คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ผมยังไม่เสร็จ
“อารม์้าใ่ไหม”
มาร์ิโอ้เอ่ยถามเธอ แววาอเาพราวระยับ้วยวามิทะลึ่
“แุ่เสร็แล้ว ปล่อยันลับไ้รึยั” อลินาบริมฝีปาบวมเ่อนรู้สึเ็บ สอแ้มแัเพราะวามระาอาย่อสิ่ที่เธอเพิ่ทำลไป
“ยั... ผมยัไม่เสร็”
“อ๊ายย!”
อลินารี๊เสียแหลม เมื่อถูายหนุ่มับนอนหายบนโฟา เาแยาเรียวสวยออาันแล้วแทรร่าหนาเ้าไปอยู่รลาอย่าุาม นัยน์ามริบที่้อมอร่าเปลือยเปล่ามีเลศนัยวนให้รู้สึหวาหวั่น
“ล้ายาสลบออาหัวนมรึยั”
“ละ-ล้าแล้ว”
เธอสารภาพไปามร ไม่ล้าหลอเา เพราะอนที่มาร์ิโอ้ลาัวเธอเ้ามาในเพนท์เฮ้าส์ ายหนุ่มำับับบรราบอี้าร์ร่ายัษ์ที่รัษาวามปลอภัย้านนอว่าให้ับเธอเรียิวไ้เลย ถ้าหาเห็นอลินาเินออาประูไปโยเพียลำพั
“นมุสวยะมั ผมเห็นแล้วหมั่นเี้ยว”
อลินาสะุ้เฮือเมื่อายหนุ่ม้มลับยออสีทับทิมเบาๆ ลมหายใร้อนผ่าวอเารินรผิวเนียนผ่อ ทำให้เธอสยิวนไหล่สั่น มือน้อยยุ้มบ่าว้าแน่นอนที่เาห่อปาูุ่มเนื้อลมเล็และใ้ปลายลิ้นื้นเี่ยุนเล่น ะที่ฝ่ามือหนาอี้าหนึ่บีบเล้น้อนเนื้อหนั่นนุ่มอหิสาวอย่าเมามัน
“อื้ออ มาร์ิโอ้...” เธอราระเส่า เล็บมิลบนบ่าว้า ทว่าายหนุ่มไม่มีอาารสะทสะท้าน เาเหลือบมอึ้นมาผสานสายาพร้อมับไล้ลิ้นหยอล้อยออที่หัวเป็นสีเ้มึ้น นอ่อนบนผิวเนียนลุเรียว เมื่อริมฝีปาอเา่อยๆ เลื่อนล่ำ ปอสอ้าอเธอ็ทำานหนัมาึ้นเรื่อยๆ
หัวใวน้อยเ้นระทึเพราะรู้ว่ามาร์ิโอ้ำลัะทำอะไร เนื้อหนั่นอหิสาวสั่นระริอย่าน่าอับอาย อนที่ถูนิ้วเรียวยาวอเาลี่ลีบอวบอูมแย้มออาัน
“อลินา...” เาราื่อเธอ น้ำเสียราแหบห้าวเย่าวัอเธอนื่นเลิระเิระเิ ไม่ใ่เพียแ่พื้นเพหรือื่อนามสุลริ แ่มาร์ิโอ้รู้เห็นหมแล้ว... แม้ระทัุ่่อนเร้นอเธอ
อลินาไม่เหลือเรี่ยวแร้านทานอำนาอายหนุ่ม ร่าายไม่รัีอเธอ็เป็นทาสอเาไปแล้ว ทุารเรียร้อถูอบสนออย่าร่านร้อนราว้อำสาป ทุอูที่ถูมาร์ิโอ้ล้วล้ำสัมผัสร้อน่าเหมือนเนื้อสบนเาไฟ
เาื่มินน้ำหวานอเธออย่าะละ ะที่อลินาบิเร่า่าวิ้นเพราะวามหวิวหวามทรมาน เธอหอบหายใเร็วแรเพื่ออบโยเอาอาาศ ่อนร่าบาะเร็้าและอ่อนยวบล เมื่อทะยานสูึ้นสู่วามสุสุยอแบบหูอื้อาลาย
“ุหวานทุหยริๆ นสวย” มาร์ิโอ้พึมพำ้วยวามพึพอใ
อลินาปรือามอายหนุ่ม ลมหายใหอบระเส่า เนื้อัวเธอยัเ้นเร่าไม่หยุแม้วามปรารถนาะถูปลเปลื้อ ทว่าส่วนลึลับไม่รู้สึอิ่มหนำ
ลื่นอารม์ร้อนรุ่มยัโอบลุมทัู้่ไว้ในภวั์วาบหวาม ายหนุ่มเลื่อนัวึ้นมาอยู่ในำแหน่ที่ึ่ลาายอเาและเธอพร้อมสอผสาน นัยน์าอเาุ่นลั่้วยม่านหมอพิศวาส
ัหวะหัวใอหิสาวเ้นระหน่ำรัวแรึ้นอีรั้ เธอเม้มริมฝีปาและลั้นลมหายใเมื่อเาับส่วนปลายหนาบานให่สีแ่ำรีผ่านรอยแยวามสาว เอาวามแ็สาถาไถ เลี่ยถูับลีบนุ่มลื่นุ่ม่ำึ้นลอย่าบรร แ่ม้า หยอเย้า ยั่วยวน
านั้น...
เสียเาะระประูัรัวแร ะัทุารเลื่อนไหวภายในห้อโถลลาัน มาร์ิโอ้สบถำหยาบายออมา้วยวามหุหิ เาอุส่าห์ปิฟั์ั่นารทำานระบบรัษาวามปลอภัยแบบอัโนมัิภายในบ้านและปิสัาโทรศัพท์มือถือัาาาริ่อับสัมภายนอเพื่อะมีเวลาส่วนัวับสาวสวย แ่ยัมีเหุ่วนเ้ามาัวาารสอ้ายเ้าเ็ม
โลทั้ใบ มีไม่ี่นที่ล้าระทำารอุอาแบบนี้และมัน้อเป็นเรื่อสำัมา
“น่าเสียาย ืนนี้เราอเปรี้ยวันอีแล้ว” เามอ่ำลไปที่สัส่วนูันรึ่ลาาย ่อนะฝืนยิ้มออมาแบบโรเ็เพราะ้อหัิบอีเป็นรั้ที่สอ
***อยาอ่านนิยายแนวไหนแนะนำไรท์มาไ้นะะ^^
link ebook แฟรี้านล่า่ะ^^
ความคิดเห็น