ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter5
เอาไปฟัเพลินๆนะะ อิอิ
Chapter5
สวนสนุExxxland
ย: " หูวววววว เฮีย เ้าอยาเล่นอันนั้น~"
เสียยอแระเ้าระอแ็สัน สอนนี้ั้แ่เป็นแฟนัน มัน็อ้อนันทั้วันนเพื่อนๆในบ้านเริ่มรำา ส่วนผมหน่ะหรอ เริ่มิน เพราะอนนี้มาร์็ิแบมแบมับยูยอมแอย่าับปาท่อโ๋ ส่วนยอแแรๆ็หนีบผมไปที่ศาสร์อแ็สันอยู่หรอ หลัๆเริ่มไม่วนแล้วไปนเียวเลย แล้ว็เหลือัวผม ที่้อลับสำนันเียวทุวัน
บ: "นายอยาเล่นอะไรไหม?"
เสียอแบอมปลุผมออาภวั์
ย: "ไม่่อยอ่ะ นายะเล่นอะไรอ่ะ?"
ผมถามแบอมแบบอไปที ริๆ็ไม่ไ้อยาะรู้หรอ
บ: "ันอยาเล่นอันนั้นอ่ะ" แบอมพูพร้อมี้ไปที่รถไปเหาะที่ำลัีลัาไปมา แทบะระเ็นออราไปแล้ว
ย: "็ไปเล่นสิ" ผมอบเสียนิ่ แน่นอนใระเอาีวิไปเสี่ยับรถไฟนั่น ูทรแล้วผมไม่น่ารอ
บ: "นาย็ไปเล่น้วยันิ"
ย: "ไม่อ่ะ นายเล่นเลย ันไม่อบ" ผมปิเสธทันวัน
บ: "ไม่อบหรือว่า ไม่ล้า" แบอม้อหน้าผมอย่าท้าทาย
ย: "แ่รถไฟระอๆนี้ิ้บๆ แ่อนนี้ันไม่อยาเล่น" ผมพูและเสมอไปทาอื่น พร้อมับินาไ่วอย่าไม่สนใ สนใ็วยิ ใระไปเล่น ับไไส้พุไหลออมาพอีถ้าเล่นนะ
บ: "เห้ยๆ!! พวนายอ่ะ ันะเล่นรถไฟอันนี้ับินยอ นายิว่าใระอ้ว่อน"
ย: "ันว่าินยอ 555555"
ส: "ัน็้วย" แ็สันพูพร้อมหันไปหยิแ้มยอแ
ย: "เี๋ยวๆๆ ใระเล่นับนาย" ผมหันไป้อนแบอม
บ: "แสว่าลัวแพ้" แบอมพูพร้อมยิ้มเ้าเล่ห์
ย: "ลละ ระับนี้ ที่บัรอยู่ไหน ูะไปอิว" ผมพูพร้อมึแนเสื้อึ้นถามหาที่บัร หนอยย มันะหยามันไปหน่อยนะอิมแบอม เี๋ยวพัินยอะสอนให้รู้รสาิมอนะ้ะว่ามันเป็นยัไ
ม: "แม่เอาว่ะ อมันึ้น" มาร์แวามหลัผมมา
บบ: "เี๋ยวันไปรอที่ถัยะนะเว้ย 55555" ทุนูรึรื้นันมาับารแ่ันรั้นี้ ็แหสิ พวมึไม่ไ้มาึ้นับูนี่!!! ว่าแล้วผมบัรออมาสอใบ แล้วยื่นให้แบอม1ใบ
บ: "ไม่ไหว็ยอมไ้นะ หึหึ" แบอมหัวเราะในลำอ
ย: "เรียมถุหรือยัรับ ุอิม" ผมยอย้อนแบอม
บ: "ถุอะไรหรอ ถุยาหรอ ??" แบอมพูพร้อมทำหน้าพิลึพิลั่น
ย: "อนนี้นายอยาเมารถไฟหรือเมาหมั?" ผมะหัวร้อนับนายนี่ละนะ
บ: "ล้อเล่น ทำเป็นริัไปไ้ อ้ะ! รถไฟมาพอีเลย" ผมและแบอมเินึ้นรถไฟไป ที่นั่สอที่นั่แบๆ ผมยับเ้า้าใน เพื่อให้นัวให่นั่ที่้าๆ แบอมเอื้อมมาาเ็มัให้ผม มันทำให้ผมใเ้นแปลๆยัไไม่รู้ อาะเพราะื่นเ้นที่ะไ้นั่รถไฟีลัารั้แร็ไ้
