Adventure Word Game. ผจญภัยเเดนเกมส์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : แผ่นเกมส์

'' นี่ เลม่อน ทำไมเลือกเกมส์นานจังเดียวมืดเอานะ '' นากิบอกด้วยความไม่สบอารมณ์

'' ก็มันมีเเต่เกมส์เก่าๆน้ะสิ นากิ '' ฉันบอกพร้อมกับทำหน้าเซงๆ

'' โห่ ถามคนขายสิว่ะ โง่ทำไม  พี่ค้าา '' นากิว่าฉันเเล้วตะโกนเรียกเจ้าของร้านด้วยความไม่พอใจ

''' จ๋าา เด็กๆ ''' เจ้ของร้านเดินมาที่เคาร์เตอร์เเล้วมองหน้าเด็ก

'' มีเกมส์มาใหม่ไหมค่ะ '' นากิถามเเทนเลม่อนที่กำลังอึนๆ

''' มี เเต่เดอะซิมส์นะสิ ''' เจ้าของร้านบอกพร้อมก้มลงไปหยิบเเผ่น

'' เดอะซิมส์ก็สนุกนะเลม่อน เอาป่าว ฉันอยากเล่น '' นากิอ้อนเลม่อนเหมือนรู้ว่า เธอต้องซื้อให้เเน่ๆ

'' เธออยากเล่น ฉันก็จะซื้อให้ ๆเเละกัน '' ฉันบอกพร้อมหยิบเงินจ่าย ทั้งๆที่เเม่งนากิก็รวยกว่าฉันอีกน่ะ - -

'' เย้ๆๆ นี่สิเพื่อนฉัน '' นากิดีใจพร้อมหยิบเเผ่นเดินกลับไปที่หอ

''' ขอบคุณจ้า ''' เจ้าของร้านพูดพร้อมเดินกลับเข้าไป

------------------------------------------------------------------------------

'' เดี๋ยววๆๆ ก่อนเล่นเธอต้องไปทำงานก่อนน้ะ เลม่อน '' นากิบอกพร้อมกลับดึงตัวเลม่อนที่กำลังจะเปิดคอม

'' โห่ๆๆ มันก็ดึกเลยนะสิ เเล้วจะได้เล่นตอนไหนเนี่ย '' ฉันบอกพร้อมทำหน้าบูดบึง

'' ไม่หรอก งานไม่เยอะ เเค่ตีเส้นใต้ 100 ข้อ เองเลม่อน อย่าบ่น '' นากิบอกพร้อมทำเสียงเยาะเย้ย 

'' เเง้ เเค่หรอ นิเธอให้คำว่าเเค่ หรอ โห่ '' ฉันบ่นเบาๆ  เเล้งทำบากล้อเลียนตาม

'' อะไรน้ะเลม่อน '' นากิดุ

'' ป่าวๆ '' ฉันพูดปัดๆไป ไม่งั้นเดี๊ยวได้โดนของดี

--------------------------------------------------------------------------------

'' ในที่สุดดดด ก็ได้เล่นนนนสักที '' ฉันลากเสียงยาว ปัดความขี้เกียจเเละความเหมือย

'' มาเล่นๆกัน สร้างตัวละคร '' นากิพูดอย่าตื่นเต้นเเล้วเปิดเกมส์มา

* ครึ่มๆ ๆ ซ่าาาา * เสียงฟ้าร้อง เเต่พวกเขาก็ไม่หยุดเล่น เพราะพรุ้งนี้เป็นวันหยุดเรียน

'' ฝนตกหรอ นากิ '' ฉันถามเเต่ตาก็ยังจดจ่ออยูาที่หน้จอคอม

'' ท่าทางจะใช่น้ะ เลม่อนหยุดเหอะ '' นากิบอกพร้อมเดินไปปิดหน้าต่าง เพื่อป้องกันฝนที่กระเด็นเข้ามา

'' แปปน่า สร้างตัวละครเเล้ว ซื้อบ้านก่อน '' ฉันเลือกเสื้อผ้าของตัวละครอย่างตั้งใจ

