คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทำไมต้องยอม : Wedding day or Day of pain
“ไม่เป็นไร นายอยู่กับซีวอนไปเถอะ”
----------------------------------------------- ○ ทำไมต้องยอม ○ -----------------------------------------------
ร่างบางพยายามกลั้นความเจ็บปวดในตอนนี้ให้อยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ม่อยากให้ใครเห็น ไม่อยากให้ใครต้องมาดูถูกเขาได้อีก
“ถึงเวลาแล้วนะครับ ผมก็ขอเชิญเจ้าสาว(?)กับเจ้าบ่าวขึ้นมาบนเวทีเลยครับ”เสียงของพิธีกรประจำงานดังขึ้น ในขณะเดียวกัน ร่างบางพยายามกลั้นน้ำตาเพื่ออนาคตของตน เผื่อผู้ชายอย่าง ชเว ซีวอน จะหันมามีใจให้ตัวเองบ้าง
เวลาก็ล่วงเลยไป เมื่อทั้งสองคนอยู่บนเวทีแขกต่างๆก็ต่างพากันซุบซิบกันไปทั่ว มีทั้งในเรื่องดีและในเรื่องร้าย แต่จะมีหรือที่คนขี้อิจฉาอย่าง อี ทงเฮ จะปล่อยโอกาสสร้างหน้าสร้างตาให้ตัวเองไปได้อย่างไร ร่างบางของทงเฮเดินไปแถวหน้าเวทีทันทีเพื่อจะทำการอะไรได้สะดวกๆ
“เอาล่ะครับ ตอนนี้ถือว่าเป็นการจบพิธีแต่งงานอย่างสมบูรณ์แล้วนะครับ ผมก็ขอให้ทั้งสองคนเจอแต่สิ่งดีๆ รักกันให้นานๆนะครับ” พอพิธีกรพูดเสร็จ ซีวอนที่ทำท่าทีเบื่องานนี้สุดๆก็กำลังอยากที่จะลงไปหาคนรักของตนจะแย่แล้ว แต่โชคคงเข้าข้างร่างสูงล่ะมั้ง
“ซีวอน ด๊องไม่สบายอ่า จะเป็นลมอยู่แล้ว” ยังไม่ทันที่ทงเฮจะพูดจบ เจ้าบ่าวของงานก็ลงไปดูแล้ว ปล่อยให้เจ้าสาวประจำงานต้องยืนอยู่คนเดียว ‘แล้วนี่หรือคือจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่’
“ซีวอน แล้วนายลงมาแบบนี้คนอื่นจะว่ายังไง” ทงเฮแกล้งพูดตะโกนเสียงดังให้เจ้าสาวต้องอาย
“ไม่เป็นไรหรอก ด๊อง นายสำคัญที่สุดนะ”
แค่ได้ยินเสียงนี้คำพูดนี้ประโยคนี้ หัวใจที่มันอ่อนไหวอยู่แล้ว มันจะเก็บอาการซ่อนน้ำตาไว้ได้แค่ไหนกัน ร่างบางจะคิดเช่นไร ร่างสูงไม่เคยใส่ใจแต่กลับพูดแต่คำที่สร้างความเจ็บปวดเข้าไปอีก
งานทั้งหมดก็กำลังดำเนินไปด้วยดีจนมาถึงเวลาเข้าหอ
----------------------------------------------- ○ ทำไมต้องยอม ○ -----------------------------------------------
ณ ห้อง 108 โรงแรม ชเว กรุ๊ป
ความเงียบเข้าปกคลุมระหว่างคนสองคน มาราวสองชั่วโมงแล้ว
“เออ... ซีวอน.... คือนาย...... เออ..... จะนอนกับทงเฮรึป่าว” ร่างบางตัดสินใจถามคำถามเพื่อทำลายความเงียบและอึดอัดลง
“หึ นายรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยรึไง ถึงขั้นต้องไล่ฉันไปนอนกับทงเฮ” ร่างสูงพูดพร้อมกับสายตาที่ดูถูก
“คือ เปล่านะซ๊วอน ฉันแค่ถามนาย เห็นทงเฮเขาไม่สบาย ก็นึกว่านายจะอยู่ดูแลเขา”
“อ่อ มันก็เพราะนายไม่ใช่เหรอไง แถมอีกอย่างคนทั้งงานยังด่าทงเฮของฉันอีก”
‘ทงเฮของฉัน’ คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวสมองของร่างบางครั้งแล้วครั้งเล่า
“ซีวอน คือ.....”
“อะไรของนาย ฮยอกแจ ฉันชักจะรำคาญนายแล้วนะ !!”
