Adventure Word Game. ผจญภัยเเดนเกมส์

ลำดับตอนที่ #6 : ก่อน งานเลี้ยง 17 ชม. [ Event ]

'' นี่ เลมอนเธอตื่นได้เเล้ว ! ''  เสียงนายมาร์กดังมาเเต่ไกล

'' อะไรของนายเนี่ย ! '' ฉันตอบด้วยท่าทางง่วงนอนอย่างสุดขีด 

'' เธออย่าพึ้งมาขี้เซาตอนนี้ ตื่นสะ !! '' นายมาร์กเดินเปิดประตูเขามายืนอยู่หน้าประตู

'' อีก 5 นาทีได้ไหมล่ะ หาววว '' ฉันตอบพร้อมคลุมโปงเเล้วหลับ

'' ไม่ได้ ! วันนี้เรามีงานใหญ่นะ '' มาร์กพูดพร้อมดึงผ้าห่มออก เเล้วยืนจ้องฉัน

'' งานใหญ่อะไร สำคัณกว่าการนอนของฉัน ! '' ฉันตอบเเล้วหยิบหมอนมาปิดหน้า เอ่ออ มันก็ทุกงานเเละหว๊าา 55

'' มาขำอะไรเลม่อน เธอลุกมาได้เเล้ว อย่าให้ผมต้องปลุกเองนะ '' นายมาร์กขู่ฉัน คิดหรอว่าจะกลัวน่ะ ฉันก็นอนต่ออย่างไม่สนใจ คำพูดนั้นเลย

'' เธอนิ ดื้อจริงๆ ฉันเดินไปเเล้วน้าาา '' พูดเสร็จนายมาร์กก็เดินมาที่เตียงของฉันเเล้วดึงหมอนออก

'' นายจะทำอะไรของนายเนี่ย '' ฉันพูดเเต่ยังหลับตาอยู่ ก็มันง่วงนิหว่า เเล้วเเดดก็ส่องเปรี้ยงๆ ยังกับฟ้าผ้าเเหนะ

'' ฉันก็จะปลุกด้วยวิธีของฉันน่ะสิ '' พอจบประโยชน์ นายมาร์กก็อุ้มฉันเเล้วเดินลงไปข้างล่างเฉยเลย 

'' นายปล่อยฉันน่ะเฮ้ย นายมีสิทธิ์อะไรจะมาจับฉ้านน '' ฉันพูดพร้อมกับเขย่าตัวนายมาร์ก ทำให้เสียหลัก เเล้วตกบรรได เเบบขาดไม่ถึง

'' เฮ้ยยยยยย '' นายมาร์กอุทาน ด้วยความตกใจ พวกเขาตกบรรไดลงมา ปากของเขาเเละฉัน ประกบกันโดยไม่ขาดคิด ฉันไม่รู้ว่ามันนานเเค่ไหน เเค่สำหรับฉันเหมือนน เวลามันเดินไปช้ามาก
พอรู้ตัวอีกทีนายมาร์กก็ลุก

'' ธะ เธอ เป็นไรไหม '' นายมาร์กถามฉันเลยไม่มองหน้าเเม้เเต่น้อย

'' ไม่เป็นไร นายละ '' ฉันด้วยหน้าที่เเดงไปจนถึงหู

'' ก็โอเค อยู่ เธอรีบไปเปลียนชุด เราจะไปงานเลี้ยงที่ถ่ำของโกสต์ '' พูดเสร็จนายมาร์กก็เดินขึ้นไปที่ห้องเพื่อเปลียนชุด

'' สงสัยจะเขิน '' ฉันพูดพลางยิ้มเล็กน้อยเเล้วเดินไปที่ห้อง เเต่ '' เเล้วนายนั้นจะอุ้มฉันลงมาทำไมน้ะ '' พูดเสร็จฉันเหลือบไปเห็นกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะ

' To Lamon
             
        I hope you will put it .   Mark '

'' ของนายมาร์กนิ ! ให้ฉันหรอ ? ''  ฉันพูดด้วยความประหลาดใจ ข้างในเป็นชุดที่นายมาร์กซื้อให้นิ '' ดู กุ๊กิ๊กดีน้ะ '' ฉันพูดเบาๆ พร้อมกับยิ้ม

