ระบบชิงโชค(ปิดแบบไม่มีกำหนด)

ลำดับตอนที่ #4 : นิยาย​โด่งดัง​

เข้าวันต่อมา

หยุนไห่ได้ตื่นขึ้นมาขณะอาบน้ำเสร็จ

"อึกๆๆ​ อ่า~เลือดงูนี้อร่อยจริงๆนี้คงเรียกว่าดื่มนมยามเช้าของแวมไพร์​สินะว่ะ55" หยุนไห่แสดงรอยยิ้มขณะมองแก้วเลือดที่ว่างเปล่า

หยุนไห่ที่ทานอาหารเช้าเสร็จจึงมองไปที่กำไล

จากนั้นหน้าจอโฮโลแกรมก็ปรากฎ

"อืมเราสามารถหาเงินจากหนังสือพวกนี้ได้ไหมนะ" หยุนไห่ลองอ่านดูแล้วสิ่งนี้มาจากโลกคู่ขนาน​ทำให้ภาษาไม่ใช้ปัญหา​แม้แต่น้อย

"นี้มีนิยายอะไรแนะนำไหม" หยุนไห่ลองถามดู

หน้าจอโฮโลแกรมเปลี่ยนไปขณะที่แสดงหน้าต่างเป็นปกหนังสือ3ปก

"มี3เรื่องที่ติดอันดับยอมนิยมมา300ร้อยปีแล้ว"เสียงของกำไลดังขึ้น

หยุนไห่มองไปที่ชื่อเรื่อง

1.บัลลังก์​วิถีฟ้า

2.​หัวใจบริสุทธิ์​

3.มารครองใจนภา

" โอ้ชื่อเรื่องน่าสนใจนิว่าแต่เนื้อเรื่องเป็นไง" หยุนไห่ลองถามดู

"เรื่องแรกบัลลังก์​วิถีฟ้าเป็นเรื่องราวขององค์​รัชทายาท​นามลู่เฟิงของอาณาจักรเล็กแห่งหนึ่งที่ได้ย้อนเวลามาจากอนาคตนับหมื่นปีและเค้ามาความรู้ถึงเหตุการณ์​ต่างๆจึงใช้ความรู้ในอนาคตพัฒนา​ความแข็งแกร่งของตนพัฒนา​อาณาจักรจนเกรียงไกร​ที่สุดและกลายเป็นจอมราชันย์​ที่เหนือสรรพสิ่งตัดผ่านสวรรค์​เพื่อเป็นอมตะ

นี้คือนิยายแนวพลังภายในผสมการปกครองและย้อนเวลา​  โดยมีภาคอยู่7ภาค​ ภาคละ300ตอน

มีการทำเป็นอนิเมชั่น​และซีรี่ย์​ทั้งหมด100ครั้ง"

"เรื่องที่สองหัวใจบริสุทธิ์​เป็นนิยายแนวโรแมนติกของชายหนุ่มผู้มากความสามารถที่ถูกสาปจากเทพแห่งความรักว่าหากเค้าหารักแท้ไม่พบเค้าจะตายการตามหารักแท้ของเค้าจึงเริ่มขึ้นผ่านพบหญิงสาว​ผู้งดงามมากมายเรื่องราวความสัมพันธ์​อันโรแมนติก​และดร่าม่าสะท้องสังคมยุค2000อย่างดีจนได้รับรางวัลนิยายยอดเยี่ยมของโลก

มีตอนทั้งหมด1000ตอน

ถูกทำเป็นละครและหนังและซีรี่ย์​ทั้งหมด99ครั้ง"

" เรื่องราวที่สามมารครองใจนภาเป็นเรื่องราวของตัวเอกชื่อว่าหลงซีรั่ว​เป็นหัวหน้าพรรคมารที่แข็งแกร่ง​ที่สุดถูกสังหารจากคนที่ตัวเองรักที่สุดเค้าที่ว่าจะตายแล้วแต่เค้ากลับพื้นขึ้นมาในร่างของเด็กชายขี้โรคนามหลงซีรั่วเช่นกัน

