คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Story In Youtube I ...แค่บอกสักคำ
Writer : Euneunno8
Rate : 13
“ฮยอกแจ...”
“หื้อ มีอะไรหรอทงเฮ”
“ฉันมีอะไรจะบอกนาย”
“บอกมาสิ ฉันฟังอยู่”
บอกอีกคนด้วยน้ำเสียงสดใส ในใจก็คิดไปต่างๆนานาว่าคนรักอาจจะพาตนไปเที่ยวหรือมีอะไรเซอร์ไพส์
“เรา... เลิกกันเถอะ”
จบคำที่อีกคนบอกก็เดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงคนนึงที่ร่างบางไม่รู้จัก กว่าร่างบางจะรู้ตัวสองคนนั้นก็เดินจากไปไกลมากแล้ว
“ทะ.. ทงเฮ ทงเฮกลับมาก่อน”
ร่างบางรีบวิ่งตามอีกคนแม้ในใจจะรู้อยู่ก็ตามว่าคงไม่ทันแล้ว ความหวังที่คิดไว้ทำไมมันกลับพลิกกลายเป็นแบบนี้ได้
“ทงเฮ ฮึก ฮะ..ฮยอกแจทำอะไรผิด”
เมื่อขาเริ่มไร้เรี่ยวแรงร่างบางๆทรุดลงนั่งกับพื้นสะอื้นใจแทบขาดพร้อมกับตั้งคำถามในหัวตัวเองเป็นร้อยเป็นพัน
“ทำไม ฮึก ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฮือ”
ร่างบางร้องคร่ำครวญ ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างมองด้วยความสงสารจับใจ
“กลับมาก่อนได้ไหม ฮึก กลับมาว่ามาด่ากันก่อนสักคำได้ไหม ฮึก... กลับมาบอกรักให้ชื่นใจก่อนไม่ได้หรอ ฮืออ”
คำพูดต่างๆนานาที่ตัดพ้ออีกคนแม้จะพูดไปมากมายสักเท่าไหร่ ใครคนนั้นก็คงไม่ได้ยิน
สามเดือนผ่านไป
“ทงเฮ กินข้าวไหม” ร่างบางตักข้าวในจานแล้วยื่นให้ร่างสูงตรงหน้า
“..........”
“ทงเฮ ทำไมไม่กินล่ะ ฮยอกเสียใจนะ”
“..........”
“ทงเฮ ฮึก ทำไมไม่กินล่ะ กินสิกิน”
ภาพข้างหน้าที่ร่างบางมโนขึ้นว่าคนรักยังอยู่ข้างๆตนเสมอ ไม่มั่นใจว่าร่างบางยังลืมมันไม่ได้หรือแค่ไม่อยากลืมแค่นั้น
“ฮึก กลับมาได้ไหม ฮยอกจะเป็นคนดีนะ จะไม่ทำให้ทงเฮต้องเหนื่อยจะไม่ดื้อกับทงเฮเลย กลับมาบอกรักกันก่อนได้ไหม...”
ชีวิตตลอดสามเดือนที่ผ่านมาแทบไม่มีวันไหนที่ไม่เคยร้องไห้ ร้องไห้จนจะแทนอาหารมื้อต่างๆได้เลย ทำไมร่างบางถึงไม่ยอมลืมสักทีแต่เลือกที่จะรอให้อีกคนกลับมาตนแทน
แอ๊ดดดดด...
เสียงเปิดประตูที่แทบจะได้ยินน้อยครั้งในระยะเวลาสามเดือน ร่างบางหันไปมองทางประตูแทบจะทันที
“ทงเฮ...”
เมื่อเห็นชัดๆว่าเป็นใคร ร่างบางก็รีบวิ่งไปกอดอีกคนอย่างคิดถึง
“ทงเฮ ทงเฮจะกลับมาหาเราใช่ไหม เราสัญญานะเราจะไม่ดื้อกับทงเฮอีกแล้ว กลับมาหาเรานะ”
ร่างสูงเพียงแค่ใช้หางตามองอีกคน ไม่เมื่อเขาไม่ได้รักฮยอกแจแล้วจะให้เขากลับมาอยู่หรอ... ฝันรึป่าว
“ฉันไม่ได้จะกลับมาหานายนะฮยอกแจ”
“แล้ว แล้วทงเฮมาหาฮยอกทำไม”
“ฉันมีอะไรจะให้นายน่ะ นายต้องไปให้ได้นะ”
“ไปไหน จะให้ฮยอกแจไปไหน ทงเฮไปไหนฮยอกก็จะไปด้วยนะ”
เมื่อร่างสูงเห็นร่างบางคล้อยตามก็หยิบการ์ดสีชมพูสวยออกมาจากสูทของตนยื่นให้คนตรงหน้า
“อะ อะไรหรอทงเฮ คงไม่ใช่...”