'' ท่าทางจะชอบ '' นายมาร์กที่แอบดูตรงมุมบรรได พูดเบาๆพร้อมกับเดินยิ้มไปที่ห้อง

'' นายฟอร์ด แกอย่าอุ้มฉ้านนนนน '' นากิแอ้ะอะโวยวายตรงบรรได 

'' โอ้ยยยยยยยย '' เสียงนายฟอร์ดตกบันได เพราะนากิเอาเเต่ตีๆ จนเสียหลัก

'' นายุกออกไปจากตัวฉันเลยนะ '' นากิพลักฟอร์ดออก

'' ฉันไม่ลุก '' ฟอร์ดยืนคำขาด 

'' ตะ เเต่ เเต่นายเกือบจะจูบฉันเเล้วน้ะ เอาหน้าออกไปหน่อยก็ได้ '' นากิพูดพร้อมนาเเดงกำเหมือนมะละกอสุก

'' จะให้ฉันจูบป่ะล่ะ ?  '' ฟอรืดพูดพร้อมกับขำ

'' ไอ่บ้าเอ้ย ไปได้เเล้ว จะให้ฉันเปลี่ยนชุดไหม '' นากิพูดเเล้วพลักนายฟอร์ดออก

'' โอเค เธอรอดไป1วัน '' นายฟอร์ดพูดเสียงที่มีเหล่เลียมเเล้ว พร้อมนากิไป

'' เล่นกันเป็นเด็กไปได้ '' ฉันพูดเบาๆ เเล้วไปเปลียนชุดบนห้อง

'' ที่เลม่อน พวกฉันรอเธอนานเเล้วน้ะ '' นากิเดินมาบ่นที่หน้าห้อง

'' แปปน่า ฉันกำบังทาปากอยู่นะ '' ฉันตอบแบบปัดๆ เเต่จริงๆฉันกำลัง ตลึงในความงามของชุดที่นายมาร์กเอามาให้ มันสวยมาก ฉันไม่นึกว่า เขาจะรู้ว่าชุดไหนเหมาะกับฉัน

'' ไปเเล้วๆๆ '' ฉันรีบเดินไปข้าง เพราะคิดว่า ถ้านานกว่านี่ไม่ดีเเน่ พวกเขาอาจโกรธที่ช้า

'' เธอสวยมาก เลม่อน '' นากิพูดพร้อมกับจ้องตามันวาว

'' ชุดมันสวยไง '' ฉันตอบเเบบถ่อมตัวเพราะมันก็เป็นความจริง



'' โห๊ยย เธอดู มีเสน่ห์มาก เลม่อน '' ฟอร์ดชมฉัน พร้อมกับยิ้มเล็กน้อยเพราะยังไง นากิคงสวยในสายตาฟอร์ดเเหละ

'' ไม่เท่าไหร่เลยนะฟอร์ด '' นากิเเอบเเขวะฟอร์ด เพราะอะไรไม่รู้เเหละฉันก็ไม่รู้ 

'' ทำไมเธออ ช้าแบบนี้เนี้ย ละละ เล เลม่อน '' นายมาร์กหยุดยืนดูฉันที่กำลังก้าวลงบันได ทุกอย่างก้าวที่เลม่อนเดิน มาร์กมองตาไม่ขยับพร้อมกับ ยังยิ้มอย่างพอใจ 

'' ยิ้มอะไรของนาย '' ฉันถามเพราะเห็นเขามองฉันเเล้วยิ้ม จนเเทบปากจะถึงหูเเล้ว

'' เธอสวยนะ '' นายมาร์กพูดเบาๆออกมา เเต่มันกลับได้ยินชัดมาก สำหรับฉัน

'' อื้มม '' ฉันตอบพร้อมกับรอยยิ้ม เเทนชุดที่มาร์กเตรียมให้ 

'' ไปกันเล้ยย '' นากิ พูดพร้อมเดินออกนอกบ้าน

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณค่ะ