คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [[STORY 2]] SNOW WHITE PART 6
“เอส..ันเหนื่อย”เฟลมเบ้ปาหน้าาไม่สู้ีนัอย่าอารม์บูสุๆเธอพูประโยนี้มาเป็นร้อยรอบไ้แล้วมั้
“อทนไว้นะเฟลม..อีนิเียว”และเา็อบอย่านี้ทุที เฟลมิอย่าโมโหแ่เธอ็เลือที่ะสบปาสบำ
“อ้ะ! นั่น!! เอสูสิ แสไฟล่ะ!!!”เฟลมยิ้มว้าพลาระุแนเสื้ออเอสเหมือนเ็ๆและเหมือนสโนว์ไวท์็ะเห็นเหมือนัน เอสรู้สึราวับเห็นนัยน์าประายระริยินีอเธอไ้เลยเพียแ่ว่า…เาหวัอย่าให้นัยน์าอันามู่นั้น้อเปี่ยมไป้วยวามโศเศร้าอาลัยายอยาเลย เาภาวนาให้อย่าสสาร
เพราะเรื่อราว่อไปนี้ เป็นเรื่อที่ไม่สมวระเิึ้นับเธอเลย…
“เอสูสิ!! นแระล่ะ!!”นัยน์าอเฟรมประายร่าเริ เธอาเาอย่าสุฤทธิ์ว่านแระในนิทานนั้นะเป็นอย่าไรเมื่อประูไม้บานเล็อบ้าน่อยๆแ้มออ้าๆหลัาที่สโนว์ไวท์เาะไปไ้สัรู่
“เอ่อ…ออภัย่ะ”สโนว์ไวท์เอ่ยอย่าล้าๆลัวๆ
“อ๊ายย! เอส! นี่มันนแระรไหนันพวาวีนัๆเลยนี่นา”เฟลมรี๊เบาๆออมา้วยวามไม่พอใ
“นยุโรปสมัย่อนเห็นาวีนัวเี้ยว่าเลยิว่าเป็นนแระน่ะ”เอสยัไหล่
“แล้วนีนมาโผล่ที่นี่ไ้ยัไันยะ!”
“อ้าว! ็ที่นี่มันรัสเีย รัสเียับีนน่ะมีพื้นที่ิันนะรู้มั้ย”
“เอ้ะ! ริเหรอ”เฟลมมวิ้ว
“หัั้ใเรียนภูมิศาสร์ะบ้าสิ! แล้วอีอย่าอยสัเีๆสิ สโนว์ไวท์ผมสีำ นรัสเีย็มีผมสีำ ผิวเธอาวี็เพราะที่นี่หนาวมายัไล่ะ”
“นั่นสินะ”เฟลมว่าพลานึึ้นไ้่อนะยมือมาลูบแนที่นลุัน “หนาวววว”
“เฮ้ สโนว์ไวท์เ้าไปแล้ว”เอสับหัวเฟลมหันไปู พวเารอนแน่ใว่าพวนแระาวีนและสโนว์ไวท์ไม่รู้ัวแล้วเินออาพุ่มไม้และ่อยๆลอมอเ้าไปในบ้านผ่านทาระมัวๆที่หน้า่า
เฟลมยื่นหน้าเ้าไปมอ่อนทันทีที่นัยน์าู่สวยมอเห็นภาพรหน้าใบหน้าหวานสวยอเฟลม็ีเผือ ใบหน้าท่าทาื่นระหน เอสมวิ้ว
“เฟลมเป็นอะไรรึเปล่า”เาับไหล่เธอ เฟลมเม้มริมฝีปา่อนะส่ายหน้าแล้วหันหน้าไปอีทาราวับะหนีอะไรบาอย่า
“นายูเอาเอเถอะ”เฟลมเอ่ยเบาๆ เอสมวิ้วเ้าไปอีเาึ่อยๆยื่นหน้าเ้าไปมอลอผ่านระใสทีุ่่นมัว ปราภาพอันน่าสัเว
ายาวีนะาสายาแล้วราวๆเ็น ทั้หมไม่สวมเสื้อผ้า ร่าายเปลือยเปล่าำลัห้อมล้อมร่าเล็ๆอสโนว์ไวท์ เาัริมฝีปาอย่ารับไม่ไ้่อนะถอนใอย่าหุหิที่นเอไม่สามารถทำอะไรไ้
เ็น้อยผู้น่าสสาร…
นาเหมาะับำำนี้ที่สุ โมามผู้เยาว์วัยทั้ที่สมวระเป็นั่ผ้าสีาวสะอาทว่าลับแปเปื้อนไป้วยสีอันสปรโสมมเพราะารระทำอผู้ให่
ผิวายาวเนียนบอบบาอเ็น้อยบอบ้ำ ร่าายเ็บปวราวับะแเป็นเสี่ยๆเพราะรับารระทำไม่ไหว เ็ัวเล็ๆะทนำลัอายรร์เ็นไ้หรือ?
