คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความจริงในใจ
“เี๋ยวนี้นี่ลับบ้านเร็วันะ” อยอลแวทันทีที่เห็นอยูเ้ามา
“็รีบลับมาูอูฮยอน”
"แหมๆๆ ทำไมูแลแ่อูฮยอนนเียวหละ" อูเอ็อพูแวอยูไม่ไ้
"็อูฮยอนเป็นน้อัน"
"พวผม็น้อฮยอเหมือนันแหละ" มัเน่เอ็อแวไม่ไ้เหมือนัน
"อูฮยอนเป็นน้อรัอันไ"
"น้อรั หรือรัน้อันแน่ฮยอ"
"ฮิ้วววว~" สิ้นสุำพูอแวออยอล ทุน็พาันโห่แวอยู
"พวนายะบ้าหรือไันับอูฮยอนเป็นผ.้วยันทัู้่นะ"
"ลอิีๆเหอะฮยอ ว่าอูฮยอนเป็นแ่น้อหรือเป็นอะไร" อูพูแนะนำอยู
"พวนายนี่ัะบ้าไปันให่แล้ว"
เพล้!! เสียอัมาาในห้อนอน อยูเลยรีบวิ่เ้าไป
"ูิ แล้วบอว่าแ่น้อ แ่น้อ" มยอูที่เียบอยู่นานพูึ้นบ้า
"ิูนะ นาพวเราหล้มเลือออ ยัไม่สนใอะไรพวเราเลย"
เ็ประถมพูถึวามลำเอียออยู
"ฮยอลับมาแล้วเหรอ" อูฮยอนยิ้มให้ับอยู
"นี่นายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไรหรอรับ"
"นายไปนั่เถอะ เี๋ยวเศษแ้วพวนี้ันเ็บเอ"
'เวลาที่ฮยอทำอะไรแบบนี้ มันูน่ารัมาเลยรู้มั้ย' อูฮยอนิไปยิ้มไป
"โอ๊ยย"
อยูเผลอไปโนเศษแ้วบา อูฮยอนเลยรีบห้ามเลือเลยโยใ้ปาอเาูเลือออ
"ทำไม้อทำแบบนี้้วยเนี่ย"
"็ฮยอเลือออ"
"เี๋ยวันเ้าไปล้าในห้อน้ำ็ไ้ นายนี่ริๆเลยนะ"
"ั้นผมอโทษ" อูฮยอนรู้สึเหมือนโนุเลย้มหน้าล
"นี่ ันไม่ไ้ะว่านายสัหน่อย" อยูลูบผมอูฮยอนเบาๆ
'ที่ันไม่อยาให้นายทำแบบนี้ เพราะารที่นายทำแบบนี้มันทำให้อารม์ันพลุ่พล่านนายรู้บ้ามั้ย’
"แล้ววันนี้เป็นไบ้า"
"็ีแล้วรับ" อูฮยอนแทบะไม่ไ้ออานอห้อเลย ็อยูเล่นื้อู้เย็นมาไว้ในห้อ เผื่อที่ว่าอูฮยอนะไ้ไม่้อลำบาเินออไป ส่วนอาหารเา็สั่ให้แม่บ้านทำและเอาเ้ามาเสิร์ฟให้อูฮยอนในห้อ
“ี็ีแล้ว แล้ว็เพิ่ออไปเที่ยวเล่น้านอหละ”
“เ้าใแล้วรับผม”
"ึแล้ว นายนอนไ้แล้วนะ"
"เพิ่ะห้าทุ่มเอนะฮยอ"
"ห้าทุ่ม็ึไ"
"อผมเล่นเมส์่ออีหน่อยไม่ไ้เหรอ"
"เ็ิเมส์"
"ผมไม่ไ้ิสัหน่อย" ปาพูับอยูแ่ามอที่หน้าอไม่ยับ
"ยัเนี่ยอ่ะนะไม่ิเมส์"
"อผมเาเรียำลัพอี"
"โอเ โอเ ันเถียนายไม่เยไ้เลยินะ"
"ผมเ่ไ"
พูาน่าหมันเี้ยวะริ อยูเลยอุ้มอูฮยอนึ้นมานอนบนเีย
"ฮยออ่าาา ผมอยาเล่นเมมม ให้ผมเล่น่ออีหน่อยนะๆๆๆๆ" อูฮยอนพูอ้อนแล้วส่สายาหวานให้
"็ไ้ๆ แ่แ่อีเมส์เียวนะ"
"เย้ ฮยอใีที่สุเลย รัฮยอที่สุเลยยย"
อูฮยอนออยู่อนรีบไปนั่เล่นเมส์
"นี่อูฮยอนน นายบอว่าเมส์เียวั้แ่ห้าทุ่มนนี่มันะีสามแล้วนะ"
"็เมส์มันโนี่ ฮยอ่ว็นอน่อนเลยนะ"
"ไม่เอา ถ้านายไม่นอนัน็ะไม่นอน"
"เฮ้อ ็ไ้ๆ ฮยอนี่ื้อริๆเลยนะ"
"นาย่าหาที่ื้อ"
"็น้อยว่าฮยอนั่นแหละ"
ทัู้่นอนเถียันไปเถียันมา ว่าะไ้นอน็เือบเ้า
๊อ ๊อ ๊อ!!
