ผีครับมีเรื้อยๆ

ลำดับตอนที่ #19 : แอตแลนติส

ว่ากันว่าที่เกาะแอตแลนติสอันมั่งคั่งที่เป็นที่อยู่อาศัยของพลเมืองผู้ทรงคุณธรรม
และแม่มด กำแพงเมืองเป็นทองคำ และวิหารสร้างด้วยเงิน ในเมืองมีอุทยานหน่อนใจ
และสนามแข่งม้า ทว่ามันถูกทำลายพินาศไปด้วยความพิโรธของเทพเจ้าผู้เนรมิตมันขึ้นมา
บางก็ว่าว่าผู้ทําลายคือแม่มดกลุ่มหนึ่ง ซึ่งไม่พอใจพวกมนุษย์
ตำนานเกี่ยวกับทวีปอันมั่งคั่งโอ่อ่าที่พลเมืองอาศัยอยู่อย่างสุขสันต์แต่ถูกกวาดทำลายสิ้นเพียงชั่วข้ามคืน
เพลโตปราชญ์ชาวกรีก(บางคนเชื่อว่าเขาคือพ่อมด)ได้พรรณนาถึงการอุบัติและวิบัติของแอตแลนติสไว้
คำพรรณนาของเขาบันดาลใจให้มีคนพากันเขียนหนังสือเกี่ยวกับดอนแดนนี้ประมาณ 2,000
เล่ม มีการค้นหาแอตแลนติสเป็นเวลานับไม่ถ้วนจำนวนปี
บางคนเสนอว่าดินแดนมหัศจรรย์นี้ควรจะอยู่ตรงนั้นตรงนี้ต่างๆกันไปถึงกว่า 40
แห่ง แต่ก็ยังไม่มีหลักฐานพิสูจน์ได้ว่ามันเคยมีอยู่จริง
เพลโตเขียนไว้ในหนังสือบทสนทนาเรื่อง ทิไมอุส ( Timaeus ) และครีทีอัส
( Critias ) ในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์กาลเป็นครั้งแรกเรื่องเกาะ
\"ขนาดใหญ่กว่าลิเบียและเอเชียไมเนอร์รวมกัน\"
กับผู้คนซึ่งอาศัยบนเกาะอันอุดมสมบูรณ์ เมื่อแรกที่มีการแบ่งดินแดนบนโลกกัน
โพโซดอน ( Poseidon ) เทพแห่งสมุทรและแผ่นดินไหวได้รับแอสแลนติสมาเป็นสมบัติ
ชาวแอตแลนติสทุกคนจึงเป็นเชื้อสายของเทพเจ้าองค์นี้กับเคลริโอ (
Klerio ) ชายาซึ่งเป็นมนุษย์ ตามที่เพลโตเล่าไว้
แอตแลนติสเป็นชาต์ยิ่งใหญ่ทางทะเลซึ่งตั้งอยู่เลย \"เสาหินแห่งเฮอร์คิวลีส\"
หรือช่องแคบยิบลอนตาในปัจจุบันออกไป
อาณาจักรนี้ครอบคลุมน่านน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจรดอียิปต์และตุรกี
เป็นดินแดนอันอุดมด้วยทรัพยากร และอาหารนานาชนิด ทิวเขาสูงกำบังลมจากทางเหนือ
สรรพสัตว์ ทั้งช้างและม้าเล็มหญ้าอยู่ในท้องทุ่ง ดื่มกินน้ำจากทะเลสาปและลำธาร
มีกษัตริย์สิบองค์ครองดินแดนสิบแคว้น พลเมืองทั้งหมดอยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคีและสันติสุข \"พวกเขารังเกียจทุกอย่างนอกจากคุณธรรมความดีงาม ไม่สนใจไยดีต่อสมบัติพัสถาน
ไม่ว่าทองคำหรือทรัพย์สมบัติอื่นๆ\" ชาวแอตแลนติสเป็นทั้งพลเมืองตัวอย่าง
และนักขี่ม้าที่เก่งกาจ นอกจากนั้นพวกเขายังเชี่ยวชาญด้านการเดินเรืออีกด้วย
ต่อมาชาวแอตแลนติสเกิดไม่พอใจกับโชคลาภที่มีและพยายามจะครองโลก ในสงครามรุนแรงที่ตามมา มีนครเอเธนส์เพียงแห่งเดียวที่ยืนหยัดต่อสู้กับแอตแลนติส
โพโซดอนพิโรธชาวแอตแลนติสและประมาณ 9,500 ปีก่อนคริสต์กาลก็เกิดภัยพิบัติร้ายแรงขึ้นทำให้แอตแลนติสจมหายไปใต้เกลียวคลื่น ไม่เหลือร่องรอยใดๆเลย เพลโตยืนยันว่าแอตแลนติสเป็นเรื่องจริง และอ้างว่ามีคนเล่าเรื่องนี้ให้โวลอน รัฐบุรุษชาวเอเธนส์ฟังเมื่อ 200 ปีก่อนหน้านั้น
เรื่องได้เล่าสืบต่อกันมา ในแง่ประวัติศาสตร์ แม้แต่อริสโตเติลลูกศิษย์ของเพลโตเองก็ไม่ยอมรับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง การอุบัติและวิบัติของแอตแลนติสมีปัญหาอยู่สองประการคือ ระยะเวลาและสถานที่ตั้ง อารยธรรมแห่งแรกเกิดขึ้นประมาณ 3,500 ปีก่อนคริสต์กาลในดินแดนประเทศอิรักปัจจุบันและไม่มีร่องรอยของชุมชนถาวรอยู่เลยก่อนหน้าปี 7,000 ก่อนคริสต์กาล