สโนว์ไวท์ัฟันทน เธอิว่าสัวัน…สัวันหนึ่เธอะ้อหลุพ้นไปาสภาพอันน่าทุเรศนี้ไ้ หนีไปาวามโหร้ายอโลนี้ไ้
เ้าาย…เ้าาย ท่านือวามหวัเียวอ้า…
หลัานั้นสโนว์ไวท์็้อทนอยู่ที่บ้านหลันั้นับายนแระทั้เ็ ทนัฟันรับวามทุ์ทรมานอยู่ทุวัน
ส่วนเอสับเฟลม
“เฟลม เราลับไปที่ปราสาทันเถอะ”เอสเอ่ยในยามเ้าอวันที่สามที่สโนว์ไวท์ไ้มาอยู่ที่ระท่อมนี้ เล่นเอาพวเาลำบา ้อไปอาบน้ำที่ลำธาร อยหาผลหมาราไม้ิน ส่วนเสื้อผ้า..น่าแปลที่มัะมีุใหม่วาไว้เสมอแ่็ไม่น่าแปลใเท่าับอนที่พวเาไ้มาถึที่นี่แล้วเสื้อผ้าเปลี่ยนหรอ
“ทำไมล่ะ?”เฟลมมวิ้วอย่าไม่เ้าใในวามิอพี่าย
“ันว่าเราไปสัเราินีีว่า พอพระนารู้ว่าสโนว์ไวท์ยัไม่ายเรา่อยลับมาที่นี่”เฟลมพยัหน้าอย่าเห็น้วย
พวเาใ้เวลาลับมาถึวัหลวราวรึ่วัน เอสพาเฟลมลอเ้าทาลับไปยัห้ออ์ราินี แล้วะนับว่าโีหรือร้ายันนะที่ประวบเหมาะเ้าพอีับที่สายลับระอพระนามาพอี
“อะไรนะ!!!!”พระสุรเสียแหลมวาอย่าเรี้ยวโธร
“ะ..ือ เ้าหิสโนว์ไวท์ยั..ยัไม่ายพะย่ะ่ะ!”พวเา้มหัวลอย่าหวาเระที่อ์ราินีหวีร้อ
“รี๊!!! นายพรานมันทำานไม่ไ้เรื่อ!! พวเ้าไปนำัวมันไปประหารเียวนี้นะ!!”นาโธรนใบหน้าเรียวสวยนั้นแ่ำ
“เอ่อ..ือ ราบทูลพระนา อนนี้นายพราน..เอ่อ..นายพราน”
“มันทำไม!!!!”
“มันหนีไปแล้วพะย่ะ่ะ”
“รี๊!รี๊ๆๆๆๆๆๆๆ!!”พระราินีเวี้ยอลับพื้นอย่าโธรเรี้ยว รีร้อราวับนบ้านหอบ
เหล่าสายลับระยั้มหน้า ร่าบาออ์ราีนีหอบหายใหนัอย่าเหนื่อยัทว่าวามโธรเรี้ยวนั้นยัไม่าหายไปาใบหน้า าวา
“เรียยายแ่มา! ้ามีเรื่อะให้นาทำ!!”
