คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Only Tears Only You
อูฮยอนวิ่อย่าไม่หยุหย่อนนมาถึสวนสาธาระ เาไ้แ่นั่ร้อไห้
"อูฮยอนน นายอยู่ไหนน" อยูวิ่ร้อหาามสถานที่ที่เยไป้วยัน นมาถึสวนสาธาระ
"อูฮยอน ฟััน่อน"
"ผมยั้อฟัอะไรอี! ฮึ"
"..ันไม่รู้เรื่อริๆนะ"
"ทำไมฮยอถึปัวามรับผิอบแบบนี้!!"
"ันไม่ไ้ปัวามรับผิอบ ถ้าันทำริัน็้อยอมรับิ แ่นี่ันไม่รู้เรื่อ"
"ไม่รู้เรื่อแล้วมันะเป็นสภาพแบบเมื่อเ้าไ้ยัไ!"
อูฮยอนสะบัมือออยูที่พยายามะับเาทิ้
"ันไม่รู้เรื่อริๆ นายะให้ันทำยัไ ะให้ันสาบานมั้ย"
อยูนัุ่เ่า้าหน้าอูฮยอน
"ิว่าทำแ่นี้แล้วผมะเื่อเหรอ ให้ผมเห็นฮยอไปนอนับใร่อใรแล้วสุท้าย็มาุเ่าอโทษผมแ่นี้นะเหรอ!!"
"อูฮยอน นายะให้ันทำยัไ" อยูอาออูฮยอนแน่
"เราเลิันเถอะ.."
"ไม่นะอูฮยอน ไม่นะ" อยูลุึ้นออูฮยอนแน่น
"่อไปนี้ไม่้อมายุ่ับผมอี!" อูฮยอนผลัอยูออนอยูไปนับ้นไม้
"โอ๊ยย!"
แผลที่ยัไม่หายีออยู ถูระแทโน้นไม้ ทำให้เลือไหลออมา อูฮยอนเอ็อยาะเ้าไปูแลอยู แ่สิ่ที่อยูทำ มันทำให้เาเสียในเินะให้อภัย
"ไม่้อามผมมาอีนะ ถ้าามมาอี ฮยอะไม่ไ้เห็นผมลอีวิ!"
อูฮยอนไม่รู้ะเินไปที่ไหน ะไปไหน็ไม่ไ้ ็อนที่ออมาเาไม่ไ้หยิบอะไรมาเลย เลยัสินใไปที่หออีย์
"อ้าวอูฮยอนฮยอ เ้ามา่อนิรับ ีย์ฮยอ อูฮยอนฮยอมาหาา" แทมินยิ้ม้อนรับอูฮยอนอย่าเป็นมิร
"อ้าวนามู มีอะไรหรือเปล่า" ีย์ถามทั้ๆที่ัวเอ็รู้ีอยู่แล้วว่าอูฮยอนะทะเลาะับอยูมาแน่
"ิบอม.." อูฮยอนเ้าไปอีย์ทันที
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า" ีย์ลูบหัวอูฮยอนปลอบ
"ฮึ ฮือออ" ยิ่ิ อูฮยอน็ยิ่ร้อไห้หนัึ้น นทำให้ีย์รู้สึผิึ้นมา
"ไม่เป็นไรนะนามู ใเย็นๆ"
"ิ..ิบอมันอยืมเินนายหน่อยไ้มั้ย นะ นะ ันอยาออไปให้ไล นะ นะ"
"ไ้ิๆ"
"อบุนะิบอม นายเป็นเพื่อนที่ีที่สุอันเลย ฮึ"
"แล้วนายะไปไหน ะไปับใร"
"ันไม่รู้ ันะไปนเียว"
"ะบ้าหรือไ สภาพแบบนี้นายะไปนเียวไ้ยัไ เี๋ยวันไปับนายเอ"
"อบุมานะิบอม"
หลัานั้นิบอม็ับรถพาอูฮยอนไปที่แู บ้านเิอเา
อยูลับเ้ามาในหออย่าหมอาลัยายอยา หน้า็ีเผือ เ็ๆทุน็มออยู้วยวามโรธ
"ทำไมฮยอถึทำแบบนี้!" อยอลเริ่ม่อว่าอยู
"พวเราผิหวัในัวฮยอริๆ"
"นี่พวนายฟั่อน มันอาไม่ใ่อย่าที่เราเห็น็ไ้" อูพูปลามอยอลและอ
"เธอนอนแ้ผ้าอยู่บนเียออยูฮยอนานั้นะไม่ใ่ไ้ไ" สายาอมยอูแปลไปาปิมา
"เ็ๆ ันไม่รู้เรื่อริๆ ันสาบานไ้เลย"
"ฮยออย่าเอาเหุผลแบบนั้นมาอ้า" อยอลยัประโมำว่าใส่อยู
"แล้วอนนี้นามูอยู่ไหน" อูเป็นห่วที่ไม่เห็นอูฮยอน
"ันไม่รู้ อูฮยอนวิ่หนีันไป" อยู้มหน้าล้วยวามทุ์
"เฮ้ย ฮยอ หลัฮยอมีเลือออ"
"ันไม่เป็นไรหรอน่า"
"ะไม่เป็นไรไ้ไ ไปโรบาลัน่อนเถอะ"
"ไม่เอา ันะรออูฮยอน"
"แ่หน้าฮยอีแล้วนะ"
น้อๆ่าเริ่มเป็นห่วอาารออยู
"ฮยอ ฮยอ" อูเรียอยู แ่เาไ้หมสิลไปแล้ว
"พาอยูฮยอไปโรบาลเร็วๆเถอะ" โฮย่าแบอยูึ้นหลัออไปโรพยาบาล
หมอรวูอาารออยู่อนะออาห้อ
"อ่ะ! ุโฮย่านี่รับ ทำไมุถึไม่มาโรพยาบาลเลย"
"หมอ ไปุยัน้านอเถอะรับ" โฮย่าไม่อยาให้นอื่นมาไ้ยินเรื่อที่หมอะพู
"หมอให้นโทรไปิ่อับุั้นานแล้ว แ่ิ่อไม่ไ้เลย"
"ผมไม่อยารัษา"
