[Fic SJ] WonHyuk's Birthday Project

ลำดับตอนที่ #4 : Hot Love

Title :: Hot Love [WonHyuk’s Birthday Project]
Pairing :: WonHyuk
Author :: kobamura
Rating :: NC-17 (อายุต่ำว่าเกณฑ์ก็อ่านได้ แต่ควรอ่านอย่างมีสติ…ฮ่าๆๆๆ)
Author’s Note :: เรื่องทุกอย่างก็เป็นเพียงเหตุการณ์สมมติขึ้นเท่านั้น อ่านเพื่อความบันเทิงนะคะ

เรื่องราวที่บ้านพักตากอากาศยังไม่ยอมจบง่ายๆ ไรท์เตอร์อยากได้เอ็นซี คิคิ

ข้อแนะนำ :: ควรอ่านเรื่อง Love Card --> Love Box --> Love Honeymoon --> Hot Love มาตามลำดับเพื่อความเข้าใจนะคะ


ปล.ถ้ามาลงช้าไปกรุณาโทษตารางการฝึกงานที่แน่นเอี๊ยดและสัญญาณเนทที่ล่มเป็นอาทิตย์ของศูนย์วิทย์ศาสตร์แล้วกันนะคะ TT^TT






“นายจะกลับจีนเมื่อไหร่หรอ?” เอ่ยถามคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบใดๆนอกจากผ้าขนหนูที่อีกฝ่ายยื่นให้ก่อนจะนั่งลงที่พื้นหน้าเตียง

“ได้ยินที่ฉันถามหรือเปล่าซีวอน” ขยับเข้ามานั่งห้อยขาที่ข้างเตียงพลางใช้ผ้าขนหนูผืนนั้นเช็ดผมให้คนที่กำลังหลับตาพริ้มไม่พูดไม่จา

“กลับวันนี้”

“ลางานมาวันเดียวเองหรอ?” ถึงแม้จะรู้สึกใจหาย แต่ทำยังไงได้ งานก็คืองาน ตัวเขาเองก็มีงานจ่อคิวเป็นหางว่าวเหมือนกัน

“ไม่ได้ลา แต่หนีมา”

“ซีวอน! แบบนี้เขาไม่พลิกแผ่นดินจีนตามหานายกันให้วุ่นแล้วหรอ” ทำอะไรเป็นเด็กไปได้ นี่ถ้าเรื่องรู้ถึงผู้บริหารคงถูกตำหนิแรงแน่ๆ

“บอกพี่ฮันแล้ว อีกอย่างตามตารางที่จีนวันนี้ไม่มีงานอะไรก็เลยขอแวบมาหานาย” เอนตัวพิงขอบเตียงพลางดึงมือเรียวมาจูบเบาๆ

“แล้วจะกลับตอนไหน จองตั๋วเครื่องบินหรือยัง นี่ก็เริ่มเย็นแล้วนะ เดี๋ยวกลับไปทำงานพรุ่งนี้ไม่ทันจะโดนดุเอาได้นะ”

“จองไว้เรียบร้อยแล้วครับผม อยากให้ฉันรีบกลับขนาดนั้นเลยหรอ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น…” โน้มตัวลงกอดร่างสูงที่นั่งอยู่ต่ำกว่า

“ถ้าไม่เป็นห่วงฉันไม่ถามหรอกนะ อีกอย่าง…เราต้องแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันสิ”

“ทราบแล้วครับผม” ดึงนิ้วเรียวเล่นราวกับว่าเป็นของเล่นเสริมทักษะการเรียนรู้เสียอย่างนั้น ฮยอกแจหัวเราะคิก

“นายจะอะไรกับนิ้วฉันหนักหนาเนี่ยซีวอน”

“โชคดีจังเลยเนอะที่นายเข้าเฝือกมือขวา” เออ…แล้วเข้าเฝือกมือซ้ายมันเลวร้ายนักหรอ? เขาว่ามันเลวร้ายพอกันทั้งสองข้างแหละ

“ฉันว่าเข้าเฝือกมือขวาลำบากจะตายไป ทำอะไรไม่ถนัดเลย” ว่าแต่หมอนัดไปผ่าเฝือกวันไหนเนี่ย ลืมไปเสียสนิทเลยแฮะ

“แต่มันดีสำหรับฉันนะ” แหงนหน้าขึ้นมามองก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง อะไรของเขาเนี่ย ฮยอกแจไม่เข้าใจ

“ดียังไง?”

