คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1st story - Bel Homme
กริ้ง....กริ้งง...
“Bel Homme ยินดีต้อนรับครับ วันนี้รับจะรับอะไรดี”
“ขอกาแฟโอเล่ เหมือนทุกวันแล้วกันครับ”
“รอสักครู่นะครับ =) ”
ผมส่งยิ้มให้ลูกค้าขาประจำเพื่อบอกให้รู้ว่า ผมจะเอากาแฟไปส่งให้ที่โต๊ะเหมือนทุกวันเอง
อ้ะ อ้ะ สวัสดีครับ ผมกัน นภัทร นักศึกษาปี1 มหาวิทยาลัยxxx ยินดีที่ได้รู้จักนักอ่านที่หลงเข้ามาทุกคน รับกาแฟสักแก้วไหม =) มั่นใจว่านักอ่าน 10 ใน 10 คนคงสงสัยไม่น้อย(หรอ?)ว่าผมกับกาแฟเกี่ยวของกันได้ไง เรื่องมันยาวมากกกกกกกกกกก เอาเป็นว่าผมจะย่อๆเป็นห่อปลาทูให้ฟัง (จริงๆเรื่องมันก็ไม่มีอะไรมาก ผมโม้ไปเรื่อยล่ะ อิอิ)
Bel Homme (เบลลอม) เป็นร้านกาแฟเล็กๆหน้ามหาวิทยาลัยxxx บรรยากาศสบาย มีกลิ่นอายของวินเทจเบาๆ ทุกมุมของร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นของหอมของกาแฟ ด้วยบรรยากาศชิลๆ และราคาไม่แพง จึงเป็นศูนย์ร่วมยามว่าง ยามเหนื่อย ยามโดดภาควิชา(?) ของนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยxxx แล้วมันเกี่ยวข้องยังไงกับผมน่ะหรอครับ? ความจริง... เบลลอมเป็นร้านกาแฟของผมเอง อ้ะ อ้ะ ไม่สิ พูดให้ถูกคือเป็นร้านกาแฟที่ผมกับเพื่อนๆอีก4คนช่วยกันดูแล แหม ร้านออกจะใหญ่ขนาดนี้ ไหนจะทำความสะอาด บาริสตาร์ บัญชี บริการ งานเล็กงานน้อย งานนู่นงานนี่ เฮ้อ~แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว หืม?? แล้วเพื่อนอีก 4 คนหายไปไหนกันหรอครับ? พวกเขามีเรียนภาคเช้าน่ะ แต่นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วเดี๋ยวอีกสักพักก็คงมากัน
กริ้ง...กริ้งง... อ้ะ นั่นไงมากันนู่นแล้ว
“วันนี้คนเยอะเหมือนเดิมนะ” นั่นพี่เก่งครับ เดินขาวนำขบวนมาเชียว พี่เก่งเป็นนักศึกษาแพทย์ของมหาวิทยาลัยxxx ปีนี้ก็ขึ้นปี5 ใกล้ได้เป็นคุณหมอเต็มตัวแล้ว ครอบครัวพี่เก่งทำบริษัทเครื่องดนตรีอานิสงส์เลยส่งให้พี่เขาเล่นดนตรีเป็นหมด พี่เก่งเคยโม้ให้ผมฟังว่า ตั้งแต่เครื่องประกอบจังหวะเบาๆยันเครื่องสายออร์เครสตาเขาเล่นเป็นหมด(จริงหรอ?) คนอะไรน่าอิจฉาจังทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมเรียนเก่งอีก เฮ้อออ =)
“กัน พี่ขอน้ำเย็นๆสักแก้วดิ บิดมอไซค์มาจากคณะ ร้อนจะตายอยู่แล้ว”
“แล้วจะแว้นมาทำไมอะพี่โน่ รถเก๋งดีๆก็มีไม่ขับ กลัวบีเอ็มล้อสึกหรอ?” แปลกคน บีเอมซีรีส์7 แอร์เย็นๆมีไม่ขับ นึกไงอยากบิดมอไซค์ฝ่าแดดเปรี้ยงมาล่ะเนี่ย
อ้อ ลืมแนะนำครับ นี่พี่โน่ครับ พี่โตโน่ นักศึกษาปี5 มหาวิทยาลัยxxx เดือนคณะ4ปีซ้อน ความภาคภูมิใจของกลุ่มเรา โชคยังดีที่ไม่อยู่คณะเดียวกับพี่หมอเก่ง มีหวังแย่งดีกรีความฮอทกันตาย สาวๆในคณะคงต่อแถวกันควงไม่หวั่นไม่ไหว ผมยื่นน้ำเย็นเจี้ยบให้พี่โตโน่ก่อนจะนั่งฟังพี่เขานั่งร่ายยาวว่าทำไมถึงสวมบทบาทเป็นเทพบุตรนักบิดกลางวันแสกๆ
“ก็เรานั่นแหละ บอกว่ารออยู่หน้าตึกภาคฯ พี่ก็เลยรีบวิ่งลงไปจนลืมกุญแจรถไว้ในล็อกเกอร์เลย”
“แล้วมันเกี่ยวไรกับริทอะ พี่โน่เซ่อซ่าลืมกุญแจไว้เองแล้วมาโทษริทได้ไง”
“โหว...ไอ้เราก็รีบ เพราะกลัวคนรอจะยืนตากแดดนาน”
“แน่ะๆ ที่แท้ก็เป็นห่วงน้องอะดิ “ ผมแอบเห็นพี่โน่หน้าแดงด้วยคุณครับผู้อ่านทุกคน
“พี่แค่กลัวเหล็กดัดในปากเราจะสะท้อนแสงอาทิตย์ ทำร้ายคนแถวนั้นต่างหาก”
“โหววว พี่โน่! @&*%$#*&$@ ….”
