ระบบชิงโชค(ปิดแบบไม่มีกำหนด)

ลำดับตอนที่ #18 : โลกอีกด้านภาค1 กลับบ้าน

หลังจากที่จบเรื่องแล้วหยุนไห่ก็บินอยู่บนท้องฟ้าขณะอยู่

ตั้งแต่​ต้นจนจบหยุนไห่ไม่พูดอะไรเลยสักนิด​ขณะบินกลับด้วยความเร็วสูงเพราะร่างกายของทั้งสองไม่ใช่คนธรรมดา​อีกต่อไปแล้ว

"เราจะทำยังไงดี​ หากแม่ตื่นมามีความเป็นไปได้ที่เธออาจจะจำตอนที่เราใข่ร่างเมตาตรอนอัดเธอไปได้" หยุนไห่คิดอย่างเคร่งเครียด​ขณะมองเห็นถ้าที่อยู่ด้านล่าง

หยุนไห่ได้บินลงมากลางป่าขณะ

“มีถ้าอยู่เเหะ แต่ว่า เราคงต้องพักก่อน”หยุนไห่วางร่างของหยุนหยุนลง

และหลับตาลง

หยุนไห่ยังไม่คืนร่างเดินลางสังหรณ์บอกว่าหากคือร่างจะเกิดเรื่องแย่ๆขึ้นหยุนไห่จึงยังอยู่ในร่างของหยุนหยุนลง

“เอาพักซักหน่อยก็แล้วกัน”หยุนไห่เอ่ยออกมาขณะคิ้วขมวดเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าเหลือแค่ผ้าคลุมตัวสีดำเท่านั้น

ความหงุดหงิดก็ฉายขึ้นมา

“ให้ตายเถอะการทำการไม่คิดเหมือนเดิมสินะยัยแม่บ้า”หยุนไห่อมยิ้มในใจขณะคิดว่าจะทำยังไงต่อ

ตอนนี้หยุนไห่มีความมั่นใจว่าสามารถปกป้องหยุนหยุนจากอันตรายบางส่วนได้แล้ว

“อีก1ปีหรือน้อยกว่านั้นโลกอีกด้านกับโลกความจริงจะหลอมรวมกันเมื่อถึงเวลานั้นความเปลี่ยนแปลงและความโกลาหลจะบังเกิด”ในรายงานของซูซาโนะมีมีสิ่งนั้นบันทึกไว้อยู่

หยุนไห่หยิบมือถือขึ้นมาขณะเปิดแชทดู

หยุนไห่อ่านพวกมันอย่างรวดเร็ว

“โรมาเนียคือสนามรบงั้นหรอ  อาซาเซลคือเเวมไพร์สายเลือดแท้สินะแตทำไมถึงฆ่าซูซาโนะโอะกัน”หยุนไห่ไม่เข้าใจดูเหมือนสมาชิกจะเริ่มลงมือกันแล้วนำโดยซุส โอดิน  และมาร์ดุก  สามคนนี้ถือว่าเป็นสมาชิกเก่าแก่มาก

“โชคดีที่พวกเขาต่อสู้อยู่ที่โลกอีกด้านหากเป็นโลกจริงคงพินาจเป็นแน่”หยุนไห่คิดอย่่างตัวสั่นเมื่อเห็นวิดีโอ

ลองจินตนาการ  บอลสายฟ้า ลำแสงเวทย์  และพวกบ้าพลังพวกนั้นสิ

แค่คิดก็ขนลุกจริง  แม้หยุนไห่จะไม่กลัวไม่ได้แปลว่าคนธรรมจะไม่กลัวนะ

นั้นละคือเหตุผลที่หยุนไห่กังวลกับช่วง1ปีนี้มาก เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

หยุนไห่แม้จะคิดอย่างเคร่งเครียดแต่ก็ฟื้นฟูมานากลับมาเต็มเปี่ยมแล้ว

“น่าแปลกโลกนี้ทำไมถึงฟื้นฟูมานาเร็วเกินไปรึป่าว”หยุนไห่ขมวดคิ้วแม้หยุนไห่พึ่งจะเข้าสู่สายทางนี้แต่ก็มีความพลังจำของสองตัวตนที่แข็งแกร่งจากโลกอื่นเลยพอรู้การพื้นฟูมานาของโลกนี้เร็วมาก

