คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : พักผ่อนที่เชจู(?)
"ันับอูฮยอนนอนห้อนี้นะ"
"โห๋อะไรอ่ะ นอนันแ่สอนแ่เลือห้อให่สุเลย"
เ็ประถมโวยวายอยาไ้ห้อนอนให่เหมือนัน
"ใ่ พวผมนอนันั้สามน"
เมื่ออยอลเริ่มึ้นแล้ว อเลยรีบ่วยันโวยวายเผื่ออยูะยอมให้
"แล้วใรใ้ให้พวนายนอนันั้สามน ถ้าห้อมันเล็็แยันนอน็บแล้ว"
"ไ้ไหละฮยอ"
"็ถ้าไม่ไ้็ออไปนอนที่อื่น"
"ฮยอนี่.. ็ไ้ ยอมๆ ไปันเถอะ"
่อนไปอยอล็ิ๊ปาใส่ทีนึ
"ป่ะ เราเ้าไปพัันเถอะ"
อยูพาอูฮยอนเ้าห้อแล้วปิประูเียบ
"เอ่อ เหลืออยู่สอห้อ ั้นฮยอเลือ่อนเลยว่าะนอนห้อไหน"
"ล..เลือห้อ??"
"อื้ม เลือสิ"
"น..นายเลือ่อนเล้ย"
"ั้นผมเอาห้อนี้แล้วัน"
โฮย่าเินเ้าห้อแล้วยิ้มอยู่นเียว
"1.. 2.. 3.."
โฮย่าหันไปมอที่ประู แ่็ไม่มีอะไรเิึ้น
"1..2...สอนิ สอหน่อย สอรึ่ สอน้อย... ส.."
๊อ ๊อ ๊อ
"ฮ..โฮย่า ันอนอน้วยไ้มั้ย.. ันไม่ล้านอนนเียว"
"็ถ้าฮยอลัว ผม็ะให้นอน้วย็ไ๊ ผมอัวไปอาบน้ำ่อนหละ"
"อบุนะ"
"เยส เยสส มัน้ออย่านี้ิ"
ทันทีที่ปิประูห้อน้ำโฮย่า็แสอาารีใออมา แ่ว่า... ห้อน้ำที่นี่มัน.. เป็นระที่สามารถมอเห็นันไ้ มีเพียส่วนที่เป็นระุ่นแ่ส่วนลาัวนิหน่อยเท่านั้น
"อ..เอ่อ.."
โฮย่ารีบหันหลัให้อู้วยวามเินอาย
"สสัยะีใที่ไ้มาเที่ยวมั้"
อูยิ้มให้ับวามน่ารัอโฮย่า
"ฮยอ็ไปอาบนเียวิ ผมเหนื่อยๆอยานอนน"
"ันเป็นนับรถนะ เหนื่อยว่านายอี"
อยูึแนอูฮยอนแ่เา็ไม่ยอมลุ
"ื้ออ ไปอาบน้ำเถอะไป"
อยูปล่อยแล้วเินเียบๆเ้าห้อน้ำ
"อะไร อนเหรอเนี่ย"
พอเห็นอยูเียบอูฮยอน็แอบลืมามอไปที่ห้อน้ำ็เห็นอยูำลัมอเาอยู่
"ฮยอ!! ทำไมไม่ปิประูห้อน้ำ!"
"ันปิแล้ว"
"ปิอะไรัน ถ้าปิแล้วผมะเห็นฮยออาบน้ำไ้ไ!!"
