษย์” เบเรคอนกล่าวเหยียดหยันคนตรอกตามความอำเภอใจ แต่เด็กร่างผอมทั้งสองต่างแสดงอาการไม่ใยดีพากันจ้ำต่อไป

“เห้ย ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะ” เบเรคอน ตะเบ็งเสียงแล้ววิ่งไปคว้าคอเด็กคนที่ตัวสูงที่สุด

“ถุ้ย” อเล็กซิสถ่มน้ำลายรดเด็กร่างอ้วนที่มาคว้าคอเขาไว้แม้มันจะมีพรรคพวกมาด้วยก็ตามที วันนี้เขาจะไม่ทนอีกต่อไป เขารังเกียจไอ้พวกพ่อค้ารวมถึงวงศ์วานของพวกมัน มันดีแต่หาผลประโยชน์โดยไม่สนใจชาวบ้านแล้วดูลูกพวกมันสิ

“แก ไอ้คนตรอกชั้นต่ำ “ เบเรคอนเหวี่ยงร่างของเด็กร่างผอม เข้ากับกำแพงแล้วรัวหมัดของมันกระหน่ำซัดไปที่เหยื่อ มันฟาดหมัดครั้งแล้วครั้งเล่าใส่ร่างเหยื่อ

“นายท่านโปรดปราณี ให้อภัยเพื่อนข้าเถอะ”คาริลอ้อนวอนในขณะที่พรรคพวกของเบเรคคอนรุมเข้าจับตัวเขาไว้

“คาริล อย่าไปอ้อนวอน มัน" อเล็กซิสตะโกนปรามเพื่อนทั้งๆที่ตนเองก็แทบยืนไม่ไหวแล้ว ฤทธิ์หมัดของเบเรคคอนที่แม้จะโดนบ่อยเพียงใดก็ทำให้สติมึนชาไปได้ทุกครา เขาได้แต่พยายามครองสติไว้ เพื่อรอจังหวะที่จะสวนกลับ

“เจ้าอยากโดนแทนมันงั้นรึ ได้” มันผละมือจากอเล็กซิส แล้วหันไปเตะคาริลจนล้มลง ก่อนจะกระทืบซ้ำอย่างไม่ยั้ง โดยที่พรรคพวกของเบเรคคอนตอนนี้ก็เปลี่ยนมารังแกเขาแทน พวกมันกระหน่ำเท้าใส่อเล็กซิส อย่างสะใจ แล้วยืนหัวเราะในสภาพที่ดูไม่เป็นผู้เป็นคนของเขา

อเล็กซิสเงยหน้ามองเพื่อนที่ถูกทารุณอย่างรุนแรงแม้กายเขาจะเจ็บสาหัสเพียงใดแต่ในใจกลับปวดร้าวทรมาณยิ่งกว่าเมื่อต้องมาเห็นเพื่อนโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตา เขาได้แต่นึกโกรธตัวเองที่ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาพยายามมองหาอะไรบางอย่าง เขาได้แต่คิดหาวิธีอะไรสักอย่างที่จะหยุดไอ้ปีศาจที่ทำร้ายเพื่อนของเขา

เขามองไปรอบๆ สายตาของเขาสะดุดกับท่อนไม้ที่มีปลายแหลมอันหนึ่งที่ปักโผล่พ้นกองขยะข้างทางเดิน มันดูแข็งแรงพอจะหยุดไอ้ปีศาจนี่ได้อย่างน้อยก็ในความคิดของเขา เขาเอื้อมมือไปคว้าท่อนไม้ แล้วยันกายลุกขึ้น สายตาของเขาได้จ้องไปที่ดวงตาของเพื่อนที่ถูกทำร้าย ในใจยิ่งก่อเกิดความปวดร้าวและแรงโทสะ เขาสูดลมหายใจลึกใช้ทั้งมือและเท้าเตะต่อยในขณะที่มืออีกข้างก็ใช้ไม้แท่งนั้นปัดไปทั่ว พรรคพวกของเบเรคอนผงะถอยหนี เขาเห็นช่องว่างในขณะที่ไอ้ปีศาจอ้วนยังคงเพลิดเพลินกับการทำร้ายเพื่อนของเขาเขาใช้เท้าถีบตัวเองให้พุ่งตัวไปข้างหน้าโดยเอาไม้แท่งนั้นชี้ไปที่เบเรคอน เขารู้สึกได้ถึงวินาทีที่ไม้ได้พุ่งเสียบร่างเต็มไปด้วยไขมันของอริ เขารู้สึกถึงเลือดอุ่นๆที่ค่อยๆซึมย้อนออกมาทางบาดแผล ก่อนที่จะปล่อยให้เบเรคอนตั้งตัวได้เขาก็ดันไม้นั้นให้เสียบทะลุอกของมัน