"อยูฮยอ" อยอลเาะเรียอยู
"หาววว มีอะไร"
อยูเปิประูมา้วยอารม์ุ่นเือนิๆ ็นเพิ่ะไ้นอน
"ผมแ่ะมาบอว่าผม แอล และอะออไป้านอัน"
"แล้วไ" อยูพูพร้อมเท้าแนับประู้วยอาารึ่หลับึ่ื่น
"แล้วอูฮยอ็ไม่อยู่"
"แล้วไ่อ"
"แล้วโฮย่า็ไม่อยู่”
"อืมม แล้วไ"
"แล้วพวผม็ยัไม่ไ้เอาผ้าไปให้แม่บ้านั"
"อย่าบอนะ ว่านาย.."
"ยัไ็ฝา้วยนะฮยอ"
มัเน่พูแล้ว็รีบมาึอยอล ับมยอูรีบวิ่ออไป
"ย่า ย่า! นี่พวนาย!!" อยูยัไม่ทันพูอะไรสามนนั้น็วิ่ออไปแล้ว
"เอาน่าฮยอ แ่โทรเรียแม่บ้านให้เามาเอาะร้าผ้าไปัเอ เราไม่ไ้ัเอะหน่อย"
อูฮยอนพูให้อยูหายหุหิ
"แฮ่ๆ" สามนที่วิ่ออมาเหนื่อยหอบันเป็นแถวๆ
"นี่นายพาวิ่ทำไมเนี่ย"
"เี๋ยวอยู่าพวเรา่อนออมาเที่ยวทำไอ่ะ"
"เย้! สวนสนุที่ันรออยย ลาลั้นลา" ที่บอว่าเหนื่อย้อละเว้นเอาไว้นนึนะ
"นี่นายไม่เยไปเที่ยวสวนสนุหรือไหะ"
"เย แ่ันไม่ไ้เล่นมาั้นานแล้วนี่ รีบไปันเถอะๆรถเมล์มาแล้ว ย่าลีอนาย่ายนะ"
“แ่ฮยอเป็นนวนพวเรานะ ฮยอ้อ่ายิ”
“รีบๆึ้นไปเหอะ เี๋ยวัน่ายเอ” มยอูที่ลัวว่ารถะออไป่อนรีบๆันให้สอนนั้นึ้นไป
“นี่ๆ ันอนั่รนี้” อยอลรีบเินไปที่ท้ายรถ
“ทำไม้อนั่รนี้้วยอ่ะ”
“็ที่รนี้มันสำหรับพวหัวหน้าแ๊ไ”
นั่รถไปไ้สัพั็ถึสวนสนุ
“ถึแล้ววววววววววววว” เ็ประถมที่ื่นเ้นีใะโนออมานเสียแหบเสีย
"ฮยอ ั้นเี๋ยวผมไปื้อน้ำมาให้นะ" อปล่อยให้มยอูับอยอลอยู่ันสอน
"นี่ยอลลี่"
"อะไร" อยอลำลัมอหาเรื่อเล่นที่น่าสนุเอาไว้
"พอทุ่มนึนาย่วยแยัวออไปพันึไ้มั้ย"
"ทำไมอ่ะ"
"ัน.. ันะออเป็นแฟน"
มยอูลอิูแล้วระหว่าอยอลับอ ยัไะอยอล็เป็นเพื่อนับเา แถมหมอนั่นยัเยบอว่าไม่มีทามาบับเาอี เาเลยเลือที่ะบับอีว่า
"ยอลลี่ อยอล อีอยอล"
"ห..หะ?"
