คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 การเตรียมพร้อม
บทที่2 ารเรียมพร้อม
“ สวัสี หัวหน้า “เมษาเอ่ยับหัวหน้าานอนเอทันที
“มีอะไร เมษา ุไม่ิะอทำานเพิ่มอีนะ ั้นไม่ลหรอ นายวรรัษาร่าายัวเอบา “เสียอหัวหน้าานเอ่ยออมาอย่าัวลและเ็า
“ไม่ใ่หรอ หัวหน้า ั้นะอลานะ “เมษาอยาะบอว่าลาออแ่ว่า็ลืนำพูลไป
ทันในั้น็มีเสียัะโนออมา
“ ไม่น่าเื่อ โลใบนี้มันพลัลับแน่ๆ นบ้าานแบบนายเนี้ยนะ “เสียอายนนั้นัออมา
“ แล้วั้นลาไม่ไ้หรอ “เมษาเอ่ยออมาอย่ามืมนราวับอยาะอัหัวหน้าานริๆ
“ไม่เอาน่า ไ้สิ ่อให้นายลาไปัอาทิย์ั้น็ไม่ว่าหรอ “เสียอหัวหน้าูริใ
“ ูแลัวเอ้วยละ “เมษาเอ่ยออมาอย่าสบเล็น้อย
“เออ พูอะไรแปล ั้นแ่านแล้วนะ อย่าพูให้นลุิ “หัวหน้าเอ่ยออมาอย่าี้เล่น
“เออ ั้นลาะ “เมษาไม่พูอะไร่อนะับรถไปทาหนึ่ทันทีะที่วาสายไป
เวลาผ่านไปไม่ี่สิบนาที
เมษาไ้ับรถมาถึโรพยาบาลทันที
“เอาละ มาเริ่มแผนาร์ันเถอะ “เมษาิในใเวลาเริ่มลลมาแล้ว่อนะเริ่มเนื้อเรื่อนะ้อสร้าวามไ้เปรียบบาอย่าให้ไ้่อน
ในโรพยาบาลเมษาไ้เินเ้ามาอย่าสบในโรพยาบาลเมษาไ้เินเ้ามาอย่า่ายายเพราะเป็นโรพยาบาลอรัันั้นวามปลอมภัยึไม่สู
“ เออ แผนผู้ป่วยร้ายแรไปทาไหนหรอรับ “เมษาเอ่ยออมาับพยาบาล
“ ะ ไปทา ึที่3 นะะ “พยาบาลวัยลานเอ่ยออมาะไม่มอแม้แ่เมษา
“รับ “ เมษาพยัหน้าะเินทาไปทันที
เวลา่อมาเมษา็มาถึึสามทันที
“ เห้อ เรา้อทำแบบนี้สินะ “เมษาเินสำรวไปสัพัมอูนป่วยที่นอนทรุอยู่บนเียมามาย่อนะเอ่ยออมา
“ เที่ยืนนี้โรร้ายอพวุ็ะหายไปแล้วละ พวุอาะไ้อวั้วย”เมษาเอ่ยในใะเินไปที่ห้อที่เียนว่าห้อเ็บเลือผู้ป่วย
“เอาละ หาเราไ้เลือผู้ป่วยะีมา “ เมษาเอ่ยออมาอย่าสบะเินเ้าไป
“ นีุ้มาทำอะไรในห้อนี้นะ “หิสาวในุพยาบาลเอ่ยออมาะมอูเมษาอย่าใ
“ สวัสี พอีั้น มาาระทรวลาโหม ั้นไ้รับำสั่าเบื้อบนให้มาเ็บัวอย่าเลืออผู้ป่วยบานในนี้ นะ นี้ือ ราอั้น “เมษาเอ่ยออะยื่นราประำัวออไปะิในใะภาวนาให้เื่อหน่อยเถอะเพราะว่าารทำแบบนี้เหมือนับใ้อำนาในทามิอบหาถูับไ้ถูลโทษแ่ว่าเมษาไม่สนพรุ่นี้โละเปลี่ยนไปนหมายแทบะทำอะไรไม่ไ้เลย
“เออ ะ แ่ทำไม้อทำอะไรแบบนี้หรอะ “พยาบาลสาวนนี้พึ่มาเป็นพยาบาลใหม่ยัอ่อน่อโลเมื่อเห็นราเ้าหน้าที่ระทรว็รู้ว่าเรื่อนี้มันให่และวรเ็บปาไว้
“ ุ้อรัษาวามลับไว้ไม่เ่นนั้น ุ็ะมีวามผิในานัวาารปิบัิานอเ้าพนัาน “ เมษาเอ่ยออมาอย่าเร่รึ่มราวับมันเป็นเรื่อริ
“ทราบแล้วะ “พยาบาลสาวอบอย่าุะั
“เอาละ ุไปไ้ “เมษาเอ่ยออมาะมอไปรอบะว้าัวอย่าเลือผู้ป่วยไปหลายวและเ้มียาเปล่าที่ยัไม่ไ้ใ้ใส่ลในถึผ้า่อนะเินออไป
“ ะ “พยาบาลสาวรีบออไปทันทีะิในใว่านะไม่พูอะไรออไปแน่นอน
ะที่เธอไ้เินออไปทำหน้าที่่อ
เมษาิในใ
“ผู้หินนี้ื่อเินไปแล้ว “ เมษาิในใะมอไปรอบ่อนะพบว่าทาโถนี้ไม่มีล้อวรปิเพราะว่าไม่ิว่าะมีนมาโมยัวอย่าเลือผู้ป่วยแน่นอน
