คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นี่ฉันควรจะดีจัยหรือเสียจัยกันแน่เนี่ย >w
* Solki Say *
“เซยอง....วันนี้แกไป SM กะฉันหน่อยดิ”
ฉันชวนไอ่เพื่อนสนิท
“แกจาไปทำไมว้า-_-?”
มันละสายตาจากหนังสือเรื่อง ภาษาไทย ที่มันกะลังศึกษาอยู่(ถึงขั้นลงเรียนมหาลัยเชียวนะ) หันมาถามฉัน
“ไปเที่ยวดิ แกจะให้ฉันไปหัดร้องเพลงเปนนักร้องรึงัยฟะ”
“หือ....ยัยโซลกิ แกจาไปทำไมฟระ แกไปดีแต่จะสร้างความวุ่นวายซะเปล่าๆ ถ้าแกทำตัวมีประโยชน์ซะบ้าง ฉันจาไม่ว่าแกเลย”
อ่าวเฮ้ย!! ว่ากุอีก+3+
ชิส์ ยัยแว่นนี่ เทศนาเปนแม่ฉันเลยนะ เด๋วจาโดนชุดใหญ่ _-
เอาเหอะๆ ถ้ายัย จี เซยอง เกิดไม่เทศนาขึ้นมาซักวันฉันคงหงอยตายแหงมๆ เฮียก
“โอเคๆ ค๊าฟฟฟฟฟฟฟ แม่-w-"
ฉันยกมือไหว้มันเยี่ยงแม่
“น้องๆ”
เอ๋?เสียงคัยหว่า? ฉันและยัย เซยอง หันขวับไปมองอย่างพร้อมเพรียงกัน(สมที่เปนเพื่อนรักกันเสียจิง)
หืมมมมมมม?หน้าคุ้นๆอ่า-_-? ชั้นเพ่งสายตาพินิจพิจารณา(อารัยจาปานนั้น)
ใบหน้าที่ดูคุ้นหูคุ้นตาที่กะลังยืนอยุ่ตรงหน้า พร้อมกะรุ่นพี่หน้าตาจีนๆนั่น
เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!! อย่าบอกนะว่านี่มัน ชอย ซีวอน กะ ฮันกยอง วง SJ!!!!
“ไรพี่?”
ฉันตัดสินจัย(ใน 3 วิ)ถามออกไป
“คัยชื่อ ชิน โซลกิ? น้องแว่น หรือน้องหัวฟู?”
อร๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!แก๊!!!!!!ไอ่พี่บ้า!!!!!!หล่อซะเปล่า!!!!!!ว่าฉ้านหัวฟูเรอะ!!!!!!บังอาจ!!!!!! >o< นี่มันทรงผมอันสุดภาคภูมิจัยเลยนะยะ!!!!!!!!
“นายว่าคัยหัวฟูห๊ะ!? ฉันเนี่ยแหละ ชิน โซลกิ ตัวจิงเสียงจิงเลย!!!! มีปัญหารัยป่ะ!?”
ฉันระเบิดอารมณ์ออกไป อย่างนี้มันต้องวีนๆ ไม่เคยมีคัยเรียกฉันว่าหัวฟูมาก่อนเลย อย่างเนี้ยมันเปนการหยามกันชัดๆ
“อ้อ!น้องหัวฟูนี่เอง^^”
กี๊สสสสสสสสส!!!!!อีตาบ้า!!!!!!!ดูยิ้มเด้ะ!!!!!เจ้าเล่ห์ชะมัด!!!!!!ฉันไม่รุ้ตัวเลยว่าหน้าฉันแดงออกมาขนาดไหน
รุ้ตัวอีกทีขาเล็กๆของฉันมันก้อพาฉันออกวิ่งไปให้พ้นๆจะได้ไม่ต้องทนอับอาย(อ่านะ)ต่อหน้าสายตาประชาชี>///<
จะว่าฉันวีนโดยไม่มีเหตุผลก้อได้ แต่เรื่องทรงผมน่ะ.....ฮึ่ม!โมโหชะมัด >w<!!!
“นี่เธอ!!!!รอด้วยยยยยยยย~”
ฉันได้ยินเสียงอีตานั่นร้องเรียก ฉันหันไปดู(สัญชาติญาณมันพาไป)
ตานี่วิ่งเร็วชะมัด!!!เผลอแป๊ปๆตานั่นก้อวิ่งมาประชิดตัวฉันที่ยืนนิ่งอยู่ _-
อ่าวเฮ้ย!!!!!ทำไมนายไม่หยุดวิ่งล่ะ!!!!!อร๊ากกกกกกกกกก!!!!!เบรก!!!!!!!!!!!!
กี๊สสสสสสสสสสส!!!!!!!!!!!!!!!!!!อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ปากเรียวสวยอันงดงามของหมอนั่นทาบประกบกับปากเรียวสวยที่งดงามกว่าของฉันพอดิบพอดี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! >O<
ฉันและอีตา ชอย ซีวอน ตกเปนเป้าสายตาของประชาชีที่ต่างก้อนั่งต่างก้อเดินกันอยู่ตรงระเบียงหน้าห้องเคมี!!?? >w<
นี่ฉันควรจะดีจัยหรือเสียจัยดีเนี่ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!???????? >////<
*______________________________*
โอ้ววววววววววว~
ในที่สุดโมจังก้อได้เอาเรื่องมาลงซะทีนะคระ
ถือว่าเปนความภาภูมิจัยเสียเหลือเกินค่ะ(อะไรจาขนาดนั้น)
แต้งๆมากมายนะคะที่ให้ความสนจัยงานชิ้นนี้
อย่าลืมเม้นๆกันด้วยนะคะ^^
แต้งๆสำหรับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆแม่ๆป๊าๆป้าๆลุงๆ...ฯลฯ
ที่ติดตามตลอดมานะเคอะ
ไม่สนุกจะโพสด่าก้อได้นะคิ
มิว่ากาน~(แป่ว~)
สุดท้ายก้อฝากเรื่องนี้หน่อยนะคะ^^
บั๊บบาย~
ความคิดเห็น