ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทบาทของท่านผู้อำนวยการ
เพียงแค่ชายชุดดำชี้นิ้วไปข้างหน้า กระสุนเลเซอร์พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ผู้คนมากมายตระหนกตกใจแห่กันวิ่งอย่างอลหม่าน จีลและเจลาลิ่งหลบก้มตัวได้ทันโดยสัญชาติญาณ
"ฉันบอกแกแล้วไงให้เปิดระบบไร้เสียง" ชายลึกลับบ่นอย่างไม่พอใจ
"โทษที่จิมมี่ ฉันพลาดเอง" กระสุนมะกี้ที่พลาดเป้าไม่ถูกใคร จีลเหลือบไปเห็นชายชุดดำสองสามคนสนทนากันอยู่จีลจึงสะกิดเจลาลิ่งให้หันมามอง
"นั่นมันพวกที่เราเคยเจอนี่ มันมาที่นี่ได้ไง" เจลาลิ่งเอ่ยกับจีล
"รีบหนีเถอะ" เจลาลิ่งรีบจูงมือจีลวิ่งแต่ในไม่ช้าชายชุดดำทั้งสองก็ปรากฏบนเบื้องหน้าของจีลและเจลาลิ่ง
"มากับเราแล้วจะปลอดภัย" ชายชุดดำเอ่ยน้ำเสียงเข้มขรึม
"ตามไปให้โง่สิ" ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
"ข้าไม่ได้หมายถึงเจ้า ข้าหมายถึงผู้หญิงคนนี้ต่างหาก เจ้าถอยไปซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
"แล้วถ้าไม่ไปแล้วจะทำไม"
"ไม่มีใครหนีข้าพ้นหรอก ตามเรามาซะดีๆแล้วจะไม่มีใครบาดเจ็บรวมถึงแฟนเจ้าด้วย"
"แฟนงั้นเหรอ" เจลาลิ่งพูดทวนคำในใจเบาๆ
เจลาลิ่งหาอาวุธรอบกายก็พบกับแท่งเหล็กที่วางไว้ในการก่อสร้าง เด็กหนุ่มได้หยิบขึ้นมาแล้วเขวี้ยงไปที่ชายชุดดำคนหนึ่ง เหมือนกับเหล็กกระทบกับเหล็กนอกจากนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"หึๆ"เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของชายลึกลับ เจลาลิ่งไม่สนใจรีบจูงมือจีลวิ่งหนีตามกัน แต่
เจลาลิ่งวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องกลับมาที่เดิม
"จีล!" เสียงร้องด้วยความตกใจ ชายชุดดำคนหนึ่งได้ล๊อกคอจีลเอาไว้ ส่วนคนที่เหลือสาดกระสุนสาดกระสุนผู้คนที่ยืนแถวนั้น
ยานพาหนะรูปร่างทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดปีกทั้งสองข้าง มีสัญลักษณ์ "I.S.C" (international safety citizen) ลงจากยานยนตร์หลายลำ หน่วยติดอาวุธหลายนายเล็งเป้าไว้ที่เป้าหมายโดยที่ศัตรูไม่รู้สึกหวั่นเกรงเลย"
หน่วยรบคนหนึ่งกำลังจะโทรแจ้งไปที่ศูนย์แต่โชคไม่ดี ชายชุดดำได้ปล่อยไฟฟ้าช็อต
ใส่ตาย หน่วยรบที่มาถึงได้ตรึงกำลังล้อมลอบชายชุดดำทั้งสามคนประชาชนที่มามุงดูถูกไล่ให้ออกจากบริเวณ เหลือแต่เจลาลิ่งที่ยืนอยู่ ณ เบื้องหน้าของชายชุดดำ
"ปล่อยเด็กคนนั้นแล้วพวกคุณจะปลอดภัย" ท่านนายพลเอ่ยเสียงเรียบ
"หึๆ" ชายชุดดำได้แต่เพียงทำเสียงหัวเราะขู่ในลำคอ ไม่รอช้า....
เปรี้ยง!
