焰曲 บทเพลงแห่งเปลวเพลิง

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 คุณหนูใหญ่ตระกูลเฟย : 1

** ขอพื้นที่เล็กๆให้นักเขียนนิยายจีนมือสมัครเล่นได้ลองฝีมือหน่อยนะค่าาา

 

จวนเจ้าเมืองเฟย

( บ้านนางเอก )

บทที่ 1 คุณหนูใหญ่ตระกูลเฟย

แคว้นเหล่ยชิง รัชซกหลี่จงที่ห้าสิบแปด

บ้านเมืองผาสุก ปวงประชาไร้ทุกข์

ณ เมืองเฟยซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลวงไปทางทิศใต้ราวห้าสิบลี้ กำลังมีงานรื่นเริงซึ่งชาวเมืองร่วมใจกันจัดขึ้น เพื่อเฉลิมฉลองพิธีปักปิ่นในวันพรุ่งนี้ของคุณหนูรองจวนท่านเจ้าเมือง

ร้านรวงตกแต่งประดับประดาต้อนรับวันสำคัญด้วยธงหงส์และโคมไฟแดงชาด แม่ค้าพ่อค้านำของมาขายกันอย่างอึกกระทึกคึกโคม ประชาชนในเมืองพากันแต่งกายสวยงามออกมาเที่ยวเล่นชมแสงไฟ บ้างออกมาจับกลุ่มชมละครปาหี่ใจกลางลานเมือง ซึ่งกำลังเล่าเรื่องตลกขบขันของ ‘คุณหนูใหญ่ผู้ไร้ค่า’ โดยมีชาวเมืองนับร้อยนั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

นักเล่าเรื่องในชุดเขียวครามงดงามมากลีลาเริ่มวาดมือไม้ไปมาขณะเล่าเรื่อง ในลานกว้างมีเสี่ยวเอ้อจากโรงเตี้ยมใกล้ๆ คอยนำสุราอาหารมาส่งให้ลูกค้า ซึ่งนั่งเอกเขนกตั้งใจชมละครปาหี่อย่างออกรส

“ท่านๆรู้หรือไม่ ในใต้หล้าแห่งนี้ ผู้บำเพ็ญคือผู้ทรงศักดิ์ คือผู้มีพรสวรรค์ที่ทั้งหกแคว้นให้ความเคารพ แบ่งออกตามลำดับขั้นได้ 9 ขั้นเช่นกัน คือ

ขั้นผสานปราณ 

ขั้นเพาะจิต 

ขั้นจิตหลอมรวม 

ขั้นล้างกระดูก 

ขั้นจิตย้อนคืน

ขั้นระลึกวิถี

ขั้นหยั่งรู้ 

ขั้นว่างเปล่า

ขั้นไร้อาวรณ์

ใต้หล้าเราดำรงอยู่ได้เพราะมีเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรคอยคุ้มครอง จากความชั่วร้ายในหกภพภูมิ จากความชั่วร้ายในยุคบรรพกาลที่รอวันคืนอำนาจ ซึ่งหนึ่งในตระกูลผู้บำเพ็ญเก่าแก่แห่งแคว้นเหล่ยซิงของเรา ตระกูลที่เป็นหนึ่งในเสาหลักค้ำจุนหกแคว้นของเรา คือ ‘ตระกูลเฟย’ ตระกูลผู้บูชาไฟผู้สืบทอดสายเลือดหงส์ไฟในตำนานของเมืองเรานั้นเอง

กล่าวว่าตระกูลเฟยนี้บุตรสาวมีค่ามากกว่าบุตรชายนัก ทุกๆรุ่น บุตรสาวของตระกูลเฟยจะครอบครองตำแหน่งฮองเฮาแห่งแผ่นดิน เสริมบารมีสายเลือดมังกรของ ‘ตระกูลหยางจง’ แห่งองค์จักพรรดิ

ดั่งโบราณว่ามังกรย่อมเคียงหงส์ สองตระกูลหยางจงและเฟยจึงจำต้องเคียงคู่ ดูแลราช บำรุงประชา แผ่นดินร่มเย็นเนินนานนับพันปี

