คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PROLOGUE : ผมคือราชา
บทนำ
‘คฤหาสน์ตระกูลอุจิวะ’ เป็นคฤหาสน์หรูใจกลางเมืองที่ตั้งโดดเด่นท้าทายตึกสูงที่โอบล้อม คฤหาสน์หลังงามนี้กินพื้นที่เป็นบริเวณกว้างบ่งบอกได้ถึงฐานะของผู้อยู่อาศัยได้เป็นอย่างดี เพราะตั้งอยู่ย่านใจกลางกรุงที่ที่ดินแพงยิ่งกว่าทอง ถ้ารวมเบ็ดเสร็จคฤหาสน์พร้อมที่ดินที่กว้างขวางนั้นราคาค่างวดคงจะประเมินเป็นตัวเงินมิได้
‘อุจิวะ ซาสึเกะ’ หนึ่งในสองผู้ปกครองคฤหาสน์อันแสนยิ่งใหญ่กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับการตรวจเช็คสัญญาการกู้ยืมเงินของบริษัทยักษ์ใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับถูกปั้นแต่งจากช่างประติมากรรมฝีมือดีจากสวรรค์กำลังเครียดเขม็งเมื่อเห็นว่าสัญญาที่ถูกร่างขึ้นโดยอีกฝ่าย เขากลายเป็นผู้เสียเปรียบ มือหนาคว้าเอามือถือสมาร์ทโฟนที่อยู่ข้างตัวกดหาเบอร์ของใครบางคน
“ซุยเงสึ...ติดต่อ บีจี เทรดดิ้ง บอกให้ร่างสัญญามาใหม่ ฉันต้องการถือหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ในกิจการใหม่ของเขา ถ้าเขาไม่ตกลง ก็บอกไปว่าเราจะไม่ให้กู้ สัญญาทั้งหมดถือเป็นโมฆะ และเราจะไม่มีการเจรจากันอีก” ซาสึเกะสั่งเสียงเรียบก่อนจะวางสาย ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ถามอะไรเลยแม้แต่น้อย เขาไม่สนใจว่า ‘ซุยเงสึ’ เลขาสารพัดประโยชน์ของตนจะจับใจความที่เขาสั่งได้หรือไม่
เขารู้แต่ว่าต้องได้ตามที่สั่ง...
ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ...
เพราะเขาคือ ‘ราชา’
ซาสึเกะหยิบเอกสารชุดใหม่ขึ้นมาดู มันเป็นผลประกอบการของบริษัทยักษ์ใหญ่อีกหนึ่งแห่งที่มาขอกู้ยืมเงินจากธนาคารของเขา
ไอ้หมอนี่เล่นตุกติก...
เขาคิด ก่อนจะกดเบอร์โทรหาใครอีกคน ‘จูโกะ’ เลขานอกสถานที่...
“จูโกะ...ติดต่อทนายซาโซริเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการยื่นฟ้องล้มละลาย ทีจีคอมป์ ฉันไม่สนใจว่าเจ้านั่นจะกำลังนอนกกผู้หญิงคนไหนอยู่ บอกมันว่าพรุ่งนี้ฉันต้องได้แบบฟอร์มพร้อมหลักฐานการฟ้อง”
เสร็จไปอีกหนึ่ง...
การถูกฟ้องล้มละลายเป็นผลลัพธ์อันล้ำค่าที่ซาสึเกะจะมอบให้กับทุกคนที่กล้ามาโกงเขา ซาสึเกะไม่เคยปรานีเมื่อเขาอยู่ในสังเวียนการต่อสู้ การต่อสู้ที่มีเงินเป็นเดิมพัน...
เขาจะต้องปะทะเชือดเฉือนกับกลโกงมารยาสารพัดของคู่แข่งเพื่อรักษา ‘เงิน’ นั้นไว้ และเพราะความเก่งกาจแบบหาตัวจับได้ยากของเขา สิ่งนั้นทำให้เขายังคงรักษาตำแหน่งเจ้าของ ‘แหล่งเงินทุน’ ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเอาไว้ได้
เจ้าของธนาคารอุจิวะ... ธนาคารที่ทรงอำนาจทางการเงินที่สุด!
เขาเก่งฉกาจ...
เขาฉลาดรู้ทันคนและมีอำนาจเป็นดั่งราชา...
เขาโหดร้ายจนถูกมองว่าไร้มนุษยธรรม...
ไม่เคยปรานีแม้เหยื่อจะกำลังดิ้นพล่านอยู่ตรงหน้า...
ด้วยสรรพคุณที่น่าชื่นชมและน่าขนลุกไปในตัว ทำให้ อุจิวะ ซาสึเกะ เป็นที่รู้จักกันในอีกชื่อ...
ราชานรก
“คิดจะทำงานงกๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่” เสียงทุ้มลึกของใครคนหนึ่งทำให้ซาสึเกะชะงักมือที่กำลังจะหยิบเอกสารผลการประกอบการของบริษัทที่เขาหมายหัวว่ากำลังโกงเขาอยู่ ซาสึเกะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ แน่ล่ะว่าเสียงแบบนี้และคำพูดแบบนี้มีคนเดียว...
อุจิวะ อิทาจิ
พี่ชายร่วมสายเลือดเพียงคนเดียวของเขา
“...”