" อีหนึ่นาทีรถไฟะออัวแล้ว อให้พ่อมโยสารทุท่านาเ็มัและเ็อุปร์เฟี้ให้ี เราะพาท่านมุ่หน้าไปสู่ห้วแห่วามสนุนลำไส้ย่อนออมารหน้าเลย พูบ็รบหนึ่นาทีพอี อให้โีนะรับทุท่านนน~" สิ้นเสียเื้อยแ้วอนบัับเรื่อเล่น รถไฟเริ่มออัว้าๆ ผมมอเห็นเพื่อนๆอยู่้าล่ายืนมอรถไฟที่พวเรานั่อยุ่่อนะโบมือให้ผมและแบอม ผมไม่โบมืออบ และพยายามมอไป้าหน้าเพื่อไม่ให้ลัวมา
บ: "ลัวหรอ"
ย: "ไม่หนิ เยๆ" ใรบอหล่ะ ผมอ่ะโรลัววามสูเลย แม่๋าาา ่วยลู้วย!!
รถไฟ่อยๆเลื่อนทะยานึ้นามราแล้ว็
พรึ่บบ!!!
ย: "มาม๊าาาาาาา !!! ว๊า!!" หัวรถไฟระาทุโบี้ลไปามแรโน้มถ่วอโล ผมรู้สึถึวามหวิวที่หน้าท้อ
บ: "เห้ยย!! ลืมาๆๆ เี๋ยวอ้วนะ!!" แบอมเย่ามือผม
ย: "ม่าย!!!!" ผมหลับาปี๋เพราะรู้สึถึวามสูอรถไฟที่ำลัึ้นลามรา ผมรู้สึเหมือนอนนี้น่อไ่วในท้ออผมมันำลั่อ้านแรโน้มถ่วอยู่
บ: "เห้ย ไหวไม๊เนี้ยะ ะบรอบแล้ว" แบอมหันมามอหน้าผม
ย: "......" ไร้เสียอบรับใๆ แน่นอน ถ้าผมอ้าปาอนนี้าไ่วไปอยู่บนหน้านายนั่นแน่ๆ
บ: "ฮึบไว้นะ ! " แบอมให้ำลัใผม แน่นอนถ้าอนนี้พูหมา ผมวาบอมบ์แน่ๆ
ึ ึ ึ่ ! ริ๊ๆ~
สิ้นเสียระัหมรอบ แบอมรีบปลสายเ็มัอผมออแล้วลาผมมุ่ไปที่ถัยะให้เร็วที่
เอ๊าะะ อ้ว!
บ: " =___= ........" แน่นอน ผมู่แบอมไปเรียบร้อย บนเสื้อสรีนลายสุพรีมอนนี้มีาไ่่วบวับนมที่ผมินรอท้อเมื่ออนเ้า
ย: "เอ้าะะะ โอ้ยยย!" ในะที่ผมำลัะู่แบอมอีรอบ นายนั่นันหัวผมยัถัยะ หน้าาไม่สบอารม์อย่ายิ่ แหสิ นโนอ้วใส่ใระยิ้ม 5555555 มัวแอบหัวเราะในใ อ้ว่อแปป
ย: "เห็นผลแพ้นะเห็นๆ แ่สสารผู้นะมาเลยนะรับ 5555555555" ยูยอมมา้วยท่าทาร่าเริพร้อมับเสียหัวเราะเยาะเย้ยใส่แบอม
บ: "เี๋ยวูะเสทุเรียนอุมูมึ" แบอมพูเสียเรียบ้วยสีหน้าที่ึแบบสุๆ นยูยอมหลบไปอยู่หลัมาร์ับแบม
บ: "ันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปป ูินยอ้วย เี๋ยวมา" สิ้นเสีย แบอม็เินไปแถวโนายอำร่วย ยอแวิ่ไปื้อน้ำมาให้ผมล้าหน้าล้าปา แบมแบมับมาร์เส้อนลมให้ผม เพื่อให้รู้สึเย็นึ้น
ยูยอม: "นี่ๆ รนั้นมีบัเอร์โูาย้วยนะ พวนายสนใไหม ิิ" ยูยอมมอไปที่ร้านรถเ็นายเรื่อื่มื่อัอสวนสนุนี้ ่อนะเอ่ยวนพวผมไปื้อ
ส: "สัแ้วิ้ " แ็สันพูพร้อมยื่นบัรให้
ย: "เ้า้วยแ้วนึ"
บบ: "ัน้วย ลบัีแ๊สัน" สายฟรีลอ