“.....@#$%^*&%$#_+%$#$%^@#$&*)($## “
“เฮ้อ... กัดกันแบบนี้ทุกทีสิน่า ไม่เบื่อกันรึไงนะ” ผมล่ะเบื่อคู่นี้จริงๆ ช่างสรรหาเรื่องมากัดกันได้ไม่เว้นแต่ละวัน อ๋อ คนที่กำลังทำสงครามน้ำลายกับพี่โตโน่นั่นชื่อ ริทครับ ริท เรืองฤทธิ์ นักศึกษาแพทย์ปี1 มหาวิทยาลัยxxx รุ่นน้องร่วมคณะของพี่หมอเก่ง และเพื่อนสมัยเรียนของผม ไอ้หมอนี่สนิทกับพี่โตโน่ตั้งแต่รับน้องแล้วครับ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด นานๆเข้าก็เลยตัวติดกันแจ เป็นอันรู้กันในกลุ่มว่าเจอพี่โน่ที่ไหนเจอริทที่นั่น แต่ก็อย่างที่เห็นเจอหน้ากันที่ไรก็กัดกันได้ทุกที ผมกับพี่เก่งก็ชินซะละ
“อ้าว ไม่ดูมวยต่อหรอกัน”
“ฮ่าๆ ไม่ล่ะครับ ดูทุกวันเบื่อจะแย่แล้ว” ผมส่งยิ้มกลับให้พี่เก่ง สังเกตจากสีหน้าพี่แกแล้วคงเอือมไม่น้อยไปกว่าผมซักเท่าไร นี่อาจจะเป็นวิธีแสดงความรักในแบบพวกเขาก็ได้ พี่เก่งเคยบอกผมแบบนั้น
“ฮึ่ยยยยย ยยยยย อากาศดีจังเลยยยยยย” ตอนนี้ผมออกมายืนสูดอากาศบริสุทธิ์หลังร้าน หลังร้านของพวกเราเป็นสวนครับ ต้นไม้สูงช่วยบังแดดตอนเที่ยงได้เป็นอย่างดี เห็นม้านั่งตรงนั้นแล้วอยากไปนอนแผ่สักหน่อย ไออุ่นๆจากแดดบวกกับออกซิเจนจากต้นไม้รอบๆคงทำให้หลับได้ไม่ยาก แต่คิดๆดูแล้วว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวจะหลับยาว ไปเรียนภาคบ่ายไม่ทัน หืมม? แนะนำเพื่อนไปแค่ 3 คนเอง หายไปไหนอีกคนน่ะหรอ วันนี้เขาไม่มาน่ะ เอาไว้มาแล้วผมจะพามาแนะนำตัวให้ผู้อ่านทุกท่านได้รู้จักกันนะ
“พี่เก่งไม่มีไรเรียนภาคบ่ายแล้วใช่ไหมครับ?”
“อืม กันไปเหอะ เดี๋ยวเข้าเลคเชอร์สาย พี่ดูร้านให้เองไม่ต้องห่วง”
“ครับ งั้นกันไปนะ” ผมถอดผ้ากันเปื้อนพร้อมส่งยิ้มให้พี่เก่ง ก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะโบกมือให้พี่และเพื่อนตัวดีที่ยังคงกัดกันอยู่ไม่เลิก แต่จากสภาพแล้วคงไม่เห็นผมในสายตา คิดๆแล้วก็หน่ายใจ รีบไปตึกเรียนดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทัน
........................................................................................................................................
Knotterdamn' script - ก่อนอื่นเลยก็ขอสวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนะครับ ที่แวะเข้ามาอ่านfiction เรื่องนี้
ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้แนะนำตัวก่อนเลย ไรเตอร์ชื่อ นอท ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
คงต้องบอกว่าfictionเรื่องนี้ ถูกแต่งขึ้นจากความชอบจริงๆ
เพราะคู่นี้ เป็นคู่ที่ไรเตอร์ชอบที่สุด แต่หาอ่านยากมากจริงๆ
ไรเตอร์ก็เลยจัดการสนองความอยากตัวเอง โดยการแต่งเอง(แม่ง)ซะเลย
เป็น fiction เรื่องแรกในชีวิตนะครับ ยังไงก็ฝากติดตามด้วย
ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนนะครับ สำหรับความไม่สะดวก
ที่ต้องแก้ไขเนื้อเรื่อง ประเด็นไม่ใช่อะไร ไรเตอร์ เกิดอาการตันและแป๊กนั่นเองในจุดนี้ เยี่ยมมากจริงๆ
แต่ไม่ต้องห่วงครับ เนื้อเรื่องที่ถูกปรับแก้เริ่มมีในตอนที่2ครับ
ฝากติดตามผลงาน คอมเมนท์ และทักทายกันได้นะครับ
อ้อ รีดเดอร์ไม่เล่นมายไอดีนะ แนะนำว่ามีไรโพสในนี้เลยจะดีกว่า
ขอบคุณมากครับ
ความคิดเห็น