คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Chapter19 END
Chapter 19 END
นี่ผม็อยู่โรพยาบาลมาหลายวันแล้วเพราะหมอยัไม่อยาให้ออาโรพยาบาลเนื่อาอาารระเพาะทะลุ
ระหว่าที่ผมอยู่นี่แบอม็แทบะนอเ้ามาอยู่ับผมในห้อพัผู้ป่วยนี้แทนแล้ว ส่วนเพื่อนๆนอื่นๆ็มาแวะเวียนเยี่ยมผมบ้าหลัาที่พวเาทำิรรมที่มหาวิทยาลัยเสร็
แร๊!
ผมหันไปมอเสียประูที่ำลัเปิออเผยร่าผู้หินนึที่ผมรู้ัีมาที่สุและเา็รู้ัผมมาที่สุ
ย: “ม๊า”
ม๊า: “นยออม๊า”
ม๊ารีบวิ่เ้ามาอผมทันที
เมื่อเห็นร่าผมที่ำลันอนอ่านหนัสืออยู่บนเียผู้ป่วย
ม๊า: “ที่ม.เาไม่ให้ลุิน้าวหรอ ทำไมระเพาะทะลุไ้ละ
ับ้าวไม่อร่อยหรอ ม๊าเป็นห่วแทบแย่”
ม๊ามัะเป็นนที่ห่วเรื่อารินอผมมาที่สุ
ไม่ั้นแ้มผมไม่ย้วยนานี้หรอ
ย: “ป่าวรับบ ผมิถึม๊าั”
ผมพูพลาระับอม๊า
วพ: “ไม่ใ่เพราะว่านายนั่นมันทำนายอหัหรอ”
วอนพิลที่ยืนเียบมออยู่นานเริ่มยับปาบ่นบ้า
ป้าบบบ!!
วพ: “โอ้ย ม๊า ีผมทำไมเนี้ยะ”
ม๊า: “หยุเลยนะวอนพิล เี๋ยวม๊าะี้ำเลย ว่าแ่แบอมไปไหนหล่ะลู ทุอย่าโอเใ่ไหม”
หลัาที่ม๊าเอ็วอนพิลไป
ม๊า็หันมาถามผม้วยแววาที่เป็นห่วอย่ามา
ย: “แบอมน่าะไปมหาลัยอ่ะม๊า เี๋ยว็มาแล้วรับ
แล้วม๊าื้ออะไรมาฝาผมไหมอ่ะ ผมเบื่อับ้าวโรพยาบาละแย่แล้ว”
ม๊า: “เพียบเลย อที่นยออบทั้เลยนะ นี่ๆ ม๊าทำนมมาฝาเพียบเลย
เอาแบ่เพื่อนๆ้วยนะ เหาแย่เลยอยู่นเียว เพื่อนมาเยี่ยมบ้าไหม...”
ั้แ่เ้ามาม๊าพูแทบไม่หยุเลย
ผมไ้แ่ฟัแล้ว็ยิ้มๆให้วามเป็นห่วอม๊าแถมยััพวนมไว้ให้
สสัยผมผอมไปริๆแหละ
แร๊
ย: “หือ?”
สายาสามู่หันไปับ้อแผู้มาเยือนใหม่อีท่าน
เป็นายวัยสูอายุำลัเินเ้ามาหาผม ท่าทาเหมือนะเป็นหมออโรพยาบาลนี้
แ่หมอนทีู่แลผมเินามเ้ามาอย่านอบน้อม
แฮวาน: “สวัสีรับ”
เสียสุุมเปล่ออมาาายแู่ภูมิานรหน้าผม
ผม แม่และวอนพิลานรับเสียเบา พร้อมับอาารมึนว่าเาผู้นี้เป็นใรัน
แฮวาน: “ผม อิมแฮวาน เป็นพ่ออแบอมรับ
อยาเ้ามาูอาารเพื่อนสนิทอลูายหน่อยว่าอาารเป็นอย่าไรบ้า”
ม๊า: “อ่อ ป๊ะป๋าอแบอมนี่เอ เิเลย่ะ ิัน พัโบยอ เป็นแม่อน้อินยอ่ะ ทานอะไรมาหรือยัะ ทานนม้วยันไหม?”
