คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อารมณ์เสีย (30% ก่อนนะจ๊ะ)
“อ๊ะ แคนเซิล!”
นี่มัน’แคนเซิล’ เดือนคณะนิเทศศาสตร์นี่ เขาเป็นคนที่สาวๆโหวตให้เป็นหนุ่มหล่ออันดับต้นๆของวิทยาลัยเชียวนะ รูปหล่อ พ่อรวย สาวคนไหนไม่ชอบก็บ้าแล้ว...และฉันเป็นหนึ่งในจำนวนคนบ้า เพราะฉันรู้สึกว่าผู้ชายแบบนี้ชอบซื้ออะไรด้วยเงินเลยแอนตี้เขามากๆ
“ฉันถามว่าแอนนาร่าอยู่ที่นี่ใช่มั้ย”
“ใช่ แล้วนายรู้จักแอนนา...เฮ้ เดี๋ยวสิ!”
จู่ๆ อีตานี่ก็วิ่งเข้าบ้านฉันไปเลย ไร้มารยาทสิ้นดี จากที่ไม่ชอบกลายเป็นเกลียดเลยล่ะตอนนี้
“แอนน่า ทำไมถึงหนีมาแบบนี้รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วง ถ้ามีใครทำร้ายหรือลักพาตัวไปฉันจะบอกกริมป์ว่าอะไร”
“กริมป์เป็นใคร” ฉันถามด้วยความอยากรู้
“แอนนาร่าบอกว่าเป็นคนที่ทำให้เธอเกิดมา” แคนเซิลตอบแบบห้วนๆ
“พ่อหรอ”
“ถามฉันแล้วฉันจะรู้มั้ย!”
อีตาบ้านี่อยู่ๆก็ตะคอกใส่ฉัน มันทำเอาอารมณ์ฉันขึ้นเลยล่ะ คนอย่างฉันน่ะแรงมาแรงไปนะเฟ้ย –_-^
“ถามดีๆทำไมต้องตะคอกกันด้วยล่ะ!”
“ก็ฉันอารมณ์ไม่ดีนี่หว่า”
“เออ! อารมณ์ไม่ดีก็เลยมาลงที่ฉันใช่มั้ย งั้นนายก็ออกจากบ้านฉันไปเลยไป๊!!!”
“ฉันไปแน่ เธอไม่ต้องไล่หรอก”
ปึง!!!
เสียงปิดประตูนั่นทำเอาฉันสะดุ้งเลย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วกุมขมับโดยลืมไปว่ามีใครอีกคนอยู่ด้วย...ฉันหันไปมองหน้าแอนนาร่าแล้วเธอก็มองหน้าฉันนิ่งราวกับจะบอกว่า ‘ฉันทำอะไรผิด’ เหอะ! เธอไม่ผิดหรอกคนที่ผิดน่ะไอ้บ้านั่นต่างหากคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป คิดว่าตัวเองเป็นเทวดาหรือไงนะฮึ่ยยยยย อารมณ์เสีย!!!
ความคิดเห็น