'' โห่ อีกนานกว่าจะสร้างอ่ะ ไหนต้องเลือกบ้าน '' นากิบ่นเลม่อนเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบเก้าอี้

'' ก็สร้างเสร้จเเล้ว นิตัวของเธออ่ะ '' ฉันพูดแอบจิก นากิเล็กน้อยเพราะเธอสร้างก่อน

'' ก็โห่ เองอ่ะ '' นากิเเก้ตัวไม่ขึ้น

'' เราเป็น เเม่มด ดีกว่า เธอเป็นนางฟ้าเเล้วนิ '' ฉันพูดเบาๆ กับตัวเองก่อนที่จะกดสกิล

'' ก็เเล้วเเต่เดียวอยู่เป็นเพื่อนเเละกัน '' นากิลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ เพราะเธอรู้ว่าเลม่อนต้องไหลยาวกับเกมส์ซิมส์

'' เสร็จเเล้วว เย้ๆๆๆๆๆ '' ฉันตะโกนพร้อมบิดขี้เกียจสองสามที

* เปรี้ยงงงง พรึ้บบ * ฟ้าผ่าลงที่ห้อง เลม่อนเเละนากิ ทันใดนั้น ทุงสิ่งทุกอย่างหมุนไปอย่าง น่าตกใจ พวกเธอกำลังตกลงไปในหลุมมิติเเล้วทุกอย่างก็ดับลงเหลือเพียงเเต่เสียงกรี๊ดด ของพวกเธอในหลุม

'' กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  อร๊าาาาาดดดดดด ''

-------------------------------------------------------------------------------

'' โอ้ยย ! '' ฉันตื่นขึ้นมา เเล้วจับขมับที่กระเเทกกับพื้นอย่างรุนเเง

' ปวดหัวจัง นี่มัน ตัว เดอะซิมส์ที่ฉันสร้างนิ ! เเม่มดที่มีผิวสีขาว ผมสีดำ หมวก ชุดสีม่วงง เเล้วที่นี่ที่ไหน ' เลม่อนมองดูตัวเองในน้ำ

'' นากิ นากิ เธออยู่ไหนน่ะ '' ฉันตะโกนเรียกด้วยความกลัวเเละเป็นห่วงเพราะฉันไม่เห็นเพื่อนสาวเลย

'' เลม่อนน ฉันอยู่นี่ บนนี้ '' นากิเรียกเธอจากบนฟ้า

'' อ่าวเธอเป็น นางฟ้าหรอ ( fairy ) '' ฉันทำหน้าตะลึงเเละพูดอย่างตกใจเพราะเธอไม่เชื่อว่าเพื่อนสาวของเธอจะบินได้

'' เธอก็เป็นเเม่มด ( Witch ) นิ ตลกดีเเหะ 555555 '' นากิขำอย่างพอใจ

'' สรุปเราอยู่ที่ .... '' ฉันพูดด้วยความช๊อค

'' ใช่เเล้ว เราอยู่ใน เดอะซิมส์ '' นากิพูดด้วยความตื่นเต้น

'' เดียวขี่ ไม้กวาดแปป '' ฉันพูด

'' ตลกว่ะ 5555555 '' นากิขำลั่น

'' นี่พวกเธอสองคนน่ะ '' เสียง ชายคนที่หนึ่ง

'' พวกเธอนั้นเเหละหันมองใคร '' ชายคนที่สอง 

'' พวกเขาเป็นใครกัน เลม่อน '' นากิถามเลม่อนด้วยความกลัวปนสงสัย

'' ฉันก็ไม่รู้นากิ '' ฉันพูดพร้อมมองหน้าอย่างระเเวง

'' นายสองคนเป็นใครกัน '' ฉันถามนายคนที่1

'' ผม ชื่อ มาร์ก เเละเพื่อนผม ฟอร์ด '' นาย มาร์กพูด

'' เฮ้ยยๆ เดี๋ยวๆๆ นายเป็นเเวมไพร์ นิ นากิ ดูสิๆ '' ฉันเอามือชี้ที่นายมาร์ก ให้นากิดู