"นี่นายมอีๆ"
อูฮยอนเพิ่สัเุเห็นว่าห้อน้ำมันเป็นระ
"นี่ฮยอั้ใอบ้านพัที่มีห้อน้ำแบบนี้ใ่มั้ย"
"นายลอิีๆว่าใรเป็นน่วยันเลือ"
"แล้วทำไมฮยอไมู่ีๆ่อนหะ"
"ไหนๆนาย็ื่นหละ ็มาอาบน้ำ้วยันะเลยมา"
"ไม่เอา"
อยูึัวอูฮยอนเ้ามาิับระ้อน้ำ
"ทำไรอฮยอเนี่ยย ปล่อยเลย"
"ไม่ปล่อย"
"ัวฮยอเปียอยู่ เี๋ยวเสื้อผ้าผมเปียทำไ"
"ั้น็แ่ถอ"
อยูถอเสื้อผ้าอูฮยอนแล้วโยนทิ้ไว้หน้าห้อน้ำ
"อ..อื๊ออ"
อยูไม่รอให้อูฮยอนปริปาพู ลยัารปิปาอูฮยอน้วยปาอเาเอ
"ะอาบ้วยันีๆหรือะทำอย่าอื่นแทน"
อยูระิบถาม้าหูอูฮยอน ทำเอาอูฮยอนเินหน้าแ
"อ..อาบ็ไ้"
"พู่ายๆอย่านี้ั้แ่แร็บแล้ว"
"ื้อริๆ"
อูฮยอนีลไปที่แนอยูทีนึ
"โอ๊ยยเ็บ เ็บมาเลย สสัยแนใ้ารไม่ไ้แน่เลย โอ๊ยยย"
"นี่ฮยออย่ามาเวอร์ ผมแ่ีเบาๆเอ"
"โอ๊ยยย เ็บนน้ำาะไหลแล้ว นายรับผิอบเลย"
"ะให้รับผิอบอะไรเล่า"
"มาอาบน้ำให้ันไ"
"ไม่เอาหรอ"
อูฮยอนะเินหนีแ่อยูมายืนบัประู
"ทำร้ายร่าายแล้วะหนีเหรอ เี๋ยวแ้ำรวเลย"
"แ้้อหาอะไรหะ"
"็้อหาโมยอ"
"โมยอะไร???"
"โมยหัวใอันไปไ"
"น้ำเน่าา"
"ทีอนพูับอินสปิริทนายยัทั้บอรั ทั้ให้หัวใ ทั้สู่บเลย"
"็นั่นภรรยาผม เราแ่านันแล้ว ฮยอไม่รู้เหรอ"
"ั้น็เลิแล้วมาแ่ับัน"
"ผมไม่เลิหรอ ฮยอ็อยู่เป็นเมียน้อยผมไปแล้วันนะ"
"ย่า!! นายล้าพูับันอย่านี้ไ้ไ"
"แล้วทำไมะไม่ล้า" อูฮยอนทำหน้านิ่
"ันไม่ยอมเป็นเมียน้อยหรอ แล้วอีอย่า นาย่าหาเมีย ันเป็นสามีนาย"
"แล้วทำไมผม้อเป็นเมีย" -*-
"็นายทำไม่เป็น"
"ใรบอผมทำไม่เป็น ผมยัเย..."
"เย?? เยอะไรเหรออ"
"เปล่า ไม่มีไร"
"เยอะไรพูมาิ"
"ไม่มีไรแล่ว" อูฮยอนหันหลัให้อยู
"นายะบอว่านายเยทำใ่มั้ย"
"ผม..." ทันทีที่อูฮยอนหันมา เา็เอับใบหน้าออยูที่ห่าันไม่ถึสิบเน
"ผมอะไร?? พูมาิ"
"ผมอยาอาบน้ำแล้ว"
อูฮยอนถอยัวออแ่อยูโอบเอวเาเ้ามาหาัว
"เรายัุยันไม่บเลยนะ"
"็ไม่เห็นมีไรใหุ้ยะหน่อย"
"็เรื่อเมื่อี้ไ"
อยูับาอูฮยอนที่้มหน้าอยู่ให้เยมามอที่เา
"็ุยแล้วไ"
"แ่านันมั้ย?"