“ก็สวมแหวนแต่งงานได้ไงหล่ะ” แหวนเงินเกลี้ยงถูกสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะจูบตีตราประทับซ้ำเป็นการยืนยัน

“ซีวอน…” คนถูกรวบรัดถึงกับทำอะไรไม่ถูก นัยน์ตาเรียวเล็กจับจ้องไปที่แหวนด้วยสายตาที่ยากจะบรรยาย

“บอกแล้วไงว่าเราแต่งงานกันได้ แล้วก็ฮันนีมูนได้”

“ทำไมมัดมือชกกันแบบนี้หล่ะ?!” คำขอแต่งงานซึ้งๆอ่ะมีมั้ย? จู่ๆมาสวมแหวนเฉยเลย มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ? ลี ฮยอกแจก็รักนวลสงวนตัว(?)เป็นเหมือนกันนะเว้ย

“มัดมือชกอะไร รอพวกเราเคลียร์งานกันเสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะพานายไปหาคุณพ่อคุณแม่ ส่วนนายก็เตรียมตัวพาฉันไปทำความรู้จักกับครอบครัวนายด้วยนะ” ไอ้หน้าตาที่เหมือนกำลังคุยเรื่องสภาพดินฟ้าอากาศนี่มันอะไร? นายจะมาทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติทั่วๆไปไม่ได้นะเจ้าสิงโตเอาแต่ใจ

“ชเว ซีวอน!” เรื่องคบกันมันยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องแนะนำกับครอบครัวอย่างเป็นทางการเนี่ย…มันคือการแต่งงานอย่างเป็นทางการแล้วนะ ที่สำคัญเขายังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลยด้วยซ้ำไป

“อะไรหล่ะ หรือจะให้ฉันโทรไปบอกที่บ้านตอนนี้เลยก็ได้นะ เพราะก่อนไปจีนฉันก็เกริ่นๆไว้กับคุณแม่แล้วหล่ะ” พระเจ้าครับ ฮยอกแจอยากเป็นลมตายไปเดี๋ยวนี้เลย ช่วยเอาวิญญาณผมไปเก็บบนสวรรค์ที

“ไอ้คุณชายชเว!” แฟนใครวะเนี่ย~!!!

“เรียกจริงเลย อยากใช้นามสกุลฉันใช่ป่ะ? งั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยนะ” ดูมัน…ยังมาทำหน้าระรื่นใส่ ชกแฟนตัวเองหน้ายับจะผิดมั้ยเนี่ย

“นายกำลังทำฉันเครียดนะ” โอย…ไมเกรนๆ ไมเกรนรับประทานครับงานนี้

“จะส่งตัวเข้าหอแค่นี้ทำเป็นเครียดไปได้ ฉันไม่รุนแรงหรอกหน่า” นิ้วเรียวที่กำลังกดนวดอยู่ที่ขมับชะงักกึก หูฝาด? ซีวอนพูดว่าส่งตัวเข้าหองั้นหรอ? ส่งตัวเข้าหอ?!

“เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย!” แหกปากโวยวายลั่น เขาถูกอุ้มมาวางบนเตียงโดยมีซีวอนคร่อมทับอยู่ด้านบนตั้งแต่เมื่อไหร่?! ไวเป็นบ้าเลยเจ้าสิงโตเนี่ย

“ก็สวมแหวนแต่งงานแล้ว ตามขั้นตอนก็ต้องส่งตัวเข้าหอสิ” พิธีบ้าอะไรของนายห๊า! อย่ามาเออออคนเดียวนะเว้ย


อย่ามาทำเป็นเล่น!