ม: "เี๋ยวให้หมนี่แหละ เอามา7แ้วเลย" มาร์ยื่นบัรให้ยูยอม
ย: "555555 โอเ" ยูยอมรีบหยิบบัรและวิ่ไปเ้าิว
ไม่นานแบอม็เินลับมาพร้อมเสื้อสีเหลือลาย้นมะพร้าว
บ: "ีึ้นหรือยั? " แบอมเินมาถามผมที่ำลันั่เอนไป้าหลั
ย: "อืม นี่เสื้อไรอนายเนี้ยะ? ะไปสวนน้ำหรอ 55555" ผมี้ไปที่เสื้ออแบอมแล้วหัวเราะ
บ: "หึหึ ไม่เท่หรอ" แบอมหันมาถามเหมือนผมไปทำให้วามมั่นใอเาหายไป
ย: "555555 ็ูไ้ ใส่ๆไปเหอะ เท่ออ" ผมหัวเราะเอามือปิปา ่อนะไปหันไปมอหายูยอม ที่อนนี้ำลันแ้วบัเอร์โูเินมาพร้อมับมาร์และแบมแบม
ย: "บัเอร์โูมาแล้วร๊าบบบบบ " ยูยอมพูพร้อมวาแ้วทั้หมลบนโ๊ะ น้ำสีเหลืออ่อนๆ มีฟอนม้าบน ลิ่นหอมๆอเนยโยึ้นมาเะมู มันทำให้ผมรู้สึหอมหวานเลิ้บเลิ้มอยาะลิ้มลอน้ำแ้วนั้น
ย: "อึ!" ผมยน้ำสีทอไปหนึ่อึให่ๆ รสาิหอมหวานำลัี มีลิ่นแอลอฮอลหน่อยๆ มันให้ผมระทีเียวนหมแ้ว
ย: "ินยอนายสุยอเลย มีหนว้วย 5555555" ยูยอมหันมามอที่ผมพร้อมับหัวเราะร่า เพราะฟอนมที่ิบนปาอผม ผมพยายามเอาลิ้นเลียบนปา หาแ่ว่ามีมือนุ่มๆมาปาฟอรีมาปาผม
บ: "แผล่บ~ " เาเลียนิ้วที่ปาฟอรีมาปาผมไปแล้วยิ้มริ่ม ท่าทาอแบอมนั้นมันทำให้ผมรู้สึเินมา หน้าร้อนมา
ย: "เี๋ยวันมานะ" ผมรีบลุึ้นับทแล้วเินไปยัร้านรถเ็นไม้ที่ายเรื่อื่มสีเหลือทอนั่น แน่นอน ผมิใรถาิอมัน
ย: "เอานี่ 1 บิเอร์เลยรับ" ผมี้ไปที่แ้วให่สุในร้าน ไม่นานบิเอร์สีเหลือพร้อมฟอนมหนานุ่มบนแ้ว็มาอยู่รน้าผม ผมเินไปิบไปนเินมาถึที่พวเพื่อนๆยืนหรอัน
ย: "ันว่านายินเยอะไปนะินยอ" ยอแทัผมหลัเห็นผมูบัเอร์โูในแ้วอย่าเอร็อร่อย
ย: "นายอยาินอ่ะสิยอแ ันไม่ให้หรอนะ 555555 " ผมหัวเราะแล้วระบัเอร์โู่อ อยู่ีๆ ็มีมือให่ๆมาันมือผมล
ย: "อะไรอนายอีห้ะ แบอม" ผมหันไปวีนใส่แบอม พร้อมับึมืออเาออไป โอ้ยนะินนน
บ: "อย่าะละให้มันมาสิ พอไ้แล้ว เี๋ยว็เินไม่ไหวหรอ" แบอมพูับผม แ่อนนี้ผมเห็นแบอมมีสอร่าไปแล้ว
ย: "แบอม นายมีฝาแฝหรอ นายวนแฝนายมาเที่ยวหรอ" ผมถามแบอม แ่แบอมสอทำไม้อทำท่าเหมือนัน้วย หรือะเป็นผู้รัษาแปลร่ามาเพื่อสืบวามลับอทาระทรวพ่อม ไม่นะ
ย : "นาย เป็นผู้รัษาปลอมัวมาเป็นแบอมใ่ไหม !!" ผมลุึ้นยืนอย่าั้มั่นพร้อมหยิบาึ้นร่ายาถาลอยใส่แบอมสอนั่น แม่ะเสให้ลอยไปโลมนุษย์เลยอยู
ฟรึ่บบบบบ!!
