คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : A Cup Of Love
Title :: A Cup Of Love
Pairing :: KangTeuk
Author :: kobamura
Rating :: PG-13
Author’s Note :: พลอตด้นสด เพื่อฉลองวันเกิดให้พี่หมีของนางฟ้า
สมุดปกแข็งสีขาวเล่มหนึ่งถูกหยิบออกมาจากลิ้นชักที่ได้รับการล็อคเป็นอย่างดี มือหนาพลิกเปิดไปที่หน้าที่ริบบิ้นสีแดงคั่นเอาไว้เพื่อเขียนต่อจากหน้ากระดาษที่แล้ว ปลายปากกาจรดลงเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกที่อยากจะระบายให้ใครซักคนหนึ่งฟัง...แต่เขาทำไม่ได้ คนเรามันก็ต้องมีความลับกันบ้าง เขาก็เช่นกัน
16/01/2008
สวัสดีครับ...ผมชื่อคิม ยองอุน (ผมจะแนะนำตัวซ้ำแล้วซ้ำอีกทำไมเนี่ย!)
ช่วงนี้ไม่ค่อยไม่เรื่องให้ผมเขียนซักเท่าไหร่ เพราะงานผมยุ่งมากๆเลย
หน้ากระดาษที่แล้ว...วันที่เท่าไหร่กันนะ?
อ้อ! เมื่อวันคริสมาสต์ปีที่แล้ว
ผมเขียนไปเกือบสิบหน้าเลยเนอะ...
แค่ไปเดทกับพี่ทึกทำไมผมถึงเขียนได้เยอะขนาดนี้หล่ะ?
อืม...เวลาเขียนถึงคนที่เรารักมันดีแบบนี้นี่เอง (อา...หน้าผมแดงแล้ว! น่าอายจัง!)
เฮ้ๆ พรุ่งนี้วันที่ 17 แล้วใช่มั้ย?
จะถึงวันเกิดผมแล้วนะ! ผมไม่ได้ทวงของขวัญอะไรหรอก
ยังไงผมก็ต้องได้! จริงมั้ยหล่ะ?
ว่าแต่...ปีนี้จะเซอร์ไพร์สอะไรผมกันนะ?
นึกถึงวันเกิดพี่ทึกปีที่แล้วจัง ไอศกรีมผลไม้อร่อยมากเลย
ส่วนของขวัญแต่ละคนก็สุดยอดทั้งนั้นเลย...แต่ยังไงผมก็ชนะขาด!
แหม...แหวนเงินเกลี้ยงแถมตัวผมด้วยเชียวนะ
พี่ทึกนี่ยิ้มจนแก้มแทบฉีกเลย...ก็ผมมันอัจฉริยะไงหล่ะ!
ว่าแต่...ปีนี้ช่วยจับพี่ทึกผูกโบว์ให้ผมหน่อยได้มั้ย?
เราไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานแล้วนะ...งานกำลังทำให้เราห่างกัน
ผมไม่ชอบเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พี่คังอิน! เสร็จหรือยังครับ? รถมารอข้างล่างแล้วนะ” ชายหนุ่มปิดสมุดไดอารี่ก่อนจะเก็บไว้ในลิ้นชักหัวเตียงเมื่อฮยอกแจเดินมาเคาะประตูเรียก ได้เวลาไปทำงานแล้วสินะ
“ตื่นสายหรอ?” คังอินยิ้มให้กับคำทักทายนั้นก่อนจะก้าวขึ้นรถไปนั่งข้างๆอย่างทุกครั้ง และเมื่อสมาชิกคนสุดท้ายขึ้นมาบนรถ สารถีก็พาพวกเขามุ่งไปสู่สถานที่ทำงานทันที
“เก็บของอยู่เลยช้า...โทษทีนะ” บอกกับคนที่กำลังจัดปกเสื้อของเขาให้เข้าที่ ชายหนุ่มยิ้มให้กับความคิดที่แวบเข้ามาในหัว เขาโชคดีมากแค่ไหนที่มีคนรักคอยเอาใจใส่ดูแลเขาทุกอย่างแบบนี้
ปาร์ค จองซู...คนรักที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็น่ารัก
“นึกว่าตื่นสายซะอีก” อีทึกยิ้มบางๆก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับตารางงานที่วางไว้บนตักเพื่อตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง
“พรุ่งนี้ว่างมั้ย?”
