Adventure Word Game. ผจญภัยเเดนเกมส์

ลำดับตอนที่ #2 : บ้านหลังใหม่1

'' อ่าว นากิ ห้องเธอเป็นไงมั้งล่ะ '' ฉันถาม เพราะเห็นเขาเดินมาในห้อง

'' มันก็กว้างดีเเล้วก็หรูมากก เเต่ดูเหมือนสองคนนั้นจะเป็นคนดังด้วยเเหละ '' นากิ บอกเเต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจอะไร

'' เเต่เขาก็เป็นคนดีนะ '' ฉันบอก พร้อมมองรอบๆห้อง

'' ก็ใช่ๆ นี่เลม่อน ''  นากิเรียกชื่อฉัน

'' อะไรหรอ '' ฉันพูดพร้อมกับค้นหาของไปด้วย ในลิ้นชักเเละห้องน้ำ

'' ก็ฉันว่าฉันน่ะ '' นากิพูดเบาๆ

'' เเย่จัง เสื้อผ้าไม่มีสักชุดเลย '' ฉันบ่น เพราะในลิ้นซักไม่มีของอะไรเลย

'' สงสัยเขาไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงมาอยู่มั้ง นี่เลม่อน '' นากิพูดเเบบตัดเพ้อเเละเรียกชื่อฉัน

'' ไม่มี เครื่องใช่อะไรเลย สงสัยต้องไปซื้อ '' ฉันบ่นไม่หยุดเมื่อเห็นไม่มีเสื้อผ้าของผู้หญิง

'' ฉันก็ว่างั้นเเหละ เลม่อน นี่ๆ '' นากิเริ่มขึ้นเสียงใส่

'' ฉันว่าเราต้องไปซื้ออะไรหลายๆอย่างเลยเเหละแก '' ฉันพูดเเละบ่น เมื่อเดินไปดูรอบๆห้อง

'' ไม่หรอกแก ในเดอะซิมก็ใส่ชุดเดิมหมดเเละเเก '' นากิ เริ่มจะทนไม่ไหวเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูด

'' นั้นสิน้ะฉันนิ ลืมได้ไงว่าเเม่งใส่ตัวเดียวตลอด เฮ้ออ '' ฉันก็นอนลงบนเตียงเเล้วเอาหมอนปิดหน้า

'' เธอจะฟังฉันได้รึยัง ฮ้ะ '' นากิหมดความอนทนเเล้วตะโกนใส่เลม่อน

'' ก็ได้ๆ ว่ามาๆ นากิ '' ฉันตอบเเบบ งงๆ ไม่นึกว่านากิจะโกรธขนากนี้

'' ฉันไม่อยากกับเเล้วล่ะ '' นากิพูดเบาเเล้วหลบหน้า

'' ทำไมล่ะนากิ ?? '' ฉันตกใจเป็นอย่างมาก เเล้วลุกขึ้นมามองหน้านากิ

'' ก็ที่นี่เรา รวย เพลอๆ เราก็อาจจะดัง เธอก็อยากอยู่ให้ไหมล่ะ เลม่อน เธอก็ชอบที่นี่นิ '' นากิเริ่มพูดในสิ่งที่เลม่อนคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินจากปากเพื่อนของเขา

'' เธอโกหกฉันใช่ไหม จริงๆเธออยากกับใช่ไหม ?? '' เลม่อนรับไม่ได้กับสิ่งที่นากิพูดเพราะมัน เธอเริ่มไม่อยากฟัง

'' ไม่ เลม่อน ฉันพูดความจริง นี่คือสิ่งที่ฉันฝัน เข้าใจฉันน่ะ อยู่กับฉัน '' นากิบอกเลม่อนพร้อมกับจับที่ไหล่สองข้าง

'' ฉัน '' เลม่อนพูดเบาๆ ก่อนจะปัดมือออก '' ฉันไม่เข้าใจนากิ '' เลม่อนพูดด้วยเสียงที่ผิดหวัง '' นี่เธอเป็นอะไรไปนากิ เธอไม่เคยเป็นแบบนี่ เเล้วที่เราทำมาล่ะ เราเรียนมาจะจบเเล้ว เราจะได้เป็นคนสร้างเกมส์ไง เป็นโปรเเกรมเมอร์ '' เลม่อนเริ่มทนไม่ไหว กับสิ่งที่นากิเหลิง เธอตะโกนใส่หน้านากิเพื่อเตื่อนสติเพื่อนรัก

'' ที่นี่เราเป็นอะไรก้ได้ ดูฉัน เป็นนางฟ้า ฉันมีเวทย์มนต์ มีปีก เธอก็มีนิ '' เหมือนนากิยังไม่เข้าใจกับสิ่งที่เลม่อนพูด เธอเดินไปดูข้างนอกหน้าเเล้วชี้

'' นากิ '' ฉันเรียกเพื่อนของฉันเบาๆ '' มันเป็นเเค่ภาพลวงตา มันเเค่สิ่งที่เราสร้างขึ้น มันไม่มีจริง นากิ มันไม่มีจริง !! '' ฉันเริ่มขึ้นเสียงใส่หน้านากิเเล้วเขย่าเพื่อเรียกสติๆ เเล้วจ้องหน้าเพื่อให้เธอสงบ

'' เฮือกก เลม่อน ฉัน ฉัน '' เหมือนว่านากิจะรู้สึกตัวเธอนั่งลงพร้อมเขย่าหัว

'' ฉันจะอยู่กับเธอเองนากิ เราเพื่อนกัน '' ฉันลงไปจับเธอลุกขึ้นมา เเล้วยิ้มอย่างจริงใจ