“ นี้ละ โรพยาบาลรั ห่วยแเสมอ ่วยไม่ไ้นิ ใ่ว่าะไม่เ้าใ “เมษายิ้มเยาะะเินออไปาโรพยาบาลอย่าสบราวับไม่ไ้ทำอะไรเลย
เมษาไ้เ้าไปในรถ่อนะับออไปอย่าสบายๆ
ะที่วนไปทั่วเมือ
“เอาละ อย่า่อไป็ือ ารเรียมใสินะ “เมษาไ้ับรถลับมาที่บ้านะที่ฟั่าวามวิทยุไปพลา
“ โีที่ พระเออยู่ประเทศอื่น อย่าน้อยเร็วๆนี้็ไม่ไ้เอละนะ เพราะมันือเทพแว่เท้าหาเรื่อเลย “เมษาเอ่ยออมาเบาๆนอาัวละรหลัโอาสที่ะรอีวิหลัาอยู่ับหมอนี้ ไม่ถึ3อน้วย้ำหาโร้าย
“ เราทำบ้าอะไรไปแล้วเนี้ย “เมษาไ้แ่ส่ายหัวแม้ว่าเยฝันว่าวันหนึ่ะไ้ไ้เ้าไปในโลนิยายอนเอ็ริแ่พอิถึเนื้อเรื่ออนิยายน็รู้สึหนัใเล็น้อย
“าย นายเยอะแยะเลย “เมษาไ้แ่ถอนหายใะสลัวามิอนนี้นไม่ใ่ผู้สร้าัหน่อยแ่เป็นแ่นธรรมาเท่านั้น
เวลา่อมาเมษาไ้ับรถลับมาที่บ้านะที่ำลัเ้ามาในบ้าน็เห็นว่ามาราอนำลัทำวามสะอาบ้านอยู่
“เอ้า เมษา ลู ลับมาทำอะไรหรอ หรือว่าลืมอัน “เบเรียเอ่ยออมาอย่าอ่อนโยน
“เปล่ารับ พอี ผมิว่าะลาพััวัน่อน วันนี้ รู้สึไม่่อยีเท่าไร “เมษาแล้ทำเป็นป่วยออไป
“ไม่เป็นไรใ่ไหม ไปหาหมอไหม “เบเรียเอ่ยถามออมาอย่าเป็นัวละสัเุอาารอเมษา
“ ไม่เป็นไรหรอรับ หมอบอว่าแ่หวัธรรมา ินยาหน่อย็หายแล้ว “เมษาเอ่ยออมาอย่าอ่อนโยนะที่โบมือเิว่าไม่เป็นไรแ่ลับรู้สึอบอุ่นหัวใไม่น้อย
“ลูไ้รู้่าวรึป่าว ที่ว่าหออยสีำที่ปราออมาเมื่อวานนะ “เบเรียเอ่ยออมาอย่าื่นเ้น
“แม่ไม่ไ้ิว่าะมีอะไรแฟนีออมาใ่ไหม ผมว่าแม่ิมัะมาเินไปแล้ว “เมษาเอ่ยออมาอย่าสบะิว่ามาราอนนั้นเป็นพวที่ว่านาลายเป็นโอาุแล้วแม้ะปิบัเรื่อนี้ับน้อสาวอนไ้แ่ลับเมษาทำไมะไม่รู้
“เมษา ๊ะ นเรามัน้อมีวามหวัไว้สิ “เบเรียพอแ้มะบ่นออมาอย่าอนเล็น้อย
“ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นนะรับ แ่ว่า ผมว่าวันนี้ให้น้อลับมาบ้านเร็วๆะีว่า ผมว่าสถานาร์อีไม่นานะมีเรื่อไม่ีบาอย่าแน่นอน “เมษาเอ่ยออมาอย่าริัะมอไปที่หออยที่สามารถมอเห็นไ้าทั่วทุที่อารม์อเมษา็ไม่สบ
“ั้นหรอ ไ้สิ แม่ะโทรบอน้อเอ ลูไปพัเถอะ “เบเรียเอ่ยออมาอย่าอย่าเ้าใเธอไม่ิะสอบถามอะไรลูายอเธอเพิ่มเิมะที่เินไปที่ห้อรัว
“ ไม่้อไปปลุผมนะ “เมษาเอ่ยออมาะะเินไปที่ห้อ
ภายในห้อเมษาทิ้ัวลนอนะที่สายาพลันนิ่ัน่อนะถอนหายใออมา
“ เรายัไม่มีอำนาพอ “เมษาบ่นออมาะที่มอไปที่ถุผ้า
“เอาละ มาูัน “ว่าบเมษา็ึอในถึผ้าออมาทั้เ็มียาและเลืออผู้ป่วยโรร้ายแร หลายสิบว
เมษาไู้เลือาหลอเ็บเลือหลายอันะที่เลิแนเสื้อึ้น
“เห้อ ไอ้เราไม่ใ่นลัวเ็มหรอแ่ว่า ่าเถอะ “เมษาหลับาะแทไปเ็มไปที่เส้นเลือให่ทันที
เมษาสัมผัสไ้ถึอเหลวที่ไหลเ้ามาอย่าัเน
“ใรบอว่าียามันแ่มัน ในหนั็เหมือนัน หลอลวทั้เพ “เมษาไ้สาปแ่ในใะถึเ็มออไป
่อนะหอบหายใอย่าหนั
“ว่า โระเป็นใ้เวลาัพั “เมษาเอ่ยในใะมอูเวลา่อนะนอนหลับไป
ความคิดเห็น