แม้เจ้าจะตัดผ่านสวรรค์​ไปเบื้องบนแล้วอย่างไร1000ปีแค่นั้นราชัน​ผู้นี้ขอแค่5ปีก็ตามเจ้าทันแล้ว​   เรื่องราวของชายที่เป็นดังทรราชย์ที่ทรงพลังที่สุดสู่หนทางแห่งเทพมาร​ 

เรื่องนี้มีอยู่20เล่ม​ 2000ตอน

ถูกทำเป็นอนิเมชั่น​และซีรี่ย์​90ครั้ง"เสียงกำไลอธิบายขึ้น

หยุนไห่ฟังด้วยใบหน้าอึ่งจริงๆ

" นี้ขอสำเนาทั้งสามเรื่องได้ไหมส่งเข้าโน๊ตบุ้ค​ชั้นได้ไหมและส่งยังไง"หยุนไห่ถามขึ้นขณะลองค้นหานิยายที่คล้ายกันในเว็ปไซต์​ต่างๆแต่กลับไม่พบเรื่องที่คล้ายกันทำให้หยุนไห่ปิงไอเดียขึ้นมาได้

การหารายได้จากการทำเช่นนี้น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

แต่เค้าต้องถามก่อนว่ากำไลนี้สามารถเชื่อมต่อกับเน็ตของโลกนี้ได้ไหม

“กำลังทำการตวรจสอบ  สัญญาระดับต่ำที่เลิกใช้มาแล้ว500ปีเริ่มทำการเชื่อมต่อ”กำไสสีดำกระพริบสองสามครั้งก่อนที่โน๊ตบุคจะมีการเชื่อมต่อเข้ามาอย่างน่าอัศจรรย์

“ได้จริงด้วยแต่ว่าเถอะ4.5G นี้เลิกใช้มาหลายร้อยปีแล้วหรอ?”หยุนไห่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีขณะเริ่มอ่านนิยายที่ได้รับสำเนามา

3ชั่วโมงต่อมาหยุนไห่อ่านมาถึงภาค2แล้วสายตาของแวมไพร่างน่ากลัวอย่างแท้จริง

“อะ  นี้ผ่านมา3ชั่วโมงแล้วหรอน่ากลัวจริงนิยายเรื่องนี้”หยุนไห่ถอนหายใจบัลลังก์วิถีนภาหยุนไห่ต้องยอมรับเลยว่าไม่มีใครเทียบได้ชื่อคนเขียนคือkogal ช่างเป็นอัจฉริยะโดยแท้

“เอาละเรื่องนี้ละ”หยุนไห่เริ่มทำการให้กำไลแบ่งตอนให้จากนั้นก็เริ่มหาเว็ปนิยายชื่อดังซักเว็ป

“เอาละเว็ปนี้ละสวรรค์แห่งโลกนิยาย”หยุนไห่เริ่มทำการสมัครและกรอกข้อมูลบัญชีธนาคาร

“นามปากกาเฟกเกอร์”หยุนไห่พิมพ์ขึ้นด้วยสิ่งที่มีความหมาย

“เอาละลงซักสิบตอนแล้วกันพอถึง100ตอนค่อยเก็บเงินละกัน”หยุนไห่คิดในใจขณะเริ่มพิมพ์ลง

หลายชั่วโมงต่อมา

“เอาละเสร็จแล้ว ”หยุนไห่ลงตอนไป10ตอนและมีแบบร่างอีก30ตอนหยุนไห่ที่ลงเสร็จแล้วจึงบิดแขนไปมาถามว่าทำไมหยุนไห่ถึงไปก็อปวางนั้นเพราะหยุนไห่ให้ความเคารพกับคนเขียนจริงๆหยุนไห่เค้าถึงพิมพ์เอา