ทุกอย่างเงียบลง เบเรคอนหยุดลงมือกับคาริลมันรู้สึกเจ็บที่อกของมัน ความสงสัยทำให้มันก้มลงมองที่ร่างตน มีของบางอย่างทะลุออกมา เป็นเศษไม้ใช้ทำรั้วปลายอีกด้านอยู่ในมือของอเล็กซิส ก่อนที่เบเรคอนจะขยับอีกครั้ง อเล็กซิสออกแรงดึงไม้ออกมาแล้วเสียบเข้าไปอีกทีที่ร่างใหญ่ ร่างของเบเรคอนยืนนึ่งก่อนมันจะหันหัวมามองอเล็กซิสแล้วครางในคอ คำพูดสุดท้ายของลูกนายวาณิชใหญ่ของเมืองหลวงแห่งอาณาจักรไม่อาจมีใครได้ยินนอกจากเสียงครางในลำคอก่อนที่ร่างนั้นจะล้มลงจมกองเลือด คาริลคลานออกจากศพอดีตศัตรู

พรรคพวกของเบเรคคอนตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า บางคนวิ่งหนี บางคนยืนแข็งอยู่กับที่ อเล็กซิสที่บัดนี้โทสะได้ครอบงำเขาแล้ว เขากำท่อนไม้แหลมไว้ในมือแล้วเดินไปที่พรรคพวกคนหนึ่งของเบเรคคอนที่ยังไม่ได้สติมัวแต่ยืนตะลึงอยู่กับที่ แล้วเขาก็จ้วงแทงไม้ไปที่คอของเด็กคนนั้น มือเขาสัมผัสได้ถึงความร้อนจากเลือดที่ไหลมาอาบท่วมมือของเขา เด็กคนนั้นล้มลง เขาจึงได้สติคืนมาแต่เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว ได้แต่จ้องมองมือที่เปื้อนเลือดของตน

“นี่ข้า ทำอะไรลงไป คาริล” อเล็กซิสกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและขาดห้วง ในขณะที่เขาได้แต่จ้องมองมือของตน ความสับสนพุ่งเข้าตั้งคำถามภายในใจของเขา เขาทำะไรลงไป เขาได้สังหารคนไปแล้วหรือนี่ ขณะเดียวกันคาริลยันกายอันเจ็บปวดลุกขึ้นแล้วพยายามเรียกสติของสหายก่อนจะลากเขาไปให้พ้นจากที่เกิดเหตุแม้เขาจะตกใจกับการกระทำของสหาย

“ใจเย็นๆ ก่อนนะอเล็ก” คาริลค่อยๆขยับกายเข้าใกล้เพื่อนตนที่บัดนี้มือเขาย้อมไปด้วยเลือดและเศษเนื้อที่ติดอยู่บนไม้และกระเด็นมาที่มือ

“เราต้องไปพึ่งบารมีกองทัพมากกว่าเก่าแล้วล่ะอเล็ก” คาริลเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

“หากเราเข้าร่วมในกองทหารรักษาพระองค์ได้ล่ะก็ทุกอย่างจะเงียบลง อำนาจนายวานิชไม่อาจแตะต้องกองทหารได้” คาริลกล่าวไปพลางหอบไปพลางเนื่องจากอาการบาดเจ็บจากการโดนทำร้ายเมื่อสักครู่

“ข้ารู้ๆ แต่ถึงอย่างไรสักวันข้าก็ต้องชดใช้ “อเล็กซิสกล่าวพร้อมเดินตามคาริลไปก่อนจะหยุดมาเหลือบมองร่างไร้วิญญาณทั้งสองก่อนจะเดินต่อ

พวกเขาเดินไปตามตรอก ผู้คนในตรอกที่เขารู้จักดีบัดนี้ต่างมองด้วยท่าทางหวาดกลัวและฉงนสงสัย ด้วยร่างกายของเด็กทั้งสอง เต็มไปด้วยเลือดที่ชุ่มโชก พวกเขาค่อยๆเดินแม้จะรู้ดีว่าพรรคพวกของเบเรคคอนจะนำเรื่องไปบอกต่อบรรดาพ่อแม่และในไม่ช้าพวกเจ้าหน้าที่จะเข้ามาตามล่าตัวพวกเขาแน่ แต่นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าตอนนี้นั้นร่างกายของเขาเจ็บปวดอย่างมากเมื่อเรื่องราวทั้งหมดเมื่อครู่ยุติลงและค้นพบว่าตนจะไม่โดนรังแกอีกต่อไป ความเจ็บปวดเหล่านี้วิ่งเข้ามาแทนที่ความโกรธของอเล็กซิสในทันทีทันใด

“เราต้องเปลี่ยนชุดเพื่อน สภาพนี้คงไปไหนได้ไม่ไกลนักหรอก”คาริลเอ่ย ก่อนมองหาอะไรมาเช็ดรอยเลือดบนตัวของเขา

“ขยะพวกนี้คงเอามาเปลี่ยนใหม่ไม่ได้แล้วล่ะ ต้องไปเอาของในบ้าน”อเล็กซิสกล่าวพร้อมชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งดูภายนอกคงไม่มีคนอยู่ในขณะนี้ บ้านที่รายล้อมอยู่ละแวกตรอกนี้ถึงจะไม่ได้มีของมีค่าอะไรมากมายแต่ก็ยังดีกว่ากองขยะของพวกเขาที่จะหาอะไรมาสวมใส่ แม้ร่างกายจะบาดเจ็บแต่พวกเขาก็ต้องฝืนทนเพื่อความอยู่รอด ทั้งคู่นัดแนะกันว่าให้อเล็กซิสคอยเฝ้าด้านนอก แล้วคาริลจะเข้าไปเอาเสื้อผ้าและเศษผ้ามาเช็ดเลือดเท่าที่จะทำได้