“ดูเหมือนจะเป็นเพราะโลกใบนี้สินะที่แปลก”หยุนไห่คิดว่าไม่ใช่เพราะตัวเองแต่เป็นเพราะโลกต่างหาก

หลังจากพักผ่อนจบสเพียงพอแล้วเค้าก็ได้อุ้มร่างหยุนหยุนและบินกลับไป

เวลาผ่านไป2ชั่วโมง

หยุนไห่ก็มาล่อนลงที่หน้าบ้านของตัวเองและว่าแม่ไว้หน้าประตู

และเคาะประตูสามครั้ง

จากนั้นก็เดินจากไป

หยุนไห่คิดแผนอะไรบางอย่างออกจึง

เข้าสู่โลกอีกด้านและกลับคืนร่างเดินและออกมาจากโลกอีกด้านและแอบเข้าไปทางหลังบ้าน

“เอาละมาแสดงละครบทหนึ่งดีกว่า”หยุนไห่ปั้นหน้าปกติและแทรงทำเป็นไอ

“แค่กๆๆ  ใครครับ ”หยุนไห่เอ่ยเสียบราวกับคนไม่สบายและไปเปิดประตูเพราะเหมือนจะได้ยินเสียงเคาะประตู

เห็นร่างของหยุนหยุนว่างเอาไว้

“แม่หรอ  ไม่สิแม่ไม่ได้ดูเด็กแบบนี้แต่หน้าตาคล้ายแม่มาก ”หยุนไห่เริ่มแสดงอย่างสมบูรณ์ด้วยแสดงสีหน้าสงสัยและระแวง

“ทำไงดี หืมนี้ข้อความจากอาจารย์ ”หยุนไห่ยังคงเล่นเองตอบเองขณะมองมือถือสลับกับมองมือถือ

เพราะมันมีข้อความบอกว่าเด็กผู้หญฺงที่ดู16ปีนั้นคือมารดาของหยุนไห่

หยุนไห่เริ่มจะแสดงสีหน้าราวกับไม่เชื่อแต่เมื่อมองไปที่เด็กสาวสักพักขณะไม่พูดอะไรแต่น้ำตาไหลออกมาและเช็ดมัน

แม้จะเป็นการแสดงแต่น้ำตานะของจริงเค้ารู้สึกดีใจที่แม่เค้ายังปลอดภัยดี

“เอาละเราเข้าบ้านดีกว่า”หยุนไห่อุ้มร่างของหยุนหยุนขณะเดินเข้าบ้านด้วยรอยยิ้ม

ตามหาหยุนหยุนและพากลับบ้านสำเร็จ

แม้หยุนไห่จะรู้ว่าภายใต้เรื่องราวนี้จะก่อให้เกิดขึ้นลูกใหญ่แต่หยุนไห่ก็ไม่สนใจ

เพราะนั้นไม่ใช่เรื่องของเค้าซักหน่อย

หยุนไห่วางหยุนหยุนไว้ที่ที่นอนที่ห้องนอนของแม่ หยุนไห่ห่มผ้าเสร็จแล้วจึงปิดประตูปล่อยให้หยุนหยุนพักผ่อนต่อไป

หยุนไห่หลังจากที่กลับออกมาใบหน้าก็กลับมาเยือกเย็นเหมือนเดิม

เดินไปที่โต๊ะเปิดโน๊ตบุคและเริ่มพิมพ์ลงนิยายอีก100ตอนและลงทุกวันวันละ3ตอนเมื่อตั้งค่าเสร็จ

หยุนไห่ก็เปิดโปรแกรมบันทึกข้อความและเริ่มคิดแผนการต่อไป

“เราจะทำยังไงต่อดีนะเรื่องของแม่ เรื่องของของอาจารย์ปลอมๆเรื่องของอนาคต”หยุนไห่ได้คิดขณะจะเตรียมแผนการต่อไปการคิดอย่างมีแบบแผนนั้นคือที่สุดเพื่อความสงบสุขของตัวเองและครอบครัว

หยุนไห่กัดเล็บขณะครุนคิด ถึงความเป็นไปได้ทั้งหมด

“จะว่าไปแม่เราทำงานอะไรกันนะ”หยุนไห่คิดในใจอย่างสงสัยแม่มักจะไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับครอบครัวของแม่ให้ฟังเลยแม้จะถามยังไงก็ไม่บอกทำให้หยุนไห่ไม่ทราบว่ามีญาติคนอื่นอยู่เลย