ความบริสุทธิ์ของฉันเชียวนะ(เว้ย)!



“เราเพิ่งคบกันได้วันเดียวเองนะ มันไม่เร็วไปหน่อยหรือไงถ้านายจะทำแบบนี้กับฉันหน่ะ” มือเรียวพยายามดันอกกว้างไว้ เจตนาที่นายพาฉันมาที่นี่คือไอ้นี่สินะ ไอ้คนลามกเอ้ย!

“มันไม่เร็วเลยนะฮยอกแจ ถ้านายจะลองนั่งนับดีๆว่าเราต่างแอบรักกันและกันมานานเท่าไหร่แล้ว” ความคิดที่จะขัดขืนแทบจะหายไปทันทีที่เขาสบนัยน์ตาคมที่ฉายแววจริงจังจนเขาเริ่มรู้สึกเกร็ง จะว่าไปมันก็จริงอย่างที่ซีวอนพูด เราสองคนต่างแอบมองกันและกันมานานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ จนกระทั่งตอนนี้เราต่างสารภาพความรู้สึกที่มีให้กันและเริ่มคบกัน แต่มันก็อดคิดมากไม่ได้อยู่ดีที่จู่ๆจะต้องมานั่งก้มหน้ายอมรับแต่โดยดีว่าเขาต้องเป็น…ฝ่ายรับ



ฮยอกแจเขิน ฮยอกแจอาย เข้าใจกันบ้างมั้ยเนี่ย!



“นายก็อย่าคิดว่ามันเป็นแค่เซ็กส์สิฮยอกแจ มันคือการแสดงความรักต่างหาก ที่ฉันอยากแตะต้องนาย อยากสัมผัส อยากกอด อยากจูบ ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันรักนายก็เท่านั้นเอง” ใครจะว่าซีวอนเป็นคนที่มีแต่เรื่องลามกอยู่ในหัวก็ไม่รู้แหละ คนบ้าที่ไหนจะไม่อยากกอดคนที่ตัวเองรัก เขาก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆฮยอกแจเพราะเวลาที่ได้แตะต้องตัวฮยอกแจเขารู้สึกดีที่สุดเลย แล้วมันลามกหรือทะลึ่งตรงไหน? ก็เขารักของเขานี่! คนที่ยังไม่มีความรักไม่มีทางเข้าใจหรอก

“แต่ฉันเคยได้ยินทงเฮกับซองมินคุยกันว่าครั้งแรกมัน…เจ็บ” พูดเรื่องน่าอายจบก็ยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตา นายพูดมันออกไปแล้วฮยอกแจ หมดกัน…ภาพลักษณ์แร็พเปอร์สุดเท่ของซุปเปอร์จูเนียร์

“ไม่ต้องห่วง ฉันปรึกษาคิบอมกับคยูฮยอนมาแล้วว่าต้องทำยังไงถึงจะไม่เจ็บ” ชายหนุ่มกลั้นยิ้มแทบแย่เมื่อเห็นใบหน้าที่แดงระเรื่ออยู่แล้วยิ่งแดงจัดเข้าไปอีก แฟนซีวอนเนี่ยน่ารักจังเลยน๊า

“ซีวอน! ทะลึ่ง!” ตวัดแขนฟาดต้นแขนคนหล่อแก้เขินไปอีกหนึ่งยก จะเอียงหลบไปไหนไม่ได้ ตกอยู่ในกรงเล็บสิงโตคึกคะนองเกินร้อยแบบนี้…ลูกไก่ตัวน้อยๆจะรอดได้อย่างไรกัน?