"หมอะุยับุเรื่อนี้แหละรับ ือที่ริแล้วเป็นวามผิพลาอทาเราเอที่แ้ับุผิ ที่ริแล้วุเป็นแ่ไ้หวัธรรมา"
"หะ!! หมอว่าไนะ"
"ที่รินไ้ที่เป็นลูีเมียื่ออิม โฮวอน ส่วนุอีโฮวอนเป็นแ่ไ้หวัธรรมารับ"
โฮย่าไ้ยิน็ถึับสั๊น อารม์ีใปนับวามเสียใ
"หมอรับ หมอแน่ใใ่มั้ยรับ ว่าผมไม่ไ้เป็นอะไร"
"ถ้าุยัไม่เื่อ ทาเรายินีะรวใหุ้โยไม่ิ่าใ้่ายๆใๆ เพราะถือว่าเป็นวามผิพลาอทาเรา"
"ั้น่วยรวให้แน่ใหน่อยนะรับ นะรับๆ"
"หมออรวพรุ่นี้นะรับ พอีวันนี้หมอมีนัรวนไ้"
"ไ้รับ ไ้รับ ไ้รับหมอ"
โฮย่าเินลับไปหานอื่นๆในห้อสวยสีหน้ายิ้มแย้ม
'อือ พอีที่หอมันมีเรื่อนิหน่อยนะ แ่นายไม่้อเป็นห่วันนะ นาย็ั้ใทำานหละ'
เสียุยโทรศัพท์อนรหน้าทำให้โฮย่านึึ้นไ้ว่าเาทำยัไับอูไว้ ็ทำหน้าเป็นหมาหอยเหมือนเิม
"อูฮยอน อูฮยอน นายฟััน่อน อูฮยอน อย่าวิ่หนีันไป ันรันายนเียวนะอูฮยอน"
"ฮยอ ผมว่าอยูฮยอรัอูฮยอนฮยอนเพ้อนานี้ เาไม่น่าะทำอะไรแบบนั้นไ้นะ"
"ัน็ว่ามันแหม่ๆ ำไ้มั้ยเมื่อืนเราทุน่าพาัน่ว"
"ใ่ อยู่ๆะมา่วพร้อมๆันไ้ไ"
"ันว่าเรามาสืบันีมั้ยอีอ"
"สืบอีแล้วเหรอฮยอ เรื่อโฮย่าฮยอับอูฮยอยัไม่ไ้เรื่ออะไรเลย"
"เออ พูถึโฮย่า เมื่อี้ันเห็นหมอะุยไรับโฮย่า็ไม่รู้ แล้วมัน็รีบึัวหมอออไป ันว่ามัน้อมีอะไรแน่"
"นั่นิ"
"นี่พวนายัารเรื่อัวเอ่อนีมั้ย ับมยอูพวนายเลียร์ันยั"
โฮย่าพูา้าหลัทำเอาสอนอมเม้ามอยถึับเิบ
"เออน่า" อยอลทำเป็นพูปัๆ
"อูฮยอน อูฮยอนน"
"เฮ้อ นี่อยูฮยอยัเพ้อถึอูฮยอนฮยอไม่หยุอีเหรอ"
"็ใ่หนะิโฮย่าฮยอ เพราะเี้ยพวผมเลยสสัยันว่าอยูฮยอรัอูฮยอนฮยอมานานี้ เาะไปทำแบบนั้นไ้ไ"
"ใ่เลย เออว่าแ่ป่านนี้อูฮยอนฮยอะไปอยู่ที่ไหนแล้วเนี่ย"
"นั่นหนะิ อยอลนายลอโทรไปถามีย์ิ เผื่อะอยู่้วยัน"
"นามู อยอลโทรมา นายะให้ันรับมั้ย"
"..." อูฮยอนไม่พูแ่ส่ายหัว
"นี่ั้แ่เราับรถออมาัน นายยัไม่พูอะไรเลยสัำนะ"
"..."
"ถ้านายยัไม่อยาพู็ไม่เป็นไร"
ลอระยะเวลาเินทา อูฮยอนเอาแ่มอออไป้านอรถ้วยสายาที่ว่าเปล่า ผิับอูฮยอนนปิที่มัะร่าเริ
"เี๋ยวเราแวะุพัรถ้าหน้าแล้วหาอะไรินันนะ"
"อึ"
"ลไป้วยันิ"
"ไม่หละ"
"เถอะน่า นะๆๆ ถือว่าออมายืเส้นยืสาย"
"ันไม่อยาออ"
"ั้นเี๋ยวันื้ออะไรมาให้นายินแล้วัน"
"อือ"
'ทำไมฮยอถึทำับผมแบบนี้นะ ฮยอไม่ไ้รัผมใ่มั้ย ฮยอไม่เยรัผมเลยใ่มั้ย'
นั่อยู่นเียว็เอาแ่ิวไปวนมา หาเหุผลว่าเพราะอะไร
"นามูินอันนี้ิ" ีย์ยื่นนมปัให้ับอูฮยอน
"ันไม่หิว"
"แ่นาย็วรินนะ"
"มันไม่อยา"
"เี๋ยว็หิวายหรอ"
"ายไป็ีิ"
"ทำไมนายพูอย่านี้"
"ัน็พูไปเรื่อย นายไม่้อสนใันหรอ" อูฮยอนนั่หันหน้าออไปมอแ่้านอ
"ออมม่ารับ~~" ทันทีที่ถึบ้านีย์็รีบเ้าไปอแม่อเา
"อ้าวิบอม ะมา็ไม่ยอมบอ่อน"
"็อยู่ๆผม็ิถึแม่นี่รับ" ีย์เ้าอแม่อย่าอ้อนๆ
"อ้าวว นี่อูฮยอนนี่หนิ"
แม่อีย์ผละอาีย์แล้วเ้าไปออูฮยอน อูฮยอนเอ็ยิ้มน่าเอ็นูให้ับแม่อีย์
"แม่ิถึอูฮยอนนี่มาเลยย~"
"ผม็ิถึุแม่เหมือนันรับ~"
แม่ีย์เอำพูหวานๆออูฮยอนเ้าไป เลยับอูฮยอนมาหอมแ้มทีสอที
"อะไรอ่ะ ทีผมลูแท้ๆยัไม่เห็นะมาหอมแ้มเลย"
"โอ๋ๆ ทำน้อยใไปไ้ มาๆหอมที" แม่อีย์หอมแ้มให้เ็ี้น้อยใทีนึ
"แล้วนี่แวะมาหามีไรหรือเปล่า"
"พอีผมพาอูฮยอนมาเที่ยวพัผ่อนสัสอสามวันหนะรับ"
"ั้นามสบายเลยนะ ิว่สเป็นบ้านอัวเอเลย"