“หืม?” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสูงเมื่อคนถามดึงมือเขาไปกุมไว้หลวมๆ แถมยังเล่นกับแหวนที่นิ้วนางของเขาอีกต่างหาก...วันนี้เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย
“ผมถามว่า...พรุ่งนี้พี่ว่างมั้ย?” คนสวยนิ่งไปซักพักก่อนจะหันไปเปิดตารางงานขึ้นดู
“...วุ่นวายสุดๆเลย” คนฟังถึงกับหุบยิ้มฉับ...แผนการทุกอย่างที่วางมากลับสลายไปต่อหน้าเมื่อคนรักไม่ว่างอย่างที่หวังไว้ ถึงจะรู้ว่าเป็นงานแต่ก็อดที่จะบ่นน้อยใจไม่ได้
“ทำไมถึงวุ่นวายหล่ะ? ที่จริงทุกอาทิตย์ พรุ่งนี้จะเป็นวันว่างของพี่นี่นา...ผมจำได้” อีทึกยิ้มให้กับรุ่นน้องที่พ่วงตำแหน่งคนรักไว้ด้วยอย่างเอ็นดู วันนี้หมียักษ์งอแงแต่เช้าเชียว
“ต้องถ่ายพาโรดี้ซ่อมกันหน่ะ ทีมงานเลยนัดพรุ่งนี้แต่เช้าเลย มีอะไรหรือเปล่าคังอิน?” ถามกลับทั้งที่สายตายังจับจ้องอยู่กับการไล่ตารางงานของน้องๆ ท่าทีเหมือนไม่ค่อยสนใจทำเอาชายหนุ่มหน้าบูดขึ้นมาทันที
ข้อเสียของปาร์ค จองซู คือ งานสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
แม้แต่...คนรัก
“เปล่าหรอก แค่จะชวนไปเที่ยวด้วยกันเพราะนานๆผมจะว่างซักที” นัยน์ตาสวยเหลือบมองคนที่เสหน้าออกไปมองวิวนอกหน้าต่าง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวานก่อนจะเอื้อมมือไปตบไหล่หนาสองสามที
“ไว้วันหลังแล้วกันนะ”
วันหลังงั้นหรอ?
พี่ทึก...วันเกิดผมมันมีวันหลังด้วยหรือไง?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องนั่งเล่นที่คยูฮยอนกับทงเฮกำลังแข่งเกมส์กันโดยมีชินดงนั่งกินขนมไปด้วยเชียร์ไปด้วยอย่างออกรสออกชาติ ชายหนุ่มกำลังนั่งกอดอกดูรายการวิทยุผ่านระบบอินเตอร์เนตอย่างทุกวัน และอดอมยิ้มตามไม่ได้เมื่อคนรักของเขาหยิบหมวกตุ๊กตาหมีขาวมาสวมและเล่นกับน้องร่วมวงอย่างฮยอกแจที่สวมหมวกตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล รอยยิ้มของอีทึกมีผลกับคนรอบข้างเสมอ และยิ่งกับเขา...ทุกอย่างของอีทึกมีผลกับเขาเสมอ
คิ้วหนาขมวดมุ่นเมื่อเห็นทีมงานสองคนช่วยกันยกเค้กสีขาวก้อนโตมาวางไว้ที่ข้างๆสองดีเจ อีทึกหันมายิ้มให้กล้องราวกับรู้ว่าใครอีกคนกำลังฟังอยู่เช่นกัน
“คังอิน! เค้กวันเกิดนายมาแล้วนะ เดี๋ยวพี่กับอึนฮยอกจะร้องเพลงให้ นายเตรียมอธิษฐานแล้วเป่าเทียนพร้อมพี่นะ!” พูดจบก็วิ่งไปที่กระเป๋าสีขาวที่วางอยู่ด้านหลัง คังอินพยายามมองตามว่าร่างบางกำลังทำอะไรแต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างจอคอมกำลังมีสายเรียกเข้า...เสียงเรียกเข้าที่ตั้งไว้สำหรับคนพิเศษเพียงคนเดียว
“ครับพี่”
[ดูอยู่ใช่มั้ย?] เอ่ยถามพลางโบกไม้โบกมือให้กล้องอย่างน่ารัก ซึ่งฮยอกแจก็วิ่งมาโบกไม้โบกมือให้อีกคน คังอินถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ
“ครับ”
[เตรียมอธิษฐานด้วยนะ] ปลายสายเอ่ยบอกก่อนจะร้องเพลงอวยพรวันเกิดโดยมีน้องชายร่วมวงเป็นคอรัสให้...เขาคิดมากไปหรือเปล่านะ? มันก็แค่เพลงอวยพรวันเกิดธรรมดาๆ แต่ทำไมกลับรู้สึกว่ามันเพราะยิ่งกว่าเพลงไหนๆ
หรือเพราะคนที่ร้องคือปาร์ค จองซูกันนะ?
