คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รอยยิ้มไร้เดียงสา
ทุวันอนเ้า-อนเย็น ผู้ายวัยลานหน้าาไร้อารม์ื่อ ‘ัา’ ึ่อีเยเป็นผูุ้มเรือนำและปัุบันนี้ทำานให้ับมาร์วู
เาะเป็นนับรถรับส่พลอยมพูเินทาาบ้านระูลวูึ่อยู่ในย่านอบุเพื่อไปที่โรพยาบาลเอนื่อั และอยวบุมัวเธออยู่หน้าห้อพัผู้ป่วยวีไอพีลอเวลา
เรื่อารูแลทำวามสะอาเนื้อัว บีบนวฝ่ามือฝ่าเท้าและแนาให้วาเนส่า ไม่ใ่เรื่อยาเย็นสำหรับหิสาว เธอุ้นเยับมันเหมือนารอาบน้ำแปรฟันให้ัวเอ
ทว่าเมื่ออนบ่ายวาน พลอยมพูถูมาร์ับแ้ผ้าและโนเา่มเหท่ามลาสายฝนปลายฤูหนาว ทำให้วันนี้เธอรู้สึรั่นเนื้อรั่นัวและรู้สึปวศีรษะ เหมือนศีรษะอเธอใล้ะระเบิ แ่พลอยมพูไม่มีสิทธิ์หยุพั อนยะละมัใส่น้ำไปเททิ้ เธอเิเป็นลมหน้ามื และล้มลไปที่พื้น
พอรู้สึัวอีที เธอ็มานอนอยู่บนเียผู้ป่วยแล้ว
“ุื่นพอี หมอออนุาัประวัินไ้นะรับ”
“่ะ ุ...” พลอยมพูมวิ้ว
‘เานั่นเอ...’ เธอพอะำไ้เลือนลาว่าผู้ายนนี้ือนที่เ้ามาเอเธอำลันอนหมสิและเป็นนที่อุ้มเธอึ้นมาาพื้น
“หมอื่อ ‘ลีอฮย็อ’ รับ” หมอหนุ่มยิ้มให้เธออย่าใี
“อบุนะะ ันำไ้ว่าุเป็นน่วยันไว้”
“ไม่เป็นไรรับ หมอทำามหน้าที่” ลีอฮย็อเม้มริมฝีปาอย่าใ้วามิ ่อนะัสินใพูบาสิ่ออมา
“อโทษนะรับ ือ... หมอรวร่าายอุแล้ว เอร่อรอยารถูล่วละเมิ ุพลอยมพู พอะบอหมอไ้ไหมว่า เิอะไรึ้น?”
พลอยมพู้มหน้าหลบสายาออีฝ่าย
“ไม่มีอะไร่ะ หมอเ้าใผิ”
“เอ่อ... รับ” ลีอฮย็อระบายลมหายใยาว นี่ไม่ใ่รั้แรที่เาเอนไ้เสแบบนี้ และมัะเป็นปัหาภายในรอบรัวที่นอื่นเ้าไปเี่ยว้อไม่ไ้
“ถ้าหาุพลอยมพูมีอะไรให้่วย ็บอหมอไ้นะรับ ไม่้อเรใ”
น้ำเสียเอื้ออาทรอุหมอลีอฮย็อ ราวับสายฝนที่พร่าพรมลสู่ผืนินแห้แล้ทุรันาร พลอยมพูรับรู้ไ้ถึวามห่วใยาใริอเา
ลอสอปีที่ผ่านมา ไม่มีใรเยยื่นมือเ้ามา่วยเหลือเธอเลยสัรั้
“อบุนะะ” พลอยมพูยิ้มให้ายหนุ่ม นัยน์าวาวใสเหมือนวาลูวาน้อยอพลอยมพู ทั้บริสุทธิ์และไร้เียสา
เสี้ยววินาทีนั้น ลีอฮย็อถึับนิ่ัน เายิ้มและ้อมอเธออย่าโ่ม ท่าทาลืมัวทำให้ใบหน้าหล่อละมุนอเายิู่อ่อนโยนมาึ้น
บรรยาาศภายในห้อพลันอบอุ่นอ่อนหวาน ราวับรอบายเาและเธอมีอไม้ผลิบาน หนุ่มหล่อับสาวสวยมอสบาัน ทัูู้่เหมาะสมันราวับิ่ทอใบหย
ความคิดเห็น