"อบุมารับ" อูฮยอนยิ้มาหยีให้แม่ีย์
"มาันเหนื่อยๆไปอาบท่า อาบน้ำ นอนพััน่อน เี๋ยวเย็นนี้แม่ะทำอาหารุให่รับเลย"
"รับ~" อูฮยอนยิ้มให้แ่พอเ้าห้อใบหน้า็ลับมาหม่นหมอเหมือนเิม
"ันว่านายอาบน้ำแล้วนอนพัเถอะ"
"อือ"
อูฮยอนเินเ้าไปอาบน้ำ ในหัวเายัิถึแ่ำถามว่าทำไม ทำไม
"อูฮยอนหละ อูฮยอนอยู่ไหน ิ่ออูฮยอนไ้หรือยั" อยูฟื้นึ้นมา็ร้อหาอูฮยอน
"ฮยอใเย็น่อน พวเราลอโทรไปถามเพื่อนๆออูฮยอนแล้ว แ่ไม่มีใรใรเอับอูฮยอนเลย" อูพยายามพูให้อยูใเย็น
"ฮยอ เราเป็นพี่น้อันใ่มั้ย ฮยอพูวามริับพวเราไ้มั้ย" มยอูมอหน้าอยูอย่าริั และทุน็่า้อมอเอาำอบที่อยู
"ันสาบานเลย ว่าันไม่รู้เรื่ออะไรทั้นั้น เมื่อืนพวเราอยู่้วยัน แล้วันำไ้อีทีือเมื่อเ้าที่ื่นึ้นมา"
"หรือว่าฮยอนอาะทำอะไรแบบที่เราาไม่ถึอี" อทำท่ารุ่นิ
"เิเรื่ออะไรอีหละทีนี้"
"บอส!!" บอสนิมและเมเนเอร์เินเ้ามาในห้อ
"แ่ผมุ่ม่ามนิหน่อยเอ" อยูพูแ้ัวน้ำุ่นๆ
"แล้วนี่านโว์เสอนายอาทิย์หน้าะทำไ"
"็ไม่ทำไ ผมึ้นไ้อยู่แล้ว เ็บที่ไหล่ไม่ใ่ที่ปา ถึะร้อเพลไม่ไ้" ปาพู แ่าอยูมอแ่ที่ประู
"ปาอย่านี้ร้อเพลไหวแน่รับบอส"
"ัน็ว่าั้นแหละ" เมเอร์่ารุมบ่นอยู
"เออแล้วนี่อูฮยอนไปไหน ั้แ่มาันยัไม่เห็นเลย ปิเห็นัวิันยัับผัวเมียัน"
"พอีอูฮยอนฮยอหนี โอ๊ยย"
"อูฮยอนฮยอหนีไปื้ออินหนะรับ" อหยิแนอยอลแล้วหันมายิ้มอบบอส
"นี่อ นายมาหยิทำไมเนี่ย"
"ถ้าฮยอพูว่าอูฮยอนฮยอหนีอยูฮยอไ ็เป็นเรื่อให่อ่ะิ ่อนะพูอะไร็ิ ิ ิ ินินึ" อิ้มไปที่หัวอยอลอย่าหมันไส้ ถ้านอื่นมอ็มอว่าสอนนี้ีันน่ารั แ่สำหรับมยอูมันไม่ใ่แบบนั้น
"เอาเป็นว่ารีบหายเร็วๆหละ ันแวะมาูแ่นี้แหละ เี๋ยวมีประุมับประธานลีูมานอี"
"ลีูมานปะธาน่ายเอ็สเอ็มอ่ะเหรอ??"
"บอสเา็โม้ไปั้นแหละ เาะไปประุมับลีูมานประธาน่ายเอ็สเอ็มทำไม"
"เี๋ยวไ้รู้ว่าโม้หรือไม่โม้" บอสนิมยัิ้วใส่อยู่อนออไป
บรรยาาศอนที่เมเนเอร์อยู่ สถานาร์ูเป็นปิทุอย่า แ่พอเมเนเอร์ออไป บรรยาาศ็ลับมาเียบเหมือนเิม
ิ๊ ิ๊~
'ฮัลโล นามูเหรอ! น.. น..นายอยู่ไหน'
'ฮยอ ผมแ่ะโทรมาบอว่าไม่้อเป็นห่วผมนะ'
'แล้วนายอยู่ไหน'
"อู ันอุยับอูฮยอนหน่อย อูันอร้อ อู"
'เอาเป็นว่าผมสบายีนะ แ่นี้นะ'
'....เี๋ยว่อนนามู'
ู๊ ู๊ ู๊ ู๊
"ฮัลโล ฮัลโลอูฮยอน ฮัลโล ฮัลโล นายอยู่ไหน.. อูฮยอน.. นายอยู่ที่ไหน.. ันอโทษ ลับมาหาันนะอูฮยอน อูฮยอน... "
เสียร่ำรวออยูทำให้ทุนาที่เยโรธ็ลายเป็นสสาร
"นี่เป็นรั้แรเลยนะ ที่ันเห็นอยูฮยอร้อไห้"
"ใ่ สภาพฮยออนนีู้ไม่เหมือนฮยอที่เ้มแ็อพวเราที่เยเป็นเลย"
"วันนี้นี่นายพูเยอะนะมยอู"
"เออน่า"
"ทำไมวันนี้ินน้อยัหละ ปิเห็นินเยอะว่านี้อี"
"อ..อ๋อ พอี่วนี้ผม้อวบุมน้ำหนัรับ"
"ไม่ีเลยนะเนี่ย แม่อุส่าทำั้เยอะ"
อูฮยอนไ้แ่ยิ้มอบ ะทำไไ้ อาหารทุอย่าวันนี้มันืืไปหม
ระหว่าทาน้าวไป็ูทีวีันไป ็มีเพลอโฟร์มินิทเปิึ้น
'อีรึมมี มวอเยโย? (What's your name?)
อนฮวาบอนโฮ มวอเยโย?
อีรึมมี มวอเยโย? (What do you like?)
"นี่ิบอมรู้ัหนูที่อยู่รลามั้ย แม่ว่าน่ารัมาเลย สวย้วย"
"็พอะรู้ันะ" ีย์หันมออูฮยอนที่้มหน้าเหมือนิอะไรอยู่
"อูฮยอนนี่ว่านนี้สวยมั้ย" แม่ีย์ี้ถามไปที่ฮยอนอา
"..."