“อืมรอดูก่อนละกัน”หยุนไห่ลุกขึ้นขณะเดินออกจากโตะและพับโน๊ตบุคเอาไว้

หยุนไห่ได้มาอยู่ที่หลังบ้านที่ข้่างหน้าคือภูเขาตกลงไปไม่ตายก็พิการ

หยุนไห่หลับตาฟังเสียงสายลม

1

2

10

เวลาผ่านไปหยุนไห่ราวกับรูปปั้นที่นิ่งสนิท

ต่อมาก็ลืมตาขึ้นพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

เหยี่ยวขนาดใหญ่ที่กำลังร่อนลงมาถูกมือปริศนาคว้าเอาไว้

นั้นคือหยุนไห่ได้คว้าคอเอาไว้หยุนไห่อยู่สูงจากพื้นกว่าร้อยเมตรแต่เค้าไม่ได้ตื่นตระหนกเค้าได้ร่วงลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว

แค๊วก

เสียงเหยี่ยวร้อง

แกรกๆ

หยุนไห่คิ้วขมวดขณะหักคอเหยี่ยวตัวนั้น

ร่างของหยุนไห่ที่เหลืออีกไม่กี่วินาทีจะถึงพื้นหยุนไห่ได้เหยียบยอดไม้และตีลังกาลงสู่พื้นอย่างสวยงาม

“ฟู่  ”หยุนไห่กล่าวขึ้นขณะยิ้มขึ้นมาการกระทำแบบนี้คงไม่มีมนุษย์คนไหนเค้าทำกันแม้แต่ผู้ฝึกตนที่อยู่ระดับแรกก็ไม่สามารถทำได้แต่หยุนไห่กลับทำได้นั้นน่ากลัวมากที่สำคัญหยุนไห่ยังไม่รู้พลังที่แท้จริงของตัวเองเลยเพราะว่าไม่มีคู่ซ้อมมือ

หากคุณคิดว่าทำไมไม่ทดสอบกับต้นไม้หรือพื้นดินคุณคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรือหยุนไห่เคยลองแล้วแต่ไม่มีต้นไม้ไหนทนได้เลยมันถูกเจาะทะลุอย่างง่ายดายหยุนไห่ของบอกเลยต่อให้ถูกรถขับมาด้วยความเร็ว200กิโลเมตรชนเค้าขอบอกเลยหากหยุนไห่ต้องการรถคันนั้นจะไม่สามารถขยับร่างของเค้าไปได้แม้แต่ก้าวเดียว

หยุนไห่ส่ายหัวขณะเดินจากไป

ภายในป่าปรากฎควันขึ้น

หยุนไห่ที่กำลังย่างเหยี่ยวอยู่ดวงตาของหยุนไห่เป็นประกายพร้อมกับน้ำลายไหล

อึก เสียงกลืนน้ำลายดังขึ้นนกย่างเนื้อกลานเป็นสีทองสวยงาม

หยุนไห่เป่าเบาๆ

นกย่างที่ร้อนอยู่ก็เย็นลงราวอยู่ในพายุหิมะ

“งำง่ำ  อืมอร่อยจริงๆ”หยุนไห่เอ่ยด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขเค้าที่ไม่เคยออกเดินทางไกลเพราะร่างกายที่อ่อนแอแต่เมื่อร่างกายแข็งแกร่งขึ้นจนเหนือมนุษย์แล้วหยุนไห่มีหรือจะคิดจะอยู่เฉยๆภูเขาแถวนี้แทบไม่มีใครมาสำรวจ(ก็คนปกติไม่มีใครอยากมาหรอกแต่ดูเหมือนหยุนไห่จะคิดว่าคนปกติเข้ามาได้)

“อืมใกล้ค่ำแล้วแหะ”หยุนไห่มองไปที่ท้องฟ้าที่ใกล้มืดแล้วหยุนไห่มองนาฬิกาขึ้นมาที่17.00น.