“ระบบชั้นจะชิงโชคได้อีกตอนไหน”หยุนไห่ถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อระบบได้รับการยกระดับแล้ว

ติ่ง

ท่านสามารถชิงโชคได้ทุก3วันนั้นละแต่ท่านสามารถสะสมสิทธิ์ได้สูงสุด10ครั้งสามารถสะสมได้มากขึ้นเมื่อยกระดับ

เสียงระบบยังคงราบเรียบเหมือนเดิม

“งั้นหรอจะว่าไปนี้ก็ใกล้ได้เวลาตามหาของใหม่แล้วสิ”หยุนไห่มองไปยังสิทธ์การชิงโชคที่สามารถสะสมได้ตอนนี้มีขึ้นว่า1

“เอาละมองหาของใหม่ก็ไม่เลว”หยุนไห่คิดในใจขณะกดเริ่ม

วังวนสีรุ่งอันคุ้นเคยปรากฎขึ้นมา

ในโลกอันลึกลับแห่งหนึ่ง

ท้องฟ้าและพื้นดินพึ่งแยกออกจากันโดยตัวตนอันยิ่งใหญ่ที่ค้ำสวรรค์

ร่างอันใหญ่ยักษ์สูงเทียมสวรรค์ที่แบกค้ำท้องและพื้นดินยาวนานมานับหมื่นปี

ได้จากไป

สวรรพสิ่งเริ่มขึ้นมา

ป่าไม้  สวรรค์  นรก   แผ่นดิน  ท้องทะเล

สวรรพสัตว์    โลกอันอุดมสมบูรณ์ได้ปรากฎขึ้นมาจากการจากไปของตัวต้นแรกเริ่ม

ในสถานที่แห่งหนึ่งเต็มไปด้วยความหนาวเย็นปรากฎเปลิวเพลิงสีขาวที่ปล่อยไอเย็นอย่างน่าประหลาด

โดยเปลิวเพลิงนั้นแผ่ความเย็นจนถึงที่สุดสรรพสิ่งที่เข้าใกล้จะถูกเผาด้วยเพลิง

นี้คือเพลิงที่เกิดจากเศษเสี้ยวอารมณ์ของตัวตนที่แบกค้ำสวรรค์

เพลิงสวรรค์เหมันต์นิรันดร์ รูปร่างเพลิงคล้่ายดอกบัวที่ทำมาจากน้ำแข็งแต่มันกลับดูราวเพลิงที่ลุกโชติช่วงนิรันดร์

เกิดมาจากเศษเสี้ยวอารมณ์ของตัวตนแรกกำเนิด

1ในเพลิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่สามารถสร้างขึ้นได้เกิดมาจากอารมณ์ของตัวตนหนึ่งช่างน่าตกใจยิ่งนัก

แต่น่าเสียดายอยู่อย่างโลกในตอนนี้มีสมบัติเกิดขึ้นมากมายแต่กลับไม่มีใครสามารถครอบครองได้ช่างน่าเสียดาย

โดยเพลิงนี้หากไม่มีใครดูดซับภายใน7วัน

มันจะหายไปแต่ช่างน่าเสียดายที่สรรพสิ่งที่พึ่งจะถือกำเนิดทำให้ไม่มีใครหรือสิ่งใดดูดซับได้

ทันใดนั้น

อากาศรอบเพลิงดอกบัวก็บิดเบือนจากนั้นเปลวเพลิงก็หายไปอย่างไร้ร่องลอย

เพลิงที่ควรจะหายไปปรากฎออกจะสร้างความแตกต่างมากเพียงใด

ในห้องของหยุนไห่

หยุนไห่ที่นั่งหลับตาฝึกฝนเพื่อทำความเข้าใจพลังใหม่ของตน

ติ่ง

การชิงโชคชะตาเสร็จสิ้น

ท่าได้สมบัติ  เพลิงสวรรค์เหมันต์นิรันดร์

ได้รับแต้ม900แต้ม

หยุนไห่ลืมตาขึ้นมาดวงตาแสดงแสงแห่งปัญญาจางๆออกมา

“เพลิงสวรรค์เหมันต์นิรันดร์ ?”หยุนไห่แสดงความสนใจนี้ไม่น่าสนใจหรอที่ไม่มีระดับบ่งบอกนะ