"อูฮยอนนี่ อูฮยอนนี่"
"..รับ?"
"อูฮยอนนี่ว่าหนูนนี้สวยมั้ย"
"ส..สวยรับ"
"หน้าาแบบนี้ผู้ายหลายนอยาไ้เป็นแฟน"
"นั่นินะ ะมีผู้ายนไหนไม่อบบ้า ะมีผู้ายบ้าที่ไหนยอมทิ้เธแมาบับผู้าย้วยัน"
"เมื่อี้อูฮยอนนี่ว่าไนะ้ะ"
"ม..ไม่มีอะไรหรอรับ พอีท้อผมอืๆอไปเิน้านอแป๊บนะรับ"
อูฮยอนรีบเินออาโ๊ะอาหาร ็น้ำานอ่อนแอมันไหลออมาอีแล้ว
"ทำไมนายเป็นแบบนี้นะนัมอูฮยอน ทำไม ทำไม ฮึ" อูฮยอนไ้แ่นั่้มหน้าร้อไห้
"วันนี้แม่ว่าอูฮยอนนี่แปลๆนะ ูไม่่อยร่าเริเลย"
"หมอนั่นเรียเรื่อานหนะ ั้นเี๋ยวผมออไปู่อนนะ"
"ีๆลู"
ีย์ไ้แ่นั่ล้าๆอูฮยอน ็เาไม่รู้ะพูยัไี
"ันะอยู่้านายเอนะ"
"ิบอม ันออยู่นเียวไ้มั้ย"
"..."
"นะ อร้อ"
"นามู ัน่วยให้นายีึ้นไม่ไ้เลยสันิเหรอ" ีย์ไ้แ่มอหลัอูฮยอนแล้วพูับัวเอ ่อนะเินเ้าบ้านไป
"หมอ ผลารรวเป็นไบ้ารับ"
"ุแ็แรีรับ"
"แสว่าผมปิีใ่มั้ย" โฮย่าเ้าอหมออย่าีใ ่อนะเินยิ้มหน้าบานไป
"มยอู วันนี้นายลับไปนอนห้อนายนะ"
"แ่ผมยัไม่อยานอนับพวนั้น"
"ั้นเอาี้ ันะลับไปนอนห้อวัวเอ ส่วนนายะนอนไหน็นอน"
"ทำไมอยู่ๆอยาะลับไปนอนห้อัวเอึ้นมา"
"เพราะันะเอาออันืน" โฮย่ายัิ้วแล้วเินเ้าไปออู้าหลั
"น..นายทำอะไร" แ่เา็โนอูันออ
"ผมอไม่ไ้เหรอ"
"..็ไ้" อูไ้แ่ับารระทำอโฮย่า และัหวะเียวันิ่วหมิน็โทรเ้ามาพอี
"ผมอุยับิ่วหมินฮยอนะ" โฮย่าพูแล้วหยิบโทรศัพ์ออูออไปุยนอห้อ
"ฮยอ ผมะเอาออผมืน" พูแ่นี้โฮย่า็วาโทรศัพท์ไป
"ออนาย? นายเอาอะไรให้มินอไป?"
"ฮยอไ" โฮย่าืนโทรศัพท์ให้อูแล้วเินเ้าห้อไป
วันนี้อยูอออาโรบาล เาทนอยู่เยๆไม่ไหวแล้ว
"พวนายไม่มีใริ่ออูฮยอนไ้เลยเหรอ"
"ไม่ไ้เลยรับ"
"ฮยอผมว่าฮยอไปพัผ่อน่อนเถอะ หมอให้พัโรบาลสอสามวัน แ่ฮยออยู่แ่วันเียว็อออ"
"นายะให้ันนั่ นอนอยู่เยๆไ้ยัไ ลอิถ้าเป็นออนายหายไปูิ"
"อ้าวฮยอ พูา" -_-!!
"อยูฮยอใเย็นๆ่อน"
"นายะให้ันใเย็นไ้ไ อนนี้อูฮยอนอยู่ไหน็ไม่รู้ ะปลอภัยหรือเปล่า็ไม่รู้"
"ฮยอ ฮยอใเย็นๆ" มยอูเ้าออยู
"ันรอไม่ไหวแล้วนะ ันรอไม่ไหวแล้ว... " วามร้อนรนออยูถูระบายออมาเป็นน้ำา
"ฮยอ ฮยอนอนพั่อนนะ" อู่วยพยุร่านที่เหมือนไร้วิาออยูเ้าไปพัในห้อ
ปิอยูะอยเป็นหัวหลัอน้อๆเสมอ แ่เมื่อเาอ่อนแอนานี้ น้อๆ็้อ่วยันูแลพี่ให่นนี้
ิ๊ ่อ~~
"อนายออไปูหน่อยว่าใรมา"
"อูฮยอนหรือเปล่า อูฮยอนหรือเปล่า" อยูพยายามะลุึ้นแ่น้อๆึไว้่อน
"อยูฮยอ" อพาแที่ไม่ไ้รับเิเ้ามา
"เธอมาทำไม"
"ทำไมโอป้าพูับเมียอย่านี้หละะ" ฮยอนอาใเน้นำว่าเมียให้อยูและนอื่นไ้ยิน
"เธอไม่ใ่เมียัน"
"แหมม วันนั้นเรายันอนมีวามสุันบนเียนี้อยู่เลยนะะ"
ฮยอนอาะนั่ลบนเียแ่อยูไม่ยอม
"ลุไป!! อย่าเอาัวเธอมานั่บนเียอันับอูฮยอน"
"เห๊อะ เมียเ่าอโอป้าหนะเหรอ ป่านนี้มันายไปแล้วมั้!!"
"ฮยอนอา!!"
"อ้อ วันศุร์นี้เรียมัวเป็นเ้าบ่าว้วยหละ"
"เ้าบ่าว!!" น้อๆทุน่าะโนเสียหลไปามๆัน
"อ้อ อเิน้อๆอเ้าบ่าวไปร่วมาน้วยนะะ" ฮยอนอาทำเป็นโ้สุภาพให้นอื่น
"ฮยอนอา เธอเลิบ้าไ้แล้วนะ!!"
อยูเ้าไประาบีบ้อมือฮยอนอา
"ำไว้นะ นอย่าฮยอนอาทิ้ผู้ายไ้ แ่ผู้ายไม่มีสิทธิ์ทิ้!! และถ้าฮยอนไม่ไ้ ็อย่าหวัว่านอื่นะไ้!!!"