“อ้าว? ก็เห็นว่ากังวลเรื่องนี้ ฉันก็เลยบอกไว้ก่อนไงว่าฉันเตรียมความพร้อมสำหรับครั้งแรกของเรามาอย่างดีเลย แต่ก็…แค่ทฤษฎีนะ ภาคปฏิบัติก็รอนายอยู่เนี่ย ตกลงโอเคแล้วใช่มั้ย?” ชายหนุ่มยังคงพูดได้ราวกับกำลังคุยเรื่องทั่วๆไปแต่คนฟังเนี่ยสิ อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

“เรื่องลามกแบบนี้ อย่าเอาไปคุยให้คนอื่นได้ยินเชียวนะ ฉันอายเขา” ภาพลักษณ์คุณชายที่แสนจะเจนเทิลแมนมันหายไปไหนหมดนะ? เล่าให้ใครฟังก็คงไม่มีคนอยากเชื่อแน่ๆ

“ก็คุยกับนายคนเดียวเท่านั้นแหละ เรื่องแบบนี้คุยได้กับฮยอกแจคนเดียว จริงมั้ยพ่อหนุ่ม 300 GB?” อมยิ้มขำเมื่อปากแดงๆนั่นกำลังจะตวาดใส่เขา ซีวอนจึงไม่รอช้าที่จะปิดปากคนปากจัดด้วยวิธีเดิมๆ



วิธีที่ซีวอนใช้กับฮยอกแจเพียงคนเดียว



“อย่ามาว่าฉันนะ!…อื้ม…” มือเรียวจิกขยำเสื้อคลุมอาบน้ำของผู้ที่กำลังรุกเร้าเขาอยู่ในขณะนี้ ลิ้นอุ่นชื้นตวัดไล่ต้อนจนเขาต้องยอมแพ้ ริมฝีปากบางเผยอหอบเมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกแต่ซีวอนก็ยังคงหยอกล้อต่อด้วยการจูบย้ำๆที่กลีบปากแดงนั้นอย่างไม่รู้เบื่อ

“ซีวอน…” นัยน์ตาเรียวตวัดมองคนรักเมื่อฝ่ามืออุ่นเลื่อนเข้าไล้ผิวเนื้อละเอียดใต้เนื้อผ้าบาง ก่อนจะค่อยๆกระตุกปมเสื้อคลุมอาบน้ำเผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่ตัวเขามักจะแอบมองอยู่บ่อยครั้งยามที่ร่างบางนี้เผลอตัวแกล้งยั่วบรรดาแฟนคลับตามงานต่างๆ ริมฝีปากทาบลงกับผิวเนื้อนุ่ม ก่อนจะเม้มฝากรอยแดงเรื่อๆเป็นทาง ไก่น้อยครางเสียงแผ่วแขนทั้งสองข้างโอบไหล่กว้างไว้แน่นเมื่อสุดแสนจะทานทนกับความรัญจวนที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างอ่อนโยน

เสื้อคลุมอาบน้ำถูกถอดออกจากตัวได้อย่างง่ายดายตามด้วยริมฝีปากของซีวอนที่ไล่ตามขึ้นมาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มหยุดริมฝีปากไว้ที่ซอกคอระหงก่อนจะฝังจมูกลงสูดกลิ่นหอมสบู่อ่อนๆเข้าเต็มปอด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหัวเราะ

“ขำอะไรฮยอกแจ” เอ่ยถามยิ้มๆเมื่อคนในอ้อมกอดยังคงหัวเราะไม่หยุด

“จั้กจี้หน่ะ” มือเรียวลูบคอตัวเองเขินๆและยิ่งเขินเข้าไปอีกเมื่อจมูกโด่งกดเบาๆที่ข้างขมับและจุมพิตหนักๆที่ริมฝีปากอิ่มแดงนั้นอีกครั้ง

“ฉันรักนายนะฮยอกแจ”