หยุนไห่ลุกขึ้นขณะเข้าสู่โลกอีกด้านเพื่อทดสอบ

“เอาละเพลิงนั้นอยู่ในช่องเก็บของสินะ”หยุนไห่ยื่นมือออกมาและล้วงไปในอากาศอันว่างเปล่าแต่ในความจริงหยุนไห่ได้หยิบไปในบล็อกสีเหลี่ยมนั้นต่างหาก

   จากนั้นดอกบัวที่ดูสวยงามก็ปรากฎมันเคลื่อนไหวราวเพลิงที่ลุกโชติช่วงแต่กลับแผ่ความหนาวเย็นออกมา

หยุนไห่สงสัยมันก็ไม่ได้เย็นมากนิ

ติ่งระบบได้ทำการผนึกพลังของมันเอาไว้ำไม่จนนั้นรัศมี5กิโลเมตรจะกลายเป็นแดนสังหารเหมันต์

หยุนไห่สะดุงและเอ่ย

“เอาทำไมไม่บอกกันเล่า”หยุนไห่บ่นออกมาเจ้านี้ไม่ต่างจากระเบิดขนาดใหญ่เลย

หยุนไห่ลองอ่านข้อมูลของสิ่งนี้

เพลิงสวรรค์เหมันต์นิรันดร์

เกิดมาจากเศษเสี้ยวอารมณ์ของตัวตนอันยิ่งใหญ่นั้นคืออารมณ์เย็นชานับ10000ปีจนเกิดเป็นเพลิงนี้ขึ้นมา

มีความสามารถในการเยือกแข็งจนแม้แต่พลังงานทุกอย่างก็หยุดนิ่งได้ ความเย็นที่สามารถเจาะจงเฉพาะได้

และสามารถเผาผลาญทุกอย่างที่อยู่ภายใต้สวรรค์และโลกให้สลายไปได้ ขอแค่มีพลังที่จะจ่ายมากพอ

เงื่อนไขการใช้งาน

เมื่อดูดซับต้องทนความทุกข์ทรมาณจากความหนาวเย็นไปถึงดวงวิณญานตลอดกาล

“นี้มัน  ”หยุนไห่ตกใจนี้คือสิ่งที่น่ากลัวมากแต่เมื่อเทียบกับกับการใช้งานก็น่าสนใจเหมือน

หยุนไห่คิดในใจ

ขณะนึกไปถึงหน้ากากไร้ตัวตนที่อยู่ภายในวิณญาน

“นี้ถามหน่อยสิทุกครั้งที่ชั้นเปลี่ยนร่างนี้มันเปลี่ยนไปจนถึงวิณญานใช่ไหม”หยุนไห่ถามขึ้นมาขณะรอคำตอบอะไรบางอย่าง

ติ่ง 

หน้ากากไร้ตัวตนคือที่สุดของการเปลี่ยนเเปลงที่สามารถเปลี่ยนได้แม้แต่ดวงวิณญาณ

สมมุติว่าท่านเปลี่ยนร่างเป็น เมตาตรอน และท่านถูกการโจมตีทางวิณญาณอย่างหนักเมื่อท่านกลับร่างเดิมท่านจะไม่ได้รับผลสิ่งใดเพราะนั้นมันคนละอย่างกันก็เหมือนเกมที่สามารถสร้างได้หลายตัวละครนั้นละ

ระบบอธิบายอย่างใจเย็น

หยุนไห่ดวงตาสว่างวาบขณะเริ่มทดสอบดู

“เอาละหน้ากากไร้ตัวตนทำงาน”หยุนไห่เอ่ยขณะที่ปรากฎตัวละครมาสามตัว คือ เมตาตรอน คิสึเนะ  คลาเดรีย

“ตอนนี้สร้างไว้สามตัวตนแล้วแหะ  เอาแบบไหนดี”หยุนไห่กดเพิ่มตัวละครและเริ่มสร้างขึ้นมาเหมือนเล่นเกมนั้นละ

หน้ากากไร้ตัวตนคือสิ่งที่น่าสนใจ