ชายหนุ่มนั่งมองภาพตรงหน้าไม่ค่อยชัดนักเมื่อน้ำตาเจ้ากรรมกำลังจะไหล บรรยากาศภายในรายการมีเพียงแสงสลัวจากเทียนที่ปักอยู่บนเค้กสีขาวก้อนโตที่ถูกตกแต่งด้วยผลสตรอเบอรี่สีแดงสดจนแทบเต็มหน้าเค้ก เขาแทบจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้วนอกจากเสียงหวานๆที่กำลังร้องเพลงให้ฟังอยู่ข้างหู มือหนายกขึ้นปาดน้ำตาลวกๆพลางสูดจมูก คนที่แข็งแรงอย่างเขามันก็ต้องมีบ้างหล่ะหน่า...ใครจะมาเข้มแข็งได้ตลอดเวลากันเล่า!
[อธิษฐานได้แล้วคังอิน พี่กำลังจะเป่าเทียนแล้วนะ]
“ขอให้คิม ยองอุนกับปาร์ค จองซู รักกันตลอดไป” อีทึกชะงักไปเล็กน้องเมื่อได้ยินคำอธิษฐานผ่านมาตามสาย ริมฝีปากคลี่ยิ้มหวานก่อนจะก้มลงเป่าเค้กท่ามกลางเสียงตบมือของฮยอกแจและสต๊าฟที่อวยพรกันจนฟังไม่รู้เรื่อง หลังจากปล่อยให้น้องรักจัดการตัดเค้กแจกจ่ายแฟนเพลงที่มาร่วมอวยพรอยู่ด้านนอกห้องส่งอีทึกก็เดินหลบมายืนคุยโทรศัพท์ที่มุมห้อง
“สุขสันต์วันเกิดนะคังอิน”
[ผมมีความสุขจัง]
“พี่รู้...ไม่งั้นนายไม่ร้องไห้ขี้มูกโป่งแบบนี้หรอก” เอ่ยแซวเมื่อจับได้ว่าน้ำเสียงที่ปลายสายดูแปลกๆไปตั้งแต่เขาเริ่มร้องเพลง
[พี่ทึก...]
“หืม?”
[คำอธิษฐานของผมคงไม่เกินความจริงไปใช่มั้ย?]
“ไม่หรอก...เพราะมันคือความจริง” คำอธิษฐานก็เหมือนสิ่งที่ให้ความหวังแก่ผู้ขอ อ้อนวอนแก่พระผู้เป็นเจ้าเพื่อเป็นกำลังใจกับตนเองในวันข้างหน้า แต่นี่คือเรื่องของความรัก ถ้าคนสองคนไม่ใจตรงกัน...อ้อนวอนพระเจ้าไปก็เท่านั้น ไม่ต้องขอให้เหนื่อยหรอก...จองซูคนนี้จะตอบให้
นางฟ้าไร้ปีกคนนี้จะเดินเคียงข้างเจ้าหมีขาวบ้าพลังไปตลอดชีวิต
ชัดเจนหรือยัง?
“คังอิน...”
[ครับ?]