แฮวาน: “55555 ไม่เป็นไรรับ
ผมทานมาแล้วเิามสบาย ว่าแ่ินยอเป็นยัไบ้า หืม?”
ย: “เอ่อ อนนี้็ไม่มีอะไรผิปิแล้วนะรับ”
ผมพูพลายแนึ้นไปมาเพื่อยืนยันให้ายแ่รหน้าว่าแ็แรแล้วแน่นอน
ริๆผม็รู้สึผิที่เป็น้นเหุที่ทำให้านหมั้นอลูเา้อพัล
ยิ่ิผมยิ่ไม่อยาสบานรหน้าเลย
แฮวาน: “ลุไม่ไ้หมายถึอาารอหนู
แ่หมายถึสภาพิใอหนู่าหา”
ย: “ะ...รับ?”
ประโยอพ่อแบอมทำให้ผมรู้สึประหลาใ
แฮวาน: “อื้ม ลุไม่รู้ั้แ่แรว่าแบอมเามีแฟน
ริๆแล้วลุไม่รู้อะไรเี่ยวับัวอแบอมเลย ั้แ่แม่แบอมเาเสีย เราสอน็เ้าหน้าันแทบไม่ิเลย
ลุ็พึ่มารู้ว่าแบอมมีแฟนเป็นหนู มันเลยเิเรื่อวุ่นวายามมานหนูเ็บัวแล้ว็..ถ้าะยโทษให้แบอมและลุไ้ไหม?”
ายสูวัยเินเ้ามาใล้ผมและุมมือผม
มือนั้นมันอบอุ่นมา
แววาอนเป็นพ่อเหมือน้อารที่ะไ้ยินำอบที่เาอยาะไ้
ย: “เอ่อ..ือ.”
เอาริๆอนนี้ผมยัไม่แน่ใเลย้วย้ำว่าเราะลับไปบันเหมือนเิมหรือเปล่า เราสอนแ่ทำทุอย่าเหมือนเิม ูแลเหมือนอนที่เราบันแ่แ่ไม่ไ้ลับมาเป็นแฟนัน แ่อนนี้ทุอย่ามันเริ่มีึ้นผม็เลยยัไม่อยาัสินใว่ามันะีไปลอริๆ
ย: “ผมไม่ไ้โรธใรแ่แรอยู่แล้วรับ อย่าัวลเลย”
แฮวาน: “55555 ่อยโล่อหน่อย
อนแรลุ็เรียนะว่าลูัวเอมีแฟนเป็นผู้าย แ่พอมาเอหนูแล้ว
หนูน่ารัว่าที่ิไว้มาๆเลย
ไม่น่าเ้าแบอมที่ไม่่อยห่าบ้านถึพยายามหาเรื่อไปนอนที่มหาลัยบ่อยๆ”
ผมไ้แ่ยิ้มแหยๆแล้วเาหัวฟัพ่ออแบอมพูถึลูายอัวเออย่าห่วๆ
นั่นทำให้ผมเริ่มหายเร็มาึ้น ม๊าผม็เ่นัน
พอเห็นว่าท่านุยเ่็เผาผมให่เลย
ผมับวอนพิลไ้แ่มอหน้าันแล้วพยัหัวเบาๆเหมือนเ้าใหัวอึ่ันและัน
หลัาม๊าและพ่ออแบอมุยันเสร็ พ่ออแบอม็อัวออไปูเสผ่าั่อ ส่วนวอนพิลลไปหาื้อนมึ้นมาให้เพิ่มเพราะที่แม่ผมเรียมมาให้ ผม็ฟาเรียบไปหมแล้ว 555555
แร๊!