"บ้าเหรอฮยอ"
อูฮยอนผลัอยูออแล้วไปนั่บนเีย
"มันบ้ารไหน ในเมื่อเรารััน"
"แ่ฮยอเป็นผู้าย แล้วผม็เป็นผู้าย"
"อูฮยอน ันิมาลอ4-5ปีที่เรารู้ัันมา ว่านายเป็นน้อายัน แล้วนาย็เป็นผู้าย แ่นั่นมันไม่ไ้ทำให้ันรู้สึมีวามสุเลย ันปิเสธวาม้อารอัวเอมาลอ แ่วันนี้ วันนี้ันยอมรับมันแล้ว"
"แ่ฮยอ ฮยอ็รู้ว่าเรื่อนี้มันเป็นเรื่อให่"
"ันรู้"
"แล้วเรื่อแ่านมัน็ไม่ไ้ึ้นอยู่ับเราแ่สอน"
"ลับไปันะไปหาพ่อับแม่นายเอ"
"ฮยอ มันไม่ลเลยนะทำแบบนี้อ่ะ"
"แล้วใรว่าล"
๊อ ๊อ ๊อ
"อยูฮยอ อูฮยอนฮยอ พวเราหิวันแล้ว ออไปหาไรินันน"
"ใ่ ท้อผมเสียัโรราแล้วเนี่ย"
"ฮยอ ออมาเร็วๆเหอะมยอูหิวนหัวฟูหมแล้ว"
"นี่ฮยอแะผมเหรอ"
"ันยัไม่ไ้แะเลยแ่เป็นห่ว ว่าแ่นายเอาที่หนีบผมมาป่ะเนี่ย"
"ผมเลียโฮย่าฮยอ" -*-
"ทำไมฮยอมาว่าแอลลี่ฮยอแบบนี้หะ"
"เออใ่ มาสู้ับันมา"
"พวนายนี่ทะเลาะอะไรันเนี่ย แล้วไหนบอหิวัน"
อูหัวเราะให้ับวามเป็นเ็อเ้าพวนี้ัน
"เออริ้วย ำลัหิวนี่นา อยูฮยอ อูฮยอนฮยอ"
"ย่า! อยอล นายะะโนแหปาไปถึไหน"
"แล้วอูฮยอนฮยอหละ"
"ใส่เสื้อผ้าอยู่"
"ว๊าวว ันบอพวนายแล้วไว่าสอนนี้้อแอบทำไรันแน่"
"พวันแ่อาบน้ำันสอน แ่พวนายนี่.. ะทำ้วยันทำสามนินะ"
"ทำเทิมอะไรันหละ"
"อนายะอายทำไม ันแ่ถามอนพวนายอาบน้ำ"
"อายเอยอะไรัน ผมแ่ร้อน อ่ะอูฮยอนฮยอออมาพอี"
"โวยวายอะไรันหะพวนาย"
"เ็พวนี้มัน็แ่หิวันน่า"
"เออใ่ิ นี่มันี่โมแล้ว"
"็ะห้าโมว่า ะหโม็เท่านั้นเอ"
"วันนี้นี่นายูอารม์ีัเลยนะ"
"สสัยีใที่ไ้มาทะเลอ่ะฮยอ ในห้อผม็เห็นเาทำท่าีใ"
"อ๋ออ อย่านั้นเหรออ" อยู้อหน้าแบบ้อับผิ
"..ใ่แล้ว เพราะบ้านเิผมือปูาน แล้วปูาน็มีทะเล แล้วผม็ิถึบ้าน ผม็เลยีใที่ไ้มาเที่ยวทะเล"
"เหุผล้าๆูๆเนอะว่ามั้ยฮยอ"
"ริ้วยที่รั"
"เี๋ยวนี้เรียที่รที่รั้วยย"
"แล้วนายมีปัหาเหรอ? นายอยาโนันีใ่มั้ยมยอู"
"ทำไมพูับผมอย่านี้เล่า"
"อีโฮวอน อยาะทำไร็รีบทำะนะ"
"แล้วใรบอผมยัไม่ไ้ทำัน"
โฮย่าเินผิวปาอย่าสบายอารม์
"ย่า! โฮวอน นายหมายวามว่าไ ลับมาเล่า่อน ย่า! ย่า!!"
"ฮยอนี่็ ถ้าอารม์ีแบบนี้เลียร์ันบแล้วแหละ ใ่มั้ยอูฮยอ?"
"ห...ห้ะ??"