"ันไม่ยอมเธอหรอ!!"
อยูผลัฮยอนออทำให้ล้มลที่พื้น
"รี๊ ล้าียัไมาทำับฮยอนแบบนี้"
"แล้วเธอเป็นใรมาาไหน!!"
"ำเอาไว้แล้วัน!" ฮยอนอายืนลุึ้นสะบัูใส่่อนออไป
"นี่อ ม..เมื่อี้ันฝันไปหรือเปล่า" นอื่นๆไ้แ่ยืนับสถานาร์ที่าไม่ถึ
"ผมไม่อยาะเื่อหู เื่อาัวเอเลย" มยอูเอ็ูิหลุเหมือนัน
"นี่แหละฮยอนอาที่ันเอ่อนเธอะไปทำร้ายอูฮยอน ทีนี้พวนายเ้าใันรือยั ว่าทำไมันถึไม่อยาให้อูฮยอนใีับแม่นี่"
"เ้าใลึึ้เลยหละฮยอ" อูที่ปิไม่่อยะิแ่ลบับใรยัยอมให้ับฮยอนอา
"แล้วนี่ฮยอะทำยัไ"
"ทำอะไร"
"็ที่นูน่าบอว่าให้ฮยอไปเป็นเ้าบ่าวไ"
"นี่อ ยัยนั่น็บ้าไปอย่านั้นแหละ"
หลัาที่พายุฮยอนอาพัเ้าใส่ อยู็ยิ่เป็นห่วอูฮยอน
"อูฮยอน นายะเป็นยัไบ้า ทำไมนายไม่ฟััน่อน"
อยูไ้แ่นอนุยับรูปภาพอูฮยอนในโทรศัพท์
"ฮยอ ผมิถึฮยอ แ่ผมยัทำใไม่ไ้" อูฮยอนเอ็นัุ่ยับรูปภาพอยูในโทรศัพท์
่าฝ่าย่าอยาะเอัน อีฝ่ายนึไม่สามารถิ่อหาไ้ ส่วนอีฝ่าย็ยัทำใไม่ไ้
อยูเินทาไปห้อ้อมแ่เ้า ระหว่าทา็มอหานัวเล็เผื่อเินอยู่แถวนี้
"นี่อยู นายเป็นอะไรเนี่ย ทำไมร้อเพลไม่ไ้เรื่อเลย ิใไม่อยู่ับเนื้อับัวเลยนะ"
"อโทษรับ"
อยูเอ็รู้ัวี แ่อนนี้เาไม่มีำลัใะทำอะไร
"นี่านนายมีพรุ่นี้แล้วนะ เราไม่มีเวลาแล้วนะ"
"ผมะพยายามรับ"
"ันว่าวันนี้นายลับไปพั่อนเถอะ"
"รับ"
เวลาผ่านไปเือบอาทิย์นึแล้ว แ่อะไรยัไม่ีึ้นเลย อูฮยอนเลยัสินใะยอมเผิหน้าับวามริ
'ันทนให้มันเป็นแบบนี้ไม่ไ้แล้วนะ ันสสารนามู'
'ทนอีแ่สอวันไม่ไ้หรือไ'
'แล้วเธอิเว่าอยูฮยอะยอมแ่ับเธอเหรอ'
'ยอมไม่ยอมัน็ะบัับ'
'เธอนี่ทำเินไปหรือเปล่า แ่แอบวายา แล้วแอบัาให้เธอนอนับอยูฮยอนี่ัน็ว่ามาไปแล้วนะ'
'มาถึนานี้แล้วันไม่ยอมถอยหรอนะ'
ัหวะที่ีย์ำลัหันหน้ามาเาเห็นอูฮยอนยืนอยู่หลัเาพอี
"น..นามู นายมายืนั้แ่เมื่อไหร่"
"นายทำแบบนี้ทำไม"
"น..นายฟััน่อนนะ" ีย์พยายามะับมืออูฮยอน แ่โนเาสะบัมือออ
"ันถามว่านายทำแบบนี้ทำไม!! นายทำับเพื่อนนายแบบนี้ไ้ยัไ!!"
"เพราะันรันายไ!" ีย์ไ้แ่้มหน้ารับวามผิ
"ถ้ารั เาไม่ทำแบบนี้ันหรอ.. "
อูฮยอนพูอย่าผิหวัในัวีย์มา
"นามู นามู!!"
อูฮยอนนุถึอยู็รีบหาทาลับโล แ่มันมืมาและเา็ไม่เิน เาเลยโทรหาผู้ัารแทน
"ฮยอ ฮยอมารับผมที ผมอยู่แถวบ้านีย์ที่แู ผมไม่มีเินลับ ฮยอ ฮึ"
"นี่นายเป็นอะไร ใเย็นๆ เี๋ยวันไปรับ"
อนัมรีบสาร์รถออไปรับอูฮยอน
"นี่นายเป็นอะไร" ทันทีที่ผู้ัารมาเห็นอูฮยอนนั่ร้อไห้็ถาม้วยวามเป็นห่ว แ่อูฮยอน็เอาแ่ส่ายหน้า
"ฮยอ ผมอยืมโทรศัพท์หน่อย" อูฮยอนรีบโทรไปหาอยู แ่เา็ไม่รับ
"ทำไมอยูฮยอไม่รับสาย ฮึ"
"สสัยหมอนั่นินยาแล้วหลับไปมั้ นายหยุร้อไ้แล้ว"
"ินยา ินทำไม อยูฮยอเป็นอะไร"
"็เห็นว่าแผลอนนั้นไประแทโนอะไรนี่แหละ แล้วแผล็ี"
อูฮยอนนั่ิถึเหุาร์วันนั้นที่เาผลัอยู
"เพราะผม เพราะผมใ่มั้ย" อูฮยอนยิ่ิยิ่ร้อไห้หนัว่าเิม
"นายเป็นอะไรบอันไ้นะ"
"ฮยอเราลับันืนนี้เลยไ้มั้ย"
"แ่นี่มันห้าทุ่มแล้วนะ ับลับมันอันราย"
"นั่นินะ แล้วฮยอ็ับมาั้นาน.."
