มาดามคานทอง (สนพ.พิมพ์คำ พิมพ์ครั้งที่ 8)

ตอนที่ 24 : ตอนพิเศษ : สองขีด (หมอปุณณ์ 6 น้ำ หึหึ)

บทส่งท้าย : สองขีด

ผิวกายขาวผ่องเป็นยองใยของตรีประดับซึ่งบัดนี้กำลังเปลื่อยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆปกปิด ค่อยๆวาดขาลงจากเตียงนอนอย่างเงียบเชียบเพราะกลัวว่าหากขยับไหวจนก่อให้เกิดเสียงดังจนเกินไป จะทำให้ชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทอยู่ด้วยกันลืมตาตื่น

เธอต้องเงียบหน่อย อย่าให้ไอหมอบ้านี้ตื่นขึ้นมาเชียว ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้นงได้นอนกันแน่!

หญิงสาวคิดก่อนเอื้อมมือคว้าเอาชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่เพื่อใช่ปกปิดเรือนกายเย้ายวน ซึ่งยังคงหลงเหลือไออุ่นจากสัมผัสร้อนผ่าวในรสรักที่คนหลับเป็นตายด้านข้างมอบให้ รอยจ้ำแดงราวกลีบดอกไม้ที่เปรอะเปื้นไปทั่วเนินอกอวบอิ่มทำให้ตรีประดับนึกแค้นเจ้าของผลงานเช่นปุริม เพราะนอกจากเขาจะเล่นผีผ้าห่มกับเธอแทบจะตลอดเวลาที่เผอิญเดินผ่านมาสบตากัน ชายหนุ่มยังทิ้งรอยรักสีแดงเรื่อพวกนี้เอาไว้เป็นหลักฐานราวกับกำลังตีตราจองอะไรอย่างนั้น! ลำบากเธอที่ต้องโละชุดเปิดหน้าเปิดหลังตามภาษาแฟชั่นนิสต้าของตนเองทิ้ง

ก็ใครจะอยากให้คนอื่นเห็นรอยจูบชวนสยิวพวกนี้กันละ!

ตรีประดับคิดอย่างขัดใจก่อนนึกขยาดปุริมที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวขึ้นมา รู้อย่างนี้เธอไม่นาใจอ่อนยอมมีอะไรกับเขาที่คอนโดเก่าวันนั้นเลย เพราะหลังจากนั้นตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยให้เธอได้หยุดพัก เจอเธอไม่ได้เป็นต้องขอมีอะไรด้วย บ้างขอดีๆ บ้างขู่กันซึ่งๆหน้า บ้างตาคนบ้าก็จับเธอพาดไหล่อุ้มขึ้นห้องไปเสียอย่างนั้น เธอโดนเขารุกหนักรุกแรงแทบทุกวัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอนี้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน!

สงสัยจะแค้นที่เธอแกล้งให้รอตั้งสิบปี!

ขณะคิดอยู่เพลินๆตรีประดับก็สะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆร่างของชายหนุ่มที่เธอนินทาเกิดพลิกตัวเปลี่ยนท่านอน หญิงสาวที่กลายเป็นคนขวัญหนีดีฝ่อไปเสียแล้วจึงตัดสินใจไม่นั่งจ้องปุริมอีก เธอเดินย่องตรงเข้าห้องน้ำ โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าสามีที่ตื่นตั้งแต่เธอขยับในทีแรก กำลังลืมตามองตาม

เมื่อมาถึงห้องน้ำสิ่งแรกที่ตรีประดับทำคือหยิบที่ตรวจครรภ์ซึ่งเธอซื้อยกโหลมาตุนไว้ออกมาจากลิ้นชัก แม้ตอนนี้หมอก้อยจะบอกว่าหนทางป้องกันเรื่องการเกิดถุงน้ำรังไข่แตกอีกคือการหมันตรวจเช็คร่างกายและสังเกตความผิดปกติของตัวเอง แต่ถึงอย่างไรเธอก็กลัว และไม่หวังเชื่อคำพูดหมอแม้คนพวกนั้นจะเรียนมาเยอะกว่าก็ตาม มาดามปริมยังคงพยายามให้ตัวเองตั้งครรถ์ให้เร็วทีสุด ทว่านี้ก็เกือบเดือนแล้วที่ปุริมจัดหนักจัดเต็ม แต่ไง้เธอถึงไม่ท้องเสียทีล่ะ ไม่ใช่มดลูกเธอพังไปแล้วหรอกนะ!

คนชักอารมณ์เสียคิดขณะแกะกล่องที่ตรวจครรถ์แล้วดึงเจ้าแท่งสีขาวขนาดเท่านิ้วมือออกมาหยดปัสสวะใส่ หญิงสาวยืนรอผลอย่างใจจดใจจ่อโดยที่ปากก็ยังบ่นพึมพำไปด้วย

“เราน่ะคงไม่มีปัญญหาอะไรหรอก แต่คนที่น่าจะมีมากกว่าคือไอหมอบ้านั้นต่างหาก เหอะ! ดีแต่ทำรอบทำฟิตแต่ไม่มีน้ำยา!”