'' เอ่อ จริงด้วย นายมีๆผิวสีซืดดดด '' นากิพูดเบาใส่เลม่อน

'' เคยดูป่าว ทไวไลท์อ่ะ 55555 '' นายฟอร์ดพูดกวนๆ

'' เเล้วนายอ่ะเป็นสกินนอะไรหรอ '' ฉันถามนายฟอร์ด

'' ผมอะน่ะ หมาป่า คับ '' นายฟอร์ดพูดพร้อมโชว์เขี้ยว

'' เเล้วพวกเธอมาจากไหนกัน '' นายมาร์กถาม พร้อมยืนกอดอกทำหน้าเข้มใส่

'' ใช่ๆ เราไม่เคยเห็นเธอเเถวนี้มาก่อนเลย '' นายฟอร์ดพูดด้วยน้ำเสียงตื้นเต้น

'' เรามาจากโลกเเห่งความจริงน่ะ '' นากิพูดด้วยน้ำเสียงตัดเพ้อ

'' คือเราโดนฟ้าผ่าเเล้วตกมาในนี้น่ะ '' ฉันเริมเล่าเหตุการ์ณที่เกิดให้ฟัง

'' คือผมว่ามันเจ๋งสุดๆ เธอมาจากโลกเห็นความจริง '' นายฟอร์ดพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นกว่าเดิม

'' เธอ คือ เธออย่าทำหน้าเคลียดสิ เธอมาอยู่นี้ กี่วัน เวลาที่เธอกลับไปมันก็เท่าเดิมน้ะ '' มาร์กเล่าเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างเเละทำให้เลม่อนแอะใจ

'' จริงสิ เฮ้ออ นึกว่าจะไม่จบ ปี3 เเล้ว '' นากิพูดพร้อมน้ำหน้าโล่งอก

'' ช่ายย ไม่อยากไปเรียนใหม่ '' ฉันพูดพร้อมถอนหายใจเบาๆ

'' เธอมีบ้านรึยังล่ะ '' ฟอร์ดถาม แบบซื่อๆ

'' โธ่ๆ ไอ่หมาโง่ ! เธอพึ้งตกมา จะมีบ้านได้ไง '' มาร์ก ด่านายฟอร์ด เเล้วตบหัวเบาๆ

'' เอ่อว่ะ โทษคับ '' ฟอร์ดเบ้หน้าเเล้วพูด

'' มาอยู่กับผมสิ ห้องผมว่าง 2 ห้องล่ะ '' นายมาร์กชวนพร้อมชี้ทาง

'' ค่ะ '' นากิเเละเลม่อนตกลงจะไปกับนายมาร์กเเละฟอร์ดด้วยความไว้ใจ

จากนั้น นาย มาร์ก กับฟาร์ดก็พาพวกเราสองคนไปที่บ้าน มีฟ้าไม้ เเละผู้คนมากมาย คนที่นี้ดูใจดีเเล้ว อบอุ่นมากเลย ดูเพลินๆ เหมือนไม่มีคนร้ายเลยเเหละ เเต่กับมีอาชีพ โจร ไม่น่ามีนะ พอเราเดินเข้ามาในบริเวณบ้านของนายฟอร์ด ออกจากตัวเมืองมาไกลมาก  เเต่เรา เป็นสกิน เเม่มด กับ นางฟ้า อ่าฮ๊ะ เเน่นอนเรา บิน ส่วนพวกนั้นเดิน เเต่ เเวมไพร์ไม่เคยเหนื่อย หมาป่าก็เช่นกัน เเต่ นี้เป็นครั้งเเรกที่เรา มาเห็น บริกาศเดอะซิมส์เเบบ ขัดเจน มันดูกว้างเเละมีเสน่ห์จริงๆ

