เลื่อมกะรัต

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เลื่อมกะรัต



 

“น้องบัว...เกลียดพี่มากหรือ…”

“บัวจะไม่เกลียด...คนที่เกลียดบัวได้ยังไงล่ะคะ”

“...พี่ไม่เคยเกลียดบัว”

“บัวไม่สนใจสมบัติที่ทรยศเจ้านายตัวเองหรอกค่ะ บัวตัดใจโยนทิ้งไปตั้งนานแล้ว“

“พี่...เป็นสมบัติของบัว“

“แค่เคยเป็น แต่ตอนนี้บัวโยนทิ้งไปแล้ว”

“แล้วพี่จะจำไว้ ว่าพี่เป็น...สมบัติของบัว“

 

เพราะเหตุการณ์ใจร้ายในอดีตทำให้น้องตัวเล็กที่เขารักกว่าใครหมางเมินกลายเป็นคนอื่น 8 ปีผ่านไปหลังจากเขาเรียนจบ ป.โทซึ่งไปเรียนไกลถึงประเทศอังกฤษ น้องน้อยคนเดิมก็ไม่คิดมารับ แม้แต่งานเลี้ยงต้อนรับที่เจ้าย่าของเขาจัดเลี้ยงอย่างเอิกเกริก เงาของเธอ หลานสาวเพียงคนเดียวของบ้าน ‘ชวนากร’ ก็ยังไม่มีให้เห็น ทว่าใจเขากลับร้อนรนไปหมด กลับเพรียกหาแต่เด็กน้อยคนเดิมที่เคยทะนุถนอมหวงแหน...รึนี้จะมิใช้ความเอ็นดูโหยหาเฉกเช่นพี่น้องกันเสียแล้ว…                           

(เจ้าอนันต์ธรุจ ณ เวียงอินทร์)

เธอมีเขาเป็นเหมือนพี่ชาย เป็นคนที่เธอเคารพ นับถือ เป็นดั่งของเล่นชิ้นโปรด ทว่าจู่ๆเมื่อมีเด็กผู้หญิงอีกคนก้าวเข้ามา เขากลับเปลี่ยนไป 8 ปีที่ไม่ได้เจอกันก็คิดถึงอยู่หรอกนะ แต่พอได้ข่าวว่าเขากำลังจะหมั้นกับเด็กผู้หญิงคนนั้น เธอก็ไม่คิดสนใจเขาอีกเลย ก็เขาน่ะเป็นสมบัติของเธอมิใช่หรือ ในเมื่อสมบัติทรยศ เธอก็จะจับมันโยนทิ้ง ชาตินี้ทั้งชาติอย่ามาญาติดีกันอีกเลย!

                        (บุษย์น้ำเพชร ชวนากร)

______________________________________________________________________________________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามคัดลอก  ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งใน นิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]