“ใช่ เหมือนที่นายคิดแหละ ฉันจะแต่งงานแล้ว ไปให้ได้ล่ะฉันต้องไปแล้ว เจอกันที่งานนะ”
เมื่อพูดเสร็จไม่ทันรอให้ร่างบางพูดอะไรตอบกลับ ก็หันหลังเดินออกจากห้องไปแล้ว
“แต่งงาน ทงเฮจะแต่งงานแล้วฮยอกแจ”
น้ำตาที่เหือดแห้งไปเมื่อทงเฮมา แต่กลับร้องหนักกว่าเดิมเมื่อทงเฮจากไปพร้อมการ์ดใบเดียวที่ส่งให้
“ฮยอกแจทำอะไรผิดหรอ ฮือ ทำไมล่ะทำไม ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ! ”
วันแต่งงาน
แขกมากมายที่มาร่วมงานของคู่บ่าวสาวสุดสวยกับสุดหล่อต่างกันร่วมอวยพรขอให้ความรักของทั้งสองอยู่กันอย่างมีความสุข ช่างต่างกับอีกคนที่มีแต่คราบน้ำตาที่เพิ่งจะร้องเสร็จไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย
“ขอเชิญเจ้าบ่าวแลกแหวนกับเจ้าสาวได้เลยครับ”
เสียงบาทหลวงที่ทำพิธีส่งเสียงให้ร่างบางต้องเจียมตัว เมื่อพิธีทั้งหมดได้เสร็จลงคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันก็ได้ขึ้นรถเพื่อจะไปเข้าหอ
“ผมไปแล้วนะทุกคน”
เมื่อร่างสูงบอกกับแขกทุกคนก็หันไปมองหาแฟนเก่าของตน แต่ก็มองไม่เห็น
เอี๊ยดดดดดดดดด ตูม
เสียงรถชนที่ทำให้ทงเฮผวาเมื่อหันไปมองยังที่เกิดเหตุ
“ฮยอกแจ !!!” เสียงตะโกนลั่นของร่างสูงทำให้คนในงานตกใจไปตามๆกัน ก่อนจะรีบวิ่งไปดูอีกคน
“ฮยอกแจ นายอย่าเป็นอะไรนะ” บอกไปพร้อมกับช้อนตัวอีกคนให้อยู่ในอ้อมกอดของตน
“ทงเฮ ทำไมนายถึงเลิกกับเราล่ะ ฮึก บอกเราหน่อย ฮึก สิ”
เสียงของความเจ็บปวดกับเสียงร้องไห้ต่างผสมปนเปกันไป
“..............”
ร่างสูงเลือกที่จะเงียบ ไม่ใช่ไม่อยากพูดแต่ไม่มีอะไรจะพูดมากกว่า
“ด่าเราสิ ว่าเราสิ ฮืออ บอกรักเรา คะ.. ครั้งสุดท้ายได้ไหม”
“ฮยอกแจ...”
อีกครั้งที่ร่างสูงเลือกที่จะไม่พูดอะไร
“ไม่เป็นไร ฮึก นะ ลาก่อนนะทงเฮ”
สิ้นคำลาของร่างบาง ลมหายใจที่เคยมีอยู่ก็เริ่มรวยรินไปทุกทีจนไม่มีลมหายใจ
“เดี๋ยวสิฮยอกแจ ฮยอกแจ ฮยอกแจ !!!!”
ร่างสูงได้แต่นั่งโอบกอดอีกคนพร้อมร้องไห้ ไม่อยากให้จากไปอยากให้อยู่กับเขาตลอดไป แต่เขาคงจะเห็นแก่ตัวเกินไป อยากบอกเหตุผลให้อีกคนฟังก็คงจะสายเกินไป เพราะใจมันไม่กล้าพอ...
.
.
.
‘ทงเฮ เราคงรักกันได้แค่นี้จริงๆสินะ แค่ก่อนตายขอแค่เหตุผลแค่ให้บอกรักนายยังไม่ทำให้เราเลย ถึงทงเฮจะไม่รักเราแล้วแต่เราก็จะรักทงเฮตลอดไปนะ’
เปิดเรื่องมาก็ดราม่าเลย 55555
สนุกกันมั้ยทุกคนนน (?)
ความคิดเห็น