คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมต้องยอม : Intro [Rewrite]
ทำไมต้องยอม : Intro
ณ บ้านหลังใหญ่ของตระกูลอี
"ฮยอกแจจ้ะ หนูจะเอายังไงกับเรื่องซีวอนล่ะ"
เสียงผู้หญิงวัยกลางคนกำลังเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูล เชว
"เออ... คือ... คุณน้าฮะ คือ..."
"ตกลงใช่ไหมจ้ะ งั้นดีเลยเดี๋ยวอีก 2 อาทิตย์หน้า งานแต่งจะเสร็จแน่นอน น้ารับรองจ้ะ"
"คือ.. คุณน้าฮะ คือ... ซีวอนเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอฮะ"
"อันนี้น้าก็ไม่รู้นะ ก็เห็นมีแต่คนที่ชื่อ อะไรนะ ชื่อ..."
"...."
"อ่อ ชื่อ ทงเฮอะไรเนี่ยแหละ ที่ดูเหมือนจะคบกับซีวอน แต่น้าว่าดูซีอวนไม่เห็นสนใจเลยนะ คงไม่มีอะไรหรอก"
"อ่อ ฮะ แล้วซีวอนเขาจะรับฮยอกได้เหรอ"
"ได้สิ ฮยอกแจออกจะน่ารักขนาดนี้ ใครไม่รักก็บ้าแล้วล่ะเนอะ"
พูดจบประโยคปุ๊บ มือเรียวของคุณนายเชว เอื้อมมาแตะเรือนผมนุ่มของฮยอกแจ เพื่อแสดงความจริงใจที่เขามีต่อคนๆนี้
----------------------------------------------- ○ ทำไมต้องยอม ○ -----------------------------------------------
2 อาทิตย์ ผ่านไป
ฟอดดดดด ~
"ซีวอน ด๊องกับมาแล้วนะ คิดถึงจังเลย"
ไม่ทันพูดอะไรร่างบางก็เข้ามาขโมยหอมแก้มชายหนุ่มไปอย่างจัง
"ทงเฮ นายกลับมาแล้วจริงๆด้วย รู้ไหมฉันคิดถึงนายมากกกก ที่รักของฉัน"
ร่างสูงก็หอมแก้มตอบทันที
"ซีวอน ด๊องพร้อมแล้วนะ ซีวอนยังจำที่ขอเค้าแต่งงานได้ไหม"
"อ่อ จำได้สิ ทำไมล่ะ"
"ซีวอนเขาพร้อมที่จะแต่งงานกับซีวอนแล้วนะ"
"คือ... ด๊อง พอดีฉันมีเรื่องจะบอกอยู่พอดีเลย"
"อะไรเหรอ ซีวอน"
"คือ ตอนนี้ คือ... ฉัน ฉันจะแต่งงานแล้ว"
"อะ.. อะไรนะ ซะ..ซีวอน"
"ผมกำลังจะแต่งงาน"
"แต่งกับใคร แต่งทำไมเพราะอะไร ล่ะซีวอน บอกฉันมาหน่อยสิ"
"ฟังนะทงเฮ ฉันต้องแต่งงานกับคนที่คุณแม่เลือกให้"
"...."
