ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร - ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร นิยาย ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร : Dek-D.com - Writer

    ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร

    ขอไห้มีความสุขกับการอ่านบทความนี้นะครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    797

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    797

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  21 พ.ค. 50 / 17:02 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    อ่านแล้วก็เศร้าจิงๆครับ m.tokiya m.tokiya
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      เกรด 10

      ผมนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆผม

      เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"

      ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม


      แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น


      ผมรู้....หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันในวันนี้


      ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ"


      และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      เกรด 11

      โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ "เธอ"
      นั่นเอง

      เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร

      เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป

      ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา

      จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม

      2ชั่วโมง กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น กับมันฝรั่งอีก3ถุง

      เธอก็ตัดสินใจเข้านอน เธอมองมาที่ผมและพูดว่า "ขอบใจนะ"

      และจูบลงที่แก้มของผม

      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น


      ปีสุดท้าย


      ก่อนวันของงานพรอม(Prom)เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์

      "คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น


      เขาจะไม่ยอมไปงานพรอมกับเธอ

      และผมก็ยังไม่มีคู่เดท ตอนสมัยอยู่เกรด 7

      เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท

      เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ "เพื่อนรัก"

      และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน


      คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว

      ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ

      ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ

      ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ

      ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      วันจบการศึกษา ...

      วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์
      จากสัปดาห์เป็นเดือน

      ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว

      ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอลอยขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับประกาศนียบัตร

      ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน

      เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก

      และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ


      จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า "เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม


      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก


      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      2-3ปีต่อมา

      ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์

      เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน


      ผมนั่งมองเธอพูด "ฉันรับค่ะ" และไปสู่ชีวิตใหม่ของเธอ

      เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว ผมอยากให้เธอเป็นของผม


      แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

      ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า


      "เธอมางานของฉัน!"

      และพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม


      ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"


      ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

      และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      งานศพ


      หลายปีผ่านไป


      ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น"เพื่อนรัก"ของผม

      ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียนไฮสคูล

      และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้ :


      ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน


      แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น

      ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

      ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก


      และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

      ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า เขารักฉัน

      และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน


      ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ


      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ


      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ


      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      ฉันรักเธอ

      รักใครก็บอกเขาไปซะก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเราอีกต่อไป

      หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป
      ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า เขาไม่ได้รักคุณเลย

      ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้

      ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×