"นี่นายเป็นไรหรือเปล่า"
"เอ่อ.. เปล่าๆ"
"สรุปนายะ่วยันไ้มั้ย"
"อือ...อื้อ"
“ันรู้อยู่แล้วว่านาย้อ่วยันน” มยอูเ้าไปออยอล้วยวามีใ
"ฮยออ่ะ ยอมแพ้ผมบ้าิ นะนเียวลอเลย"
"นาย็หัเล่นให้มันเ่ๆหน่อยิ"
"ไม่เอา ผมไม่เล่นแล้ว ฮยอี้โ"
"นาย่าหาที่โ แถมโแล้วยัไม่นะอี"
"เอ้อ ผมเล่นไม่ไ้เรื่อ"
อูฮยอนที่อนาารเล่นเมส์แล้วไม่นะสัทีำลัะเินออไปนอห้อ
"อูฮยอนอ่าา" อยูรีบึอูฮยอนมาเพื่อ้อ
"อะไร"
"อนฮยอเหรอ"
"เปล่าะหน่อย" ถึปาะพูว่าเปล่า แ่หน้านี่อนเป็นุ๊มป่อ
"อูฮยอนอ่าา"
อยูพูแล้วับาอูฮยอนให้หันมามอหน้าเา ่อนะูบลไปที่ริมฝีปาออูฮยอน อูฮยอนเอ็ไ้มีท่าทา่อ้านอะไร ลับูบสนอลับ้วย้ำ
'ที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ไม่ยอมอบ้อวาม็เพราะอย่านี้เอหนะเหรอ'
ฮยอนอาที่อผู้ัารมาหาอยูเ้ามาเห็นอยููบับอูฮยอน็รู้สึโมโหเพราะสอสามวันมานี้อยูเียบๆไป
"อยูโอป้าา" สอนในห้อรีบผละัวออาัน
"ฮย..ฮยอนอา"
อยูออมาาห้อเห็นฮยอนอาเ้ามาในหอ็รู้สึใ
"ทำไมโอป้า้อในานั้น้วยหละ่ะ"
ฮยอนอาเห็นอูฮยอนำลัเินออมา็รีบเ้าไปวแนอยู
"็แ่แปลใ ว่าเรามาไ้ยัไ" อยูเห็นอูฮยอนมอ็พยายามึแนฮยอนอาออ แ่ฮยอนอา็ับแน่นไม่ยอมปล่อย
"็เห็นโอป้าหายหน้าหายาไปนี่่ะ อ้าวอูฮยอนโอป้าสวัสีะ"
"อ่าา สวัสีรับ ั้นเี๋ยวุยันไปสอนนะรับ เี๋ยวผมออไป้านอ"
"ะไปทำไมหละ่ะ อยู่้วยันนี่แหละ่ะ ฮยอนอาื้ออาหารมาเผื่อ้วยนะ่ะ ทาน้วยันเยอะๆ สนุีออ"
"อ..เอาั้น็ไ้"
"ั้นเี๋ยวฮยอนเอาอไปใส่านให้นะ่ะ อูฮยอนโอป้าไป่วยฮยอนหน่อยไ้มั้ย่ะ"
"ไ้ิ"
"เี๋ยวันไป้วย"
"โอป้า ไม่้อหรอ่ะ ไปนัู่ทีวีเล่นเถอะ่ะ" ฮยอนอาผลัให้อยูออไป
"โอป้า เมื่อืนฮยอนูหนัเรื่อนึมา่ะ"
ฮยอนอาเริ่มบทสนทนาหลัาเียบอยู่นาน
"เรื่ออะไรเหรอรับ"
"เป็นู้ับแฟนาวบ้าน"
"ห..ห้ะ??"
