ต้นสำรับ

"จะอีช่อ แม่ช่อ หรือคุณข้าหลวงช่อ นังช่อของข้าก็คือนังช่ออยู่ดี

ฝนมันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ก็ไม่เห็นมันจะเปลี่ยนสินัย
แม้แต่เอ๊งก็จนปัญญาไปคนแล้วมิใช้หรือนังทองพลับ"
"มังคะ เห็นจะขุนสันดานได้เพียงเท่านี้ สู้ให้หม่อมฉันไปฝึกวัวฝึกควายจะง่ายกว่า"
"นั้นปะไร...ดูท่านังคนนี้จะอยู่ให้ข้าเลี้ยงไปอีกนาน
คราวแก่ได้กระมังถึงจะมีใครมารับไปออกเรือน"
"แต่ที่หม่อมฉันได้ยินมา...เกรงว่านังช่อคนนี้จะขายออกก่อนเพื่อนนะมังคะ"
"จริงรึ...แล้วใครกันล่ะที่หน้ามืดตามัวมาหลงเสน่ห์นังช่อของข้า..."

“นั่นแม่ช่อรึ! กระไรกัน ทำตัวเป็นโจรปีนกำแพงวังไปได้ เหตุใดต้องทำตัวลับๆล่อๆ

แล้วนั่นหอบผ้าหอบผ่อนจะไปไหน”

“ถอยไปค่ะคุณนุ! ดิชั้นสายมากแล้ว ต้องรีบไปขึ้นเรือ!”

“ตอบคำถามฉันก่อนว่าจะไปไหน เวลานี้แม่ช่อควรเตรียมตัวอยู่ในงานแต่งมิใช่ดอกรึ”

“ไม่แต่งค่ะ ดิชั้นไม่แต่ง! ถึงได้ปีนกำแพงวังหนีออกมาอย่างนี้”

“เอ้า! ทำไมอย่างนั้นล่ะ”

“เฮ้อ ก็เสด็จท่านตรัสว่าจะยกดิฉันให้คนในราชการงานเมือง

ท่านหนึ่ง ดิชั้นจึงต้องหนีน่ะสิคะ!”

“...ทำไมรึ รึแม่ช่อไม่ได้รักชอบเขา”

“จะรักได้อย่างไรล่ะคะ หน้าเขาดิฉันยังไม่เคยเห็น

ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่เคยรู้จัก จู่ๆเสด็จท่านก็ตรัสว่ายกให้

ส่วนจะเป็นคนหนุ่มหรือคนแก่ รับสั่งว่าขึ้นอยูู่แต่บุญแต่กรรมที่ดิชั้นทำมา”

“อย่างนั้น...ต้องรู้จักหน้าค่าตา แม่ช่อถึงจะยอมแต่งรึ”

“เปล่าค่ะ”

“อ้าว มันอย่างไรแน่”

“ก็ฉันไม่ชอบผู้ชายสยาม”

“แม่ช่อ...นี้แม่ช่อชอบพอพวกฝรั่งตาน้ำขาวอย่างนั้นรึ

เพราะแม่อ่านตำรายุโรปซะมาก จึงอยากจะได้ผัวเป็นคนนอกสยามใช่หรือไม่”

“เปล่าค่ะคุณนุ ถึงฉันจะบ้าๆบอๆ แต่ก็ไม่คิดพิเรนทร์ถึงเพียงนั้น”

“แล้วมันอย่างไรกัน”

“ก็ผู้ชายสยามมักมีหลายเมีย ถึงดิชั้นคนนี้จะเป็นคนไม่มียศศักดิ์

แต่ก็ไม่อยากไปเป็นเมียน้อยของใคร”

“...คนผู้นั้นคงไม่หักหาญน้ำใจแม่ช่อ รับคุณข้าหลวงของ

เสด็จหญิงออกเรือนไปเป็นน้อยดอก”

“อย่างนั้นก็ยิ่งแย่ใหญ่”

“ทำไมอีกเล่า แม่นี่ช่างเรื่องแยะจริง”

“ก็ถ้าคนผู้นั้นรับดิฉันไปเป็นเมียเอก ไม่วายคงจะแต่งเมียที่สองที่สาม

ตามมาอีกเป็นโขยง ดิฉันนิยมผัวเดียวเมียเดียวอย่างฝรั่งจึงทนไม่ได้

ขอหนีตายจ่มหายไปกับเก๋งเรือดีกว่า!”

“ออ...แล้วฉันจะจำไว้ หลังแต่งกันไปจะไม่ยอมให้แม่ช่อระคายใจเรื่องเมีย

คนที่สองสามแน่ เพราะ 'คนขอประทานแม่ช่อจากเสด็จ' อย่างฉัน

ก็นิยมผัวเดียวเมียเดียวอย่างฝรั่งเขาเหมือนกัน”

"คะ...คุณนุ!”

"เมื่อฉันไม่คิดจะมีน้อย และเป็นคนในราชกาลงานเมืองที่ไม่ใช่คนแก่ แม่ช่อยินดี

จะมาเป็นผัวเดียวเมียเดียวกับฉันหรือเปล่า...แต่ฉันขอร้องแม่ช่อซักอย่างก่อนตอบเถอะนะ

...แม่อย่าใจร้าย ทิ้งฉันให้เป็นม่ายขันหมากตั้งแต่ยังหนุ่มเลย

ที่สำคัญ…ขอแม่ช่อลงมาจากกำแพงวังก่อนเถิด

คล่อมขี่อยู่อย่างนั้น ฉันกลัวเทพทวารบาลท่านจะตกใจเอา"

“...!!”

ผลงานทั้งหมดของ "เฌอมา" 

 

  ฝากเพจด้วยจ้าา 

 

_________________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการและความคิดของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง สถานที่ ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงบุคคลที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มอรรถรสเนื้อหาของนิยายให้มีความน่าสนใจขึ้นเท่านั้น ผู้อ่านที่รักโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 
ห้ามคัดลอก  ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งใน นิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมายตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ผู้กระทำความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
[ สำนักลิขสิทธิ์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน ]

CR.SQW