Say me...บอกกับความจริงกับฉันเถอะ - นิยาย Say me...บอกกับความจริงกับฉันเถอะ : Dek-D.com - Writer
×

    Say me...บอกกับความจริงกับฉันเถอะ

    เมื่อ"รัน"ถูกเพื่อนที่รันเคยแอบชอบ(ย้ำนะคะ"เคย")มาสารภาพรัก แต่รันไม่ได้มีความรูุ้สึกใดต่อเขาอีกแล้ว เรื่องราวความรักของรันจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตามค่ะ!!

    ผู้เข้าชมรวม

    34

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    34

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 พ.ย. 57 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    [ 1 ]
          "ป่ะ! กลับบ้านกันเถอะรัน"เสียงเพื่อนสาวของฉันค่ะ ยัย'อิม'ผู้คอยอยู่เคียงข้างฉันมาโดยตลอด...
          "อืม..."ฉันตอบไปอย่างเหนื่อยล้า
    ระหว่างทางกลับบ้าน
          "ยัยนั่นก็ทำเป็นอ่อนแออยู่ได้ เฮอะ!น่าหมั่นไส้"
          "โธ่! นัตเองก็ออกจะดูเรียบร้อยนี่นา ทำไมอิมถึงชอบนินทาเพื่อนน้าาา อิจฉานัตเหรอ?"ฉันแกล้งแหย่ยัยอิมเล่น 
          "เฮ้! นี่รันเห็นฉันเป็นคนยังไงกันน่ะ งอนละ"
          "ฮ่าๆๆ"ฉันระเบิดหัวเราะออกมา"แหม แค่หยอกเล่นนิดหน่อยเอง ไม่ได้หรือไงน่ะ? เอ๊ะ! หรือว่าอิมอิจฉานัตจริงๆเหรอ หืม..."ฉันพยายามเค้นหาความจริง ฮ่าๆๆ แกล้งยัยอิมนี่มันสนุกเนอะ
          "ถ้าขืนแกยังพูดแแบบนั้...."
          "รัน!!!!!!!!!!!!!!"เอ๊ะ! นั่นมันเสียงใครน่ะ
          "นี่ไอ้เอ เบาๆหน่อยดิวะ"เองั้นเหรอ... ไม่อยากเจอเลยแฮะ แต่นั่นเพื่อนของเอเหรอ เขาชื่ออะไรกันนะ?
          "เออ รู้เว้ย!! ฉันก็แค่อยากทักยัยนี่ขึ้นมา..."เอหันมามองทางฉันด้วยหางตา เอ๋? อะไรกันน่ะ ความรู้สึกเจ็บปวดนี้"..เท่านั้นเอง"เอหันไปยิ้มให้เพื่อนของเขา
          "ไอ้เอ ทำไมแกต้องมาขัดบทสนทนาระหว่างฉันกันรินด้วยวะ?"ในที่สุดอิมก็พูดขึ้นมา
          "แล้วแกยุ่งยุ่งอะไรวะ ฉันแค่อยากจะ..."
          "พอเถอะ!"ฉันพูดออกไปด้วยท่าทางอ่อนเพลีย และรำคาญเต็มทน อะไรกันน่ะ? คนพวกนี้นี่เป็นอะไรกันแน่นะ ฉันเดินกลับหลังหัน และก้าวเดินไปข้างหน้า โดยมียัยอิมเดินตามมา แต่ทว่า...
          "ฉันชอบเธอ!!! ริน!!!"
          "0-0"คำพูดของเอ ทำให้ฉันชะงักยืนอยู่กับที่ ทำไมกัน ความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะแตกสลาย เอกับฉันสบตากัน ในสายตาของเอดูจริงจังมาก มากจนความคิดที่ว่า'เอพูดเล่นหรือปล่าวนะ'นั้น หายไปจากหัวทันที ฉันหลบตาเอจนเหลือบไปเห็นเพื่อนของเอกำลัง.... เฮ้!! จะพาเพื่อนฉันไปไหนน่ะ!!! ม่ายน้าาาาาา~ ฉันได้แต่ยืนมองเพราะจู่ๆเอก็เดินเข้ามาหา เอยื่นหน้ามาหาฉันจนหน้าห่างกันแค่ เอ่อ..ประมาณ 3 นิ้วได้มั้ง เอ่อ คือ เอ่อ..."Chuuu~"เอ๊ะ! เห! เห!! เห!!!!! จู่ๆเอก็มาขโมยหอมแก้มฉันได้ไง ไม่ได้นะ! ไม่นะๆๆๆๆๆๆๆ!! ม่ายยยย~
          "ฉันชอบเธอ.. ริน แล้วเธอล่ะ"
          "อะ...เอ่อ ฮะๆๆ ล้อเล่นอีกแล้วเหรอ ทำไมถึงชอ..."
          "นี่ฉันจริงจังนะ! ริน!! แค่เธอตอบมา... แค่นั้นแหละที่ฉันต็องการน่ะ"เอทำเสียงเศร้า อะ..เอ่อ แต่ที่เอพูดมามันก็..."เธอ...จะไม่ตอบฉันหน่อยเหรอ?"
          "ถ้าคำตอบของฉันคือ'ไม่'ล่ะ นายจะว่าไง"
          "ถ้าคำตอบของเธอคือไม่ ฉันก็จะยอมไป.. ได้โปรด ขอแค่เธอตอบมา"
          "ไม่!"

    ...โปรดติดตามตอนต่อไป...
     
     
     
     
     
    สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่แต่งนิยายค่ะ อาจจะยังอ่อนหัดอยู่ เพราะฉะนั้นรบกวนติชมด้วยนะคะ...

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น