"อ๋อเปล่าไม่มีไร๊"
"นีุ่ยเรื่อไรันเนี่ย"
มยอูถามอย่าหน้ามึนๆ
"ใ่ พวผมหิวนะ"
ส่วนเ็ประถม็เอาแ่ร้อเรียหาอาหาร
"เออั้น...ทำปาร์ี้บาร์บีิวันมั้ย"
"เอาาา"
"ั้นเี๋ยวันับอูฮยอนะออไปื้ออ พวนาย็เรียมที่ เรียมอให้้วยหละ"
"ฮยอ ปล่อยให้ย่าเาไปันีว่า"
"ฮยอระิบระาบอะไรันรับ"
"เปล่าา ไม่มีไรหรอน่า ันเปลี่ยนใหละ ันี้เีย ั้นนายับโฮย่าออไปื้ออแทนทีนะ"
"ผมับโฮย่าเหรอ??"
อูทำหน้าๆแล้วี้ที่ัวเอ
"ใ่ นายแหละ"
"ถ้าอูฮยอไม่อยาไป ให้พวผมไป็ไ้นะ"
"พวนายอยู่นี่ันเลย ออไปไม่รู้ันะไ้ินเมื่อไหร่"
อยูยื่นาร์ให้อูไป
"โฮย่า ไปื้ออ้วยันหน่อย พอีอยูฮยอวานให้ันไปับนายหนะ"
"ไ้ิ ไปเลยมั้ย"
"เี๋ยวันไปถามอูฮยอน่อนว่าอยาไ้ไรบ้า"
"เี๋ยว่อยโทรถาม็ไ้"
โฮย่าับมืออูออไป อูมอมือโฮย่าที่ับมือเาแล้ว็เผลอยิ้มออมา
"ผมับนะ"
"นายับไ้เหรอ?"
"ไ้ิ"
"แน่ในะ"
"ฮยอนั่เป็นุ๊าหน้ารถเถอะ"
โฮย่าพาอูึ้นรถและปิประูให้
"อบุนะ"
"สบายมา ฮยอาเ็มั้วยิ"
โฮย่าเอื้อมไปึเ็มันทำให้หน้าเาไปสัมผัสับริมฝีปาหนาออู
"..อบุมานะ แ่ันทำเอ็ไ้"
"ไม่เป็นไร ผมเ็มใ"
โฮย่ายิ้มให้่อนะับรถออไป
"ผมว่าสอนนั้นเลียร์ันไ้แล้วหละ"
"็ะเป็นอย่านั้นนะ เฮ้ออ่อยสบายใหน่อย"
"พวผม็ิั้นเหมือนัน"
มยอูยืนมอแล้วทำท่ารุ่นิ
"นี่พวนายมาทำไรันรนี้เนี่ย"
"แล้วฮยอับอูฮยอนฮยอมาทำไรหละ พวผม็มาทำแบบนั้นแหละ"
อยอลเริ่ม่อล้อ่อเถียับอยู
"ไม่้อยุ่หรอน่า"
"ูฮยอพูสิ พูาัเยื่อใยั"
มัเน่เริ่มเล่นบทน่าสสาร
"อนายไม่้อร้อไห้นะ"
อยอลทำท่าอปลอบ
"โอ๋ๆๆ อย่าร้อนะ"
มยอูมาร่วมแสละรอีน
"นี่พวนายเป็นไรันมาป่ะเนี่ย เราไปทำอะไรินันีว่าฮยอ"
อูฮยอนึมืออยูออมา
"อ้าวว พวผมิน้วยยย"
สามนผู้หิวโหยรีบวิ่ามไป
"ลับมาแล้วรับบ"
"รีบทำเลยๆฮยอ"
"อยาินินไวๆนาย็มา่วยันทำิ"
"ใ่ พวนายไป่วยอูฮยอนเลย"
"แล้วฮยอทำไรอ่ะ?"
มัเน่ถามอยูที่นอนูทีวีบนโฟา
"ันเหรอ อนนี้ันำลัยุ่มาเลยหละ"
"อ๋อเหรอรับ ผมเ้าใแล้วรับ" -_-!!