คาริลเข้าไปได้สักพักแล้ว อเล็กซิสซึ่งนั่งรอคอยดูต้นทางพลางคิดห่วงเพื่อนของตนไปด้วยเพราะเขานั้นก็ไม่รู้ว่าคาริลจะเข้าไปเจอกับอะไรบ้าง มีหลายครั้งเหมือนกันที่ภายนอกบ้านดูเหมือนไม่มีคนเฝ้าแต่กลับมีเจ้าของบ้านคอยเฝ้าอยู่พร้อมอาวุธคอยทำร้ายใครก็ตามที่กล้าเข้าไปขโมยของ ขณะที่เขากำลังกังวลกับเรื่องของคาริลเขาก็เผลอหลับไปด้วยพิษจากความเจ็บปวด

ตอนแรกคาริลใช้มือลองงัดบานหน้าต่างดูจึงรู้ว่ามันไม่ได้ลงกลอนไว้ เขาเลยออกแรงงัดหน้าต่างให้เป็นกว้างพอที่เขาจะเข้าไปได้ ข้างในนี้มีร่องรอยว่าเจ้าของเพิ่งจะออกไปข้างนอกแน่นอน ถึงกระนั้นเขาก็ต้องรีบก่อนที่จะมีใครมา เพราะอเล็กซิสในตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้มากนัก เขาจึงเดินตรงไปค้นตู้เสื้อผ้าและหาเศษผ้ามาเช็ดเลือดของตนเอง คาริลจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าและหาน้ำมาดื่มแก้กระหาย หลังจากนั้นจึงหยิบฉวยชุดสำหรับอเล็กซิสพร้อมเหยือกน้ำเหยือกใหญ่ไปหนึ่งเหยือกเขาค่อยๆหย่อนผ้าออกทางหน้าต่าง แล้วเหน็บเหยือกน้ำไว้กับตัวก่อนจะเอื้อมมือไปจับขอบหน้าต่างแล้วออกแรงดึงตัวเองขึ้นไปบนขอบ เมื่อเขาออกมาก็พบว่าอเล็กซิสนั้นนั่งหลังพิงกำแพงหน้าหันออกไปทางถนน ด้วยสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือด มองดูคล้ายกับศพก็ไม่ปาน และมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับที่นี่ ที่จะมีคนตายอยู่ริมถนนแต่ที่ผิดสังเกตคืออเล็กไม่ได้แสดงการรับรู้ว่าเขาออกมาจากบ้านเรียบร้อยแล้ว คาริลเข้าใจถึงสภาพนี้ของอเล็กซิสดีเพราะบ่อยครั้งที่เขาหลับเมื่อไม่ได้ทำอะไร คาริลเดินไปที่อเล็กซิสแล้วสะกิดเพื่อให้เขาตื่นขึ้น

“เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า เจ้านี่มันหลับได้ทุกที่จริงๆ”คาริลหยิบเหยือกน้ำออกมาแล้วรินน้ำรดหน้าอเล็กซิสสักเล็กน้อย ทันทีทันได้อเล็กซิสก็สะดุ้งตื่นด้วยความเย็นของน้ำ

“โธ่ เจ้านี่เล่นอะไร ข้าเปียกหมดแล้ว”อเล็กซิสหันไปมองคาริลอย่างไม่สบอารมณ์

“ใครใช้ให้เจ้าหลับตอนดูต้นทางล่ะ โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาเศษผ้านี่ไปเช็ดเลือดแล้วเปลี่ยนชุดซะ เดี๋ยวจะไม่ทันได้ไปงานประลองพอดี”คาริลโยนเศษผ้าและชุดไปให้อเล็กซิส

อเล็กซิสรับเศษผ้ามาเช็ดเลือดที่มือและที่เปรอะตามตัวออก แล้วจัดแจงเปลี่ยนชุดของตัวเองมันเป็นชุดที่ทำจากผ้าเนื้อดีจากคินนูมีเรื่องเล่าว่าพวกคินนูเลี้ยงหนอนบางชนิดเพื่อเอาดักแด้มันมาทำเป็นเนื้อผ้า แต่แม้ชุดนี้จะดูคล้ายแต่คงไม่ใช่ผ้าชนิดที่แพงขนาดนั้นแน่ บ้านละแวกตรอกไม่มีทางมีอะไรที่ราคาแพงขนาดนั้น เพราะถ้ามีมันคงได้ไปอยู่กับพวกพ่อค้าเรียบร้อยแล้ว

“ดูเจ้าสิ อเล็ก อย่างกับพวกลูกผู้ดี แน่ะ”คาริลล้อเพื่อนของตน

“เจ้าก็รู้ว่าข้าเกลียดพวกมัน" อเล็กซิสมองสำรวจตัวเอง ชุดแบบนี้ถ้าเป็นปกติให้เขาใส่เสื้อเปื้อนเลือดจะยังดีกว่า

