คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เราป่วยเป็นโรคเดียวกัน
เมามายท่ามลา ม่านหมอเหน็บหนาว
ไล่ว้าวาว ที่ไลสุา
มิอาหัห้าม ใถวิลหา
หมื่นพันั้นฟ้า ัฝ่าฟันไป
ลาฤูใบไม้ผลิทั่วบริเวสวนอไม้หอมรัวนไป้วยลิ่นอโบั๋นและอไห่ถา เสียนเล็ๆ ร้อไพเราะราวำลัับานบทเพล บรรยาาศยามนั้นร่มรื่นราวอยู่ในสวนสวรร์็ไม่ปาน
“ใ้หมึแ่นี้็พอแล้วล่ะ”
ฮั่วเฟยเฟยบอหิรับใ้พร้อมรอยยิ้มบาเบา
เสี่ยวเหมยะัมือที่ั้ท่าะฝนแท่หมึ แ่ไม่ยอมถอยห่าไปาำแหน่เิม เพราะิใท่วท่าารสะบัพู่ันอันอ่อน้อยและรู้สึทึ่ ลวลายวิหับอโบั๋นที่นายหิวัวาออมาอย่าามเสมือนริ ราวับว่าภาพที่สร้าึ้น้วยหมึนั้นสามารถลอยึ้นมาาภาพวาระาษันทร์หอม
นระทั่เสี่ยวเหมยเหลือบเห็นว่านายท่านเินมาามทาที่มุ่รมายัศาลาิบน้ำา นาึ้าวถอยหลัและหมุนัวเินาไปอย่าเียบริบ
เียนฟานเหวินหยุเินและยืนนิ่มอหิสาวนั่ีเียนภาพแวนอย่าั้อั้ใ ใบหน้าเรียวเล็ูามน่าหลใหลนนมอไม่อยาถอนสายา
พลันฮั่วเฟยเฟยเยหน้าึ้นแล้ววาพู่ันไว้บนแท่นรอ หลัาบรรเียนวีนบบท นาเหลียวมอไปทาายหนุ่มเพราะรู้สึนใที่เสี่ยวเหมยหายัวไป พลาวยภาพแวนระาษันทร์หอมที่หมึยัไม่แห้วาไว้บนเ้าอี้อีฝั่
“นายท่าน”
หิสาวแย้มยิ้มอ่อนหวานนาเรียเา้วยสรรพนามเ่นเียวับทุนในวน ไม่เรียพี่หวินเหมือนเมื่อ่อน เพราะาเาเอาเอว่า 'ฟหวิน’ เป็นื่อที่ายหนุ่มใ้พราัวในยามศึสราม เาึหุหิทุรั้ที่นาเรียื่อนี้ อีอย่านา็ทราบแล้วว่าื่อแ่แท้ริอเาือ เียนฟานเหวิน
“้ามารบวนเ้าหรือไม่”
นาส่ายหน้าปิเสธ แววาวยเินมีพิรุธ
เียนฟานเหวินทรุนั่ลบนเ้าอี้หย้าัน ใ้สายาบอฮั่วเฟยเฟยว่าเารู้เห็นสิ่ที่นา่อนไว้
“เ้าหัทำัวมีลับลมมในับ้าั้แ่เมื่อไหร่”
“ำไ้ว่านายท่านื่นอบบทวี ้าึวาภาพและแ่บทวีนี้เพื่อท่าน”
หิสาวถอนหายใอย่ายอมำนนแล้วหยิบภาพวาส่ให้ับายหนุ่ม แ่เาใ้พละำลัมหาศาลระุ้อมือเล็ทีเียว นา็ัวลอยาเ้าอี้มานั่แหมะลบนัแร่
‘ามวิลาสุบุปผาในวามฝัน
พานพบันแสนสั้นาลล่วลา
พลันร่ำรวหวนใร่ะนึหา
หยาน้ำารินร่วสัมผัสิน’
“ทั้ภาพวาและบทวีามหาที่เปรียบไม่ไ้”
เาล่าวม้วยวามพึพอใแล้ววาแผ่นระาษลบนโ๊ะ เพื่อหันมาใส่ใับร่าเล็บาบนั เห็นนาผอมบาราวะปลิวไปามลมเ่นนี้ แ่สัมผัสรส่วนไหน็นุ่มนิ่มเ็มไม้เ็มมือ
ฮั่วเฟยเฟยแ้มแปลั่ มอไปรอบๆ บริเวสวนอไม้ที่บันี้ไม่มีใรอื่นนอาทัู้่ นี่ไม่ใ่รั้แรที่ายหนุ่มแสวามรัับนานอสถานที่รโหาน เพียแ่อนนี้ะวันเพิ่ะล้อยเท่านั้นเอ
“เ้าัวสั่น... หนาวหรือ”
มือไม้ไม่อยู่สุสอผ่านสาบปเสื้อเ้าไปบีบเล้นทรวออวบ ริมฝีปารุ่มร้อนและมูโ่แะไ่ไปทั่วออหอมรุ่นและพวแ้มเนียนนุ่ม
นาบเม้มริมฝีปาล่า ลั้นเสียราน่าอายเอาไว้สุวามสามารถ
“ทำไมถึไม่อบ”
เียนฟานเหวินรุรานหนั้อยิ่ึ้นเมื่อนาปิปาเียบ เาล้วมือเ้าไปใ้ายระโปร ปลเือผูเอวอาเั้นในัวบาออแล้วทำารหยอเอินุอ่อนไหวที่สุออิสรีอย่าเี่ยวำนา
“ละ… ลมแร ้ารู้สึมะ... ไม่สบายัว”
ายหนุ่มยิ้มเ้าเล่ห์ พลาเลี่ยท้อนิ้วหมุนวนบนปุ่มเสรที่เปียุ่มไป้วยน้ำหวานแห่ราะ ่อนเร็้อนิ้วเรียวยาวำแรเ้าสู่วามับแน่นรัรึลาลีบบุปผาาม พร้อมโยไหวสะโพให้วามแ็ร้าวยาวเหยียเสียสีับบั้นท้ายหนั่นนุ่มอหิสาว
“อืมม... สสัยว่าเราสอนป่วยเป็นโรเียวัน”
เาหัวเราะเสียแหบ นัยน์ามวาววาม้วยไฟเสน่หา ะที่วาอฮั่วเฟยเฟยหรี่ปรือเพราะอยู่ในอารม์เสียว่าน ยิ่เายับ้อนิ้วและโยัวเร็ว นา็ยิ่สั่นสะท้านและหนีบาเ้าหาันแน่น
เียนฟานเหวินเร่มือับหิสาวถี่ระั้นมาึ้นเรื่อยๆ เมื่อนาหอบหายใและส่เสียราแผ่วล้ายอยู่ในวามเ็บปวทรมาน แ่แล้วนที่ทนไม่ไหวลับลายเป็นายหนุ่มเสียเอ
Cut NC
*** ัโปรฯ Ebook ที่ myreadroom.com 222 หน้า 50 บาท เท่านั้น้า^^
ความคิดเห็น