Future Love Onmyouji(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

InTro.

             สายลมเย็นยะเยือกพัดมาอย่างไร้สาเหตุ มาซาฮิโระรู้สึกได้ถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น ตอนนี้เขากำลังลาดตระเวนอยู่กับสัตว์อสูรมกคุง เขารู้สึกเหมือนถูพลังบางอย่างเรียกไป

              เขาออกมาจากคฤหาสน์อาเบะ และมุ่งหน้าไปยังที่ๆเขาคิดว่า ‘ คุรุมะโนะสุเกะ ’ อยู่ เด็กหนุ่มเริ่มเรียกคุรุมะโนะสุเกะทันทีอย่างรีบร้อน และสั่งให้มันไปทิศใต้ที่เมืองหลวงฝั่งขวา เพื่อไปยังที่ๆอสูรร้ายจากต่างแดนอยู่ ‘ ทะเลสาบโอกุระ ’ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึง เด็กหนุ่มแหวกพงอ้อไปอย่างระมัดระวังพร้อมกับสัตว์อสูร เขาลับประสาทให้แหลมคมทั่วร่างพลางกวาดสายตามองไปยังทะเลสาบจนทั่ว น้ำในทะเลสาบนั้นนิ่งไม่ไหวติงใดๆราวกับเป็นเพียงแผ่นกระจกบางๆ มันผิดปกติเกินไปแม้จะมาที่นี่จนมั่นใจว่าพวกของคิวคิอยู่ แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความผิดปกตินี้

              ไม่นานเท่าใดนักสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อสูรร้ายตนหนึ่งซึ่งเป็นบริวารของคิวคิ พุ่งขึ้นมาจากทะเลสาบ ทำเอาพวกมาซาฮิโระตั้งตัวแทบไม่ติด เสียงของมันกู่ร้องอย่างน่าสยดสยองหากคนธรรมดามาได้ยิน

                “โดะโร งั้นรึ?”

               สัตว์อสูรสีขาวกลับคืนร่างจริงทันที เขาคือ โทดะ หนึ่งในสิบสองเทพนักรบ ถือเป็นคนแรกที่ยอมรับ และมาอยู่เคียงข้างมาซาฮิโระ ตอนนี้เขาคิดเพียงอย่างเดียวว่าต้องปกป้องมาซาฮิโระให้ได้ นั่นรวมไปถึงริคุโกผู้ที่ช่วงนี้กำลังกายอยู่รอบตัวมาซาฮิโระ เนื่องมาจากคำสั่งของเซย์เมย์ผู้เป็นปู่ของเด็กหนุ่ม การที่ริคุโกปรากฏตัวขึ้นนั้น ทำให้มาซาฮิโระตกใจจนอุทานออกมา

                “ ริคุโก! ”

               ไม่มีเวลาตอบ และริคุโกก็ไม่คิดจะตอบด้วย เทพหนุ่มเรียกหอกซึ่งเป็นอาวุธประจำตัวของตนมา และหันไปประจัญหน้ากับพวกเหล่าอสูร ที่แห่กันเข้ามารายล้อมพวกเขาไว้ มาซาฮิโระเองเมื่อเห็นดังนั้น จึงรีบตั้งท่าเตรียมร่ายเวทปราบมารทันที ยิ่งกุเรนไม่ต้องพูดถึง เทพหนุ่มเตรียมพร้อมตั้งแต่คืนร่างแล้ว ทว่า ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงจะถูกอสูรมากมายแห่กันมารายล้อมไว้ก็เถอะ แต่มันกลับผิดสังเกต มีบางอย่างที่ผิดสังเกต มีสิ่งที่แปลกไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เหล่าอสูรแห่กันเข้ามาโจมตีพวกตน ตอนนี้ทั้งกุเรน และ

ริคุโกต่างก็ฟาดฟันเหล่าอสูรอย่างไม่หยุดหย่อน

                ทำไมกันนะ? ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่ทำไมถึงได้รู้สึกผิดปกติ รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาด มาซาฮิโระคิดซ้ำไปซ้ำมาอยู่เช่นนี้ ความผิดปกตินี้ มีเพียงเด็กหนุ่มเท่านั้นที่สังเกตเห็น

                ใช่แล้ว นั่นคือตัวตนที่แท้จริงของความผิดปกติ เป้าหมายของคิวคิไม่ใช่สิบสองเทพนักรบ!สิ่งที่มันเล็งอยู่คือ…!

                ทันใดนั้น นิ้วมือเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง พลันคว้าหมับที่ข้อเท้าของมาซาฮิโระ เขาสะดุ้งเฮือก จากนั้นจึงเห็นท่อนแขนสีดำยืดยาวออกมาจากผิวน้ำ มาซาฮิโระเห็นอย่างชัดเจนว่า มันคืบคลานมาจากอีกฝั่งของผิวน้ำ

                เงาจำนวนมากกระโจนขึ้นมาจากน้ำอย่างเงียบเชียบตรงเข้ารัดร่างของมาซาฮิโระ เขาจึงตะโกนโดยอัตโนมัติ

                 “ กุเรน…! ”

                เงาพวกนั้นค่อยลากมาซาฮิโระลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว กุเรนระเบิดจิตเทวะ จนพวกอสูรทั้งหลายกระเด็นออกไป แล้ววิ่งมาเพื่อคว้าตัวมาซาฮิโระไว้ แต่กลับคว้าได้เพียงอากาศ สติของมาซาฮิโระดับวูบลงแทบจะทันที

                กระจกวารีดูดกลืนเด็กหนุ่มเข้าไปโดยไม่มีแม้แต่น้ำกระเซ็นซักหยด แต่ก่อนที่กุเรนจะทันทำอะไร ทางเชื่อมสู่เบื้องล่างก็ปิดลงแล้วอย่างสิ้นเชิง อสูรร้ายอีกเป็นกองทัพดาหน้าเข้ามาไม่หยุดหย่อน ล้อมสองเทพนักรบไว้ ซึ่งกุถเรนไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดที่จะกำจัดพวกมันที่มีเยอะกว่า ตอนนี้เขาคิดไม่ออกว่าจะช่วยมาซาฮิโระอย่างไร แม้ริคุโกผู้ซึ่งไม่ค่อยพูดจะเอ่ยถาม

                แต่นั่นก็ใช่ว่ากุเรนจะไม่ห่วงมาซาฮิโระ เขาห่วงจนแทบบ้า แต่ว่าตอนนี้คงต้องยกเรื่องนั้นไว้ก่อน ตอนนี้คงต้องรีบจัดการไอ้ตัวน่ารังเกียจทั้งหลายที่แห่กันเข้ามาแบบไม่หยุดไม่หย่อนนี่ก่อน แล้วเรื่องช่วยมาซาฮิโระค่อยว่ากันอีกที เขาต้องพยายามเร่งมือกำจัดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะลางสังหรณ์มันบอกว่า ถ้าไม่รีบ คงต้องมีบางอย่างที่ไม่สามารถแก้ไขได้ เกิดขึ้นแน่ๆ และนั่นอาจทำให้เขา ต้องเสียใจไปตลอดชีวิตยิ่งกว่าตอนนั้น…