ไม่มีนครรัฐเอเธนส์ให้ไปทำสงครามกับแอตแลนติสในปี 9,500 ก่อนคริสต์กาล
ไม่มีการใช้มากันในยุโรปจนกระทั่งนยุคสำริด ( ประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสต์กาล )
การที่เพลโตย้ำว่าที่ตั้งแอตแลนติสอยู่เลยเสาหินแห่งเฮอร์คิวลีสออกไปทำให้กำหนดที่ตั้งได้ลำบาก
ที่ตั้งซึ่งเพลโตกล่าวไว้ไม่มีทางจะตรงกับเกาะธีราหรือซานโตรินีของกรีก
และเมื่อทรอยที่เชื่อกันว่าอาจเป็นที่เชื่อกันว่าเป็นที่ตั้งของแอตแลนติก ในปี
ค.ศ.1992 ดร.เอเบอร์ฮาร์ท ซังเงอร์ นักธรณีโบราณคดี ผู้โยงโบราณคดีเข้ากับการเปลี่ยนแปลงของพื้นโลก ตีพิมพ์ผลการค้นคว้าหาตำแหน่งของแอตแลนติส ซึ่งกินเวาถึง 10 ปี ในหนังสือชื่อ
อุทกภัยจากสวรรค์ ( The Flood from Heaven )เขาเสนอว่าเมืองทรอยซึ่งอยู่บนแผ่นดินใหญ่ตุรกีนั้นตรงกับคำบรรยายของเพลโต เกียวกับที่ตั้งของแอตแลนติส เมืองทรอยตั้งอยู่ทางตอนเหนือของที่ราบติดกับช่องแคบ มีลมจากทางเหนือพัดกระหน่ำใส่ และมีบ่อน้ำร้อนและเย็นอยู่ใกล้ๆ
ยิ่งไปกว่านั้นเขาเชื่อว่าชื่อ \" เสาหินแห่งเฮอร์คิวลิส \" นั้น พึ่งจะมาใช้เรียกช่องแคบยิบรอลตาเอาเมื่อราว 500 ปี ก่อนคริสต์กาลนี้เอง ก่อนหน้านั้นคำนี้ใช้เรียกช่องแคบดาร์ดาแนล ซึ่งคั่นระหว่างทวีปยุโรปกับเอเชีย ช่องแคบนี้เชื่อมต่อไปถึงทะเลดำ
ส่วนเรื่องการจมหายไปในทะเลของแอตแลนติสที่เพลโตกล่าวไว้นั้น
ซึ่งเมืองทรอยไม่ได้จมหายไปไหน ) ดร.ซังเงอร์ อ้างว่าประมาณ 1,200 ปีก่อนคริสต์กาลมีอุทกภัยทำให้น้ำท่วมฉับพลันในดินแดนทรอยส่วนที่อยู่บนที่ราบ จะต้องมีการพิจารณาทฤษฎีดังกล่าวกันอย่างรอบคอบก่อนจะพิสูจน์ว่าเป็นเรื่องจริง คนยังคงคิดกันว่าแอตแลนติสอยู่ที่เกาะธีรามีความคล้ายคลึงหลายประการระหว่างคำบรรยายของเพลโตกับซากโบราณคดีจากอารยธรรมยุคสำริด
บริเวณรอบๆทะเลเอเจียนเมื่อประมาณ 3,000-1,500 ปีก่อนคริสต์กาล นักโบราณคดีชาวกรีกชื่อศาสตราจารย์มารินาทอส ขุดค้นที่อ่าวอะโครทิรีบนเกาะธีลา และพบซากเมืองใหญ่ในยุคสำริด มารินาทอส+ สันนิษฐานว่าเมืองที่ขุดพบเป็นศูนย์กลางการค้าสำคัญของอารยธรรมไมโนอัน
บ้านเรือนสูง 2-3 ชั้น ซึ่งตกแต่งอย่างสวยงามด้วยภาพเขียนปูนเปียกบ่งบอกถึงความเจริญรุ่งเรือง
เมื่อประมาณ 1,500 ก่อนคริสต์กาลเกาะธีราก็ถึงแก่การพินาศ
ภูเขาไฟบนเกาะระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงทำให้ทั้งเกาะ \" ถูกกลืนหายไปในทะเล \"
ทั้งเมืองทรอยและเกาะธีราไม่ได้ตรงกับคำอธิบานของเพลโตว่าแอตแลนติสมีอยู่เมื่อ
\" 9,000 ปี ก่อนสมัยของโซลอน \" มีข้อสันนิษฐานว่าอาจเกิดการเผลอเติมเลข 0
เข้าไปอีกตัวหนึ่ง หากเพลโตหมายถึง \" 900 ปีก่อนสมัยของโซลอน \"
ระยะเวลาก็จะตรงกับเวลาที่ภูเขาไฟระเบิดพอดี อาจจะไม่มีทางบอกได้ว่าสิ่งที่เพลโตเขียนไว้นั้นเป็นเรื่องจริงหรือว่าเรื่องแต่ง แต่ก็มีชาวบ้านบางกลุ่มหาว่าเพลโตคือพ่อมดที่คอยเล่านิทานหลอกเด็กให้หลงกลและเข้าไปฟังนิทานของเพลโตทุกวัน และจะได้จับเด็กพวกนั้นมาเป็นสมุน
หากมีการพิสูจน์ได้ว่าเกิดความคลาดเคลื่อนในเรื่องของเวลา และว่าเสาหินแห่งเฮอร์คิวลีสนั้นไม่ได้หมายถึงช่องแคบยิบรอลตาเสมอไป ปริศนาเรื่องแอตแลนติสก็อาจจะคลี่คลายไปได้