ปุริมที่ยินกอดอกพิงขอบประตูห้องน้ำมองภรรยาตนเองก่อนจะหัวเราะหึๆ และเสียงที่ดังขึ้นทามกลางความเงียบนั้นเอง ทำให้ตรีประดับกรี๊ดร้องอย่างตกใจ

“ทำไมเดี๋ยวนี้ 'พี่ปริมเมียพี่ปุณณ์' ถึงขวัญอ่อนจริงนะ”

หญิงสาวมองปุริมที่พันเอวเอาไว้ด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวก่อนจะถ่อนหล่นไปด้านหลัง ทว่าภาพเหตุการณ์เมื่อวานที่เขาและเธอ 'อย่างงั้นอย่างี้' กันในห้องน้ำก็ทำให้หญิงสาวเลือกที่จะออกไปจากแถวๆนี้ดีกว่า!

“เดี๋ยวสิ ยังไมไ่ด้เคลียร์เลยว่าใครกันนะไม่มีน้ำยา”

“กรี๊ดด อย่าเอามือมาลวงนะปุณณ์! ฉันเหนื่อยแล้ว!”

ปุริมหัวเราะหึๆ ขณะมองคนพยายามเลี่ยงเขา เรื่องอะไรจะยอมปล่อย เขาน่ะอุสาห์ยอมจ่ายค่ากระเป๋าชาแนลลิมิเเตทอะไรนั้นไปตั้งเยอะ! ต้องถอนทุนคืนให้คุ้มหน่อยสิ

หมอปุริมคิดก่อนจะแย่งที่ตรวจครรภ์ซึ่งตรีประดับยังคงถือรอผลอยู่ โยนทิ้งลงไปในถังขณะ

“อ๊ะปุณณ์ ฉันยังไม่ได้ดูผลตรวจเลย อาจขึ้นสองขี้ดก็ได้นะ!”

ร่างสูงช้อนเอวบางที่ทำท่าจะถลาไปทางถังขยะ ก่อนหมอปุริมจะอุ้มตรีประดับจนตัวลอย ไม่ยอมปล่อยคนดิ้นพล่านลงไป

“คนเราไม่ได้ท้องเร็วขนาดนั้นหรอกนา แต่ถ้าแกอยากให้ลูกมาไวๆ เดี๋ยวฉันจะเพิ่มพลังในการอัดฉีดให้เป็นสองเท่าเอง หึหึ”

ว่าจบหมอหนุ่มก็ยิ้มแป้นพอใจกับความคิดตนเอง เดินดุ่มอุ้มตรีประดับที่กำลังด่าเขา ทั้งจิกทั้งข่วนเขาไปทางเตียงนอน

“ไอบ้า! เพิ่มพลังอัดฉีดงั้นเหรอ! แค่ทุกวันนี้ยังไม่พออีกหรือไง! คนบ้าอะไรน้ำพุ่งได้วันละห้าหกรอบ!”

“งั้นเดี๋ยวสามีจะทำลายสถิติให้ดู...วันนี้เอาซักเจ็ดรอบก็แล้วกัน”

ว่าจบหมอปุริมก็โยนตรีประดับไปบนเตียงหนุ่มก่อนตามไปทาบทับ ทว่าทามกลางเสียงกรีดร้องต่อต้านอย่างไม่ยินยอมที่อีกเดี๋ยวก็จะเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเซ่าแสนหวาน เจ้าของห้องทั้งสองไม่ได้รู้เลยว่า ที่ตรวจครรถ์ซึ่งหมอปุริมแย่งจากมือภรรยาเอาไปโยนทิ้งในถังขยะเมื่อครู่ บัดนี้บนแป้นแสดงผลกำลังเกิดปฎิกิริยาบางอย่าง

เส้นสีแดงสดสวยค่อยๆ ปรากฏอย่างเด่นชัดอยู่บนนั้น

และจำนวนเส้นที่บ่งบอกผลการตั้งครรถ์ของมัน ปรากฏขึ้นมาทั้งสิ้นเป็นจำนวน…

สองขีด...


_________________________

กรี๊ดดดดดดด แต่งเองยิ้มเองวะแกร๊ คือบับ ฟินกับหมอ 6 น้ำาาา
วันนี้มาอัพตอนสุดท้ายให้เพราะจู่ๆ ก็คิดถึงพวกแกขึ้นมา สบายดีกันใช่ไหม? คิดถึงช่วงก่อนๆที่เรานั่งเหน็บกันในบทความ หวังว่าเรื่องต่อๆไปของฉันพวกแกจะตามไปอ่านอีกน้า หวังว่าพวกแกจะไม่เบื่อนักเขียนเอวคอดๆคนนี้ หวังว่าจะติดตาม "เฌอมา" ตลอดๆ สาบาน สัญญา ว่าจะเขียนนิยายฮาๆ ตลกๆ มาให้อ่านเรื่อยๆ เอาให้หายใจหายคอไม่ทันไปเลย!!
สุดท้าย หวังว่าจะอยู่กับฉันไปนานๆๆๆๆ รักทุกคนนนนนน กอดหัว กอดนม กอดตูดดดดด กอดดดด!
แล้วพบกันในเรื่องน้าาา ฝาก ebook มาดามคานทอง ด้วย >> https://www.mebmarket.com/web/index.php?

 e-book ผลงานของเฌอมา 









 ฝากเพจด้วยจ้า 

____________________________________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามคัดลอก  ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งใน นิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]