หน่วยรบ "I.S.C" ห้านายล้มทรุดตัวลงเลือดที่ขาทั้งสองข้างไหลออกมาเหตุการณ์มะกี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักแปบเจ้าหน้าที่อีกสามนายก็ทรุดตัวลงไปอีก เจ้าหน้าที่ดูเหมือนจะถอยหลังไปสามก้าวด้วยความหวาดระแวง
"หึๆ ไม่อยากเจ็บตัวอีกก็ถอยไป" เจ้าหน้าที่ทุกนายเริ่มถอยห่างจากที่เกิดเหตุ แต่เจลาลิ่งยังคงอยู่ที่เดิม
"ใช้ความรู้สึกตัวเองต่อสู้กับพวกมัน อุปกรณ์ที่ได้ใช้ให้เป็นประโยชน์ นายต้อง.." จีลส่งสายตาแห่งความหวังให้ แต่ก็พูดไม่ออกเมื่อโดนอะไรบางอย่างอัดเข้าท้องอย่างจัง
"เงียบๆเถอะ" ชายชุดดำเอ่ยเสียงเรียบแฝงความน่ากลัวไว้ภายใต้เสียง
เจลาลิ่งฟังดังนั้นก็เปิดนาฬิกาเรียกอุปกรณ์ต่างๆ หมวก ถุงมือ นำมาใส่ ชายชุดดำไม่รอช้าปล่อยกระแสไฟฟ้ามาที่เจลาลิ่งแต่เด็กหนุ่มดูเหมือนจะหลบได้อย่างสบาย
ทันใดนั้น.... ฟับ..
.
ชายใส่เสื้อคลุมดูดีมีราศีเดินฝ่าวงล้อมของเจ้าหน้าที่พร้อมกับสะบัดมือชายชุดดำทั้งคู่ปลิวหายไป เจลาลิ่งรีบวิ่งไปพยุงตัวเด็กสาวตอนนี้จีลหมดสติไร้ความรู้สึก
"ขอบคุณมากครับ คุณเป็นใครเหรอครับ" เจลาลิ่งถามด้วยความสงสัยมือทั้งสองข้างกำลังพยุงตัวจีล
"ศ. ดอลลิ่ง ไอเซนเบิร์ก ผู้อำนวยการโรงเรียนแอนกริส" เจลาลิ่งหายใจกระตุกเล็กน้อย
"พาเพื่อนไปรักษาที่โรงเรียนนะเจลาลิ่ง"
"รู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับ" เจลาลิ่งถามอย่างสงสัย แต่ไม่มีคำตอบ ผอ.ได้แต่ยิ้มให้เฉยๆเจลาลิ่งกับจีลหายตัวไปที่โรงเรียนแอนกริสด้วยฝีมือของ ผอ.
"ขอบคุณครับท่านที่มาทันเวลา" นายพลที่ใส่เครื่องแบเต็มยศกล่าวทำความเคารพ
"เจอกันที่ศูนย์บรรชาการ "I.S.C" ศ.พูดจบก็หายตัวไป เจ้าหน้าที่หน่วยรบคนอื่นๆต่างพาขึ้นยานยนตร์ ส่วนคนบาดเจ็บและเสียชีวิตก็จะมีรถพยาบาลมารับ
ศูนย์บรรณชาการหน่วยรบ "I.S.C"
ในห้องประชุมบรรยากาศบริเวณรอบๆนั้นเต็มไปด้วยความเงียบ หน่วยรบชั้นผู้ใหญ่ที่ใส่เครื่องแบบหลายคนมาประชุมตามที่นัดกันไว้ โต๊ะประชุมเป็นโต๊ะยาวสี่เหลี่ยมผืนผ้าถูกปูด้วยผ้าคลุมชั้นดี ผนังห้องประดับด้วยวอเปเปอร์สีครีมมีไอเย็นบางๆออกมาที่ผนังห้องอยู่ตลอด
"ท่านครับ เราจะทำไงดีครับกับชายชุดดำ ตอนนี้ผู้คนในเมืองแอนเจอลัสโดยเฉพาะพวกเด็กๆที่กำลังถูกชายลึกลับคุกคามไม่เว้นในแต่ละวัน
"อืม..." ศ. ทำสีหน้าครุ่นคิด ไม่ใช่แค่เด็กๆจะได้รับความเสียหายเจ้าหน้าที่ก็เดือดร้อนด้วย หลายฝ่ายเจอกับปัญหาหนักมาตรการที่เคยสั่งใช้ไปก็ไร้ผล