ในะที่ทุนำลั่วยันทำอาหารไปไ้พัให่ๆ อยู็ลุึ้นมาทำานบ้า
"อูฮยอนไฟท์ิ้ นัมอูฮยอนไฟท์ิ้!!"
"นี่มันไม่ใ่เวลามาไฟท์ิ้นะฮยอ"
อยอลบ่นใส่ แ่อยูฟัที่ไหนัน
"ฮยอ แล้วฮยอไ้ทำไรบ้ายั"
"ันำลัะทำอยู่นี่ไ"
อยูเินเ้ามาอ้านหลัอูฮยอน แล้วหอมแ้มไปทีนึ
"อ่ะแฮ่ม พวผม็อยู่นะ"
อีหนเริ่มแวใส่
"แล้วพวนายะมอทำไม"
"ั้นไม่มอ็ไ้ อูฮยอ เราเอาอออไป้านอันเถอะ"
"อ่อ ไ้"
โฮย่าับอูเรียมอ่าๆออไป้านอ
"ฮยอ เี๋ยวเสื้อผ้าเปรอะ มือผมเปรอะอยู่นะ"
"ถ้าเปรอะเี๋ยวันเปลี่ยนให้เอ อ่ะเสร็แล้วหนิ"
"อาาศมันร้อนัเลยนะแอล อ"
"ัน็ว่าั้นแหละ พวเรารีบออไป้านอัน่อนเถอะ ยอลลี่ อันว่าเอาอออไปให้หมเลยีว่า เพราะไม่รู้ว่าถ้ารอะไ้ินเมื่อไหร่"
พอแวันเสร็็พาันออไป้านอ
"ูิ โนเ้าพวนั้นล้อเลย"
"ล้อ็ล้อไปิ" อยูเริ่มู่โมุ๊บใส่ออูฮยอน
"ือออ ไม่หิวหรือไ"
"หิวสิ ถึำลัินอยู่นี่ไ"
"อืออ ม..ไม่เอาา"
อูฮยอนอ่อนแรลเมื่ออยูเริ่มลุล้ำเ้าไปใ้เสื้อเา
อยูปัอบนโ๊ะทำับ้าวทิ้ ่อนันัวอูฮยอนนอนล
"ฮยอ เี๋ยวมีใรมาเห็น"
ถึปาะพูั้น็เถอะ แ่าอูฮยอนไม่ัืนาารถูอยูถ่าาออ
"ใระเห็น เ็ๆ็อยู่้านอหมแล้ว"
"อื๊ออ" อูฮยอนราออมาทันทีที่อยููเลียุ่มสีแบนหน้าอ
เพล้!!!
"ฮยอ เสียอะไรแ"
"ไม่มีหรอน่า"
"มีิ"
"ถ้าะมีอะไรแเป็นันนี่แหละ"
"ฮยอ"
อูฮยอนใ้แรทั้หมันัวอยูึ้น
"อะไรหละ"
"มันมีเสียอแ"
"ไม่มีอะไรหรอน่า"
"ถ้าฮยอไมู่ ั้นผมไปูเอ"
อูฮยอนลุออไปูามบ้าน็เห็นมีแันแอยู่
"็แ่แันแเอ"
"แล้วมันแไ้ไ"
"ลมพั ไม่็มันวาไว้บิ่นหละมั้ เี๋ยวพรุ่นี้่อยให้แม่บ้านมาทำวามสะอา"
"แ่นั้นริเหรอ?"
"มันะมีอะไรหละ นายิมาแล้ว"
"สสัยั้น เี๋ยวผมึ้นไปเปลี่ยนเสื้อหน่อยหละัน ฮยอ็ออไป้านอ"
"อะไรอ่ะ ยัไม่เสร็เลย"
"ะออไปีๆมั้ย?"