หยุนไห่จึงดับไฟและหายไปในพริบตา

พุ่งตามกิ่งไม้และเดินหายไป

ตัดมาทาง

เว็ปไซต์นิยายสวรรค์โลกนิยาย

ที่อยู่ก็มีนิยายเรื่องใหม่ปรากฎมาเริ่มแรกมันก็ไม่มีใครสนใจหรอกแต่เมื่อมีคนบางคนเข้ามาอ่านโดยบังเอิญและไม่สามารถหยุดอ่านได้จนได้แชร์เข้าไปในกลุ่มเพื่อนของเค้าให้ดูมีความคิดเห็นหลายอย่างเช่น

“คนเขียนรีบลงตอนต่อไปเร็วนี้มันค้างเกินไป สรุปเกิดอะไรขึ้นต่อ”

“ไม่มีประโยชน์พี่ชายชั้นเคยลองแล้วเหมือนคนเขียนเค้าจะลงแล้วทิ้งไปเลยแถมลงสิบตอนแล้ว”

“ลู่เฟิง ช่างเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์”

“นี้ไรท์เฟคเกอร์คุณคงไม่ทิ้งไปใช่ผมบอกนะถ้าคุณไม่ลงพรุ่งนี้ผมจะเผาบ้านคุณซะ”

มีความคิดเห็นมากมายมายอดผู้ชมนับหมื่นและยอดแชร์จำนวนมากแต่ก็มีหลายคนไม่พอใจและบอกว่าเค้าคงเลิกเขียนแล้วแต่ก็ถูกกลบหายไปอย่างรวดเร็ว

แม้จะมีความคิดเห็นแต่น่าเสียดายที่เจ้าตัวสร้างเรื่องกำลังปีนภูเขากลับบ้านอยู่นั้นเอง

หยุนไห่ได้กลับมาถึงบ้านดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว

“5555  ถึงซักทีบ้านแสนสุข”หยุนไห่ปัดฝุ่นออกเล็กน้อนขณะที่เดินเข้าไปในบ้าน

หยุนไห่หลังจากอานน้ำเสร็จก็มาตรวจสอบนิยายที่พึ่งลงไป

“มีคนดูเกินพันคนก็ดีแล้วละ”หยุนไห่คิดในใจ

แต่เมื่อเปิดมือถือและดูก็ตาเบิกกว้าง

“คนติดตาม10000คน ทำไมมันมากขนาดนี้”หยุนไห่มุมปากกระตุกขณะอ่านความคิดเห็น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“อ่าา  ชั้นเข้าใจแล้วทำไมถึงมีคนติดตามเยอะขนาดนี้”หยุนไห่พูดไม่ออกนั้นเพราะช่วงนี้เป็นเดือนพิเศษที่มีนิยายชื่อดังนับสิบเรื่องจบลงไปซึ่งนิยายของหยุนไห่ก็มีคนมาดูแก้เบื่อรอนิยายที่พวกเค้ารอคอยเฉยๆแต่เมื่อพวกเค้าอ่านก็รู้สึกสนุกจึงเป็นอย่างที่เห็น

หยุนไห่อดคิดไม่ได้ โอกาสกับความสามารถคือสิ่งที่นักเขียนต้องการจริงๆ

หยุนไห่รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆไม่งั้นคงใช้เวลาอีกนานกว่าจะมีชื่อเสียงแบบนี้

“สมกับเป็นเว็ปไซต์อันดับ1ของจีนมีคนเข้าใช้มากกว่าร้อยล้าน”หยุนไห่เอ่ยขึ้นขณะชื่นชมที่ตนเกิดในดินแดนแผ่นดินใหญ่แบบนี้ประชากรนับพันล้าน

แม้หมื่นคนอาจจะดูเล็กน้อยแต่นี้แค่วันแรกนี้ยังหยุนไห่คิดว่ามันน่าสนใจในอนาคต

“เอาละลงอีกสิบตอนแล้วกัน”หยุนไห่เอ่ยขึ้นอย่างสงบเพราะเธอคิดว่าอาจมีการสาปแช่งของคนนับพันไม่ใช้เรื่องตลก

หยุนไห่ลงตอนไปอย่างรวดเร็ว

5วิต่อมาก็มีคนเข้าดูนับร้อยและเพิ่มอย่างรวดเร็ว

หยุนไห่มองด้วยความสุข

ขณะเข้านอน