กระทั้งอสูรดึกดำบรรพ์ปรากฏ ออกอาละวาดและสร้างความเสียหายย่อยยับให้แก่สงครามหกแคว้นครั้งก่อน แม้ครั้งนั้นเหล่าผู้บำเพ็ญจากสำนักทั้งหลายจะได้รับชัยชนะจากสงคราม แต่ความจริงกลับทำได้เพียงจับปีศารร้ายและจองจำให้มันเข้าสู่ภาวะจำศีลเอาไว้เพียง 100 ปีเท่านั้น 

หายนะของหกภพภูมิยังคงอยู่ และมันกำลังรอคอยเวลาที่จะหวนกลับมา เวลานั้น มันใกล้เข้ามาเต็มที 

ทว่า ผู้ที่มีตบะเพียงพอจะต่อกรกับอสูรดึกดำบรรพ์ในการตื่นนอนครั้งถัดไปช่างเหลืออยู่น้อยนิดนัก ความหวังเดียวของเราเห็นจะมีเพียง 'หยางจงอี้คุณ' รัชทายาทตระกูลหยางจงของเราซึ่งเวลานี้สำเร็จขั้นระลึกวิถีแล้วเท่านั้น

ทว่านั้นยังไม่เพียงพอจะสู้ได้ พระองค์จึงจำต้องเข้าพิธีบำเพ็ญคู่หยินหยาง เพื่อย้นระยะทางในการบำเพ็ญตบะ เพื่อใช้พลังฟ้าดินมาเพิ่มพูนขั้นพลังจากขั้นระลึกวิถีของพระองค์ ไปสู่ขั้นไร้อาวรณ์ ต้องรีบเร่งให้ทันท่วงทีก่อนจะสายเกินกาล

ยามนั้นโชคดียิ่งที่ฮูหยินเอกตระกูลเฟยของเมืองเราได้ให้กำเนิดบุตรสาวซึ่งมีพลังปรานหงส์อันเข้มข้นตั้งแต่แรกคลอดออกมาพอดิบพอดี แม้ปราณนั้นจะแลกมาด้วยการสังเวยชีวิตผู้เป็นมารดา แต่ตระกูลเฟยกลับเห็นเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง

     กล่าวว่าคุณหนูใหญ่คือเทพหงส์ไฟโบราณมาจุติ ในคืนคลอดปรากฏปรานหงส์เหนือจวนตระกูลเฟย จักพรรดินีแห่งมวลหงส์ษากางปีกกว้างครอบคลุมแผ่นฟ้ายามราตรี

แสงสว่างนั้นทำให้ใต้หล้าสว่างวาบราวกับเที่ยงวันไปไกลกว่าร้อยลี้ ผู้อวุโสของตระกูลจึงให้นามทารกน้อยว่า ‘เยวี๋ยนเฟิ่ง’ หงส์ผู้เป็นปฐม หงส์ผู้อยู่เหนือหงส์ทั้งปวง”

นักเล่าเรื่องเล่ามาถึงตรงนี้ก็ทำสีหน้าดูแคลนน้อยๆ ยิ่งส่งให้ชาวเมืองที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ รู้สึกดูแคลนตัวเอกของเรื่องเล่าตามไปด้วย

“คุณหนูเยวี๋ยนเฟิ่งเหมาะสมที่จะเป็นคู่บำเพ็ญขององค์ชายรัชทายาทหยางจงอี้คุนอย่างไม่มีใครกังขา นับแต่นั้นนางถูกหมั้นหมาย และถูกส่งไปบำเพ็ญเพียรยังสำนักยอดเขาดอกชา เพื่อเพิ่มพูนยานบารมีให้เหมาะสมเพียงพอจะร่วมบำเพ็ญคู่กับองค์ชายได้

ปรมาจารย์จากทั่วทิศถูกส่งขึ้นไปยังยอดเขาเพื่อถ่ายทอดเคล็ดวิชาแก่นาง คนแล้วคนเล่า ปีแล้วปีเล่า ไม่เคยมีใครได้พบคุณหนูเยวี๋ยนเฟิ่งที่แผ่นดินข้างล่างอีก