"ท่านคะ เมื่อเร็วๆนี้รับรายงานมาว่าเด็กหายไป2รายค่ะ เราจะจัดการเรื่องนี้ยังไงคะ จากที่เราสอบถามผู้พบเห็นเหตุการณ์ที่ได้ข้อมูลมาได้ว่า เด็กๆก่อนที่จะหายตัวไปมีชายชุดดำ2คนปรากฏอยู่ด้วย
"หรือว่าจะเป็นคนๆเดียวที่จับเด็กมะกี้"
"อาจเป็นไปได้หรือว่าอาจจะเป็นไปได้ว่าชายชุดดำไม่ได้มีแค่นั้น"
"แล้ว...มิติปัจจุบันของพวกเด็กๆท่านจะทำไงคะ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องวิตกนะ เราจะให้เด็กมาอยู่ที่นี่แทนเพื่อความปลอดภัย"
"จะได้เหรอคะเด็กพวกนั้นต้องใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันมากกว่าที่นี่นะคะ"
"ใช้วิธีสร้างร่างที่เหมือนแต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ใช่วิธีโคลนนิ่งแน่นอน แต่จะสร้าง
หุ่นยนตร์ที่ลงโปรแกรมนิสัยของเจ้าของทั้งหมดลงไป " ศ. เอ่ยเสียงเรียบอธิบายด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"เอางั้นเลยเหรอครับท่าน" ศ.ไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
"ออกหมายจับชายชุดดำนะจับมาให้ได้ไม่ตายยิ่งดี หรือเจอผู้ต้องสงสัยก็ให้จับมาก่อน ท่านนายพล!"
"ครับ"
"ผมให้ท่านดำเนินการเรื่องนี้ เร็วที่สุดได้ยิ่งดีแต่ผมหวังไว้ว่าเรื่องนี้จะเสร็จก่อนปิดเทอม"
"รับทราบครับ"
"มีใครสงสัยอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีขอปิดการประชุม" ทุกคนเงียบไม่มีเสียงตอบรับ ศ. หายตัวไปอย่างเคย หน่วยรบแต่ละคนก็แยกย้ายออกจากห้องไป
************************************
- - -ติดตามกันต่อนะว่าชายชุดดำจะถูกจับได้หรือไม่แล้วจีลละ จีลจะเป็นไงบ้าง คอยติดตามกัน- - -
"ฉันบอกแกแล้วไงให้เปิดระบบไร้เสียง" ชายลึกลับบ่นอย่างไม่พอใจ
"โทษที่จิมมี่ ฉันพลาดเอง" กระสุนมะกี้ที่พลาดเป้าไม่ถูกใคร จีลเหลือบไปเห็นชายชุดดำสองสามคนสนทนากันอยู่จีลจึงสะกิดเจลาลิ่งให้หันมามอง
"นั่นมันพวกที่เราเคยเจอนี่ มันมาที่นี่ได้ไง" เจลาลิ่งเอ่ยกับจีล
"รีบหนีเถอะ" เจลาลิ่งรีบจูงมือจีลวิ่งแต่ในไม่ช้าชายชุดดำทั้งสองก็ปรากฏบนเบื้องหน้าของจีลและเจลาลิ่ง
"มากับเราแล้วจะปลอดภัย" ชายชุดดำเอ่ยน้ำเสียงเข้มขรึม
"ตามไปให้โง่สิ" ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
"ข้าไม่ได้หมายถึงเจ้า ข้าหมายถึงผู้หญิงคนนี้ต่างหาก เจ้าถอยไปซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
"แล้วถ้าไม่ไปแล้วจะทำไม"
"ไม่มีใครหนีข้าพ้นหรอก ตามเรามาซะดีๆแล้วจะไม่มีใครบาดเจ็บรวมถึงแฟนเจ้าด้วย"