เสียเปิประูัอีรั้
ร่าสูปราาย่อนะเินเ้ามาอย่านอบน้อมแล้วโ้ัวทัทายเมื่อพบับม๊าอผม
บ: “สวัสีรับ ม๊า”
ม๊า: “อุ้ยย ายละ แบอม มาให้ม๊าอให้หายิถึหน่อยสิ
หน้าาผมูบเียว นยออม๊าไม่ยอมแบ่นมให้ินหรอลู”
ม๊าผมเินเ้าไปอแบอมพลาลูบหัวเบาๆ
ูะเอ็นูันเินหน้าเินาลูแท้ๆไปหน่อยละมั้เนี้ยะ
ย: “อะแฮ่ม!! ม๊าๆ นยออยู่นี่รับ”
ม๊า: “อะไรัน หวม๊าหรอ? 55555”
ย: “ไม่ไ้หวสัหน่อย”
ผมพูพลาทำหน้าหึใส่
็หวนั่นแหละ
ม๊า: “นยอม๊า็รัรับ ว่าแ่แบอมเป็นไบ้า วันนี้มาหานยอหรอ?”
บ: “สบายีรับ”
นัวให่พูึ้น่อนะมอหน้าผม
ผมทำไ้เพียหลบสายาแล้ว้มลทำเป็นอ่านหนัสือแทน
ม๊า: “เี๋ยวม๊าออไปามวอนพิล่อนีว่า ให้ไปื้อนมให้นยอันไปเถลไถลที่ไหนเนี้ยะ
เห้อ”
ม๊าบนพึมพำแล้วรีบเินออาห้อไปื้อๆ
ผมับแบอมมอหน้าันอีรั้่อนที่แบอมะเินมานั่ที่้าเียผม
ย: “เมื่อี้พ่อนายมา”
บ: “หืม เามาทำไม?”
แบอมมีสีใเล็น้อยแ่็ึหน้าให้เป็นปิ
ย: “มาเล่าเรื่อนายให้ฟั”
บ: “อ่อ”
ย: “ว่าแ่ านหมั้นเนนี่ยเลิแล้วริๆหรอ?”
แบอมพยัหน้า่อนะเอื้อมมือมาับมือผม
บ: “ันอยาให้นายเื่อัน ันไม่รู้ว่าวามรู้สึนายะเหมือนเิมไหม
แ่ันเหมือนเิมทุอย่าเลย ันยันายเหมือนเิม
ยัอยามีันและันเหมือนเมื่อ่อน ันไม่อยาะอนายอี
ันแ่อยาให้นายเห็นเอนะ ินยอ”
แบอมพูพลาบีบมือผมแน่น
ะที่เาพู แววาอเามอลึเ้าในาอผมาอเราผสานัน
แววาที่มั่นและเป็นประายนี้ มันทำให้ผมหลใหล
บ: “ันรันายนะ”
น้ำอุ่นเริ่มเลือบอบาอผม่อนที่แบอมะูบลบนหน้าผา
นั่นยิ่เร่น้ำใสๆให้ไหลลมาอย่าไม่หยุ ที่ผมร้อไห้ผมไม่ไ้เสียใ
แ่ีใมา่าหา มันยิ่ว่าฝันเสียอี
ผมไม่ไ้อบอะไรอิมแบอมเพราะอนนี้แววาอผมบอเาหมแล้ว
2
อาทิย์่อมา
ผมับแบอมับรถมาที่สนามโล่ที่หนึ่ มีหลุมฝัศพหลายหลุมเรียรายไม่มานัแ่บรรยาาศลับร่มรื่นนน่าแปลใ แบอมพาผมเินไปยั้นไม้ลาสวนนั่น มีป้ายเล็ๆสลัว่า 'อิม ูอึน' ถูอและห้อยอยู่ับ้นไม้เียวให่ ผมยื่น่ออไม้ให่ให้แบอม่อนที่เาะวาลรโน้นไม้ให่นั้น
บ: “แม่รับ ิถึผมไหม? ผมิถึแม่นะรับ”
แบอมพู้วยน้ำเสียที่อบอุ่น
ผมมอไปที่หน้าอแบอมะที่เาำลัุยับ้นไม้ึ่มีอัิอแม่เาฝัเอาไว้
มีลมพัโบไปมาเบาๆพอให้ลายร้อนไปไ้
บ: “วันนี้ผมพาแฟนมา้วยรับแม่ 55555”
แบอมพู้วยท่าทาที่เินอาย
ย: “สวัสีรับ ผม ินยอ นะรับ”
บ: “น่ารัใ่ไหมหล่ะรับ ว่าผมะีบไ้นะแม่ ยามาๆเลย
เล่นัวอยู่นั่น”
ปั่!!!!