"อ๋อ ื่อเรื่อู้หนะ่ะ แ่ฮยอนเิมื่อเรื่อเอ"
"อ..อ๋อรับ"
"ฮยอนูแล้วอยาะบ บ! บ!! นััวร้ายเลยหละ่ะ"
"ูอินมาเลยนะรับ"
"พอีฮยอนเลียพวอย่านี้หนะ่ะ พวที่อบไปยุ่ับนมีเ้าอ! ให้ท่า!มันยิ่น่า่า!ให้าย"
"..ใเย็น่อนนะๆ"
"หน้าไม่อาย"
"ห..ห้ะ?"
"ฮยอน่านััวร้ายัวนั้นหนะ่ะ"
ฮยอนอาพูเสร็็ยานอาหารออมา ปล่อยให้อูฮยอนยืนเอ๋อับบทสนทนาที่เหมือนว่าเาโนฮยอนอา่า
"โอป้าทานผลไม้นี่ิ่ะ อร่อยนะ" ฮยอนอาป้อนสอว์เบอร์รี่ให้อยูทาน แ่อยูเบือนหน้าหนี
"อูฮยอน นายินนี่ิ"
"โอป้า ฮยอนอยาินอันนั้น"
พออยูะุยับอูฮยอนทีไร ฮยอนอา็พูันู้นันี้ึ้นลอ
'เรามานั่เป็นส่วนเินทำไมเนี่ย' อูฮยอนิแล้วะลุไป
"พอีผมปวหัว อเ้าไปนอน่อนนะรับ"
"อูฮยอนเป็นอะไรมาหรือเปล่า" อยูมออูฮยอน้วยวามเป็นห่ว
"โอป้าอ่าา ปล่อยให้อูฮยอนโอป้าเ้าไปนอนพัเถอะ่ะ"
อยูแะมือฮยอนอาที่เอาแ่เาะแะเาออ
"เี๋ยวันพาเ้าไปนะ"
"ไม่เป็นไรหรอรับ ผมไม่ไ้เป็นอะไร"
"อย่าื้อิ" ฮยอนอาที่มอเห็นเหุาร์ไ้แ่นั่ระฟัระเฟี่ย
"ปวหัวมามั้ย" อยูลูบที่ผมอูฮยอน
"ไ้นอนพั็หายแล้วหละรับ ฮยอ..ออไปอยู่ับแฟนเถอะ"
อยูเือบะลืมไปว่าอนนี้ฮยอนอาับเาเป็นแฟนัน ็พอไ้มาบันริๆ เาลับรู้สึว่าัวเอไม่ไ้รัฮยอนอาแบบนั้น แ่เหมือนเป็นวามรัที่แฟนลับมีให้ับศิลปินที่ัวเออบมาว่า
"รี๊ โอป้า่วยฮยอน้วย"
"ฮยอรีบออไปูแฟนเถอะ เิอะไรึ้น็ไม่รู้"
"นายหนะไม่้อไปเป็นห่วนอื่นเลย"
"็ฮยอนอาเาเป็นผ. ฮยอออไปูเาเถอะ”
"เฮ้ออ อืมๆ ันไป็ไ้"
อยูห่มผ้าห่มให้อูฮยอน่อนะถอนหายใเินออมาาห้อ
"โอป้า ่วยฮยอน้วย"
ฮยอนอารีบวิ่เ้าไปออยูทั้ๆที่อยูยัไม่ทันไ้ปิประูห้อ
"เป็นอะไร"
"เมื่อี้ เมื่อี้ฮยอนเอแมลสาบ้วย่ะ"
'เหอะ เ้าไปันั้นานสอนาน ถ้าันไม่ใ่แผนที่โอป้าะยอมออมาเหรอ' ฮยอนอาส่สายาร้ายๆไปให้อูฮยอนที่นอนอยู่ในห้อ ่อนที่ะทำเป็นออยูให้แน่นว่าเิม
"ไม่เป็นไรนะๆ เี๋ยวโอป้าไปูให้" อยูมอูรอบๆ็ไม่เห็นมีอะไร
"สสัยมันไปหลับแล้วมั้่ะ"
"แมลสาบหลับ้วยเหรอ?"