“ซีวอน คือ นายกำลัง”
“นายจะแก้ตัวอะไรห่ะ!! จะบอกฉันว่าฉันกำลังเข้าใจผิดรึไง แค่นี้ทงเฮเขายังเจ็บไม่มากพออีกรึไง นายใส่ร้ายเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำนายเลยเนี่ยนะ หึ นี่นะเหรอ คนที่เป็นภรรยาของฉัน นายมัน ฮึ่ย!” ปัง!!
ร่างสูงหัวเสียทันทีเมื่อนึกถึงสิ่งที่ทงเฮมาฟ้องเขา ไม่คิดเหมือนกันว่าร่างบางๆนั้น จะมาทำคนอย่างทงเฮได้ แต่ความคิดเหล่านั้นคงต้องหยุด เมื่อเขาคิดผิด
ณ ในงาน
“ซีวอน แล้วนายลงมาแบบนี้คนอื่นจะว่ายังไง”
“ไม่เป็นไรหรอกด๊อง นายสำคัญที่สุดนะ”
“จริงเหรอ แต่ด๊องมีเรื่องจะบอกซีวอน”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“คือ ถ้าซีวอนฟังแล้ว ซีวอนอย่าโกรธฮยอกแจนะ”
“อืม” แต่ในความคิดของซีวอน คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะไม่ทำอะไรกับคนที่ทำร้ายคนที่เขารัก
“คือ..... ฮยอกแจ... คิอ.......”
“บอกมาเลยด๊อง ไม่เป็นไรหรอก เล่ามาให้หมด”
“คือ ซีวอนฟังดีๆนะ” ทงเฮเริ่มใส่ไฟทันที
“…”
“ฮยอกแจเขาพูดใส่ร้ายด๊องอ่าวอน เขาไปพูดกับคนในงานหาว่าด๊องไปแย่งซีวอนมาจากเขา และอีกอย่างฮยอกแจบอกว่าซีวอนไม่รักด๊องแล้ว ซีวอนรักฮยอกแจ ฮึก ซีวอนยังรักด๊องอยู่ใช่ไหม ฮึก ฮื่อออ เราสัญญากันแล้วนิ”
“ด๊องนายอย่าไปฟังคนอื่นสิ ฉันรักนายคนเดียวนะ รักนายจริงๆ อย่าไปฟังพวก ‘คนอื่น’ เลยนะ นายต้องฟังฉัน ฉันรักแค่นายคนเดียวจริงๆ”
“ฮึก แน่ใจนะซีวอน”
“อืม แน่ใจสิ”
“ด๊องรักซีวอนนะ” พูดเสร็จทงไม่รอช้าที่จะอ้อนซีวอน แต่สำหรับรอยยิ้มมุมปากที่แสนร้ายนั้นซีวอนคงไม่มีวันได้เห็นมัน
เรื่องในตอนนั้นของทงเฮกับฮยอกแจใครจะรู้ว่ามันก็แค่เรื่องโกหกเรื่องหนึ่งที่พูดขึ้นมาให้ตัวเองดูดีขึ้นเท่านั้นเอง
พอร่างสูงนึกไปนึกมา ก็พลันไปคิดถึงที่นอนของร่างบางขึ้นมา
“ฮยอกแจ นายนอนที่นี่ไปล่ะกัน เพราะทงเฮจะนอนกับฉัน” ร่างบางขมวดคิ้วทันที เมื่อเห็นร่างสูงชี้มา สิ่งที่กำลังเห็นนั้นก็คือ ‘โซฟา’ ในห้องนั่งเล่นกลางห้องหรู
“….” ร่างบางเงียบ
“นายมีปัญหาอะไรรึป่าว เข้าใจไหมฉันจะไปนอนกับทงเฮ แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ได้นอนใกล้ฉันด้วย” คำๆนี้พาให้ร่างบางแทบอยากร้องไห้ออกมาแบบไม่ต้องมีสาเหตุ
“ไม่เป็นไร ฉันนอนได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ป่าว นายเข้าใจอะไรผิดรึป่าว ฟังนะ”
“…”
“ฉัน-ไม่-ได้-เป็น-ห่วง-นาย ฉันแค่กลัวนายไม่มีที่นอนต่างหาก”
ร่างสูงพูดจบ ไม่แม้แต่จะหันมารอร่างบางพูด กลับหันหลังเดินเข้าห้องนอนไปหาทงเฮอย่างไม่ใส่ใจอะไรเลย
ขณะที่ร่างบางนอนข่มใจให้เลิกคิด เลิกคิดที่จะหวัง เลิกคิดที่จะต้องทนเจ็บ มาลองคิดดูว่าถ้าเขาไม่ยอมบ้างล่ะ เขาจะผิดรึป่าว?
_____________________________________________________________
มึนๆงงๆบอกกันได้นะค่ะ ^_______^
เม้นหน่อยนะ ถ้าไม่เม้นฮยอกจะโดนทำร้าย หึหึ
ความคิดเห็น