"ออ็ไ้"
อยูเินหุหิออไป อูฮยอน็ำลัะเินไปห้อ แ่อยู่ๆ็มีอะไรมาโปะที่มูเาๆ
"วู้ววๆ"
อเ้น24hours ทำเอาปาร์ี้เริ่มเฮฮาึ้น
"อยูฮยอมาพอี มาเ้นับอิๆ"
"ไม่เอาหรอ ให้ันไปเ้นไรน่าเลียแบบนั้น"
"ฮ่าๆๆๆ แล้วฮ่าๆนามูหละฮยอ"
อููอเ้นไปหัวเราะไปนถามแทบไม่รู้เรื่อ
"ไปเปลี่ยนเสื้ออยู่ แ่นี่็นานแล้วนะ"
"ั้นเี๋ยวผมไปูให้ ะไปเอาโทรศัพท์พอี"
"ผมไป้วย" โฮย่าลุามอูไป
"เี๋ยวันหาโทรศัพท์แป๊บนึนะ"
ิ๊ ิ๊
'มินอ ไม่ไ้รับ5สาย'
โฮย่าเินมายืนประิัวอู
"อย่ารับนะ"
อูใเลยหันมามอ แล้วมูทั้สอ็สัมผัสัน
".."
"อย่ารับนะ ผมอ"
"ท..ทำไม"
"สอสามวันนี้ อยู่ับผมนเียวไ้มั้ย"
"..ัน.."
โฮย่าเ้าู่โมที่ริมฝีปาออู แ่็โนอูผลัออ
"อย่าทำแบบนี้อีเลย ันยับับมินออยู่นะ"
อูมอสายเรียอโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแล้วพูเือนในเอ พูเือนใโฮย่า
"ผมออยู่ับฮยอบ้าไม่ไ้เหรอ"
น้ำเสียอโฮย่าลายเป็นเสียอ้อนวอนอร้อแทน
"..."
"แ่ผมไม่หน้า้านบัับฮยอหรอ"
โฮย่าำลัะหันหลัเินหนีไป แ่อูอเาเอาไว้
"ันไม่อยาเห็นนายเป็นอย่านี้เลย อย่าเป็นอย่านี้เลย ันอร้อฮึ.."
"ฮยอ ฮยอร้อไห้เหรอ ร้อไห้ทำไม"
โฮย่ารีบหันมาอปลอบอู
"อย่าเป็นแบบนี้นะ ันอโทษฮึ.. ันอโทษ"
"ฮยอฟัผมนะ ฮยอไม่ไ้ผิอะไรเลย มีแ่ผมที่ผิ"
"ันอโทษ ันอโทษ ัน"
เสียออูถึลืนไปพร้อมับที่โฮย่าประบริมฝีปาเ้าหา ่อนะันัวอูนอนราบลบนเีย
"อ..อื้ออ"
อูน้ำเท้าเร็ทันทีที่โฮย่าใ้มือลูบลึอวัยวะส่วนอ่อนไหวให้เา
ส่วนโฮย่าเอ็ทำหน้าที่ทั้มอบรอยูบบนร่าายและลูบลึเร้าอารม์ให้อู
"..เ้ามาอี ..เ้ามาอี"
ร่าายออูอนนี้ เรียเรียให้ัวโฮย่าเ้าไปหา โฮย่าเอ็ยอมทำามใอูทุอย่า
ร่าสอร่า่ามอบวามรั และเิมเ็ม่วเวลาที่หายไป้วยันบนเียอย่ามีวามสุ
"โฮย่า"
"หื๋ม?"