“เอาเถอะ เวลานี้จะให้ข้าหาอะไรมาถูกใจเจ้าได้มากมาย มีอะไรก็ใส่ๆ ไปเถอะ” คาริลตัดบทก่อนจะชะโงกหัวมาดูที่ทางเดินเผื่อเจ้าของบ้านเดินกลับมา

“ข้ารู้น่า ข้าว่าเรารีบเดินทางไปจัตุรัสดีกว่าถ้าไปสมัครเป็นทหารไม่ทัน คราวนี้เราคงได้ตายจริงๆ”อเล็กซิสกล่าวพร้อมเดินขโยกเขยกไป

“ก่อนที่จะไปสมัครทหาร หาทางให้ร่างกายพวกเราหายจากการบาดเจ็บพวกนี้ก่อนดีกว่ามั๊ย” คาริลเอ่ยแล้วเดินไปพยุงเพื่อน พวกเขาเดิน ขโยกเขยกไปพร้อมกันตามเส้นทาง ด้านตะวันออกของตรอก แม้จะทำแผลเป็นอย่างดีแล้วแต่ความเจ็บปวดนั้นก็ยังคงอยู่ พวกเขารู้ดีว่าอีกไม่นาน คนที่เหลือรอดจะต้องนำเรื่องไปบอกให้ทางการทราบ อีกไม่นานพวกเจ้าหน้าที่จะต้องมาตามจับตัวเขา และต่อให้เรื่องไม่ถึงทางการพวกพ่อค้าต้องเกณฑ์คนมาไล่ล่าและฆ่าพวกเขาเป็นการชดใช้แน่ ทางเดียวคือต้องไปสมัครทหารอาสาแล้วใช้สิทธิคุ้มครองทหารเพื่อให้รอดพ้นการไล่ล่าจากพวกพ่อค้าและทางการ และหากโอกาสมีแล้วพวกเขาก็จะร่วมประลองเป็นองครักษ์ประจำพระองค์ตามแผนเดิมที่เคยคิดกันไว้ก่อนที่เขาจะพลั้งมือฆ่าเบเรคอนไปด้วยองครักษ์ประจำองค์กษัตริย์นั้นมีสิทธิพิเศษมากมาย ชีวิตและความเป็นอยู่ของพวกเขาจะต้องดีขึ้น

อเล็กซิสและคาริลเดินประคองกันไปได้สักพักจึงพ้นจากตรอกมอรินเธียส อเล็กซิสจึงเสนอให้พักกันสักครู่ก่อนเพราะร่างกายอย่างนี้คงฝืนไปต่อได้ไม่นาน ซึ่งคาริลก็เห็นด้วย พวกเขานั่งพักอยู่ตรงปากทางแยกเข้าตรอก บนกองหินแบ่งเขตแดน วันนี้เป็นวันที่มีการประลองผู้คนทางแถบนี้จึงไม่พลุกพล่านเพราะส่วนใหญ่ไปรวมตัวกันที่จัตุรัส แต่ไม่นานนักคาริลก็ตระหนักได้ถึงอันตราย เขามองเห็นกลุ่มคนเดินมุ่งมาทางตรอกมันผิดปกติแน่นอน เพราะไม่มีคนดีที่ไหนจะเดินมาทางตรอกโสมมนี่ พรรคพวกของเบเรคอนที่รอดชีวิตนั้นคงคาบข่าวการตายของเบเรคอนไปบอกแก่บิดาของเขาแล้ว และดูเหมือนว่านายวาณิชนั้นเลือกให้ความแค้นและอำนาจมืดของเขาจัดการชำระแค้น

คาริลที่สังเกตเห็นอันตรายที่คลืบคลานเข้ามาจึงสะกิดปลุกเพื่อนที่สามารถหลับได้ทุกเวลา

“อเล็กตื่นเถอะ ดูเหมือนว่าเราต้องหนีเร็วกว่าที่คิดไว้นะ” คาริลกระซิบเพื่อนของตนก่อนจะยันกายให้ลุกขึ้น

“ถ้ามันมาถึงเวลาของมันแล้วคงห้ามอะไรไม่ได้อีกแล้วเพื่อน”อเล็กซิสขานรับแล้วยันกายขึ้น ในขณะที่ พวกอันธพาลก็เริ่มจะรู้ตัวว่าเหยื่อของพวกมันนั้นรับรู้ถึงการมาถึงของพวกมันแล้ว กลุ่มอันธพาลจึงเร่งฝีเท้าตรงมายังเด็กทั้งสอง

ด้วยสัญชาติญาณของทั้งคู่จึงรีบออกวิ่งโดยพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดไว้เนื่องด้วยบัดนี้การเอาชีวิตให้รอดสำคัญยิ่งนัก พวกเขาแยกกันวิ่งฝ่าออกไปอีกทางหนึ่งโดยหวังอ้อมเมืองเพื่อหลีกเลี่ยงการจับกุมตัว แต่ผิดคาดพวกอันธพาลนั้นมิได้มาเพียงกลุ่มเดียว ทั้งคู่จึงต้องหลบหนีโดยพยายามใช้ความที่เป็นคนตัวเล็กและผอมมุดหลบหนีการจับกุมจากเหล่าอันธพาล