"อย่าทำหน้าแบบนั้นิ ันว่าเราหาที่พัแล้วพรุ่นี้เ้าเรา่อยลับันีว่า"
"อือ รับ"
สอนัสินใหาโรแรมนอนพั แ่ถึผู้ัารับอให้พั แ่อูฮยอน็เอาแ่นั่ร้อไห้นหลับไป
"ฮยอ นี่ี่โมแล้ว"
"็ะบ่ายสามแล้ว"
"ฮยอทำไมไม่ปลุผมอ่ะ รีบๆลับันเถอะ"
"ันเห็นนายำลัหลับสบาย อ่ะรีบ็รีบ"
"ั้นผมรีบอาบน้ำ่อน" อูฮยอนทั้ื่นเ้น ทั้ประหม่า ทั้ลัวที่ะไ้เอับอยู
ผู้ัารใ้เวลาับรถแ่สอั่วโมว่า็ถึที่หอพั พอถึอูฮยอน็รีบวิ่ึ้นไปบนหอ แ่ในหอมีแ่แม่บ้านที่ทำวามสะอา
"ฮยอ นอื่นหายไปไหนหม"
"สสัยไปูานโว์เสออยูมั้"
"ั้นฮยอพาผมไปหน่อยไ้มั้ย"
เมื่ออูฮยอนไปถึ อยู็ร้อเพลในานพอี
"เพลสุท้ายนี่ ผมอมอบให้ับนๆนึ ที่ผมบอเาไ้เพียว่าผมมีแ่หัวใอผมที่ะให้เา ผมรู้ัวว่าผมไม่มี่าพอที่ะให้เาเื่อใผม แ่ผม็อยาบอเาว่า อนนี้ผมิถึเามารับ"
사랑한다 미안하다 그래 더는 안되겠어
ารัฮันา มีอันฮาา ือแร อนึน อันวีเอ
ผมรัุ แ่ผมอโทษนะ ผมไม่สามารถรัุไ้อีแล้ว
난 다가갈 자격 조차 없어 날 사랑하지 마
นัน าาัล ายอ โา ออบอ นัล ารัฮาี มา
ผมไม่สามารถที่ะยืนเีย้าุ อย่ารัผมเลย
내겐 마음을 내어줄 여유도 없어
แนเน มาอึมอึล แนออุล ยอยูโ ออบอ
หัวใอผมไม่สามารถแหลสลายไ้มาว่านี้แล้ว
매일을 힘겹게 살고 하루가 버거워 울고
แมอิลอึล ฮัมยอบเ ัลโ ฮารูา บออวอ อุลโ
ารใ้ีวิที่ยาลำบาในแ่ละวัน และ้อร้อไห้ทุวัน
*오 난.. 네게 줄 수 있는게 없어 missing U
โอนัน เนเ ุล ู อินึนเ ออบอ missing U
โอ้ .. ผมไม่มีอะไรที่สามารถะใหุ้ไ้ แ่ผม็ยัิถึุ
따뜻한 말도 못해 I missing U
าึฮึน มัลโ มแฮ i missing U
ไม่มีแม้ำปลอบโยน แ่ผม็ยัิถึุ
감히 바랄 수도 없어 I missing U
ัมฮี บารัล ูโ ออบอ I missing U
แม้หวัผม็ยัไม่สามารถทำไ้เลย ผมิถึุ
이렇게 밀어내
อีรอเ มิลออแน
เพราะแบบนี้ ผมึ้อผลัไสุออไป
내겐 가진건 심장뿐 못난 놈이라
แนเน าินอน ิมึปุน มนัน นมอีรา
ถึแม้ผมะเป็นนแบบนี้ แ่ผม็มีหัวในะ
참고있어 아프지만 내겐 눈물도 사치야
ัมโอิอ อาพือิมัน แนเน นุนมุลโ าิยา
ถึแม้มันะเ็บและมีน้ำา แ่มัน็สมวรแล้วสำหรับผม
널 바라볼 자격 조차 없어 날 바라보지 마
นอล บาราบล ายอ โา ออบอ นัล บาราโบิมา
ผมไม่มีสิทธิ์ที่ะมอุ และุ็อย่ามอมาที่ผมเลย
알아 너 있는 그곳에 내 맘이 있어
อลัอา นอ อินึน ือเอ แน มัมอี อิอ
ผมรู้แล้วว่าหัวใอผมนั้นอยู่ทีุ่
숨결이 닿을 거리에 언제나 같은 자리에
ูมยอลอี าฮึล อริเอ ออนเนา ัททึน ารีเอ
ระยะทาที่ลมหายใสัมผัสันไ้ มันยัเป็นอย่านั้นเสมอ
*오 난.. 네게 줄 수 있는게 없어 missing U
โอนัน เนเ ุล ู อินึนเ ออบอ missing U
โอ้ .. ผมไม่มีอะไรที่สามารถะใหุ้ไ้ แ่ผม็ยัิถึุ
따뜻한 말도 못해 I missing U
าึฮึน มัลโ มแฮ i missing U
ไม่มีแม้ำปลอบโยน แ่ผม็ยัิถึุ
감히 바랄 수도 없어 I missing U
ัมฮี บารัล ูโ ออบอ I missing U
แม้หวัผม็ยัไม่สามารถทำไ้เลย ผมิถึุ
이렇게 밀어내
อีรอเ มิลออแน
เพราะแบบนี้ ผมึ้อผลัไสุออไป
세상 누구보다 너를 사랑하기에 참아 더
เั นููโบา นอรึล ารัฮาีเอ ัมอี อ
ผมรัุมาว่าใรในโลนี้
*오 난.. 니 손 잡아줄 수가 없어 missing U
โอนัน นี นับอาุล ูา ออบอ missing U
โอ้ .. ผมไม่สามารถับมืออุไ้ แ่ผมิถึุ
눈물만 안길까봐 I missing U
นุนมุลมัน อันิลาบวา I missing U
ผมลัวว่ามันะมีเพียแ่น้ำา แ่ผมิถึุ
함께 하잘 수가 없어 I missing U
ฮัมเ ฮาัล ูา ออบอ I missing U
แม้แ่เรื่อเล็ๆน้อยๆ ผมับุ็ไม่สามารถทำร่วมันไ้ แ่ผมิถึุ
힘겹게 돌아서
ฮิมยอบเ ลอาอ
็เพราะมันลำบาแบบนี้ไ
내겐 가진건 심장뿐 못난 놈이라
แนเน าินอน ิมัปุร มนัน นมอีรา
ถึผมเป็นนแบบนี้ แ่ผม็มีหัวในะ
อูฮยอนมอูอยูา้าหลัเวทีอย่าไม่ละสายา
"อูฮยอน.." อยูเินเ้าหลัเวทีแล้วเห็นอูฮยอนมอเาอยู่็รีบเ้าไปอ
“ฮยอ..”