“ทำให้ฉันรู้มากกว่านี้สิ…ซีวอน” สายตาที่ส่งมาสื่อถึงความรู้สึกหลายอย่างในความคิดของซีวอน มันดูเร่าร้อน เย้ายวน ชวนให้ลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น ฮยอกแจไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น แขนเรียวตวัดโอบคอผู้ที่อยู่ด้านบนก่อนจะรั้งให้อีกฝ่ายโน้มตัวลงมารับจุมพิตหวานจากตัวเอง เสียงหวานครางแผ่วเมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้อยู่ตรงโคนขาอ่อน

“ฉันจะทำให้นายรู้ และนายจะไม่มีวันลืมว่าฉันรักนายมากแค่ไหน” ริมฝีปากบางถูกทาบทับอีกครั้ง ก่อนจะไล่ลงต่ำเรื่อยๆ ผ่านยอดอกสีชมพูที่แอ่นรับด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ปล่อยให้เลยผ่านไปง่ายๆ ลิ้นร้อนจึงตวัดทักทายเสียจนเสียงหวานหวีดครางอย่างซ่านเสียว อีกทั้งแรงจิกทึ้งที่หัวไหล่ทั้งสองบอกเขาได้เป็นอย่างดีว่าฮยอกแจกำลังมีความสุขกับเขามากเพียงใด

“อืม...ซีวอน” เสียงหวานครางต่ำเมื่อส่วนอ่อนไหวกำลังถูกครอบครองด้วยโพรงปากร้อน ปลายลิ้นที่ไล้เลียหยอกเย้าแก่นเนื้อนุ่มสร้างความรัญจวนใจได้ไม่น้อย สะโพกมนยกขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มทน แต่ซีวอนกลับละออกมาเสียดื้อๆ

“ฉันอยากให้เรามีความสุขพร้อมกัน” สิงโตหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะไล้ปลายนิ้วเข้าช่องทางแคบที่ไม่เคยมีผู้ใดได้สัมผัสมาก่อนด้วยใจที่ลุ้นระทึกไม่แพ้กัน ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัวก่อนจะจิกเล็บลงไหล่กว้าง

“จ...เจ็บ!”

“อย่าเกร็งคนดี ผ่อนคลายนะครับ” จุมพิตเปลือกตาบางก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งกระตุ้นอารมณ์ที่ส่วนกลางของร่างที่นอนอยู่ข้างใต้ ไก่น้อยเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อความต้องการเริ่มสูงขึ้น เรียวขาขาวแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ เพื่อลดความเจ็บเสียดที่ก่อตัวขึ้นทุกครั้งที่ชายหนุ่มสอดนิ้วเพิ่มเข้ามา

“อือ...” ส่งเสียงครางเบาๆเมื่อคนรักถอนนิ้วออกไป เขารู้ทันทีว่าอะไรจะเกิดต่อไปจากนี้ ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติถ้าเขาจะกลัว...กลัวความเจ็บ

“ซีวอน”

“หืม?”

“ฉัน...เอ่อ...”

“นายไม่พร้อม?” ชายหนุ่มเอียงคอถาม ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างทันที

“ไม่ใช่” ฮยอกแจส่ายหน้า “ฉันต้องการนาย แต่...ฉันไม่เคย มันเลยกลัว”

“อย่ากังวลไก่น้อย ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก เราก็แค่แสดงความรักต่อกันเท่านั้นเอง” ซีวอนยิ้มบางๆ ก่อนจะจูบปลอบขวัญคนรักที่สีหน้าดูจะยังคงกล้าๆกลัวๆอยู่ไม่น้อย