อเล็กซิสที่แม้จะตัวสูงกว่าคาริลเล็กน้อยกลับพริ้วไหวรอดหลบไปได้ทั้งที่เจอเข้ากับมือและแขนของอันธพาลพวกนั้น ผิดกันกับคาริลที่กลับเป็นฝ่ายโดนจับกุมก่อนที่จะผ่านกลุ่มอันธพาลไปได้ อเล็กซิสหันกลับมามองข้างหลังเมื่อพบว่ามิตรนั้นถูกจับได้ก็จะย้อนกลับไปช่วย แต่คาริลก็ตะโกนไล่ให้เขาหนีไปให้พ้นและไปยังจัตุรัสให้ได้ “หนีไป หนีไปซะ..” อันธพาลเอามือปิดปากคาริลไว้ก่อนที่เขาจะส่งเสียงดังให้เกิดความแตกตื่นและทุบเข้าที่ศรีษะของเขาแล้วมันก็ได้เหยื่อที่หมายปองไปหนึ่งราย

คาริลถูกจับได้ อเล็กซิสรวบรวมกำลังเพื่อจะย้อนกลับไปช่วยเพื่อนแต่ร่างกายของเขาได้มาถึงขีดสุดแล้ว เขาไม่สามารถก้าวขาออกไปช่วยเพื่อนได้ กำลังของเขาเหมือนถูกถอนออกจากขาทั้งสองข้างเขาทรุดลงอยู่กับพื้นแม้จิตใจจะดิ้นรนลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงอีก อเล็กซิสได้แต่โกรธแค้นที่ตนเองมาหมดแรงเอาตอนนี้

“หยุดการกระทำของพวกเจ้าเดี๋ยวนี้” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของอเล็กซิส เขาหันไปมองต้นเสียงนั้น

นั่นคือเสียงจากกลุ่มนักบวชฝึกหัด ร่างสูงในผ้าคลุมกายสีขาวทองของศาสนจักร ซึ่งบ่งบอกตำแหน่งอันไม่ธรรมดาของเจ้าของผ้าคลุมนี้

“ในนามของพระสังฆราชขอให้พวกเจ้าหยุดการกระทำเหล่านั้นเดี๋ยวนี้”ชายที่ดูเหมือนเป็นผู้นำกลุ่มคนนั้นกล่าวออกมาพร้อมกับเดินเข้ามาช่วยพยุงเขา

“ไม่เป็นไร หนุ่มน้อยเจ้าจะปลอดภัย”เขาก้มลงกระซิบข้างหูของอเล็กซิสก่อนจะให้อีกคนมาพยุงเขาไปทางด้านหลัง

“พวกท่านมายุ่งอะไรกับเรื่องของเรากลับอารามไปจะดีกว่ามั๊ย”หนึ่งในพวกอันธพาลตะโกนกลับมา

“เราจะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย เด็กสองคนนี้อยู่ในความดูแลของศาสนจักรแล้วพวกเจ้าจงปล่อยเด็กคนนั้นมาก่อนที่ทางเราจะต้องใช้กำลังบังคับเจ้า” หัวหน้ากลุ่มนักบวชตะโกนตอบ

“อะไรคือหลักฐาน ข้าจะเชื่อพวกท่านได้อย่างไร ไหนล่ะหลักฐานว่าเด็กพวกนี้เป็นคนของศาสนจักร” อันธพาลคนเดิมตอบกลับและพยายามจะลากตัวคาริลไป

“หลักฐานน่ะหรือคือคำพูดข้ายังไงล่ะเจ้าพวกโง่งม” เสียงตวาดดังมาจากชายร่างสูงที่สุดในกลุ่มนักบวชฝึกหัด หลังจากนั้นร่างของอันธพาลหลายคนก็ล้มลงไปนอนอยู่กับพื้นโดยมีลูกศรปกร่างอยู่ มีเพียงไม่กี่คนที่ยังยืนอยู่แต่ก่อนที่กลุ่มอันธพาลจะได้ทันกระทำสิ่งใดเพื่อโต้ตอบ กลุ่มของนักบวชก็พุ่งเข้าหาอันธพาลอย่างรวดเร็วแล้วไม่กี่อึดใจต่อมาพวกมันทั้งหมดก็ล้มลงเหลือไว้แต่เพียงหัวหน้ากลุ่มอันธพาล นักบวชคนหนึ่งเข้าไปรับตัวคาริลแล้วพามาไว้กับเขา นักบวชร่างสูงเดินเข้าไปหาหัวหน้าอันธพาลก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูของเขา

"ข้าขอฝากข้อความไปยังนายของเจ้า เด็กสองนี้อยู่ในความคุ้มครองของศาสนจักรแล้ว และยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่พวกข้าทำเป็นคำสั่งของสังฆราช" เมื่อพูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นสั่งการให้นักบวชสองคนยกร่างของอเล็กซิสและคาริลออกไปจากตรอก ส่วนคนที่เหลือให้ไปหาศพของเบเรคอนแล้วเขาก็เดินเข้าหาอเล็กซิสแล้วจึงใช้นิ้วเรียวยาวชี้มาที่หน้าผากของอเล็กซิสก่อนจะพึมพำมนต์บางอย่างที่ทำให้อเล็กซิสหมดสติไปอีกคนหนึ่ง