"ฮยอนเาเอาอ่ะ่ะ"
ลอเวลาฮยอนอาวนุยนู่นุยนี่ แ่อยูแทบไม่ไ้ฟัเลย
'นามู เป็นยัไบ้า'
'็ีึ้นแล้ว'
'ถ้าปวอี็บอนะ ะเอายาไปให้'
'ไม่เป็นอะไรริๆรับ:) '
"โอป้าุยับใรเหรอะ"
"เปล่าหรอ" อยูรีบุโทรศัพท์เ็บ
'าันสันาที มันะายหรือไ' ฮยอนอายิ่ิ็ยิ่หมันไส้อูฮยอน
"ย่าอยอล ใล้ะถึเวลาแล้ว นายแยัวออไปไ้เลย"
"อ้อ อืม"
"อยอลลี่ฮยอเินไปไหนอ่ะฮยอ"
"เห็นบอเมื่อี้เอเพื่อนหนะ อันมีอะไรให้นายู้วย"
มยอููมืออไปที่ลานน้ำพุที่มีารแสอนทุ่มนึ
"ใล้แล้วๆ" มยอูมอูนาฬิาที่้อมือเา หลัานั้นโว์น้ำพุ็เริ่มึ้น
"ว๊าววว สวยมาเลยฮยอ" อมอู้วยวามื่นเ้น
"ออ่า"
"หื๋ม มีอะไรเหรอฮยอ" อยัมอไปที่น้ำพุ
"บับันนะ"
"ฮ...ฮยอว่าไนะ"
"บ ับ ัน นะ" มยอูพูพร้อมุมมือออ
"ฮยอ ผม.."
"นาย่อยๆิ็ไ้ ันไม่เร่รันายหรอ"
สามนเินทาลับบ้านโยไม่มีใรพูอะไรสัำ มีเพียมยอูทีู่ื่นเ้นรอำอบาอ
"เฮ้อออออออ"
โฮย่าที่หลายวันมานี้ออมานั่ที่แม่น้ำฮันลอเริ่มรู้สึเหนื่อยใ เารู้ว่าอูลับไปุยับิ่วหมิน
"ฮยอมีนูแลแล้ว ผมวระ้อีใไม่ใ่เหรอ าเป็นมันีว่าาาย..ใ่มั้ย"
"วันนี้รายารที่ฮยอไปถ่ายมาะออแล้วนี่"
อยอลพูแล้วหยิบรีโมเปิทีวี
'ยู : อบฮยอนอาใ่มั้ย'
'ยู : ไม่ไ้อบ เอ๊ยอบรับ แ่อบแบบแฟนลับ'
'ยู : แล้วถ้านายมีโอาสไ้บับฮยอนอาหละ'
'ยู : ะเป็นไปไ้เหรอรับ'
'พิธีรทั้หลาย : แน่นอนอยู่แล้วว'
'ยู : เมื่อิถึแฟนๆแล้ว ผมอาะทำแบบลับๆ'
"อูฮยอน อูฮยอน"
อยูเรียอูฮยอนที่เินไปหลัาที่นัู่ทีวี้วยัน
"รีบไปาม้อนที่ฮยออบริๆเถอะ" อูพูให้อยูรีบามอูฮยอนไป
"อูฮยอน เป็นอะไร"
"เปล่า" ถึะรู้ว่าทั้สอบันแล้ว แ่็ไม่ิว่าอยูะอยาบับฮยอนอานานั้น
"็เห็นอยู่ว่าเป็น"
"็บอไม่ไ้เป็นไ" อยูึอูฮยอนเ้ามาูบ
"ฮยอเลิทำแบบนี้ับผมสัทีเถอะ"
อูฮยอนผลัอยูออแล้วยืนหันหลัให้ เาไม่อยาให้อยูเห็นน้ำาเา
"อูฮยอน" อยูพยายามะับมืออูฮยอน แ่อูฮยอนสะบัมือออ
"มีอะไรับน้อายอย่าผมเหรอรับ.. ฮยอ"
ทั้ๆที่มันเป็นำปิที่อูฮยอนเรียเา แ่ทำไมพอมาไ้ยินรั้นี้ มันรู้สึเ็บยัไ็ไม่รู้ เาเลยเริ่มฟัเสียาหัวใแล้วว่าใรือนที่เารัันแน่
"อูฮยอน หันมามอหน้าันหน่อยไม่ไ้เหรอ"
เห็นอูฮยอนไม่ยอมหันมาสัที็เ้าสวมอา้าหลัแล้วุหน้าลับไหล่ออูฮยอน
