CTO <Caesar Defeated Of The Legendary Online>

"โว้ยไอ้ฟ็อกเทล แกยุไหน ไอ้พี่มหาภัย ไอ้พี่ซังกะบ๊วย ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้" เสียงโว้ยวายของร่างใส่ฮู๊ดสีดำบ่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"ไง.... ได้ข่าวว่า ภารกิจเรียบร้อยดีนี่ " ร่างสูงของชายผิวสีแทนรูปร่างล่ำสัน ผมสีดำประบ่า ดวงตาสีสนิม เอ่ยทักผู้เปิดประตูเข้ามาใหม่

"......................" 

ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้เข้ามาที่หลัง นอกจากการพยักหน้า

"งั้นช่วงนี้แกก็ว่างแล้วดิว่ะ" เสียงถามต่อจากชายผิวสีแทนคนเดิม

"มีอะไรก็พูดมา ฟ็อกเทล..."เสียงราบเรียบถามชายผิวแทน

"ก็ฉันมีงานใหม่ให้แกทำ   งานง่ายๆ และแกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เข้าใจตรงกันนะ" ชายผิวแทนที่ชื่อฟ็อกเทลบอกด้วยคำสั่งทีเล่นทีจริง

"งั้นก็บอกมาเร็วดิว่ะไอ้พี่ติ๊งต๊อง ฉันจะไปนอน ง่วงแล้วนะโว้ยย " ร่างในฮู๊ดสีดำบอกกับพี่ชายที่พ่วงตำแหน่งหัวหน้า

"เออๆ กำลังลังจะบอกยุนี่แหละ แกเป็นน้องฉันแน่หรอวะ" ฟ็อกเทลถาม ก่อนจะรีบบอกออกมา เพราะน้องของตัวเองกำลังจะเดินออกไปที่ประตูแล้ว "เดี๋ยวๆ คือฉันจะให้แก ไปเล่น CTO ให้หน่อยดิวะ ช่วงนี้งานน้อย ฉันอยากได้ไอเทมไอ้ดาบฟ้าฟื้นในตำนานอ่ะ นะๆช่วยหน่อย " ร่างสูงรีบลูกจากโต๊ะวิ่งมาดักหน้าคนเป็นน้อง

"อ่อ.........   คือว่างมาก.........แล้วไม่ไปเล่นเองว่ะ มาใช้ฉันทำไม ฉันไม่ว่าง " ร่างของคนเป็นน้องบอกด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะผลักคนเป็นพี่ชายให้หลบทาง

"เดี๋ยวล้านดอลลาร์ ...... โอเคๆ   ห้าล้านๆ.....ไม่ๆสิบล้านๆ .....นี่แกจะเค็มไปถึงไหนวะ  ยี่สิบก็ได้  ไม่ๆๆเต็มที่สามสิบล้าน ....สี่สิบ....สี่สิบห้า....ห้าสิบล้าน รวมดาบฟ้าฟื้นของฉันด้วย อ้อ เงินที่แกหาได้ในเกมส์ ฉันยกประโยชน์ให้แกเลย.....ไอ้น้องหน้าเลือด" ฟ็อกเทลพูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาล พร้อมทั้งถลึงตาใส่คนเป็นน้อง

"หึหึ...บอกรายละเอียดมาซิ พี่ชายสุดที่รัก " คนเป็นน้องพูดด้วยน้ำเสียงหวานจ๋อยชวนขนลุก

"ก็เกมส์ออนไลน์เสมือนจริงไง เงินในเกมส์ก็แลกเป็นเงินจริงได้ด้วย ไอเทมก็ขายได้ เล่นตอนนอนก็ได้ แถมมีสาวๆสวยๆอึ๋มๆ โอ้โห้ ฟินเฟร่ออออ อ่อไม่ใช่คือที่จะบอกก็คือ ถ้าแกมีเงินมากแกก็สามารถซื้อเกาะปลาดาวของแกไง ไอ้เกาะมหาภัยนั่นน่ะ นะเดี๋ยวมีงานฉันจะบอกแกเอง ช่วงนี้ก็เล่นเกมส์ไปพลางๆก่อน" ฟ็อกเทลบอกผู้เป็นน้อง