จะมีก็แต่เพียงเสียงเล่าลือจากสายลมทางใต้ส่งต่อมายังเมืองหลวง ว่าคุณหนูใหญ่เยวี๋ยนเฟิ่งผ่านด้านเคาะห์ขั้นผสานปราณได้ตั้งแต่อายุ 4 ขวบ ผ่านขั้นเพาะจิต ขั้นจิตหลอมรวม ได้ตั้งแต่อายุ 8 ขวบและ 12 ขวบติดต่อกัน

ข่าวนั้นสร้างความยินดีให้แก่ใต้หล้า ฮองเต้หลี่จงผู้เป็นพ่อตาถึงกับพระราชทานปิ่นหงส์ประจำตำแหน่งฮองเฮาแห่งแผ่นดินให้แกลูกสะใภ้ในอนาคตเพื่อแสดงความยินดีในพิธีปักปิ่นของนาง

ในคราวนั้นใต้หล้าแทบจะไร้ทุกข์ใดๆ เพราะผู้คนต่างเชื่อว่าอีกไม่นาน คุณหนูใหญ่ตระกูลเฟยย่อมต้องผ่านขั้นล้างกระดูก ขั้นจิตย้อนคืน และก้าวกระโดดดไปสู่ขั้นระลึกวิถี ซึ่งเป็นขั้นเทียบเท่าองค์ไท่จื้อหยางอี้คุณได้ในไม่ช้า เมื่อขั้นบำเพ็ญเท่าเทียมเขาทั้งสองก็จะสามารเริ่มร่วมบำเพ็ญฟ้าดินคู่กันได้ และเมื่อการบำเพ็ญฟ้าดินเริ่มต้น เมื่อหยินและหยางผสานรวมเป็นหนึ่ง พญามารจะฟื้นกำลังกลับมาเมื่อไร จะยังสำคัญอะไรอีก ?

ทว่าวิถีฟ้ามิอาจหยั้ง ชะตาสวรรค์มิอาจรู้ ไม่นานข่าวร้ายก็แพร่สะพัดไปทั่วหกแคว้น ว่าที่พระชายาองค์ไท่จื่อก้าวล่วงสู่จิตมารเสียแล้ว

ลือกันว่า เพราะนางเครี้ยวกรำการบำเพ็ญของตนเองอย่างหนัก ทว่าจิตเดียงสายังอ่อนบางเกินกว่าจะรองรับพลังตบะแรงกล้า ในระหว่างที่นางกำลังรอรับอสันนิบาตด่านเคราะห์เพื่อผ่านเข้าขั้นล้างกระดูก ฐานจิตของนางเกิดแตกร้าวจนพลังไหลย้อนคืน ครานั้นนางแทบจะยื้อลมหายใจเอาไว้ไม่ได้

แต่โชคดียิ่งที่อาจารย์ของนางคือปรมาจารย์เทาจินเจ้าสำนักยอดเขาดอกชา ท่านปรมาจารย์ผู้มีตบะแกร่งกล้าเข้าช่วยชีวิตของนางไว้ก่อนจิตจะแหลกเหลว ผู้อาวุโสถึงกับยอมแลกพลังตบะกว่าครึ่งของตนเพื่อต่อชีวิตให้ศิษย์คนสุดท้าย"

กล่าวมาถึงตรงนี้นักเล่านิทานก็หยุดไปครู่หนึ่ง เพราะได้ยินผู้ฟังหลายคนตะโกนสาปแช่งคุณหนูใหญ่ตระกูลเฟยกันอย่างออกรสออกชาติ

“น่าจะปล่อยให้นางตายไปสะ! ปรมาจารย์เทาจินไม่ควรต้องสละตบะเพื่อคนเห็นแก่ตัวเช่นนาง!”