"ฮยอไม่ไปหาแฟนฮยอเหรอ? หรือรอเธอมาหาที่นี่ ถ้าะมา็บอ่อนนะ ผมะไ้ออไปไม่อยู่เป็น้าวาอ"
"ไม่ ันไม่ยอมให้นายไปไหนทั้นั้นแหละ ันไม่ยอม" ยิ่พูยิ่อแน่นึ้น
"แล้วะให้ผมอยู่ทำไม อยู่ในานะอะไร"
อยู่ๆอยู็หยิบโทรศัพท์ึ้นมาแล้วเปิเพล อูฮยอนที่น้ำาลอหันมามออย่าสสัย่อนที่ะถูอยูึลมานั่บนั
오늘도 넌 내게 물어 사랑하냐고
โอนึลโ นอน เนเ มูรอ ารัฮันยาโ
วันนี้เธอ็ถามันอีแล้วว่ายัรัันอยู่ไหม (อยูเริ่มร้อเพลแล้ว้อมอไปที่หน้าออูฮยอน)
난 그저 웃음만 왜 또 그 말이냐고
นัน ืออ อูึมมัน เว โ ือมารีนยาโ
ัน็แ่หัวเราะออมา ทำไมถึถามแบบนี้อีแล้ว
오늘도 또 너는 울어 너무한다고
โอนึลโ โ นอนึน อูรอ นอมูฮันาโ
แล้ววันนี้เธอ็ร้อไห้อีรั้ บอว่าันทำเินไปไหม
늘 같은 질문에 늘 같은 대답뿐야
นึล ัททึน ิลมูเน นึล ัททึน แับปูนยา
เป็นำอบเิมๆสำหรับำถามเิมๆนั่นแหละ
그 말이 그리 어렵냐고?
ือ มารี ือรี ออรย็อบนยาโ?
ำนั้น มันยาที่ะพูมาเลยเหรอ?
남들 다하는게 힘드냐고?
นัมึล าฮานึนเ ฮิมึนยาโ?
มันยาสำหรับันที่ะทำอย่าที่นอื่นๆทำเหรอ?
꼭 말로 해야 아니 매일같이 난 널 사랑해
๊ มัลโร เฮยา อานี เมอิทัที นัน นอล ารัเฮ
ันวระบอเธอใ่ไหม ว่าันรัเธอเหมือนทุๆวัน
hey, 가만 봐봐 너만 보잖아
hey, ามัน บวาบวา นอมัน โบานา
hey, รอเี๋ยวสิ ันมอแ่เธอเท่านั้นนะ
나 안 그런 척 해도 신경 쓰고 있어
นา อัน ือรอน ็อ เโ ินยอ ือโ อิทอ
ถึันะไม่แสออ แ่ัน็สนใเธอนะ
hey, 한결 같이 변함 없잖아
hey, ฮันยอล ัที บยอนฮัม อ็อบานา
hey, ันยัเหมือนเิม ะไม่มีารเปลี่ยนแปล
말 뿐인 허울에 목 매다는 넌 바보야
มัล ปูนิน ฮออูเร ม เมานึน นอน พาโบยา
เอาแ่ยึิับำพูเท่านั้น เธอมันเ็โ่ริๆเลย
나나나 나나나나 나나나나 나나나나
นานานา นานานานา นานานานา นานานานา
나나나 나나나나 나나나나 나나나나
นานานา นานานานา นานานานา นานานานา
나라고 왜 모르겠니 사랑한단 말
นาราโ เว โมรือเทนี ารัฮันัน มัล
ันนะ ทำไมะไม่รู้ัำว่า ันรัเธอ
내 목에 걸린 채 간지럽히고 있어
เน มเ อริน เ ันีรอพีโ อิทอ
มันิอยู่ในออัน ันยัเินที่ะพูออไป
나라고 왜 못 하겠니 입에 발린 말
นาราโ เว มท ฮาเทนี อิบเบ บัลริน มัล
ันนะ ทำไมถึแสออนะ ำนั้นมันิอยู่ที่ปา
큰 의미 없잖아 늘 반복되다 보면
ึน เอมี อ็อบานา นัล พันบทเวา โบมยอน
มันะไม่มีวามหมายเลยถ้าแสออพร่ำเพรื่อ
그게 그렇게 중요하니?
