ตอนที่ 12 : บทที่ 6 : มีอา 2

คุณแม่สายลับ

__________

บทที่ 6

มีอา

หญิงสาวขมวดคิ้วให้กับความโหวงเหวงภายในใจ ก้มมองรูปในมือ ก่อนอมยิ้มขึ้นอีกครั้งครั้นมองเห็นบ้านไม้บนดอยที่อยู่ทางด้านหลังของรูปถ่าย

หลังจากตัดสินใจหนีกลับมาอยู่ประเทศไทย มีลินก็เลือกที่จะไปซ่อนตัวที่แม่ฮ่องสอน เธอซื้อบ้านบนเนินเขาอันห่างไกลจากความวุ่นวาย ณ จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือซึ่งโอบล้อมไปด้วยขุนเขา สายลม และทะเลหมอก เธอและมีอามีความสุขมากที่นั้น เรามีแปลงผักอยู่รอบตัวบ้าน ปลูกแคร์รอตสีส้มหัวเล็กๆที่เด็กน้อยชอบ ทั้งยังปลูกฝักหวาน มะเขือเทศ และสตรอว์เบอรี่ลูกโต

การได้ใช้ชีวิตทามกลางธรรมชาติทำให้มีลินผ่อนคลาย เธอรู้สึกสงบ เธอมีเวลาอยู่กับลูก ตื่นเช้าพบกัน นอนหลับเคียงข้างกัน ทว่านานๆ เข้า เงินเก็บส่วนตัวของเธอก็ค่อยๆหมดไป หญิงสาวจึงจำเป็นต้องหางานทำ 

ด้วยความช่วยเหลือของคนในหมู่บ้าน มีลินได้ใช้ความรู้ด้านการออกแบบเครื่องเรือนที่เคยร่ำเรียนมาสมัยมหาลัย ออกแบบโซฟาไม้สานสไตล์โมเดิร์นที่ทำจากกาบไผ่และใบลานซึ่งเป็นสิ้นค้าพื้นเมืองของแม่ฮ่องสอน ผลงานชิ้นนั้นของเธอชนะเลิศในการประกวดระด้บจังหวัด และไลน์งานดันไปเข้าตาคนในบริษัทออกแบบแห่งหนึ่งเขา มีลินจึงถูกชักชวนให้ได้รู้จักกับหัวหน้าของพวกเขา จับพลัดจับพลูกระทั่งได้เข้ามาทำงานในฐานะหนึ่งในทีมอินทีเรียดีไซน์ของบริษัท

มีลินพอใจกับงานของตนมาก เพราะเป็นงานที่เธอไม่จำเป็นต้องเข้าออฟฟิศทุกวัน เธอสามารถเขียนงานอยู่ที่บ้าน เวลามีประชุมถึงจะบินมาที่กรุงเทพที เช่นเดียวกับครั้งนี้ ที่เธอต้องบินมาจากแม่ฮ่องสอนเพื่อรับงานชิ้นสำคัญ ทว่าโปรเจกต์ชิ้นนี้เป็นโปรเจกต์ที่คุณพิมานประธานบริษัทขอให้เธอช่วยด้วยตัวเอง เมื่อเห็นว่าตนคงต้องวุ่นอยู่ที่กรุงเทพนานกว่าปกติ มีลินจึงตัดสินใจเอาป้ารัญญาและมีอามากรุงเทพด้วย 

หญิงสาวมองตัวเองผ่านกระจกเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยเป็นครั้งสุดท้าย สูทสีดำสวมทับอยู่บนเสื้อยืดคอวีสีขาว กางเกงยีนส์เข้าทรงสวมรองเท้าส้นสูง ผมยาวสีน้ำตาลธรรมชาติถูกรวบเอาไว้ด้วยทรงหางม้า ช่วยให้หญิงสาวดูเป็นคนทะมัดทะแมงและว่องไว 

มีลินสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินออกจากห้อง ก่อนจากไม่ลืมแอบเดินไปหาลูกสาวของเธอก่อนไปทำงาน ตอนนี้ป้ารัญญากำลังให้แกกินนมอยู่ในห้องเล็กซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนใหญ่ของมีลิน

“มีอา แม่ไปทำงานแล้วนะคะ”