CR.SHL

p#big_text {background: #0d0d0d ;color: #f0f0f0;font-family: Georgia,tahoma;font-size: 33px; font-weight: bold;height: 45px !important;padding-top: 20px; } .head1{ border-radius: 25px 10px / 10px 25px;}   ul.name_story li p { color: #0d0d0d!important; }  ul.name_story li a { color: #0d0d0d!important; -webkit-transition: 0.7s;-moz-transition:0.7s; }  ul.name_story li .slash { color: #bba49a !important; }  ul.name_story li a:hover { background: #f7eac0; -webkit-transition: 0.6s;-moz-transition: 0.6s;color:#;padding-left:2px;padding-right:5px;font-weight:bold;box-shadow:-8px 0px 0px #0d0d0d ; border-top-left-radius: 6px; border-top-right-radius: 6px;border-bottom-left-radius: 6px; border-bottom-right-radius: 6px; text-decoration: none; }  .name_storybox { color: #FFFFFF !important; }  ul.box_facebook li .b_fb_like a { background: #0d0d0d; border: 1px solid #858585; }  ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover { background: #767676; border: 1px dashed #fff; }  ul.box_facebook li .b_fb_l_i01 { background: #cecece; }  ul.box_facebook li .b_fb_like p { color: #0d0d0d !important; font-family: tahoma; /*รูปแบบฟอนต์*/ font-size: 12px; /*ขนาดฟอนต์สามารถปรับได้นะคะ*/ }  p.box_facebook-right2 { color: #0d0d0d !important; }  .box_facebook-right01 p { color: #0d0d0d !important; }  a:link{ color: #565656!important; }  body{ color: #0d0d0d !important; }  p{ color: #0d0d0d !important; }  a.review { color: #fff!important; background: #0d0d0d !important; }  a.review:hover { background: #fff!important; color: #0d0d0d !important; }  a.name_sb01 { background: #0d0d0d !important; color: #fff!important; }  .bigname_sb01:hover a.name_sb01 { background: #fff!important; color: #0d0d0d !important; }  p.vote_m { color: #0d0d0d !important; }  p.vote_m span { color: #0d0d0d !important; }  h2.box02, .box01 { background: #0d0d0d !important; }  h2.box02 p { color: #fff !important; font-size: 14px; /*ขนาดตัวอักษรสามารถปรับได้นะคะ*/ }  .favor { color: #fff !important; font-family: tahoma; font-size: 14px; } .favor:hover { color: #ffffff !important; text-decoration: none; }  ul.box_uu01 li a { color: #fff !important; font-family: tahoma; font-size: 14px; }  ul.box_uu01 li a{ background: none !important; border-right: 1px dashed #0d0d0d ; }  ul.box03_uu li p { color: #0d0d0d !important; font-family: tahoma; font-size: 12px; }  .box04_head { background: #0d0d0d !important; }  a.box04_head03 { background: #0d0d0d !important; color: #ffffff !important; font-family: tahoma; font-size: 14px; text-decoration: none; } a.box04_head03:hover { text-decoration: none; }  body { background:url(http://image.dek-d.com/25/1117806/110170599) repeat fixed; !important; } table.story { border:none; color: #0d0d0d !important; font-size:11px; } #main { background: none !important; margin: auto; width: 987px; }  ::-webkit-scrollbar { height: 15px; width: 12px; background: #ffffff; } ::-webkit-scrollbar-thumb:vertical { background-color: #0d0d0d ; height: 5px; border: 1px dashed #0d0d0d ;} ::-webkit-scrollbar-thumb:hover{background:#0d0d0d ;border: 1px dashed #0d0d0d ; }  ::selection { background: #0d0d0d ;color: #fff;}::-moz-selection { background: #0d0d0d ;color: #fff; }  .cl_pagetab li.cur { background: #0d0d0d !important; color: #fff !important; }  ul.name_story li a.st-color { color: #0d0d0d !important; }  ul.box03_uu li a { color: #0d0d0d !important; font-family: tahoma; font-size: 14px; -webkit-transition: 0.7s;-moz-transition:0.7s; }  a:active,a:visited { color:#0d0d0d !important; font-family: tahoma; font-size: 14px; -webkit-transition: 0.7s;-moz-transition:0.7s; }  A:hover { color:#393939!important; background: #cfcfcf ; -webkit-transition: 0.6s;-moz-transition: 0.6s;color:#0d0d0d ;padding-left:2px;padding-right:5px;font-weight:bold;box-shadow:-8px 0px 0px #393939; border-top-left-radius: 6px; border-top-right-radius: 6px;border-bottom-left-radius: 6px; border-bottom-right-radius: 6px; }  .comment-action { background-color: #0d0d0d !important; }  .comment-setbubble { border: 2px solid #0d0d0d ; background-color: #ffffff !important; }  .comment-order { color: #0d0d0d !important; font-size: 36px; }  #big_head { background: #ffffff ; } .content { background: #ffffff ; } .box03 { background: #ffffff ; } .box04_page { background: #ffffff ; }  .no-data { color: #0d0d0d !important; }  p.box05_text01 { color: #0d0d0d !important; } p.box05_text02 { color: #0d0d0d !important; }  .box06 { background: #0d0d0d ; }  .view_st { border-bottom: 1px dashed #0d0d0d ; }   ul.next li a.next_color01 { color: #0d0d0d !important; } ul.next li a { color: #0d0d0d !important; }  p.font_nu01 { color: #0d0d0d !important; font-size: 16px; }  .big_next2 { border-bottom: 1px dashed #0d0d0d ; } .big_next1 { border-top: 1px dashed #0d0d0d ; }  p.font_nu02 { color: #0d0d0d !important; }   .comment-tabbable .comment-tabs .active button { border-top: 5px solid #0d0d0d ; box-shadow:0px -3px 4px #0d0d0d !important; color: #0d0d0d !important; }  .cm-box-area .member, .cm-box-area .guest { background-color: #ffffff !important; color: #0d0d0d !important;} .big_fb {border-top: 1px dashed #0d0d0d ;} p.vote_m { border-right: 1px dashed #0d0d0d ;} ul.box_facebook li .b_fb_like p.b_fb_l_font01 { border-left: 1px dashed #0d0d0d ;} .box_facebook-right01 { border-left: 1px dashed #0d0d0d ;} h2.box04_head02 {background: none !important;color: #fff!important; font-size: 14px;} h2.box02 p { background: none !important;} #sec-menu {display:none !important;} #sec-head {display:none !important;} .favor { background: none !important;} img{border:none!important;} #content_name {border: 1px solid #ffffff;} .icon-comment_dash:before {display:none !important;} h3 .ribbon {background: none !important;} .accord-big{display:none !important} .app-footer{display:none !important} p>a>img{display:none !important;} #head {display:none !important} ul.name_story li p {background: none ;} #google_ads_comment1{display:none !important} .comment-setbubble {border-radius: 10px 10px / 10px 10px;} ul.box05_st li div {display:none !important} .bigname_sb01:hover ul.name_sb01_uu, a.name_sb01:hover ul.name_sb01_uu { background: #fff;} .bigname_sb01:hover ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa { color: #0d0d0d !important;} .bigname_sb01:hover ul.name_sb01_uu li { border-bottom: 1px dashed #0d0d0d ;} .bigname_sb01:hover ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa { background: none;} .avatar.girl { border-color: #ffffff !important; background: #ffffff !important; padding:4px;border: 1px dashed #0d0d0d !important; border-radius: 30px/10px;} .avatar.unsigned { border-color: #ffffff !important; background: #ffffff !important; padding:4px;border: 1px dashed #0d0d0d !important; border-radius: 30px/10px;} .avatar.boy { border-color: #ffffff !important; background: #ffffff !important; padding:4px;border: 1px dashed #0d0d0d !important; border-radius: 30px/10px;} p#big_text {-webkit-transition: 0.7s;-moz-transition: 0.7s;font-family:Georgia,Tahoma; color: #fff!important;} p#big_text:hover {-webkit-transition: 0.7s;-moz-transition: 0.7s; font-family:Georgia,Tahoma;color: #fff!important; letter-spacing:4px; } h2.box02, .box01 {border-radius: 10px 10px / 10px 10px;} .box04_head {border-radius: 10px 10px / 10px 10px;} a.box04_head03 {border-radius: 10px 10px / 10px 10px;} .box04 {background: none repeat scroll 0 0 #ffffff !important;} .avatar img:hover {-webkit-transition: all 0.9s ease-out; -moz-transition: all 0.9s ease-out; -webkit-transform: rotate(720deg)!important; -moz-transform: rotate(720deg)!important; -o-transform: rotate(720);-moz-border-radius: 20px; border-radius: 20px; -webkit-filter: saturate(50%);} p#big_text:hover { opacity: 1; /*Reflection*/-webkit-text-reflect: below 0px -webkit-gradient(linear, left top, left bottom, from(transparent), color-stop(.3, transparent), to(rgba(0,0,0,0.4))); /*Glow*/ -webkit-text-shadow: 0px 0px 10px rgba(255,255,255,0.4); -moz-text-shadow: 0px 0px 10px rgba(255,255,255,0.4); text-shadow: 0px 0px 10px rgba(255,255,255,0.4); } #big_head { border-radius: 15px 10px / 10px 15px; } .content { -moz-border-radius: 6px; border-radius: 6px; } .box03 { -moz-border-radius: 6px; border-radius: 6px; } .box04_page { -moz-border-radius: 6px; border-radius: 6px; } .box04 { -moz-border-radius: 6px; border-radius: 6px;} .comment-action{border-radius: 3px 3px / 3px 3px;} img[src*="/newtoon/"], img[src*="/board/pic/toon/"] {border-radius: 30px/10px;padding:2px;box-shadow: 0em 0em 2em #c0aaa0 !important;-webkit-transition: all .5s ease-out;-moz-transition: all .5s ease-out;-webkit-transition: all 0.9s ease-out;-moz-transition: all 0.9s ease-out;} a{-webkit-transition: 0.9s;-moz-transition: 0.9s;} a:hover{-webkit-transition: 0.9s;-moz-transition: 0.9s;} #content_name img{border:1px dashed #0d0d0d !important; padding:3px;border-radius: 