"เออ! แล้วค่าเกมส์กับไอดีอ่ะพี่ จัดการเรียบร้อยแล้วป่ะ" ผู้เป็นน้องถามพี่ชาย

"เออ!! งกจริงวุ้ยยยย จัดการเรียบร้อยแล้ว ติดไว้ที่คอนโดของแกแหละ อ่อฉันมีของฝากให้แกด้วยนะตอนเข้าเกมส์อ่ะ งานนี้ฉันทุ่มไปหลายบาทนะเฮ้ยย อย่าลืมทำงานดีๆล่ะ" ผู้เป็นพี่ชายบอก

"เครๆ อ่อมีไรจะบอกนะพี่...." ร่างผู้เป็นน้องพูดพลางเดินไปกระซิบที่หูพี่ชายด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินออกจาห้องไปด้วยเสียงหัวเราะ พร้อมทั้งเสียงตะโกนไล่หลังของคนเป็นพี่ชายย

ส่วนทางด้านพี่ชายที่กำลังสบดคำด่าอยู่นั้นหน้ากำลังเปลี่ยนสีเดี๋ยวดำเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด ส่วนทำไมถึงเป็นอย่างนี้น่ะหรอ ก็ไอ้น้องเวรร ก่อนจะไปมันกระซิบว่า 'ความจริงนะพี่ ฉันยอมเล่นตั้งล้านแรกแล้วล่ะ แต่เพื่อตอบแทนความมีน้ำใจของพี่ ยังไงข้อตกลงก็ยังเหมือนเดิมนะ..5555 ก๊ากกก ไปแล้วนะพี่ฟ็อกเทลคนโง่' ทำให้เขาต้องกลับมานั่งปรับอารมณ์ก่อนเคลียร์งานเพื่อที่จะได้มีเวลาว่าง ไปเล่นเกมส์ จีบสาวอย่างมนุษย์ผู้ชายคนอื่นบ้าง พร้อมทั้งจะจัดการอะไรบ้างอย่างมีมันสนุกจนแทบจะทนไม่ไหว รอยยิ้มมุมปากกระตุกยิ้มเหี้ยม ใครว่าฉันให้แกเล่นได้คนเดียววะไอ้น้องเวร

เดี๋ยวพี่ฟ็อกเทลคนดีแล้วจะหนาว กร๊ากกก ไม่ใช่แระ

"เอ่อ...บอสครับ ไปหาหมอไหมครับ " ร่างสูงมิดชิดที่โผล่ออกมาจากมุมเงาของธงที่ปักไว้บนมุมบนเหนือศรีษะ

"แกนี่ฉันไม่ได้บ้าฉันแค่เป็นคนอารมณ์ดี เข้าใจตรงกันนะ แล้วงานที่ให้ไปทำเรียบร้อยไหม?" ผู้เป็นบอสบอกลูกน้อง

พร้อมทั้งเลิกคิ้วถาม

"เรียบร้อยครับ...." ผู้เป็นลูกน้องตอบเสียงเรียบ แต่กลับคิดในใจว่าเปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนสีหน้าเร็วยังกับจิ้งจก

"อืม...งั้นก็กลับไปพักผ่อนได้แล้ว บอคนอื่นๆด้วย ให้ทำตามแผนหนึ่ง ถ้ามีอะไรคืบหน้า ฉันจะแจ้งไปเอง" ฟ็อกเทลบอกเสียงเรียบ

"ครับบอส.." เสียงแผ่วเบาจาหายราวกับสายลม เหมือนกับเหตุการณ์สนทนาเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น

อ่าาา ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

มีอะไรติชมกันได้ตามสบาย จะดีใจมากถ้ามีคอมเม้นต์มาด้วย

พุยพุย

CR.SQW