“อืม” พยักหน้ารับก่อนจะแยกเรียวขาให้กว้างขึ้นเพื่อให้ซีวอนมั่นใจว่าเขาพร้อมจริงๆ

“ฉันรักนายนะฮยอกแจ” กระซิบเบาๆก่อนจะแทรกกายเข้ามาภายในร่าง คนถูกรุกรานสะดุ้งตัวกอดคนรักไว้แน่น รู้สึกเจ็บเสียดไปทั่วทั้งท้องแต่ก็ไม่อยากปริปากให้ผู้ที่กำลังรุกล้ำเข้ามาเกิดความกังวลใจ ยอมกัดฟันทนฝืนจนกระทั่งการรุกรานจบลง

“พร้อมมั้ยครับคนดี” ฮยอกแจพยักหน้ารับเมื่อเขาสามารถปรับตัวได้มากขึ้น ซีวอนจึงเริ่มสร้างสรรค์บทรักอย่างทะนุถนอมคนในอ้อมกอดมากที่สุด ไฟรักโหมกระพือรุนแรงมากขึ้นเมื่อร่างบางเป็นฝ่ายเรียกร้องความต้องการนั้นด้วยตนเอง และในที่สุดคลื่นรักที่โหมกระหน่ำมาตลอดสองชั่วโมงก็จบลง สองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายกันอยู่บนเตียงนุ่ม

“โอเคมั้ย?”

“แทบขาดใจแหน่ะ” ตอบพลางซุกหน้ากับอกกว้าง ในที่สุดฮยอกแจก็เป็นของซีวอนจริงๆแล้วสินะ ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ

“แต่มันก็วิเศษที่สุดเลยนะ สำหรับครั้งแรกของเราหน่ะ” จุมพิตที่หน้าผากเนียนแผ่วเบาก่อนจะเหลือบตามองนาฬิกาที่ฝาผนัง นี่หกโมงเย็นแล้วหรือเนี่ย

“ต้องไปสนามบินกี่โมง”

“เครื่องออกห้าทุ่มหน่ะ”

“งั้นก็พาฉันไปส่งที่คิสด้วยนะ จะได้ทำงานต่อเลย” ขยับตัวออกจากอ้อมกอดที่แสนอุ่น ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำที่ตกอยู่ข้างเตียงมาสวมลวกๆ ยังไม่ทันจะลุกก็ถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดนั้นอีกครั้ง

“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวฉันพาไปส่งที่บ้านแล้วก็พักผ่อนซะ แล้วถ้าดื้อนักฉันจะพานายไปจีนด้วยซะเลย” กดจมูกลงกับแก้มนุ่มอย่างหมันเขี้ยว ซึ่งก็ได้ผลเมื่อไก่หงอยกลายร่างกลับมาเป็นไก่อาละวาดเหมือนเดิม

“ถ้าคิดจะแพ็คฉันใส่กระเป๋าเดินทางหิ้วไปด้วยหล่ะก็…ไม่มีทาง!”

“งั้นก็พักผ่อนนะครับคนดี ซีวอนขอแค่นี้ฮยอกแจคงทำให้ได้นะครับ” ทำไมเขาต้องใจอ่อนกับสายตาและน้ำเสียงอ้อนๆนี้ทุกครั้งเลยนะ

“ก็ได้ๆ รีบพาฉันไปส่งบ้านหน่อยแล้วกัน ถ้านายตกเครื่องไปคงจะยุ่ง” อยากจะลุกขึ้นเดินไปแต่งตัวในห้องน้ำแต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจเมื่อขาสองข้างดูจะไม่มีแรงเอาซะเลย และดูเหมือนซีวอนจะเดาอาการนั้นออก ชายหนุ่มคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมบ้างก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอีกข้างหนึ่งของเตียงแล้วช้อนตัวคนน่ารักพาเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จสรรพ

“น่าเสียดายเนอะ มาเที่ยวแค่วันเดียวเอง ฉันยังเล่นน้ำไม่จุใจเลย” มองผืนน้ำที่สะท้อนแสงเหลืองนวลของดวงจันทร์ในยามค่ำคืนผ่านกระจกของรถคันหรูที่วิ่งเลาะชายหาดมุ่งสู่เมืองหลวงเพื่อกลับไปทำงานต่อ