ือเ ือรอเ ุโยฮานี?
มันสำันานั้นเลยเหรอ?
내 맘 하나로는 부족하니?
เน มัม ฮานาโรนึน บูานี?
หัวใอันทั้ใ ยัไม่พออีเหรอ? (อยูทำหน้าเหมือนเป็นำถามให้อูฮยอนอบ)
난 정말 모르겠어 남들 하는게 뭐 중요해
นัน อมัล โมรือเ็ทอ นัมึล ฮานึนเ มวอ ุโยเฮ
ันไม่รู้ริๆ ว่าารให้วามสำั นอื่นเาทำันยัไ
hey, 가만 봐봐 너만 보잖아
hey, ามัน บวาบวา นอมัน โบานา
hey, รอเี๋ยวสิ ันมอแ่เธอเท่านั้นนะ
나 안 그런 척 해도 신경 쓰고 있어
นา อัน ือรอน ็อ เโ ินยอ ือโ อิทอ
ถึันะไม่แสออ แ่ัน็สนใเธอนะ
hey, 한결 같이 변함 없잖아
hey, ฮันยอล ัที บยอนฮัม อ็อบานา
hey, ันยัเหมือนเิม ะไม่มีารเปลี่ยนแปล
말 뿐인 허울에 목 매다는 넌 바보야
มัล ปูนิน ฮออูเร ม เมานึน นอน พาโบยา
เอาแ่ยึิับำพูเท่านั้น เธอมันเ็โ่ริๆเลย
무뚝뚝한 나를 만나서 니가 힘들꺼야 나 땜에
มู ัน นารึล มันนาอ นีา ฮิมึลอยา นา แมเม
เป็นเพราะันเอ เธอเหนื่อยใที่้อมาเอับนเยาอย่าัน
하나 약속할께 누구보다 더 잘할께
ฮานา ยััลเ นููโบา ทอ ัลฮัลเ
แ่ันอสัาอย่านึว่า ันะีับเธอให้มาว่าใรๆ (อยูุมมือออูฮยอนึ้นมาทาบที่ออัวเอ)
hey, 가만 봐봐 너만 보잖아
hey, ามัน บวาบวา นอมัน โบานา
hey, รอเี๋ยวสิ ันมอแ่เธอเท่านั้นนะ
나 안 그런 척 해도 신경 쓰고 있어
นา อัน ือรอน ็อ เโ ินยอ ือโ อิทอ
ถึันะไม่แสออ แ่ัน็สนใเธอนะ
hey, 한결 같이 변함 없잖아
hey, ฮันยอล ัที บยอนฮัม อ็อบานา
hey, ันยัเหมือนเิม ะไม่มีารเปลี่ยนแปล
말 뿐인 허울에 목 매다는 넌 바보야
มัล ปูนิน ฮออูเร ม เมานึน นอน พาโบยา
เอาแ่ยึิับำพูเท่านั้น เธอมันเ็โ่ริๆเลย
나나나 나나나나 나나나나 나나나나
นานานา นานานานา นานานานา นานานานา
나나나 나나나나 나나나나 나나나나
นานานา นานานานา นานานานา นานานานา
Rap)
웃고 있는 네게 미안해져
อุทโ อิทนึน เนเ มีอาเนยอ
ันเสียใริๆที่เอาแ่หัวเราะให้เธอ
묶어 두는 것 같아 사랑이란 말로
มุอ ทูนึน อท ัททา ารัอีรัน มัลโร
รู้สึเหมือนผูมัเธอไว้้วยำพูว่ารั
가벼울거야 나란히 선 귓속말도
าบยออุลอยา นารันนี อน วีทมัลโ
มันะเบาบาล แม้ระิบอยู่้าหู
절대 슬퍼하는 너는 없어 아낀 말로
อลเ ึลพอฮานึน นอนึน อ็อบอ อาิน มัลโร
เธอะไม่รู้สึเสียใอีแล้ว ำพูที่ถูเ็บไว้ (เาใ้มืออี้าลูบที่แ้มออูฮยอนเบาๆ)
점점 바꿔볼게 변함 없이 니 옆에서
อมอม บาวอเ พยอนฮัน อ็อบี นี ย็อบเพอ
ันะ่อยๆเปลี่ยนเป็นพูออมา แ่ที่ไม่เปลี่ยนือันะอยู่้้าๆเธอ
더 더 잘해줄게 잘 아는 나니까
ทอ ทอ ัลเฮุลเ ัล อานึน นานีา
ันะทำให้ีมาึ้น มาึ้น เพราะันรู้ใเธอี
"ฮ..ฮยอ" อูฮยอนเินนพูอะไรไม่ออ
"แ่นี้ นายรูถึวามรู้สึอันหรือยั?"
