จอมโจรบุปผา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

23 / 5 / 2559 

21.36 : อยู่ๆก็เกิดอยากแต่งนิยายจีนขึันมา 55



 

จ อ ม โ จ ร

บุ ป ผ า

__________________________

By เฌอมา


เธอคือท่านหญิงจากแดนเซียนผู้พกเสน่าห์ยวนใจ

ตามสายเลือดจิ้กจอกเซียนมาเต็มขั้น!

เพียงปรายตามองบุรุษทั้งใต้ล่าก็ยอมสยบในความงาม

ไม่จำเป็นต้องเลิกชายกระโปรงชีวิตชายพวกนั้น

ก็วางไว้ที่เท้าแล้ว! ทว่าเพระการหายตัวไปของพี่สาว

กลับทำให้เธอต้องลงจากหอคอยคุ้มกัน

ปลอมตัวมาเป็นแม่เล้าเจ้าของหอนางโลมเลืองชื่อ

ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างรอยต่อแคว้นศัตรูเพื่อสืบหาคน! 

นั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้าได้เจอกับเขา

บุรุษท่าทางสุภาพ นุ่มนวลราวกับก้อนเต้าหู้

แต่นิสัยชั่วร้าย ชมชอบแต่จะมาลูบมาคลำกัน!

ข้ารู้ว่ารัชทายาทแคว้นเหยียนคือตัวการในเรื่องนี้ แต่เจ้ารัชทายาทนั้นลึบลับมาก การจะสืบสาวเรื่องราวจึงต้องสืบจากขุนนางข้างกายเขา! ทว่า ทำไมมือไม้ของท่านโหวคนสนิทรัชทายาทแคว้นเหยียนผู้นี่จึงยุบยับนักเล่า? ซ้ำมนต์ยวนใจของข้าก็ดันมาใช้การไม่ได้อีก! อย่างนี่ข้าจะเอาตัวรอดจากท่านโหวมากเล่ห์ซึ่งควบคุมกองกำลังทางทหารภายในเมืองนี้เอาไว้ทั้งหมดได้อย่างไร!?

“นะ นี่ท่านโหว! ข้าเป็นแม่เล้านะไม่ใช่นางโลม! ทำไมท่านต้องมาบีบมาคลึงข้าด้วย!?”

(ฉวีเยว่) 

         “นางโลมคนใหม่ของหอหมื่นราตรีรึ จะประมูลราคาตัวไปทำไม ไม่เห็นจะงามอย่างที่ป่าวประกาศไว้ซักนิด หากจะให้ข้าเสียเงินประมูล ไม่สู้ให้ประมูลเจ้าของหอนางโลมคนใหม่นางนั้นซะยังจะดีกว่า”

“แต่...แม่นางเจ้าของหอนางโลมคนใหม่คนนั่นทั้งแต่งหน้าหนาทั้งทาปากแดง ซ้ำยังพูดคุยหยอกเย้ากับบุรุษไปทั่วไม่มีเขินอาย ข้าว่านางอาจจะไม่…ไม่เหลือแล้ว ท่านโหวชอบชิมแต่สาวบริสุทธิ์มิใช่หรือ แล้วทำไมยัง?”

ท่านโหวยกแก้วสุราขึ้นจิบขณะมองตรงลงไปยังเวทีเบื้องล่าง จับจ้องอยู่ที่เรียวปากอิ่มแดงของเจ้าของหอนางโลมคนใหม่ มองเนินกายขาวอวบอัดที่มีอาภรณ์แหวกหน้าเปิดหลังปิดบังไว้อย่างหมิ่นเหม่ 

มุมปากพลันยกยิ้มร้าย

“นางน่ะบริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าใครในหอนางโลมแห่งนี้เชียวล่ะ…ข้าดูออก”

(โหวหยางลี่)

__________________________

เจ้าปลาหมึกตัวผู้ตรงหน้าใช้มือไม้ทั้งบดทั้งคลึงเน้นอกของนางไม่หยุด พาลทำให้ท่านหญิงฉีเยว่ซึ่งในยามนี้ปลอมตัวเป็นโจรใจเหี้ยมถึงกับดิ้นพล่าน

“หื้มมม กลิ่นกายเจ้าหอมเสียจริงเจ้าโจรเหี้ยม แล้วเนินอกนี้อะไร เอวเจ้าก็เล็กค๊อดคล้ายอิสตรีนัก ดูๆไปแล้วมันผิดแปลกจากบุรุษอยู่นา”

“ถอยออกไปนะ! อย่ามารุ่มร่ามกับข้า!!”

มือแข็งแรงของชายหนุ่มที่นัวเนียตัวนางไม่ยอมห่างเอื้อมกระชากหมวกไอ้โม่งออกจากศีรษะของฉวีเยว่ ทำให้เส้นผมที่ถูกรวบไว้ลวกๆ ทิ้งตัวเหยียดยาวกลางหลัง เผยความนุ่มนวลและกลิ่นหอมอ่อนยั่วใจยั่วสายตาจนท่านโหวผู้มีจิตใจนิ่งสงบดุจเขาไท่ซานเกิดอารมณ์กำหนัดขึ้นมาจริงๆ

“หึหึ หากเจ้ายังไม่ยอมสารภาพว่าใครส่งเจ้าเข้ามาสืบความลับขององค์รัชทายาทแคว้นข้า” เสียงทุ้มกล่าวก่อนจะโน้มตัวชิดเรือนกายที่ถูกเขากักขังจนหมดทางหนี

“พรหมจารีที่เจ้าห่วงนักหนานี้ ก็ยกให้ข้าเสียเถอะแม่โจรสาว หึหึ”

__________________________

 ผลงานทั้งหมดของ "เฌอมา" 

 

  ฝากเพจด้วยจ้าา 

 

__________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามคัดลอก  ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งใน นิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]

tb