"ันรันาย"
"ผม็รัฮยอ"
"นายอบ้อ้อใอะไรันหน่อยไ้มั้ย"
"ว่ามาิ"
"อนนั้นที่นายเย็นา และทำหุหิใส่ัน.. เพราะนาย.. นายรันอื่นใ่มั้ย"
"ฮยอ ทุอย่ามันเป็นเรื่อเ้าใผิ"
านั้นโฮย่า็เล่าเรื่อทุอย่าให้อูฟั
"แล้วทำไมนายไม่ยอมบอัน"
"ผมรู้ว่าฮยอเป็นห่วผม ผมถึไม่อยาบอไ"
"ราวหน้าถ้ามีเรื่ออะไรแบบนี้้อเล่าให้ันฟันะ สัาิ"
"อือ ผมสัาว่า่อไปนี้ มีอะไรผมะเล่าให้ฮยอฟันะ"
“อูฮยอน อูฮยอน อูฮยอน นัมอูฮยอนนายอยู่ไหน อูฮยอน”
“นั่นเสียออยูฮยอหรือเปล่านะฮยอ”
“เหมือนะใ่นะ เออันบอว่าะึ้นมาามให้แทนหนิ ลืมไปเลย”
อูับโฮย่ารีบลุึ้นใส่เสื้อผ้า แล้วออไปหาอยู
“ฮยอ มีอะไรหรือเปล่า”
“อู อูฮยอนหายไปไหนไม่รู้”
“ฮยอหาทั่วยั”
“ันหาทั่วแล้ว ทั้ั้นบน ั้นล่า แ่ไม่เอเลย”
“นทั้นะหายไปไหนไ้”
“นั่นิฮยอ ผมว่าเราลอามหาอย่าละเอียอีรอบมั้ย เี๋ยวผมับโฮย่าลไปู้าล่าับรอบๆบ้านให้”
“ไ้ อบุมานะ”
“อูฮยอามหาอูฮยอนฮยอทำไมเหรอ”
มัเน่เห็นอูับโฮย่าเรียามหาอูฮยอนเลยเ้ามาถาม
“็อูฮยอนหนะิ หายไป”
“เอ้าแล้วหายไปไหนหละ” อยอลพอไ้ยินว่าอูฮยอนหาย ็มาถามถึสถานาร์
“พวเรา็ไม่รู้เหมือนัน ันับอูฮยอเห็นอยูฮยอามหา เลยมา่วยาม้าล่า”
“ั้นันว่าพวเราสามนออไปหารายหาีมั้ย”
“แ่แอลลี่ฮยอ ถ้าอูฮยอนฮยอออไปายหา พวเรา็้อเห็นิ”
“แ่ันว่าพวเราออไปูัน็ไม่เสียหายไรนะ”
อยอลเอ็อยาไปหาให้แน่ใว่าไม่มี
“ั้นไปูันเถอะ” มยอูึัวอยอลและอให้ออมาหา้วยัน
“เป็นไ เอันมั้ย”
อยูที่หา้าบนนทั่วแล้ว็รีบลมาถามน้อๆ้าล่า
“พวผมหารอบบ้านแล้วไม่เอันเลย”
“อูฮยอนหายไปไหนอเานะ”
อยูไ้แ่นัุ่มมับ้วยวามเป็นห่ว
“ฮยอลอโทรหาหรือยั บาทีอาออไปทำธุระ่วน”
โฮย่าพยายามพูให้อยูหายเรียล
“โทรศัพท์เาอยู่ับัน”
“ฮยอ พวเราไม่เอเลย”
สามนที่ออไปหา้านอลับมา
“อูฮยอนนายไปไหนนะ”
ิ๊ ิ๊ ิ๊ ิ๊
‘ฮยอนอา’
“ฮยอนอาโทรมา”
“ฮยอ หรือว่าฮยอนอา..”
ยัไม่ทันที่อยอละพูบอยู็รีบรับโทรศัพท์
‘อูฮยอนอยู่ไหน’
‘โอ๊ะๆ ายหละ นี่ือำทัทายำแรออีแฟนเหรอเนี่ยย ทัไ้หยาบันะะ’
‘ันถามว่าอูฮยอนอยู่ไหน!!!’
‘เมียยอโอป้า โอป้าไม่รู้ แล้วันะไปรู้ไ้ยัไหละะ’
‘นี่มันฝีมือเธอใ่มั้ย!!’
‘ใ่ หรือไม่ใ่ีน๊าาา’
‘หยุพูมาแล้วบอมาว่าอูฮยอนอยู่ไหน’
‘อนนี้เหรอ นอนเป็นโสเภีให้ลูน้อเถื่อนๆอันรุมปล้ำอยู่มั้’
‘ฮยอนอา!!!!’