เหล่าสายลับ้มหัวรับำเสียั่อนะหันลับไปยัทาลับเพื่อะไปามัว ‘ยายแ่’
“ราวนี้ไม่ใ่ผู้าย ไม่มีอะไรผิพลาแล้วสินะ”พระนาัริมฝีปา
“นัสโนว์ไวท์…เ้ามันนัูพิษ อสรพิษที่ลืนินผู้าย!! แม้แ่พระอ์…”พระนาเอ่ย้วยสุรเสียเรี้ยวราในอนแร่อนะเบาอ่อนลในอนหลัราวับโศเศร้า
“พระราา..”พระนาเม้มริมฝีปา
“พระราา..”เฟลมหลุอุททานออมา
“นี่มันหมายวามว่ายัไัน”เธอหันมา้อเอส เธอรู้ว่าหลัาลับมาาโลอินเอเรลล่าเอส็เอาแ่ไล่อ่านหนัสือเทพนิยาย
เอสถอนใ
“็หมายวามว่า แม้แ่พระราาเอ็ปรารถนาในัวสโนว์ไวท์ยัไล่ะ ถ้าให้เาล่ะ็เา้อเป็นนแรอสโนว์ไวท์แน่ไม่ั้นราินีไม่เป็นเือเป็นร้อนอย่านี้หรอ”เฟลมเบิาว้าอย่าไม่อยาเื่อ
แม้แ่พ่อ?
ผ่านไปไม่นานทาลับอีทา็เปิออพร้อมับร่าอหิราที่ปราัวออมา
“มีอะไรให้หม่อมันรับใ้เพะอ์ราินี”หิแ่หน้าาน่าเลียน่าลัว มูให่ยาวระ วาหรี่เล็ ริมฝีปาแสยะยิ้มอันั่วร้าย
“เ้าไปที่ระท่อมนแระท้ายป่า ้าะนำแอปเปิ้ลอาบพิษให้เ้า ทำยัไ็ไ้ให้นัสโนว์ไวท์ิน”
หิแ่น้อมศรีษะ อ์ราินีเินไปยัู้เสื้อผ้าอันให่โอพระนา ให่นาผู้ายัวโๆสิบนยืนเรียันไ้ ว้าและสูมา ภายในบรรุเอาเสื้อผ้าไว้แน่นหนา พระนาเปิู้ แหวุออสามั้นแล้วึมอเห็นประูลับ
“ทำไมปราสาทนี้ทาลับเยอะัเลยฮะ!!”เฟลมบ่น
พระนาบอให้หิราเินามพระนาเ้าไป
เอสับเฟลมวิ่ออาหลัระ รีบามทั้สอไปทันที
ทายาวลมาถึห้อปิายห้อหนึ่ ในนั้นมีหม้อยาและลูแอปเปิ้ลสีแสำนวนราวสอโหล
“้าเอาพิษหลานิมาผสมรวมันลายเป็นพิษใหม่สูรอ้า พิษที่ะทำให้นาหลับเหมือนับายแล้วทีนี้ทุน็ะเ้าใว่านาายแล้ว และพวเา็ะไม่ป้อนน้ำ ป้อน้าวนาแล้วทีนี้..นา็ะายโยไม่มีหลัานใสาวมาถึ้า”พระนายิ้มริ่มอย่ามามั่น
เอสับเฟลมวิ่ออมาาห้อลับนั้น หลบอยู่ในู้นราินีและหิแ่ออมาาู้นั้น รออยนระทั่แน่ใว่าอ์ราินีไ้ออาห้อไปแล้วหลัานั้นพวเาึรีบออาห้อนี้โยทาลับอสายลับระและรีบออเินทาไปยัที่อยู่อาศัยอเหล่านแระาวีนนั้น
เพราะมันเป็นหน้าที่อพวเาที่ะ้อเฝ้าู…
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮิ้ววว บทนี้แ่4หน้าเวิร์เอ่ะ อโทษที่หายไปะนานเลยนะะT^T อนนี้สโนว์ไวท์ใล้บแล้วน้าาา ิาม้วยนะ้าา><
ความคิดเห็น