10px/10px;} ul.bigsize li p { color: #0d0d0d !important; font-size: 12px;} /*blacklips' credit ห้ามลบเครดิต*/ /*ส่วนที่ 1*/ span#cke_t_msg.cke_skin_kama.cke_1.cke_editor_t_msg { background:#ffffff; border: 2px dashed #0d0d0d ;box-shadow: 0px 0px 25px ffffff;color: ffffff !important; border-radius: 25px 10px / 10px 25px;} /*ส่วนที่ 2*/ span.cke_wrapper.cke_ltr { background: -webkit-linear-gradient(#0d0d0d , #0d0d0d )!important;} /*ส่วนที่ 3*/ td#cke_bottom_t_msg.cke_bottom { background: #f1f1f1; } /*ส่วนที่ 5*/ span.cke_toolgroup { background: #ffffff; } /*ส่วนที่ 6*/ span.cke_button { background: #ffffff; } /*ส่วนที่ 7*/ span.cke_icon { background: #ffffff;} p.box_facebook-right2 strong { color: #0d0d0d !important;} div.story { background-color: #ffffff !important;} #content_name p span { color: #0d0d0d !important;} #content_name p { color: #0d0d0d !important;} .h3-settext{color: #ffffff ;text-shadow:1px 1px 1px #0d0d0d !important} .btn-orange { -webkit-transition: 0.9s;-moz-transition: 0.9s; background: #0d0d0d ; color: #ffffff !important; border: 1px solid #0d0d0d ; box-shadow: 0 1px 1px rgba(255, 255, 255, 0.3) inset, 0 -1px 0 rgba(126, 124, 129, 0.3) inset;} .btn-orange:hover { -webkit-transition: 0.9s;-moz-transition: 0.9s; background: #0d0d0d !important; color: #ffffff !important; border: 1px solid #c0aaa0 ; box-shadow: 0 1px 1px rgba(255, 255, 255, 0.3) inset, 0 -1px 0 rgba(126, 124, 129, 0.3) inset;} .cm-box-area .comment-submit { -webkit-transition: 0.9s;-moz-transition: 0.9s; border: none !important; box-shadow:0px 0px 10px #c0aaa0 !important;} div.story { background-color: #ffffff !important; } div.story .desc_head { color: #ffffff !important; } ul.next { width: 600px; } a.box04_head03 { width: 200px; } ul.box_uu01 li a.box_uu_icon00 { text-indent: 20px; } ul.box_uu01 li a:hover { text-decoration: none; } .favor { padding-right: 50px; } .vote_box2 { width: 163px; } a.vote_box3 { width: 65px; } ul.next li a{background: none !important; border-right: 1px solid #FFFFFF; } p.font_nu02 { background: none !important; } .vote_box {background: none !important; } ul.bigsize li a { background: none !important; }  .btn, div>div>div>div>div {background:#ffffff !important; border-left:none !important; border-right:none !important; } div>div>div {background:none!important;} .notifications .user-main>a{ border:none!important; } .btn, DIV>DIV>DIV>DIV>DIV { BACKGROUND:#ffffff!IMPORTANT; border-left:none !important; border-right:none !important; } .active, { background:#0d0d0d !important; border:none!important; } -wrap, .menu-main>a{ background:#ffffff !important; border:none!important; } ul,li,.screen-title,.submenu-supersub,.board-hot,.ordinary-content,.board-main,.gamelist,.recommend{border:none!important; } .score.steady,.score.up,.score.steady i,.score.up i, .steady span,.up span,.ordinary-content, .lookback,.seemore,.board-list,.submenu-home, .submenu-leftside,.submenu-main,.service,.dropdown-panel,.popup-panel{ background:#ffffff !important; border:none!important; }  li>i:hover,ul.menu-list>li>a:hover{ color:#0d0d0d !important; background:#fff!important; }  .submenu-home i{color:#0d0d0d !important; background:none!important; border:none!important; } .submenu-home i:hover{color:#0d0d0d !important; background:none!important; border:none!important; }  .board-list a i:hover{ color:#0d0d0d !important; } li,.service-sms,.board-list a,.search{ background:none!important; border:none!important; }  .story,#big_head,.content,#content_name,.box03, .box06,.box04_page,.cm-box-area, .comment-tabbable .comment-tabs .active button, .cm-box-area .member,.cm-box-area .guest,.reviews01,.reviews02,.more_review{ background:#ffffff!important; border:none!important; } /*ไอคอนเฟือง โซเชียลของคนคอมเม้นท์*/ .icon-setting,.btn-social i{ color:#ffffff!important; text-shadow:none!important; } .icon-setting:hover, .btn-social i:hover{ color:#ffffff !important; } /*กล่องเมนูของเฟืองแก้ไขคอมเม้นท์*/ .arrow_box{background:none!important;} button{box-shadow:none!important;} button{ color:#0d0d0d !important; /*สีของเมนูแต่ละรายการ*/ background:#ffffff !important;border:none!important; border:none!important;/}

ติดตามเรื่องนี้

เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

Darkness-Master

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น

คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

Darkness-Master

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น