'' สวยใช่ป่ะล่ะ เลม่อน '' นายมาร์กถามฉัน

'' ใช่ มันสวยมาก มันสวยจริงๆ ฉันเล่นซิมส์มาตั้งเเต่ภาคเเรก ไม่เคยนึกว่า มันจะสวยขนาดนี้เมื่อมองมันใกล้ '' ฉันบรรยายพร้อมกับสูดอากาศที่บริสุทธิ์

'' ฉันก็ว่างั้นเเหละ เลม่อน '' นากิพูดพร้อมมองไปรอบๆ ชมวิวเเละบรรยากาศที่สวยงาม

'' พวกนายพาเราไม่อยู่ แฟน หรือ ใคร ไม่ว่าหรอ '' นากิถาม เหมือนอยากรู้

'' ไม่หรอก พวกเราอยู่กันสองคนในบ้าน '' ฟอร์ดพูด

'' พวกนายเป็นเกย์ปะเนี่ย '' เลม่อนเเซว เเละขำเล็กน้อย

'' บรึ๋ยยย ถ้าเป็นเกย์เราไม่ชวนเธอมาหรอก '' มาร์กพูดพร้อมทำหน้ายะเเหยง

'' ใช่ๆ เราไม่ได้เป็ยเกย์ ขนลุกๆ '' ฟอร์ดพูด

'' อ่าๆ เราเชื่อ เสียดายคนหล่อๆ '' ฉันพูด ด้วยน้ำเสียงที่หวาดล้อม

'' ช่าย เเวมไพร์ก็ หุ่นดี หมาป่าก็ล่ำ -//- '' นากิแบบจิก

'' อิอิ '' มาร์กพูดพร้อมทำเสียงหล่อ

'' เขินจางง '' มาร์กบอกพร้อมกับหน้าเเดงเหมือนมะเขื่อเทศ

'' ไม่ไหวนะ นากิ '' ฉันพูดข่มเพื่อนสาวที่ท่าทางจะออกตัวเเรง

'' ไม่เท่าไหร่ 555 '' นากิพูด

'' ถึงเเล้วคับ สาวๆ '' ฟอร์ดเเย้งขึ้นมา เเล้วชี้ไปที่บ้าน

'' ว้าวว บ้านใหญ่มากก รวยยจริง '' ฉันอุทานห์ด้วยความ ตกใจเเล้วยืนอึงสักพัก

'' รวยนิสหน่อย 9 เเสน กว่าๆ '' มาร์กอวด

'' เฮ้ยย เลม่อนน นั้นมัน '' นากิชี้พร้อมทำหน้าตกใจ

นากิชี้ไปที่หลุ่มสีดำตรงบนฟ้ามันดูเหมือนว่ามันเป็นหลุ่มที่มีสีดำน่ากลัวๆ 

'' ใช่หลุมที่เราตกมาไหม เลม่อน '' นากิถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครื่อ

'' ใช่หลุ่มที่เราตกมา '' ฉันตอบด้วยสายตาที่หนักเเน่นราวกลับจะกระโดนเข้าไป

'' มันหายไปเเล้ว ไม่น้ะ ! '' นากิพูดด้วยควาตกใจ

'' มันเกิดมาครั้งแรก มันต้องมีครั้งที่ 2 '' มาร์กพูดให้กำลังใจ

'' อย่าท้อนะคับ สู้ๆ '' นายฟอร์ดพูด พร้อมชูสองนิ้วเเล้วยิ้มม น่ารักกมากมาย

'' นี่ กินไรดี '' มาร์กถาม พร้อมเดินไปในครัวที่มีอุปกรณ์ครบ

'' เอา สลัดฤดูใบไม้ร่วง เเล้วกัน '' ฉันตอบพร้อมนั่งลง

'' เอาด้วยคนๆๆ '' นากิพูด

'' เดียวเราสองคนไปดูห้องน้ะ '' ฉันพูดพร้อมลุงจากโซฟาเเล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างเซงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------

ค้าา จบไป หนึ่งตอนน เเล้ว มีอะไรคอมเม้นไว้น่ะค่ะ จะกลับมาเเก้ ดีตรงไหน ไม่ดีตรงไหนบอกกันน้า