คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ร้อนฉ่า
เหล่าทหารอรัษ์แห่โรมันรออยเวลาทานอาหาร่ำมาทั้วัน หรืออาะเรียไ้ว่าพวเารออยที่ะมาื่มินสุราอาหารและเสพสุาเรือนร่าหิามาวอิทรัสันทั้สัปาห์ ส่วนพว นา็่าแสนรู้ผลัันมาเินรีรายเร็เร่ให้ท่าบรราหนุ่มหล่อผู้มาา่าเมืออยู่ไม่าสายระทั่โรมิรุสรู้สึรำาหูรำาาทั้สาวาวอิทรัสันและทหารอรัษ์อเาที่ะเ้ออมอามันาเป็นมันเหมือนสัว์่าเพศ้อู่สืบพันธุ์
“ร้านนี้มีที่ให้้านั่ทานอาหารอย่าสบไหม” โรมิรุสเอ่ยถามายวัยลานที่นำเรื่อื่มมาเสริฟ
“มีอรับ” ายวัยลานอบอย่าสำรวม
“พวเ้านั่ื่มินัน่อามสบาย ืนนี้หมหน้าที่แล้ว”
โรมิรุสล่าวับเหล่าทหารอรัษ์น้ำเสียราบเรียบ หันไปมอสบาเรมุสและพยัหน้าับายวัยลานให้เินนำทาไปยัห้อทานอาหารพิเศษึ่อยู่บนั้นสออภัาารฝั่ร้ามอส่วนที่พัลู้า
ทันทีที่แผ่นหลัอผู้เป็นนายทั้สอลับสายาเหล่าทหารล้า็วาลวลายายเ้าู้ทันที
หิสาวสวยที่สุในลุ่มสาวามนัล่าวามสุเินเ้าหาลุ่มนายทหาร่อนใร แอนนาร่อนสะโพอวบอันั่ลบนหน้าัึัแ็แรอโมอาายหนุ่มที่รูปร่าสูให่บึบึนและหน้าาหล่อเหลามสันว่าทุน
“หนุ่มหล่อสอนนั้นือเ้านายอท่านหรือ” นาถาม้วยวามใร่อยาะรู้ั แม้หนุ่มรูปามทั้สอนั้นวานเย่อหยิ่และถือัวับสรีนน่าหมั่นไส้ อีทั้พวเาไม่ยอมายามอมายัแอนนาเลยสันิ ทว่านา้อเสน่ห์ึูทาเพศอสอหนุ่มอย่ารุนแรนไม่อาล้มเลิวามสนใ
“นั่บนั้าแท้ๆ แ่ถามไถ่ถึายอื่น” โมอาแสร้่อว่า้วยน้ำเสียผิหวั ทำท่ายับเหมือนะผลัร่าามออห่า
“โถ... ท่าน็หล่อเหลาน่าินไม่แพ้ใร เพียแ่้าไม่เยถูผู้ายมอ้ามมา่อนึอประหลาใไม่ไ้” แอนนาวาแนเรียวล้อ้นอแร่ไว้้วยวามเร็วและเหนี่ยวรั้เหนียวแน่นราวะนีผวาอรั้นล้วย้นสุท้ายในโล นารีบล่าวแ้ัวพัลวัน
นาห่อไหล่นแนเสื้อุยาวแบบแนุอว้าหล่นร่วล้าหนึ่ เผยให้เห็นทรวออวบล้นรัทร ผิวสาวาวโพลนสว่าระ่าาเสียยิ่ว่าแสะเียวอมแวม แอนนาเบียายส่ายสะโพบวามึแ็ราวอไม้ที่แทบะแททะลุเป้าาเอโมอาออมาอย่ายั่วยวน มือเรียว้าหนึ่เลื้อยไ่า้นอมาลูบไล้ใบหน้าหล่อมสันแบบาวโรมัน้วยวามรู้สึพึพอใในัวู่นอน
โมอาแทบน้ำลายห วาทหารหนุ่มลุโพลอย่าื่นะลึในวามอวบอัน่าฟัอแอนนาเาาวาวยิ่ว่าแมลเม่ายามเห็นอไฟ