"อูฮยอน นายหายไปไหนมา"
"ฮยอผมอโทษ ผมอโทษ ฮึ"
"รู้มั้ยว่าันเป็นห่วนาย รู้มั้ยันิถึนายมาแ่ไหน"
"ผม็ิถึฮยอมาเหมือนัน"
เสียเพลที่อยูร้อไป่อนหน้านี้ ับภาพที่เิึ้น้าหน้าทำเอาน้อๆในว และนอื่นพาันน้ำาึม
"นายอย่าหนีันไปแบบนี้อีนะ"
"ผมะไม่หนีไปแล้ว ฮืออ"
“ันรันายนเียวนะอูฮยอน เื่อันนะ เื่อันนะ”
“ผมเื่อแล้วฮยอ ผมเื่อแล้ว..”
ทั้สอยัอันไม่ปล่อย หลัาไม่ไ้เอันมาเป็นอาทิย์
“อยู อูฮยอน ไปุยับันในรถ ส่วนนที่เหลือไปนั่รอบนรถ”
“รับ..”
“ไม่ร้อแล้วนะ” อยู่อยๆเ็น้ำาบนหน้าออูฮยอน อูฮยอนเอ็ผยัหน้าเิรับรู้
“ฮยอ บอสเาะุยอะไรับเราอ่ะ”
“นายไม่้อัวลนะ ันอยู่ับนายแล้ว" อยูุมมืออูฮยอนแน่น
"พวนายมีอะไระสารภาพันมั้ย"
"ผมับอูฮยอนเรารัันรับ" อยูบอบอสอย่าไม่ลัวอะไร
"ฮยอ" อูฮยอนเอ็ไม่ิเหมือนันว่าอยูะพูอะไรแบบนี้
"พูมารๆ็ี แล้วถ้าันะให้เพียนายเลิันหละ"
"ผมไม่ยอม" อยูอบอย่าแ็ัน
"แล้วนายหละอูฮยอน"
"ผ..ผมแล้วแ่อยูฮยอนรับ"
"แล้วถ้าพวนายไม่เลิันแล้วันะไล่ออหละ"
"อย่านะฮยอ อย่านะรับ ให้ผมออแล้วอยูฮยออยู่"
"ไม่ไ้นะ ถ้าะอยุ่็้ออยู่้วยัน ออ็ออ้วยัน"
"ฮยอ.." อยูออูฮยอนแน่น
"ันไม่มีทาปล่อยนาย ไม่มีทาปล่อยไปอีแล้ว"
"เออพอๆๆ ันไม่ไล่ใรออทั้นั้นแหละ ที่เรียมา็เพราะว่าันอยาแน่ใ"
"แน่ใ?"
"พวนายิว่าันาถั่วูไม่ออเหรอ ว่าอะไรเป็นอะไร แ่ระวัไว้หน่อยแล้วัน ถ้านั่าวรู้พวนายอาพั"
"โอเรับ" อยูอูฮยอนเินออารถอย่าหน้าบาน
"ฮยอ ฮยอว่าไบ้า บอสนิมเรียไปทำไม"
เ็ๆในรถรุมถามันให่
"็ไม่ไหรอ" อยูอูฮยอนหันมามอหน้าันแล้วยิ้มให้ัน
"เอออูฮยอนฮยอ ผมสสัยอ่ะ ทำไมฮยอยอมลับมา" อระทุ้แนใส่ท้ออยอลไปทีนึ
"ถามำถามอะไรอฮยอหะ มันใ่เรื่อมั้ยเนี่ยหะ"
"นี่อยอลนายมีแฟนหรือมีแม่ันแน่เนี่ย" โฮย่าเห็นอยอลับออบีัน็อแวไม่ไ้
"ันรู้วามริหนะ ิ"
"วามริ??"
"มีอะไรที่พวผมยัไม่รู้เหรอฮยอ" อถามอย่าสสัย
"ันรู้ว่าใรือัวบารเรื่อทั้หม"
"ใรหะอูฮยอน" เสียอยูบ่บอว่าะเอาเรื่อ
"ผมไ้ยินิบอม ุยโทรศัพท์ับฮยอนอา และฮยอนอาือนวายาพวเรา"
"ยัยนี่อีแล้วเหรอ" มยอูพู้วยวามเลียั
"เออฮยอ พรุ่นี้ฮยอนอาะให้ฮยอไปแ่านับเธอไม่ใ่เหรอ"
"ไมม่รู้ำไม่ไ้ ันไม่มีทายอมหรอ"
"ไปิฮยอ"
"หื๋ม!!??"