“แกควรจะมีครอบครัวได้แล้วนะ ซาสึเกะ” อิทาจิพูดพร้อมกับสืบเท้าเข้ามาหาผู้เป็นน้องที่นั่งทำหน้าตายอยู่ ใบหน้าที่หล่อเหลาไม่แพ้กันเครียดเขม็งขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบสุดตายด้านจากอีกฝ่าย
“ถ้าครอบครัวที่พี่หมายถึงคือผมต้องเรียกผู้หญิงซักคนว่า ‘เมีย’ ล่ะก็ ผมไม่เอา... ผมบอกพี่แล้วไงว่าผม เกลียด ผู้หญิง” ซาสึเกะตอบเสียงเหนื่อยหน่าย ในช่วงสองสามปีมานี้ผู้เป็นพี่มักจะวนเวียนมาถามเรื่องนี้กับเขาอยู่เสมอ และคำตอบนี้ก็ไม่ใช่คำตอบที่มีเนื้อหาแปลกใหม่อะไร... มันเป็นคำตอบเดิมๆ
เขาไม่อยากมีภรรยา...
เขาไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิง...
ไม่อยากใช้ชีวิตร่วมด้วย...
แค่เดินผ่านยังนึกขยะแขยง...
เขาเกลียดผู้หญิงที่สุด!
“นี่แกกำลังจะบอกฉันอยู่ใช่มั้ยว่าแกมีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน...” อิทาจิถามพร้อมกับยิ้มเครียด แต่ผู้เป็นน้องกลับทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจเขา
“แล้วแต่พี่จะคิด...”
“ตระกูลของเราเหลือฉันกับแกเป็นทายาทสองคนสุดท้าย” อิทาจิพูดเสียงอ่อนลง ไม่ว่าอย่างไรวันนี้เขาก็ต้องเอาคำตอบที่น่าพึงพอใจจากเจ้าน้องชายสุดเก่งที่มีรสนิยมทางเพศผิดแปลกให้ได้
“ถ้าพี่จะพูดเรื่องนี้อีกก็ออกไปเถอะครับ ผมจะทำงาน” ซาสึเกะพูด มือหนาจับปากกาขึ้นมาหมายจะเซ็นเอกสารของธนาคาร
“ไม่ได้! ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องคุยกับแกให้รู้เรื่อง” อิทาจิตวาดลั่น ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาสีเทาที่เข้าชุดกับสไตล์การตกแต่งห้องที่หม่นหมองของน้องชาย
“...”
“ฉันที่ป่วยแบบนี้คงจะมีลูกไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นอนาคตที่เหลือของอุจิวะก็อยู่ที่แกคนเดียว”
“...”
“ฉันขอยื่นคำขาด ไปหาเมียมาซะ เมียในที่นี้ฉันหมายถึงผู้หญิง... ไม่ใช่ผู้ชายในสต็อกของแก” ผู้อาวุโสกว่าพูดเสียงเรียบ เมื่อขอดีๆแล้วไม่ได้งานนี้คงต้องมีการบังคับ... สายเลือดตระกูลอุจิวะที่สืบทอดกันมานับร้อยปีจะมาสิ้นสุดอยู่ที่พวกเขาสองคนไม่ได้ อิทาจิคิดแล้วก็นึกสงสารเหล่าบรรพบุรุษขึ้นมาทันที... เพราะทายาทรุ่นล่าสุดของตระกูล...
คนหนึ่งดันป่วยจนมีลูกไม่ได้ ส่วนอีกคนก็เกลียดผู้หญิงเข้าไส้จนจินตนาการไม่ออกว่าจะผลิตทายาทออกมาได้ยังไง...
พ่อกับแม่คงกำลังร้องไห้อยู่บนสวรรค์แน่ๆ...
“ผมบอกแล้วไงว่าผมเกลียด...”
“แต่ฉันสั่ง! รีบแต่งงานกลบข่าวฉาวโฉ่เรื่องที่แกเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันและก็รีบมีลูกซักที ถ้าเกิดว่าฉันกับแกทำตระกูลกุดขึ้นมา แกคิดว่าพวกเราจะเอาหน้าที่ไหนไปพบพ่อกับแม่”
“และถ้าผมบอกว่า ‘ไม่’ ล่ะ” ซาสึเกะตอบ ดวงตาสีรัตติกาลจ้องมองผู้เป็นพี่อย่างดื้อรั้น แต่แล้วเขาก็ต้องหายใจติดขัดราวกับมีมือที่มองไม่เห็นมาอุดจมูก
อิทาจิไม่ได้ทำหน้าหงุดหงิดอีกต่อไป...เขากำลังยิ้ม...
“หึๆ งั้นฉันจะทำให้แกได้สัมผัสกับคำว่า ‘นรก’ ที่สมกับฉายา ราชานรก ของแกแน่ๆ”
อิทาจิพูดพร้อมกับยิ้ม... เป็นรอยยิ้มอาบยาพิษที่ทำให้คนมองต้องยอมศิโรราบให้อย่างไม่มีข้อแม้ ซาสึเกะวางปากกา... เขาไม่มีสมาธิพอที่จะทำงานอีกต่อไป
ราชาถอนหายใจเฮือกใหญ่...
แค่มองดูก็รู้ว่าอิทาจิ ‘เอาจริง’ ...
งานนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้
ราชาถูกกำราบ...
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือราชายังมีจอมมาร!
บทนำมาก็โดนเต็มๆเลยนะเกะ อิอิ งานนี้พี่อิทจี้(ใครพาเค้าเรียกหว่า?) มาอย่างโหด เกะกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆไปในทันที นิยายเรื่องนี้มาแนวฮาๆไม่ค่อยมีดราม่ากระแทกใจ (หรา???) เค้าเอามาเรียกน้ำย่อยก่อน เดี๋ยวบทที่1จะตามมาหลังจากจัดการอีกเรื่องจบ คริคริ ยังไงก็รอติดตามชมกันน้า จุ๊ฟฟฟ >.<
ความคิดเห็น