'' ขอบใจนะเลม่อน '' นากิพูดพร้อมกอดฉัน

'' ฉะ ฉะ ฉันหายใจไม่ออก '' ฉันพูดพร้อมขำกับนากิ

'' สาวๆ มาทานอาหารเย็นครับ '' ฟอร์ด ตะโกนเรียก

* ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆ * เสียงลงบรรได ( มั้ง )

'' ว้าวว หอมมจัง '' นากิพูด พร้อมดูดกลิ่นอาการเข้าไปเต็มปอด

'' น่ากินทั้งอาหาร ทั้งคนเลย '' ฉันเเซวนายมาร์กเล็กน้อยเเล้วนั่งลง

'' ก็ได้หมดอ่ะน่ะ '' มาร์กตอบพร้อมกับยิ้ม

'' เเล้วสองคนมีอะไรกันเห็นโวยวาย เเย่งห้องกันหรอๆ '' ฟอร์ดถาม พร้อมตักอาหารเข้าปาก

'' ไม่หรอก เเค่เเย้งกันนิสหน่อยน้ะ '' ฉันตอบเเบบแอบเเขวะด้วยความไม่พอใจเล็กน่อย

'' เเล้วพวกเธอจะเอายังไงต่อล่ะ '' มาร์กถามพร้อมมองหน้าเลม่อน

'' เราก็จะรอให้หลุมนั้นออกมา เเล้วจะไปจากที่นี่ '' ฉันตอบ

'' เเต่หลุมนั้นมันจะมาอีกเมื่อไหร่ไม่รู้ '' นากิบอก

'' เดียวพวกเราจะหาหม้อต้มยามาให้ เธอกับนากิ ไปหาตำราในเมื่องมา บางทีอาจจะสร้างหลุมนั้นมาใหม่ได้ '' มาร์กบอก

'' ใช่ ฉันเป็นเเม่มด '' ฉันบอก พร้อมกับจับหมวก

'' เเล้วฉันล่ะ มาร์ก '' นากิถาม

'' เธอหรอ นากิ เธอน่าจะช่วยเลม่อนเขาน้ะ '' มาร์กสั่งนากิ เเล้วหันหน้าไปคุยกับเลม่อนต่อ

'' อืม ก็ได้ '' นากิพูด ปนน้อยใจ

'' ไปนอนกันก่อนเเล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยเริ่ม '' มาร์ก บอก

------------------------------------------------------------------
# เทียงคืน #

'' อ่าวว ยังไม่นอนหรอ  เลม่อน '' มาร์กเดินมาถาม เลม่อนที่นั่งมองดวงจันทร์

'' ฉันไม่ยั่กกะรู้ว่ามีสระว่ายน้ะด้วยน้ะ มาร์ก '' ฉันบอกพร้อมกับยิ้มอย่างสดใส

'' ใช่ๆ เรามีอยู่เเล้ว เราตั้งใจจะสร้างเพราะมองเห็นดวงจันทร์ได้ง่าย '' ฟอร์ดเล่าพร้อมหันหน้ามองดวงจันทร์

'' นั้นสิมันสวยมากเลยนะ ''ฉันมองดวงจันทร์ พร้อมกับตลึงในความงามของดวงจันทร์มันสวยเเละเหมือนมีเวทย์มต์ให้หลงในความงามของดวงจันทร์ เวลามันส่องเเสงช่างสวยงามเหมือน ผู้หญิงที่สวยที่สุด สวยลายของดวงจัทร์เหมือนมีคนไปเเกะสลักทำให้มีลวดลายลางตา


'' เธอมีแผนจะทำยังไงต่อล่ะ '' มาร์กถามพร้อม มองพระจันทร์ไปพลางๆ

'' ฉันก็กะจะหาทางน่ะออกนะ '' ฉันตอบพร้อมกับคิดอย่างหนัก เพราะฉันนั้นมีแผนจะเป็นโปรเเกรมเมอร์

'' เธออย่าเคลียดสิ เธอไม่ชอบที่นี่หรอ '' มาร์กถามด้วยเสียงที่กวนๆ

'' ก็ชอบน้ะ เเต่มันไม่ใช่ที่ของฉัน ที่ของฉันอยู่อีกโลกนึง '' ฉันตอบ พร้อมชี้ไปบนฟ้า 

'' ฉันเริ่มชอบเธอเเล้วสิ '' มาร์กพูดเบาๆ เเล้วยิ้ม

'' อะไรน่ะ มาร์ก ?? '' ฉันตกใจเล็กน้อยเเล้วถามด้วยใบหน้าที่เขิน

'' ป่าวๆๆ ไม่มีไรหรอก เธอไม่ง่วงหรอ '' มาร์กบอกแบบปัดๆ เเล้วหันหน้ามามองน้ำ ด้วยใบหน้าที่เเดงถึงหู

'' ยังไม่ง่วงเลยนะ ฉันนอนดึกจะตาย '' ฉันบอกพร้อมกับเอาเท้าตีน้ำเล่นเหมือนเด็กๆ

'' นั้นเดียวฉันนั่งคุยเป็นเพื่อนนะเลม่อน '' มาร์กบอกพร้อมนั่งลงข้างๆเลม่อน

'' จ้าในน้ะมาร์ก '' ฉันเริ่มยิ้ม เเล้วชวนคุยๆไปเรื่อยๆ

# อีกด้านของ ซิมส์ ซิตตี้ 

'' มาเเล้วสิน้ะ คนที่ตกในหลุมมิติ '' เสียงปริศนาพูด

-----------------------------------------------------------------------------

ปรับปรุงตรงไหนบอกด้วยน้ะ เราพึ้งเเต่งน้ะ ไม่เก่งเลย