“รอให้งานพวกเราน้อยกว่านี้อีกหน่อยแล้วค่อยชวนทุกคนมาเที่ยวพร้อมกันก็ได้”

“นั่นสินะ” ยิ้มให้คนขับรถที่พ่วงตำแหน่งคนรักก่อนจะเอนตัวลงกับเบาะที่ซีวอนปรับเอาไว้ให้เขานั่งได้อย่างสบาย







“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิดนะซีวอน มันวิเศษมากๆเลย” เอ่ยบอกกับคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ซึ่งก็ได้รับคำตอบเป็นอ้อมกอดที่สวมกอดมาจากด้านหลัง

“ฉันดีใจนะที่นายชอบ”

“ตั้งใจทำงานหล่ะ ฉันเองก็จะตั้งใจทำงานเหมือนกัน” ยิ้มบางๆก่อนจะเปิดประตูห้องพัก ซึ่งก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังลอดมา วันนี้สงสัยอยู่กันเยอะแฮะ

“สมาชิกที่เหลือคงกำลังเตรียมงานวันเกิดให้นายอยู่ สุขสันต์วันเกิดนะฮยอกแจ” หอมแก้มเนียนให้ชื่นใจอีกฟอดใหญ่ ไม่อยากกลับไปจีนเลยจริงๆ แต่ด้วยหน้าที่ต้องรับผิดชอบทำให้เขาไม่สามารถทำตัวเป็นเด็กๆได้

“ซีวอน” เอ่ยเรียกคนรักที่กำลังเดินกลับไปที่ลิฟต์ คิ้วเข้มเลิกสูงเป็นเชิงถามแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไรกลีบปากแดงก็แตะเบาๆที่ริมฝีปากของเขาอย่างรวดเร็วซึ่งคนทำก็ยิ้มเขินก่อนจะวิ่งกลับไปที่หน้าห้องพัก

“มัดจำไว้ก่อนแล้วกันนะ ยังไงวันที่ 7 ฉันก็คงไปเซอร์ไพร์สนายที่จีนไม่ได้แน่ๆ กลับมาเมื่อไหร่อยากจะขออะไรก็บอกมา ถ้าให้ได้จะให้” ซีวอนยกมือแตะรอยจูบเมื่อครู่ก่อนจะยิ้มกว้าง

“นายต้องทำได้แน่ๆ เพราะฉันจะขอชื่นใจแบบวันนี้อีกซักครั้ง” ใบหน้าขาวเปลี่ยนสีแทบจะทันที ริมฝีปากแดงเม้มแน่นอย่างชั่งใจ

“กลับมาเมื่อไหร่ค่อยคุยกัน ตอนนี้ไม่รับปากอะไรทั้งนั้นแหละ!” แลบลิ้นใส่ก่อนจะแวบหายเข้าไปในห้อง ซีวอนหัวเราะออกมาเบาๆให้กับท่าทางของคนรัก พอดีกับเสียงสัญญาณของลิฟต์ที่เปิดออก ขายาวก้าวเข้าไปในกล่องเหล็กสี่เหลี่ยมแต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่บานประตูที่ปิดสนิทนั้นอีกครั้ง

“ชักอยากทำงานเสร็จเร็วๆเสียแล้วสิ รีบกลับไปหักคอเร่งเวลาพวกที่จีนดีกว่า”



ทั้งที่เป็นวันเกิดของฮยอกแจ

แต่คนที่ได้กำไรสุดๆทำไมกลับเป็นซีวอนไปได้หละเนี่ย?




End of part Hot Love.


จบค่ะ =_=

ทั้งที่ตอนแรกมีแค่ 2 ตอน แต่ดันเมามันหนักมือไปหน่อยเลยมีซะ 4 ตอน

ไม่ได้แต่งเอ็นซีมา 3-4 ปี ถ้าอ่านแล้วแป้กก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