หญิงสาวพูดพรางก้มหอมแก้มลูกสาวไปพราง ได้ยินเด็กน้อยพูดจาอ้อแอ้ตอบกลับมา การขยับปากทำให้จุกนมที่แกกำลังดูดจ๊วบๆหลุดออก นมสีขาวข้นจึงไหลย้อยย้อนออกมาเต็มปากเต็มซอกคอไปหมด มีลินขำก่อนจะดึงผ้าอ้อมใกล้ๆ มาเช็ดนมที่ไหลเลอะเทอะพวกนั้นออกให้ ตอนนั้นเองที่ปลายผ้าไปสะกิดโดนสร้อยคอเส้นเล็กที่สวมอยู่บนคอของแก ตัวจี้ของสร้อยส่องแสงวิบวับดึงสายตาเธอจนต้องหยุดมอง

จี้ของสร้อยเส้นนั้น...คือแหวนหมั้นของคุณภีม

นิ้วเรียวคว้าแหวนวงเล็กที่คล้องสร้อยเส้นนั้นอยู่ขึ้นมาไว้ในมือก่อนลูบคลำมันเบาๆ 

เธอมอบสร้อยเส้นนี้ให้กับมีอาตอนแกอายุครบหนึ่งขวบ สำหรับมิลินแหวนวงนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอ แต่สำหรับมีอาแหวนวงนี้จะเป็นตัวแทนของ “พ่อ” ซึ่งมันจะอยู่ติดตัวลูกสาวเธอไปตลอดชีวิต มีลินสั่งทำสร้อยเงินเส้นเล็กและเบาแต่ทนทานไว้สำหรับคล้องแหวนวงนี้ และมอบมันเป็นของขวัญวันเกิด ซึ่งมีอาของเธอชอบมัน บ่อยครั้งที่ลูกสาวของเธอชอบดึงแหวนเล็กวงนี้ออกมาจับเล่นขณะดูดนม

อย่างที่แกกำลังทำในตอนนี้

มีลินส่งแหวนคืนมือน้อยที่เอื้อมมาคว้าแหวนของแกคืน เธอก้มหอมหน้าผากนุ่มของบุตรสาวอีกครั้ง  แล้วถึงบอกลาป้ารัญญาที่นั่งเงียบสงบอยู่ใกล้ๆ เพื่อออกไปทำงาน

เอาละ กำลังใจมาเต็มที่แล้ว ลุย!!

_________________________

drn_ptk : ใจเย็นก่อนน้าาา รออีกนิสสสสส

Arkimi : ขอให้ติดไปนานๆๆๆๆ 

Storyyui : อุว่ะฮ่าๆๆๆๆ มันเป็นแผ่นของช้านนนนน

Goy_mini : อัพต่อวววว

yukoo : เดี๋ยวจะหลงคุณภีมบอกเลอะะะ

pimon9172 : บทหน้าาาาาาา

sitcha ใครลื้มมม ไม่เคยลืมมม

หมีหมี่หมี๊หมี๋ : ใจเย็นก่อนนะ หายใจเข้าลึกๆก่อนนน // ใครก็ได้ขอยาดมให้ทางนี้ที!

นู๋ปะใต้ : แกฉันขำคุณพ่องงง 55555 รักกกก

Khantida : ตามสั้งแจะคนสวยย

Kanokwan Yu-i : อะไรเอ๋ยกลมๆหน้ารัก กลิ้งไปกลิ้งมาได้!

_______________

ปล. เล่มคุณแม่สายลับไม่มีวางขายตามร้านหนังสือนะคะ ถ้าต้องการเล่มมีแต่ต้องสั่งจองกับเฌอมาเท่านั้น แค่รอบนี้รอบเดียวเพราะไม่สามารถสั่งพิมพ์หลายๆรอบได้ มันต้นทุนสูงค่ะ ต้องสั่งพิมพ์พร้อมกันคราวละมากๆ ถึงจะไม่เข้าเนื้อ T_T ยังไงใครต้องการเล่มรบกวนสั่งพร้อมกันทีเดียวน้า ปิดจองเล่มก่อนวันที่ 31 มค นี้จ้า

คลิ๊กเลย >>  http://m.me/Chermahome

ดีใจที่รอกันน้าาาา 

ฝาก 'กดติดดาว' เพจเฌอมาด้วยน้าา

____________________________________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามคัดลอก  ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งใน นิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]