"เพราะธุรกิจของเรา คือ เขาชื่อ อีฮยอกแจน่ะ"
"ฮึก ซีวอน ซีวอนไม่รักด๊องแล้วใช่ไหม ซีวอนเอาด๊องไปอยู่ไหนในหัวใจ"
"ไม่เลยด๊อง ด๊องอย่าร้องไห้นะ ฉันไม่ได้รักนายนั่นเลย ฉันรักแค่คนๆเดียวเท่านั้น ชื่อ อีทงเฮ"
"ฮึก แล้วยัยนั่นล่ะ ซีวอนจะเอายังไง"
"ก็แค่แต่งในนาม เราไม่มีทางรักกันหรอกด๊อง ก็แค่เห็นมันเป็นของเล่นเท่านั้นเอง"
"ฮึก แล้วด๊องจะเชื่อซีวอนได้แค่ไหน ฮึก"
"เชื่อได้สิค่ะ ฉันจะไม่ยอมให้ใครว่าแย่งที่หนึ่งของด๊องไปได้"
"ฮึก ซีวอนสัญญานะ"
"ครับ สัญญา"
ความคิดของทงเฮ
'อีฮยอกแจ นายจะได้รู้ว่าชีวิตที่ไม่มีความสุขมันเป็นยังไง หึ'
----------------------------------------------- ○ ทำไมต้องยอม ○ -----------------------------------------------
ณ งานแต่งงานของสองตระกูลใหญ่ ตระกูลเชวและตระกูลอี
ความฝันของคนหลายๆคน เมื่อแต่งงานก็อยากแต่งกับคนที่เรารักและที่สำคัญคนๆนั้นก็ต้องรักเราด้วย ไม่ใช่แค่แต่งงานเพราะเพียงแค่ตัวคั่นเวลาหรือแค่ของเล่นไปวันๆเท่านั้น
ในตอนนี้ทุกความคิดของฮยอกแจ เต็มไปด้วยความกังวล ตัวเองก็รู้ว่าซีวอนรักทงเฮแล้วจะเอาหัวใจที่เหลือส่วนไหนมารักตัวเขา
“ซีวอน คุณแม่นายให้มาตามนะ” เสียงร่างบางพูด
“อืม รอแปปนึงบอกคุณแม่ให้ฉันด้วย แล้วอีกอย่าง” ร่างสูงเงียบไป
“…”
“ฉันกำลังคุยกับทงเฮ นายไม่เห็นรึไง”
“เออ… คือ… เออ… ฉันคือ เออ… ฉันขอโทษ” เสียงสั่นๆพูดไปด้วยความกลัว
“หึ ฉันนึกว่านายจะเป็นโรคติดอ่างซะอีก อ้าว! แล้วจะมั่วทำอะไรอีกล่ะ นายจะให้แม่ฉันรอคนอย่างนายรึไง”
“….”
“อย่าสำคัญตัวอะไรนักหนาเลย อีฮยอกแจ”
“…”
ร่างบางกำลังเดินไปจากสถานการณ์ที่คับขันนี้ แต่กลับมีเสียงหนึ่งฉุดรั้งเอาไว้
“ขอโทษนะฮยอกแจ ที่ฉันเอาว่าที่ ‘ผัว’ นายมาอยู่กับฉันแบบนี้น่ะ”
เสียงของทงเฮทำเอาร่างบางๆของฮยอกแจแทบทรุดลงไปกับพื้น แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อซีวอนไม่ได้ยินและอีกอย่างตัวของเขาก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเช่นกัน เพราะเหตุผลที่ว่า ซีวอนรักทงเฮไม่ใช่ฮยอกแจที่รักแบบของเล่นชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง
“ไม่เป็นไรทงเฮ นายอยู่กับซีวอนไปเถอะ”
ร่างบางพยายามฝืนยิ้ม ทั้งๆที่ใจแทบแตกสลายออกมาทุกๆวินาที แต่พยายามกลั้น กลั้นน้ำตาไว้เพื่อคนอื่นจะได้ไม่หาว่าเขาสำออยเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ แค่ตอนนี้เขาก็เจ็บมามากพอแล้วกับคำที่ทุกคนในงานต่างนินทาว่า ‘ทำไมซีวอนไม่แต่งกับทงเฮน่ะ เห็นรักกันจะตาย ส่วนคุณหนูลีมาได้ยังไงไปรักกันตอนไหน หรือไปสร้างความร้าวฉานอะไร’ แค่คิดความรู้สึกผิดก็พุ่งเข้ามาแทนที่ เจ็บตั้งแต่ยังไม่เริ่มแต่งงานจริงๆ
__________________________________________
งงกันรึเปล่า แต่งเองงงเอง สงสารฮยอกที่สุดในสามโลกเลยยยยย ~
เรื่องเป็นยังไงติชมกันได้นะ อยากได้คอมเม้นท์ T______T
ความคิดเห็น