หนุ่มสาวทุู่่าพาันทะยอยลุาโ๊ะ ไม่มีใรสนใสุราอาหารที่สั่มาทานแม้แ่น้อย เพราะเนื้อนุ่มนิ่มเ้านมอวบาวอสาวามอิทรัสันน่าหม่ำว่าเป็นไหนๆ เรือนร่าพวนาอุ่นเลือเหล่าทหารหนุ่มโรมันร้อน่าระทั่าที่สามั้ลำแ็ยิ่ว่าเสาหิน
โมอาถูแอนนาสอมือเ้ามาล้วล่อวใั้แ่ยัไม่เ้าห้อ นาไม่อิออเหนียมอายและไม่ิปิบัารระทำ่อสายาผู้น เป็นโมอาที่ใบหน้าร้อนผ่าว้วยวามเหนียมปนเปึ่ผสมปนเปับวามรู้สึื่นเ้นท้าทาย สอร่าอูบลูบลำนัวเนียันไปลอทาระทั่้าว้ามธรีประู
นาผลัโมอาพิบานประูห้อพัส่วนัวที่พึ่ถูถีบปิ นัุ่เ่าวาหน้าายหนุ่มและถลาเอเาลไปอับพื้น ่อนมือเรียวามะว้าว้าศึหมับ!
“ท่านให่สมัว” แอนนาสูน้ำลาย นัยน์าลุวาว พลาแลบลิ้นเลียริมฝีปาเมื่อเออที่ะมอบวามอร่อยให้นาอย่าถึใ
โมอาเสียววาบรุนแรที่หน้าท้อน้อำหมัแน่น เาแหนหน้าึ้นฟ้า และส่เสียรวรารวร้าวผ่านออมาทาลำอ
“ยิ่ลูบไล้ยิ่ให่ยิ่ยาว ท่าน่าน่าินเหลือเิน” ใบหน้าสวยเลื่อนเ้าไปใล้ทีละนิ
แอนนาสาวมือ้วยัหวะลีลาอันเี่ยวาม ระทั่สุยอวามเป็นายที่แผ่ยายปลายแ่ำอโมอามีหยาน้ำใสผุออมา นาแลบลิ้นสีมพูปาินรสาิอเาอย่า้าๆ ่อนวัวนแผ่วเบาราวแมวเลียและใ้ปาอ้าอมอาวุธประำายนายทหารหนุ่มเ้าไปเินว่ารึ่
“โอ…” โมอาราน้ำเสียแหบพร่า
สอมือให่ประอใบหน้าสาวามที่อยึๆ รหว่าาันเ้าหาัว้วยวามแรลึยิ่ึ้นพร้อมระเ้สวนทาอย่าเ้าัหวะ แอนนาทั้อมทัู้้วยวามเอร็ล้ำ ทั้น้ำลายทั้น้ำามไหลล้นออมาาลปาที่พยายามห่อหุบลำให่อโมอาอย่าสุวามสามารถ
“โอ้! ้าะทนไม่ไหวแล้ว”
โมอาผลันาออห่าแล้วยร่ายั่วัหาโยนึ้นบนเียนอนึ่อยู่ไม่ไล แอนนาไม่ไ้สวมบัทรทั้ส่วนบนและส่วนล่า เมื่อายระโปรุยาวที่นาสวมใส่เปิึ้นไปอบนเอว โมอาึมอเห็นเนินสาวาวละลานใที่ถูำันอย่าเลี้ยเลาเ็มสอลูา
นายทหารหนุ่มแทบลั่าย้วยวามระสันสวาท
ไม่เพียเท่านั้น! แอนนายัระถสะโพลมาเยบนอบเียให้เนินสวรร์ลอยเ่นยิ่ึ้น นายาเรียวทั้สอ้าาออว้าในท่าันเ่าสูและรีนิ้วลูบไล้วามสาว พลาระบั้นท้ายรับัหวะนิ้วเรียวที่สอใส่เ้าออในรูเนื้อสีแ่ำ มอมายัโมอา้วยสายายั่วยวน
“ท่านพร้อมะมีวามสุร่วมับ้ารึยั”
ความคิดเห็น