ทุน่าะโนเป็นเสียเียวัน
"นายิอะไรอนายเนี่ย" อยูไม่เ้าใวามิออูฮยอน
"ิเรื่อทำให้นหน้าแไ" อูฮยอนพูแล้วยิ้มอย่าผู้นะ ทำเอาอยูเอ็นลุนพอ
"อูฮยอน อูฮยอน๋า มาถูหลัให้เ้าหน่อย"
"ฮยอ ผมเหนื่อยนะ"
"ไปทำอะไรมาถึเหนื่อย"
"ยัะล้าถามอีนะ"
"ทำไมหละ หื๋ม" อยูออาห้อน้ำมาอร่าเปลือยเปล่าบนที่นอน
"ผมไมม่มีแรแบบนี้็เพราะใรหละ"
"็ันไม่ไ้อ ไม่ไ้หอมนายมาเป็นอาทิย์เลยนั พูแล้วอยู็ูบลไปบนริมฝีปาอูฮยอนอีที"
"ื้ออ" อูอยอนบีบมูนโลภมาไปทีนึ
"นี่นายทำร้ายันทำไมเนี่ย"
"็ฮยอน่าหมันไส้"
"แล้วมาหมันไส้ทำไมหละ"
"็อยาหมันไส้อ่ะ"
"เี๋ยวัอีสัทีีมั้ยเนี่ย"
"ื้ออ ไม่เอาแล้วว" อูฮยอนผลัอยูออ แ่อยูึมืออูฮยอนออ แล้วยัูหน้าออูฮยอนอย่าไม่ลละ
"ฮยอ พรุ่นี้ฮยอ้อแ่านนะ"
"นที่ันะแ่้วยมีแ่นายนเียวเท่านั้นแหละน่า"
อยูุไร้ามออออูฮยอน
"ื้ออ ฮยอ พอแล้วว"
"พอ็ไ้ อย่าอแนะ" อยูทำเป็นลูบหัวอูฮยอนเล่น
"เ้าไม่ไ้อแะหน่อย" อยูเออูฮยอนแบ๊วใส่อย่านี้็ละลายหนะิ
"ไม่อแเลยนะ" อยูบีบมูเ็อมอแเล่น
"ื้ออ เ็บ"
นัมอูฮยอนแบ๊วใส่อยูนานี้ แล้วอยูะอยู่เยไ้ไ อยู็ัารูบปาอูฮยอนอีสัย
"อื้ออ ไหนบอพอแล้วไ"
"็นายมันน่ารัหนิ"
"ั้นผมไม่ทำน่ารัฝ้ไ้ " อูฮยอนทำเป็นรึมใส่อยู แ่หารู้ไม่มันน่ารัยิ่ว่าเิมอี
"ทำอย่านี้็น่ารั"
"นี่ผมรึมสุๆแล้วนะ"
"เอ้าไม่พูเ้าแล้วเหรอ"
"ไม่เอา เี๋ยวไม่ไ้นอนพอี"
"นายะทำยัไ ในสายาัน็น่ารัอยู่ีแหละ"
"ั้นไม่้อมอเลยีม่ะ" อูฮยอนหันหลัให้อยู
"ไม่เอาันะมอหน้านายอยู่อย่านี้ทุวันหละ ำไว้นะนายะอยู่ในสายาันเสมอ"
"ผม็ะมอฮยอเสมอเหมือนัน"
"ันรันายนะ รัที่สุ"
"ผม็รัฮยอนนี้ที่สุ" อูฮยอนิ้มลบนออยูแล้วยิ้มาหยีให้
"ฮยอ ฮยอ ื่นไ้แล้ว"
"รีบื่นไปไหนน" อยูยันอนออูฮยอนไม่ปล่อย
"เรามีภาริ้อทำันนะ ูิฮยอนอาโทรมาั้สามสิบว่าสาย"
"่าเธอเหออะน่า"
"ฮยอ ผมบอให้ฮยอื่นแล้วไปาน เี๋ยวนี้" เอประโยำสั่ออูฮยอนเ้าไปอูฮยอน็รีบเ้าไปอาบน้ำแ่ัว
"ว่าะมาไ้นะ" ฮยอนอาที่แ่ัวุเ้าสาวเสร็แล้วิาใส่อยู
"แล้วันมามั้ยหละ"
"มาแล้ว็รีบไปแ่ัว"
"ฮยอน มีนส่่ออไม้มาแสวามยินี"
"มีาร์้วยนี่นะ ใรส่มาันนะ"
'ออมาเอันที่ประูหนีไฟหน่อย'
ฮยอนอาิว่าิว่าเป็นเพื่อนเลยไม่ิอะไรมา
"นึว่าใร อีเมียอสามีันนี่เอ"
"ล้าพูเนอะว่าสามี"
"็ถ้าไม่ไ้าบอ็รู้"
"บาทีสถานาร์ที่เห็น็ไม่เป็นริ"
"นที่เห็นับาแล้วยัล้าหลอัวเออีนี่เาเรียไม่มีสมอป่ะะ"
"ั้นนสร้าสถานาร์เรียว่าเลวว"
"็นโ่ย่อมเป็นเหยื่อยอนลานี่ะ"
"แ่นที่โ่ที่สุือนที่ิว่าัวเอลา แ่ที่ริโ่ัาน"
"โอป้า่าันโ่เหรอ!"
"ไม่ไ้่าเธอะหน่อย เธอเป็นพวอบสร้าสถานาร์เหรอ"
ฮยอนอาไ้แ่ยืนัฟัน
"วันนี้อาาศร้อนัเลยนะ" อูฮยอนใปลระุมออให้ฮยอนอาที่ร่อรอยูบที่อยูทำึ้นเมื่อืน
"โอ๊ะ อโทษทีนะ พอีเมื่อืนสามีโอป้าเาัหนัไปหน่อย"
"ทุเรศ น่ายะแย!!" ฮยอนอาะบอูฮยอน แ่อูฮยอนว้า้อมือฮยอนอามาบีบไว้่อน
"อย่ามาิว่าัวเอสูส่" อูฮยอนเินาไปเหลือแ่ฮยอนอาที่ยืนรี๊ไม่ยอมหยุ
"ฮยอลับหอันเถอะ" อูฮยอนเ้ามาหาอยูแล้วเินออไป
"เี๋ยว่อนะไปไหน!! เมื่อืนถือว่าทำบุให้นออยา!! ยัไอยุโอป้า็้อแ่านับัน!!"
อูฮยอนหมันไส้เลยโอบออยูลมาูบโว์
"ไปเถอะรับที่รั" อูฮยอนยิ้มเย้ยฮยอนอาแล้วึอยูออไป
"รี๊" เสียฮยอนอาทำเอานอื่น่าพาันเ้ามาูว่าเิอะไรึ้น
"มอันทำไม!!!" ฮยอนอาแว๊ใส่นอื่นๆ
"อู..อูฮยอน รู้มั้ยว่าเมื่อี้นายน่าลัวมาเลยนะ"
"นอย่ายัยนั่น พูภาษานีๆ้วยไม่ไ้หรอ
"น..นายะโหใส่ันแบบนั้นมั้ย"
"ฮยอ็ลอนอใผมูิ ทีนี้ผมะับัอยูน้อยเลยอยู"
"เ้าลัวแล้ววว"
"ลัว็ี"
อยูถึะบอว่าลัว แ่ยัไอูฮยอน็ยัูน่ารัอยู่ี
"นี่อ นายูบันแบบนั้นบ้าิ"
"ไม่เอาอ่ะ" อยอลเลยโมยุ๊บาอไปทีนึ
"นี่ฮยอ!! ลับมานี่เลยนะ!!"
only tears by : @minemile&@eun_youngar
-----------------------------------------------------------------------
ออภัยนที่ิามฟิเรื่อนี้ที่ล้านะ่ะ ัวนแ่เอะสอบอาทิย์หน้าแล้ว ไม่ไ้ลสัอาทิย์ว่าๆ
**พิมพ์ผิพลาประารใออภัยมา.ที่นี้้วยนะะ
@koispiritwalk
ความคิดเห็น