อูฮยอนนั่เียบเพราะเิน
"ันรันายนะ นัมอูฮยอน นายือนเียวที่ันะรั" อยูับหน้าออูฮยอนให้ั้ใฟัสิ่ที่เา ทำเอาอูฮยอนที่เินอยู๋แล้ว แ้มแึ้นไปให่
"ฮยอ มันไม่ลนะ" อูฮยอนยัไม่เื่อว่าสิ่ที่อยูพู สิ่ที่อยูทำ มันือวามในใออยูริๆ
"ัน็ไม่ไ้ะเล่นลให้นายู"
"็ฮยอเยบอว่ายัไ็ไม่มีทาบับผ.้วยัน"
"็ถ้าเป็นนอื่น ที่ไม่ใ่นาย ันไม่บ แ่เพราะันรันายริๆ แ่นายนเียวเท่านั้น"
"ผมเื่อฮยอไ้ใ่มั้ย?"
"นายไม่ำเป็น้อเื่อำพูอัน แ่นายเื่อับารระทำ ที่ออมาาใัน็พอ"
อูฮยอนเ้าไปออยูอย่าแน่น
"แล้วนายหละอูฮยอน นายรัันหรือเปล่า" อยูเอ็อยาไ้ยินำพูาปาอูฮยอนเหมือนัน
"แล้วที่ผมยอมฮยอนเียวมาลอมันยับอออมาไม่พอหรือไหละ"
"แ่ันอยาไ้ยินนี่ บอันหน่อยนะ นะๆๆๆ" อยูออ้อนอูฮยอน
"อึ"
"อึ อะไรหละ ันไม่เห็นรู้เรื่อเลย"
"็อืออไ"
"แล้วมันหมายวามว่าไหละ" อยูทำเป็นไม่เ้าใที่ออูฮยอนพู
"็รัฮยอไ"
"เย้!!!!" เสียพวเ็ๆที่ฟัอยู่้าประูั้นานโหวเหวึ้น่อนะเปิประูเ้ามาัน
"ย่า นี่พวนายแอบฟัันั้แ่เมื่อไหร่"
"็ั้แ่ฮยอร้อเพลแหละ" อยอลทำเป็นร้อเพลที่อยูร้อไป
"ันรันายนะ" อยอลเล่นบทอยูที่บอรัอูฮยอน
"ผ..ผม็รัฮยอ" พี่รออย่าอูเอ็ร่วมหัวเล่นบทู่รั้วย
"ฮยออ่ะ ออไปห่าๆเลย" อูฮยอนที่เินพยายามึแนอยูออาัว
"ะเินทำไมเล่า"
"ฮยอไม่เินหรือไหละ"
"ไม่เห็นมีไรให้เินเลย" อยูพูแล้วหอมแ้มอูฮยอนโว์เ็ๆ ทำให้อูฮยอนที่เินอยู่แล้ว ยิ่เินเ้าไปให่
เริเนื้อเพล : Written: Song Suyoon
Composed: Go Namsoo, Han Boram
Arranged: Go Namsoo, Han Boram
SOURCE: Daum(Lyrics); @PinocX(Thai Rom+Trans)
--------------------------------------------------------------------
พาร์ทนี้ยอมรับว่านแ่ฟินมา่ะ แ่ไปยิ้มไป ละมุน้อนรับเือนแห่วามรั >//<
แ่เอ๊ะ...เหมือนหนุ่มๆอเราะลืมเรื่ออะไรไปหรือเปล่านะ?
**พิมพ์ผิประารใออภัยมา.ที่นี้้วยนะ่ะ
koispiritwalk
ความคิดเห็น