23 / 5 / 2559
21.36 : อยู่ๆก็เกิดอยากแต่งนิยายจีนขึ้นมา 55
26 / 8 / 2563
21.24 : มือใหม่ด้านนิยายจีนน้าา ใจอยากเขียนล้วนๆ
สำนวนอาจไม่ถูกต้อง ติชม ช่วยแก้ไขได้จ้า
ขออภัยไว้ ณ ที่นี้จ้าด้วยน้าา~

นางคือท่านหญิงจากเมืองหานหลิ่งผู้พกเสน่าห์ยวนใจมาเต็มขั้น!
เพียงปรายตามองบุรุษทั้งใต้ล่าก็ยอมสยบในความงาม
ไม่จำเป็นต้องเลิกชายกระโปรงชีวิตชายพวกนั้น
ก็วางไว้ที่เท้าแล้ว! ทว่าเพราะจำเป็นต้องสืบเรื่องราวบางอย่าง
นางจึงต้องปลอมตัวมาเป็นแม่เล้าเจ้าของหอนางโลมเลืองชื่อ
นั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้นางได้เจอกับเขา!
บุรุษลึกลับท่าทางสุภาพ นุ่มนวลราวกับก้อนเต้าหู้
แต่นิสัยชั่วร้าย ชมชอบแต่จะมาลูบมาคลำกัน!
ข้ารู้ว่าฮองเต้แคว้นฉู่คือตัวการในเรื่องนี้ การจะสืบสาวเรื่องราวจึงต้องสืบจากขุนนางข้างกายเขา! ทว่า ทำไมมือไม้ของเจ้าเมืองเหอซานผู้นี่จึงยุบยับนักเล่า? อย่างนี่ข้าจะเอาตัวรอดจากบุรุษมากเล่ห์ซึ่งควบคุมกองกำลังทางทหารภายในเมืองชายแดนแห่งนี้เอาไว้ทั้งหมดได้อย่างไร!?
“นะ นี่ท่านโหว! ข้าเป็นแม่เล้านะไม่ใช่นางโลม! ทำไมท่านต้องมาบีบมาคลึงข้าด้วย!?”
(เย่เปยเปย)
“นางโลมคนใหม่ของหอฮวาฮุ่ยเหยียนงั้นรึ จะประมูลราคาตัวไปทำไม ไม่เห็นจะงามอย่างที่ป่าวประกาศไว้ซักนิด หากจะให้ข้าเสียเงินประมูล ไม่สู้ให้ประมูลเจ้าของหอนางโลมคนใหม่นางนั้นซะยังจะดีกว่า”
“แต่...แม่นางเจ้าของหอนางโลมคนใหม่คนนั่น ทั้งแต่งหน้าหนาทั้งทาปากแดง ซ้ำยังพูดคุยหยอกเย้ากับบุรุษไปทั่วไม่มีเขินอาย ข้าว่านางอาจจะไม่…ไม่เหลือแล้ว ท่านโหวชอบชิมแต่สาวบริสุทธิ์มิใช่หรือ แล้วทำไมยัง?”
ชายหนุ่มยกแก้วสุราขึ้นจิบขณะมองตรงลงไปยังเวทีเบื้องล่าง จับจ้องอยู่ที่เรียวปากอิ่มแดงของเจ้าของหอนางโลมคนใหม่ มองเนินกายขาวอวบอัดที่มีอาภรณ์แหวกหน้าเปิดหลังปิดบังไว้อย่างหมิ่นเหม่
มุมปากพลันยกยิ้มร้าย
“เพราะนางน่ะบริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าใครในหอนางโลมแห่งนี้น่ะสิ…ข้าดูออก”
(เต้ยหลุน / หยางจงชางอี้คุณ(อี้อ๋อง) )
ผลงานทั้งหมดของ "เฌอมา"
____________________________________________________________________________________________
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น
ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้น
เพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น
ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อ
โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม
พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้
และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]