“รักนะ...หมีบ้าพลัง”
[หมีตัวนี้ก็รักนางฟ้าแทบขาดใจอยู่แล้วครับ] คู่รักแห่งปีโทรศัพท์สวีทกันได้ไม่นาน คนสวยก็ถูกลากไปทำหน้าที่ดีเจที่ดีต่อ ซึ่งคังอินก็นั่งมองอีกฝ่ายทำงานด้วยรอยยิ้มที่เป็นสุข นึกตำหนิตัวเองที่เคยน้อยใจอีทึกที่ไม่ใส่ใจ แต่ความจริงเขานั่นแหละที่ไม่เคยเข้าใจ ถึงพรุ่งนี้จะไม่ได้ไปเดทฉลองวันเกิดกันก็ไม่เป็นไร แค่คำบอกรักสั้นๆเมื่อกี้ก็ทดแทนทุกอย่างได้หมดแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่อย่างสดชื่น คังอินลุกขึ้นอย่างกระปรี้กระเปร่าก่อนจะเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ เสียงกุกกักในห้องครัวพร้อมกับกลิ่นหอมของขนมปังปิ้งดึงความสนใจของเขาได้เป็นอย่างแรก ใครตื่นเช้าแข่งกับเขาเนี่ย? ดีเลย...ไปเกาะเคาท์เตอร์ขอมื้อเช้าดีกว่า
“อ้าว! พี่ทึก” เมื่อเดินมาถึงก็ต้องตกใจเมื่อคนรักกำลังอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาดตา มือเรียวกำลังจัดขนมปังปิ้งใส่จาน
“มาพอดีเลย นี่ถ้ายังไม่ตื่นว่าจะไปปลุกแล้วนะเนี่ย” เอ่ยบอกยิ้มๆก่อนจะดันร่างสูงให้มานั่งที่โต๊ะทานข้าว
“พี่ทำอะไรเนี่ย? วันนี้เวรพี่หรอ?” ก้มลงมองมื้อเช้าตรงหน้าด้วยความสนใจ ขนมปังปิ้งทานมโรยด้วยผงโกโก้ถูกตัดเป็นชิ้นเล็กๆพอคำ พร้อมกับนมอุ่นในถ้วยกระเบื้องทรงเตี้ย และเขาคงจะไม่อะไรเลยถ้าไม่ติดที่ว่าฟองครีมหนานุ่มที่ลอยอยู่ไม่ได้ถูกโรยด้วยผงโกโก้เป็นรูปหัวใจ...วันนี้นางฟ้าน่ารักที่สุดเลย!
“มื้อเช้าสำหรับคนพิเศษ” บอกพลางนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม มือเรียวยกขึ้นเท้าคางมองคนรักที่จิ้มขนมปังปิ้งเข้าปากแล้วชมว่าอร่อย คังอินที่ใครๆก็บอกว่าเป็นคนที่แข็งแรงและสามารถปกป้องทุกคนได้ เวลาอยู่กับเขาก็เหมือนเด็กตัวน้อยๆคนหนึ่งที่ต้องการความรักและการเอาใจใส่คนหนึ่งเท่านั้นเอง แต่เขาก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่า...เด็กเอาแต่ใจคนนี้ไม่ใช่หรือที่คอยดูแลและช่วยเหลือเขามาตลอด นายเอาพลังมาจากไหนมากมายกันนะคังอิน?
“พี่ต้องไปทำงานกี่โมง? มีงานแต่เช้าไม่ใช่หรอ” เอ่ยถามร่างบางเมื่อเผอิญเหลือบไปเห็นนาฬิกาว่าตอนนี้ก็เจ็ดโมงกว่าแล้ว แต่ทำไมยังไร้วี่แววของฮยอกแจกับชินดงที่จะต้องออกไปทำงานด้วยกัน
“นั่นสินะ...วันนี้ยุ่งทั้งวันเลย” อีทึกลุกขึ้นยืนเตรียมไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง
“นายก็รีบไปอาบน้ำซะสิ...เดี๋ยวสายกันพอดี” ขนมปังที่กำลังจะถูกส่งเข้าปากชะงักอยู่อย่างนั้นเมื่อยังไม่เข้าใจความหมายของประโยคเมื่อครู่
“เห?”
“วันนี้พี่ต้องพาคนรักไปเดทฉลองวันเกิด ถ้าออกจากบ้านช้าก็ขาดทุนแย่สิ” ร่างบางหายเข้าไปในห้องตัวเองแต่ก็ยังมีเสียงแว่วมาให้อีกคนรีบเก็บจานชามไปไว้ที่อ่างล้างจานอย่างด่วน
“แต่งตัวไม่หล่อไม่ต้องออกจากบ้านด้วย”
“ครับผม!”
17/01/2008
สวัสดีครับ...ผมคิม ยองอุนคนเดิมครับ
วันนี้วันเกิดผมหล่ะ
ผมมีอะไรมากมายที่อยากจะเขียน...เยอะมาก
แต่มันไม่สามารถเขียนออกมาเป็นคำพูดได้เลย
ผมคิดว่าคำๆนี้คงจะแทนความรู้สึกของผมได้
ผมมีความสุขมาก
ขอบคุณปาร์ค จองซูที่รักผม
ผมขอสัญญาว่าหมีขาวบ้าพลังตัวนี้จะติดตามนางฟ้าคนสวยตลอดไป
ผมรักจองซูครับ!
~~ HAPPY ENDING ~~
ความคิดเห็น