อยู่ีๆ โล็มืสนิท
"เห้ย เลือออๆ เรียรถเร็ววว "
"มึรีบโทริ มัวทำไรอยู่"
"อย่าเป็นไรนะ"
อนนี้ผมไ้ยินแ่เสียนุยันอแวุ่นวาย มันเิอะไรึ้นหรอ ทำไมาอผมลืมไม่ึ้นเลยหล่ะ แล้วไม่นานเสียอทุน็่อยๆเบาหายไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมหลุเ้ามาในห้อมืๆ ห้อหนึ่ มีระรอบ้านที่ทำให้ผมเห็นัวเอ ผมมอไปรอบๆไม่มีใรเลยนอาัวผมในระอีฟาหนึ่ที่ยืนอยู่เยๆมอผม
"นายเป็นใร?" ผมถามนในระ
"นายไม่รู้ััวเอหรอ" นในระแสยะยิ้ม
"แล้วทำไมนายหน้าเหมือนัน"
"เพราะัน็ืออี้านนึอัวนายไ"
"ห้ะ!?"
"ันรอนายหลุออาร่านั้นมานานแล้ว เพื่อที่ะแสพลัอี้านอนายออมา พลัอสามารถทำให้ลูแ้วะาอใรหลายๆนพัไ้"
"หมายวามว่าไ"
"นายะ้อ่านที่เารันายโยที่ไม่ใ่สายเลืออนาย" นในระล่าว้วยน้ำเสีย่ำ
"ทำไมัน้อทำ้วยอ่ะ" ผมล่าวอย่าไม่พอใ แน่สิ ใระ่านที่รัไ้หล่ะ
"เพราะนายือพ่อม พ่ออนาย็ยอมายเพื่อให้แม่นายไ้อยู่ับนาย" นในระ้มหน้า่ำ่อนะเยหน้าึ้นมามอผม้วยสายาเรียบเย
"มีทาเียวที่ะแ้ไ้ือนาย้อพานรัอนายไปหาอาาเ่ พ่อมหมอที่โลมนุษย์ พ่อับแม่อนายทำภาริออาาเ่ไม่สำเร็เลย้อมีนนึะ้อเสียสละ หลัานี้ พลัอนาย็ะอ่อนลเรื่อยๆ นาย็ะวูบแบบนี้ อาะหลุออาร่ามาอี็ไ้ ะทำอะไร็ระวั้วย แล้ว็อาาเ่อบเล7 อายุอนายหลัานี้ะอยู่ไ้อีถึแ่นายเรียนบ ใ้ีวิอย่าระวั้วยนะ เพราะอนนี้ัวนายเปรียบเสมือนลื่นแม่เหล็แล้วหล่ะ"
สิ้นเสียนในระัวผม็วูบลับมาที่ห้อาวมียอแนอนอยู่้าๆ แ็สันอยู่บนโฟา แบมแบม มาร์ ยูยอมำลัเล่นอยู่ที่ระเบีย แล้วใรอี1นเาหายไปไหน ผมะเ้อมอหา็ไม่เอ
ย: "ื่นแล้วหรอินยอ นายเป็นอะไรไหม" ยอแลืมาึ้นมาเห็นผม็รีบับที่หน้าอผมเลย
ย: "ไม่เป็นอะไรนิ้ แล้วันมาอยู่ที่นี่ไ้ไ" ผมอบอย่าสบายี ่อนะว่าวูบไปไ้ไ
ย: "นายเมาอ่ะ ละเลือ็ออามูเยอะมา พวัน็เลยรีบเรียรถพยาบาลมาส่ อนนั้นนายเหมือนนายเลยอ่ะ ันลัวมาเลยว่านายะไม่ฟื้นแล้ว ฮือออออ" ยอแปล่อยโฮเสียั