นักเล่านิทานโค้งรับอย่างเห็นด้วยแล้วถึงเริ่มเล่าต่อ

"แต่ถึงแม้ปรมาจารย์เทาจินจะช่วยนางไว้ได้ แต่นางกลับเป็นคนไร้ค่า พลังปราณสิ้นสูญ ไม่อาจบำเพ็ญภาวนาได้อีก แน่นอนว่า ย่อมไม่อาจเป็นคู่บำเพ็ญของไท่จื้อได้เช่นกัน

ทว่า...สวรรค์ย่อมเหลือทางรอดให้มวลมนุษย์ เมื่อคุณหนูใหญ่สิ้นพลัง แต่คุณหนูรองน้องสาวต่างมารดาของนางกลับได้รับด้านเคราะห์หงส์เช่นกัน ว่ากันว่า คุณหนูรองผู้นี้มีอายุน้อยกว่าคุณหนูใหญ่ 1 ปี นามว่า ‘เหรินเฟิ่ง’

แม้จะเกิดจากอนุ แม้เป็นบุตรสาวลับๆที่ถูกผู้นำตระกูลเฟยแอบเลี้ยงดูไว้นอกจวน แต่คุณหนูรองกลับโดดเด่นไม่แพ้คุณหนูใหญ่เยวี๋ยนเฟิ่ง นางมีพลังปรานหงส์เข้มข้นยิ่ง และเวลานี้จิตของนางก็สามารถข้ามขั้นบำเพ็ญล้ำหน้าพี่สาวต่างมารดาไปได้ขั้นหนึ่งแล้ว ดั่งว่าเหนือนฟ้ายังมีฟ้า เหนือเหยี่ยวเฟิ่ง ก็มีเหรินเฟิ่งเช่นกัน”

สิ้นประโยคนั้น ประชาชนเมืองเฟยที่นั่งฟังเรื่องราวก็ส่งเสียงโห่ร้องแสดงความเคารพนับถือคุณหนูรองของเมืองเฟย

“คุณหนูรองคือผู้วิเศษที่ลงมาโปรดใต้หล้าเราโดยแท้ ผิดกับพี่สาวของนาง!”

"เมืองเฟยของเรากู้หน้าตากลับมาได้เพราะคุณหนูรองแท้ๆ!"

นักเล่าเรื่องยิ้มกริ่มพอใจ วาดมือไม้ต่อไป

 “เรื่องราวต่อจากนั้นคาดเดาได้ง่ายดายยิ่ง ฮองเต้หลี่จงยังคงเลือกคุณหนูตระกูลเฟยของเมืองเราเป็นคู่บำเพ็ญฟ้าดินให้พระราชโอรส เพียงแต่เปลี่ยนตัวจากคุณหนูใหญ่เยวี๋ยนเฟิ่งคนไร้ค่าผู้นั้น มาเป็นคุณหนูรองเหรินเฟิ่งผู้เก็บงำพรสวรรค์แทน 

ทว่า...คราวนี้ไม่อาจให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นได้อีก คุณหนูรองจึงจำต้องถูกส่งตัวไปฝึกตบะในวังหลวง  นับแต่นั้นราชสำนักจึงเป็นคนดูแลทุกการบำเพ็ญเพียรของว่าที่ฮองเฮาในอนาคตเช่นนางเอง

ส่วนงานสมรสของคุณหนูรองและองค์ไท่จื้อนั้นเล่า ก็เพียงรอให้คุณหนูรองพ้นวัยปักปิ่นเท่านั้น ซึ่งวันแห่งความมงคลนั้น ก็คือวันพรุ่งนี้แล้วอย่างไร จุ๊ๆ ซึ่งข้าได้ยินมาอีกว่า ไท่จื้อหยางจงอี้คุนผู้เป็นเทพกระบี่ผู้นั้นถึงกับเดินทางมาร่วมฉลองพิธีปักปิ่นของว่าที่พระชายาในวันพรุ่งนี้ด้วยตัวเองเสียด้วยนะ  ส่วนคุณหนูใหญ่ไร้ค่าผู้นั้น…”

ชอบหรือไม่ชอบบอกด้วยนะค่าา แงๆ

_______________

ฝากติดตามเพจเฌอมา ด้วยนะจ้ะ อิอิ

 ฝากเพจด้วยจ้าา