‘เป็นไ ไ้ยินแล้วเ็บมั้ยหละ! รู้ไว้ะ้วยว่านอย่าฮยอนอาไม่เยโนผู้ายทิ้ ฮยอนะ้อเป็นฝ่ายทิ้!!’
‘เธอ้อารให้ันเ็บใ่มั้ย ันเ็บแล้วไ ปล่อยัวอูฮยอนเถอะ’
‘มันไม่่ายไปหน่อยเหรออ’
‘เธออยาไ้อะไร อยาให้ันทำอะไรว่ามา แ่อร้ออย่าทำอะไรอูฮยอน’
‘ฮยอไม่้อไปยอมมัน มันะทำร้ายฮยอ!!’
‘นี่พวแับมันปิปาีๆิ’
‘อูฮยอน อูฮยอน อูฮยอนนายเป็นยัไบ้า พวนั้นทำอะไรนายหรือเปล่า อูฮยอน อูฮยอน’
เพียแ่ไ้ยินเสียอูฮยอนแบบนั้น็ทำให้อยูน้ำาไหลออมา
‘ไม่้อห่วหรอะ ฮยอนยัไม่ทำอะไรสุที่รัอโอป้าอนนี้หรอ เ็บไว้รอให้โอป้ามาเห็นเอ่อนมันะายีว่า!!’
‘ฮยอนอาเธออย่าทำอะไรนะ ฮยอนอา!!!’
‘ู๊ ู๊ ู๊..’
“โถ่เว้ย!!!!!”
อยูปาโทรศัพท์ และเะอทุอย่าที่อยู่รหน้าทิ้
“ฮยอใเย็นๆนะ”
“ะให้ันใเย็นไยัไหะอู!!”
“ันว่าแล้วว่า้อเป็นฝีมือแม่นั่น!! มันน่าับบริๆ!!”
อยอลที่โนมอว่าเป็นเ็ประถม อนนี้ร้อนเป็นไฟ
“ฮยอ มัน้อมีทาออนะ”
อูพยายามับแนอยูปลอบ แ่็โนอยูสะบัแนทิ้นล้มล โฮย่าเลยปล่อยมัใส่ที่หน้านล้มลไป
“โฮย่า!!”
“โฮย่าฮยอ!”
ทุน่าใที่โฮย่า่อยหน้าอยู
“ฮยอเลิบ้าไ้แล้ว!! มีสิหน่อย!!”
“อูฮยอน อูฮยอนันอโทษ อูฮยอน”
วามบ้าลั่ออยูเมื่อี้ ลายเป็นน้ำาที่หลั่ไหลอาบแ้ม
“ฮยอ...”
มัเน่ทำใล้าเ้าไปปลอบอยู
“ันผิเอ ันผิเอที่ไปรู้ันแบบนั้น ันผิเอ”
อยูออแน่น และไ้แ่พูโทษัวเอ
“หึ สมน้ำหน้า”
“เอออำแอบอี้อำไอ”
“แพูอะไรอแ”
“อำอำไอ”
“เอาผ้าปิปามันออิ!”
“เธอทำแบบนี้ทำไม!!”
“ันทำแบบนี้ทำไมหนะเหรอ น่าะถามัวเอันมาว่า... ว่าพวแเยทำอะไรับันว่าบ้า!!!”
ฮยอนอาบีบาอูฮยอนแรๆ อูฮยอนเลยถุยน้ำลายใส่หน้าฮยอนอา
“เหอะ”
เพี้ย!!!!
ฮยอนอาปาน้ำลายออ่อนะบไปที่หน้าอูฮยอนแรๆ แล้วิหัวอูฮยอน
“ฤทธิ์เยอะนันะ แ่ออมแรไว้หน่อย็ีนะ เผื่อมาาย่อนที่ผัวแะมา!!! เอาัวมันไปผูเือับราวไว้!!”
-------------------------------------------------
อุส่าห์ไ้มาเที่ยวันแท้ๆยัเิเรื่ออีนะ
**พิมพ์ผิพลาประารใ็ออภัยมา.ทีนี้้วยนะะ
koispiritwalk
ความคิดเห็น