ย: "ไม่ร้อนะยอแ ัน็ฟื้นละนี่ไ แ็แรมาเลย" ผมอบยอแพร้อมับลูบ แ็สัน็เินมาปลอบนายแ้มยุ้ย
ย: "เมื่อี้มันน่าลัวมา ัวนายีเผือและแ็ หมอบอว่านายะไม่รอแ่แบอมไล่อาละวานในโรพยาบาลว่าให้่วยนายให้ถึที่สุ ทั้พยาบาลและหมอ็เลย่วยันร่ายาถาใส่นาย ว่านายะีึ้นทุนหอบมาเลยนะ ฮือออออ" ยอแพูและร้อไห้่อ เมื่อี้ผมไม่ไ้ฝันแ่ผมายริๆแล้วันฟื้นึ้นมาเพื่อมารับรู้ว่าัวเอ้อายอีรอบถ้าอบใรสัน 5555555 ละมั
ย: "แบอมอ่ะ" ผมมอหาเ้าหนี้บุุอผม อุส่าห์่วยทั้ที หายไปไหนะละ
ย: "นายนั่น บอว่าะลับบ้านไปเอาอมาให้นายอ่ะ " ำพูอยอแยิ่ทำให้ผมเ้าไปให๋
ย: "อะไรอนาย แบอมลับไปเ็บเสื้อผ้าให้เนี้ยะนะ ทุทีนายทำหนิ" ผมพูปนำใส่ยอแ
ย: "็ันะไปแ่แบอมบอว่าไม่อยาให้ใรมายุ่ที่ห้ออเาอ่ะ ละเห็นว่าเาำลัโมโหเลยยอมไป ันว่าแบอมูเหมือน......." ยอแพูยัไม่ทันบ แบอม็เินเ้ามาพร้อมระเป๋าลาสีพีอผม
ย: "อบุนะ ฮี่" ผมอบุพร้อมยิ้มยีฟันให้เห็นรบ 32 ี่ไปเลย
บ: "ไม่เป็นไร นายื่นั้แ่เมื่อไหร่ ินน้ำบ้าหรือยั" แบอมเินเ้ามาถามผม และมอผม
ย: "ยัอ่ะ " ผมอบไปามร ็ื่นมายอแ็เอาแ่ร้อไห้ ไอ่สามัวนั้น็ยืนเล่นที่ระเบียยัไม่รู้เลยว่าผมื่นแล้ว แ็สัน็เอาแ่ปลอบยอแ ให้ผมินอนไหนี
บ: "ั้นินนี่ เลืออามรี " แบอมยืนแ้วเลือสีแ้นรั่ให้ผม ผมรับมาแ่ลิ่น็ไม่ไหวแล้วไหม ว่าะลืนลไปไ้ฝือแน่ๆ
ย: "ไม่ินไ้ไหม" ผมถามแบอมเพราะเอาริๆผมเป็นนไม่อบินเลืออยู่ ทุทีเวลาไม่สบายแม่ะหาสมุนไพรให้ินมาว่าเลือนะ ถึะหาย้าหน่อยเถอะ
บ: "นาย้อินแหละ ไม่ั้นอาะแย่ว่านี้ ลัานี้นาย้อินทุวันเลย้วย้ำ" แบอมพู้วยสีหน้าเร่เรีย
ย:"ั้นันไม่ินวันนี้ พรุ่นี้่อยินละัน" ผมวาแ้วไว้้าหัวเีย่อนะเสให้มันลอยไปอยู่แถวๆอ่าล้าาน
บ:"อื้มมม โอเ ั้นนายับยอแลับไป่อน เอาไอ่สามัวนั้นออไป้วย ืนนี้ที่นี่ันูแลเอ" แบอมพูบอแ๊สัน ่อนที่แ๊สันะเินไปลาสามลิที่ระเบียออมาแล้วออาประูห้อไป
ย:"นายให้พวนั้นลับไปทำไม" ผมถามแบอมอย่าไม่เ้าใ