ย: “นี่นายว่าันหรอ?”
ผมีแนแบอมหนึ่ที่อนะบ่นอุบอิบ
แบอมหัวเราะร่าพลาลูบแนไป้วย
รอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าอแบอมที่น้อยรั้เราะไ้เห็นอนนี้มันเริ่มปราออมาบ่อยึ้นแล้ว
บ: “นายรัแันมาๆ เี๋ยวืนนี้ันะให้แม่ันไปเยี่ยมนายเลย 555555”
ย: “พูบ้าอะไรอนาย!!! ใ่เรื่อเล่นไหม
อิมแบอม”
ใ่
ถึะเป็นแม่แบอมแ่ผม็แอบลัวอยู่หน่อยๆนะ
บ: “แม่ัน้ออบนายมาแน่ๆเลย เหมือนที่ันอบนายไ”
สิ้นประโยอแบอมทำเอาหน้าอผมร้อนผ่าวไปหม
ผม้มหน้าหลบสายาทะเล้นอนัวให่ที่ำลัล้อเลียนผมอยู่อนนี้
บ: “ินยอ...”
ในะที่เราสอนนั่อิ้นไม้ให่
แบอม็เรียผมเสียแผ่ว
บ: “นายรัันไหม?”
ย: “หืออ”
บ: “อย่ามามึนนะ ั้แ่ืนีันมา นายไม่เห็นบอรัันเลยอ่ะ
ันะน้อยใแล้วนะินยอ”
ว่าแล้วนัวให่็ทำหน้าหึใส่่อนะออแล้วสะบัหน้าหนีไป
ย: “555555555 แบอมอนหรอ?”
บ: “ินยอไม่อบสัทีอ่ะ นายระ....”
ไม่ทันให้แบอมพูบ
ผมประบริมฝีปานี้อนอย่าไม่ทันั้ัวทำให้นัวให่เบิาโพล่้วยวามใ
แ่เพียไม่นานเา็่อยล้อยามผมอย่าเื่อ้าและมอบูบที่อบอุ่นลับให้ผม
เรา่อยๆถอนูบอออย่าอ้อยอิ่ ่อนะสบาัน
ย: “อืม ันรันาย”
ผมพูและยิ้มบาๆให้ับนรหน้า่อนที่นรหน้าะประบูบผมอีรอบ
อบุนะที่เื่อมั่นในันและัน อบุนะที่ไม่ว่าผมะหนีไปเท่าไหร่็ยัามหาผม
อบุที่อยอยู่เีย้าันไม่ว่าะเิปัหาอะไร็าม อบุนะรับ อิมแบอม
_______________________________________________________
Pepijieun (@pepijieun95)
talk talk
บไปหนึ่เรื่อ ฮืออ ถูใอ้ะป่าวว
มา้าริรอบนี้ อโทษาใ หายไปเ็วัน
555555555
ทวิแอมาทัทาย พูุย แลเปลี่ยนันไ้นะะ
@pepijieun95 เผื่อเ็ีไม่อัพแ่ในทวิะแ้ทุรั้ที่อัพเลยนะะ
มาfollowและพูุยันไ้ เ้าียามาแล้ว แฮร่
แ็แรอหน่อยนะ ไม่เินสอวันะเปิเรื่อใหม่ให้เลย
ื้อออ อบุนะะที่ามมันมานบเรื่อ
อนแร็ไม่ิหรอว่าะมีนเฟบเรื่อนี้ถึ100น
แ่อบุมาๆเลย่ะ
อยาบอว่าทุยอวิว ทุเฟบ
ทุอมเม้นือำลัใที่ทำให้เิฟิเรื่อนี้
อบุมาๆริๆนะะ อให้อยู่้วยันไปเรื่อยๆนะ รั่ะ
ความคิดเห็น