บ: "ันะป้อนยานายไ" พูบแบอมระแ้วเลือนั้น แล้ว็หันมาูบผม เลือในปาอแบอมไหลเ้ามานายปาอผม เ้าัวไม่ยอมถอนปาออาปาอผมแ่ลับยิ่มันแรึ้น แรึ้นและแรึ้นไปอี ทำให้ลืนเลือทั้หมลไป ่อนที่แววาอแบอมะเปลี่ยนเป็นพึพอใแล้วึถอนูบผม
บ:"นายเหมือนพวแวมไพรเลยนะอนนี้" แบอมพูเสียเรียบ
ย: "เห้ออ นายนั่นแหละทำมันหอ่ะ" ผมบ่น่อนะเอาทิู่เ็ปา แ่เอ๊ะ ผมไม่ใับูบอแบอมแล้วหรอ ินไปแล้วหรอ
บ: "หรืออยาให้ันแ้มือ" แบอมพูพร้อมับยิ้มรุ้มริ้ม มันยิ่ทำให้ผมนมาึ้นเรื่อยๆ ทำไม่ผมถึใเ้นแร ทำไมผม้อเินแบอม นานั้นนั่เรียน้านายอนผยัไม่เห็นะหวิวท้อเท่าเวลาิถึแบอม หรือว่า.....
ย: "ุ๊บบบบบบบ" ผมุ๊บเ้าไปที่แ้มอแบอมแรๆ
ย: "นายื่นเ้นไหม" ผมถามแบอม แ่เ้าัวยืนแ็ทื่อ ่อนะโน้มัวเ้ามาอผมและับท้ายทอยอแล้วูบอีรอบ แ่รอบนี้มันเร้าร้อนมาว่า เหมือนนหืระหาย ลิ้นอเาเามาวิ่เล่นในปาอผม ่อนที่แบอมะถอนูบออ
บ: "ันว่า ันไม่อยาเป็นแ่เพื่อนแล้วว่ะ"
_______________________________________________________
ไรท์ : รู้สึผิทุรั้ที่อัพ้า ไรท์พยายามแล้วริๆ ่วนี้ถึับเียนในแอพมือถือเลย อยาะอโทษทุนาใริๆนะ ฮือ อัพ้าไปบ้าแ่เ้าสัาว่าะอัพให้บ แล้ว็่วยอมเม้นท์หรือโหวัน้วยนะ โอ้ะ!! อนนี้นิามนิยายเพิ่มเป็น 23 นแล้ว เอ้า ปรบมืออออออ ไม่อยาะออะไรมา อยาะอำลัใ อัพ้าไปบ้าอย่า่าอย่าอนันเลยนะ ีันนะๆๆๆ เ้า้อๆ 5555555 แล้ว็่วนี้แอบเอาใแม่ยแ็แมาหลายอนแล้วนะะะ อิอิ อย่าพึ่โอรว ยัมีเรื่อยๆนะ รอิาม่อไป แล้ว็อยาถามว่า อยาให้เรื่อนี้เป็นนิยายสะอาๆใสๆวัยบเผาะไป่อน อาะมีวับๆแวมๆ นิหน่อย ยัไม่ล้าพอเียน nc เ้าเินอ่ะัว ยัไ็ฝานิยายเรื่อนี้ไว้้วยนะ เเพีำลััมแบ อย่าลืมไป่วยันปั่นวิวนะ อนนี้ไรท์ทำานหนัมา เพราะออมเินื้อบัรอน 5555555 ใระไปเม้นไ้ ทัไ้นะ ไรท์อบลอ ไรท์เหาาา 555555 ยัไ็ รัrd ทุนเลยนะุ้บบบบบบ rdอไรท์ รันะะ :D
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น