"แฟนงั้นเหรอ" เจลาลิ่งพูดทวนคำในใจเบาๆ
เจลาลิ่งหาอาวุธรอบกายก็พบกับแท่งเหล็กที่วางไว้ในการก่อสร้าง เด็กหนุ่มได้หยิบขึ้นมาแล้วเขวี้ยงไปที่ชายชุดดำคนหนึ่ง เหมือนกับเหล็กกระทบกับเหล็กนอกจากนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"หึๆ"เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของชายลึกลับ เจลาลิ่งไม่สนใจรีบจูงมือจีลวิ่งหนีตามกัน แต่
เจลาลิ่งวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องกลับมาที่เดิม
"จีล!" เสียงร้องด้วยความตกใจ ชายชุดดำคนหนึ่งได้ล๊อกคอจีลเอาไว้ ส่วนคนที่เหลือสาดกระสุนสาดกระสุนผู้คนที่ยืนแถวนั้น
ยานพาหนะรูปร่างทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดปีกทั้งสองข้าง มีสัญลักษณ์ "I.S.C" (international safety citizen) ลงจากยานยนตร์หลายลำ หน่วยติดอาวุธหลายนายเล็งเป้าไว้ที่เป้าหมายโดยที่ศัตรูไม่รู้สึกหวั่นเกรงเลย"
หน่วยรบคนหนึ่งกำลังจะโทรแจ้งไปที่ศูนย์แต่โชคไม่ดี ชายชุดดำได้ปล่อยไฟฟ้าช็อต
ใส่ตาย หน่วยรบที่มาถึงได้ตรึงกำลังล้อมลอบชายชุดดำทั้งสามคนประชาชนที่มามุงดูถูกไล่ให้ออกจากบริเวณ เหลือแต่เจลาลิ่งที่ยืนอยู่ ณ เบื้องหน้าของชายชุดดำ
"ปล่อยเด็กคนนั้นแล้วพวกคุณจะปลอดภัย" ท่านนายพลเอ่ยเสียงเรียบ
"หึๆ" ชายชุดดำได้แต่เพียงทำเสียงหัวเราะขู่ในลำคอ ไม่รอช้า....
เปรี้ยง!
หน่วยรบ "I.S.C" ห้านายล้มทรุดตัวลงเลือดที่ขาทั้งสองข้างไหลออกมาเหตุการณ์มะกี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักแปบเจ้าหน้าที่อีกสามนายก็ทรุดตัวลงไปอีก เจ้าหน้าที่ดูเหมือนจะถอยหลังไปสามก้าวด้วยความหวาดระแวง
"หึๆ ไม่อยากเจ็บตัวอีกก็ถอยไป" เจ้าหน้าที่ทุกนายเริ่มถอยห่างจากที่เกิดเหตุ แต่เจลาลิ่งยังคงอยู่ที่เดิม
"ใช้ความรู้สึกตัวเองต่อสู้กับพวกมัน อุปกรณ์ที่ได้ใช้ให้เป็นประโยชน์ นายต้อง.." จีลส่งสายตาแห่งความหวังให้ แต่ก็พูดไม่ออกเมื่อโดนอะไรบางอย่างอัดเข้าท้องอย่างจัง
"เงียบๆเถอะ" ชายชุดดำเอ่ยเสียงเรียบแฝงความน่ากลัวไว้ภายใต้เสียง
เจลาลิ่งฟังดังนั้นก็เปิดนาฬิกาเรียกอุปกรณ์ต่างๆ หมวก ถุงมือ นำมาใส่ ชายชุดดำไม่รอช้าปล่อยกระแสไฟฟ้ามาที่เจลาลิ่งแต่เด็กหนุ่มดูเหมือนจะหลบได้อย่างสบาย
ทันใดนั้น.... ฟับ..
.
ชายใส่เสื้อคลุมดูดีมีราศีเดินฝ่าวงล้อมของเจ้าหน้าที่พร้อมกับสะบัดมือชายชุดดำทั้งคู่ปลิวหายไป เจลาลิ่งรีบวิ่งไปพยุงตัวเด็กสาวตอนนี้จีลหมดสติไร้ความรู้สึก
"ขอบคุณมากครับ คุณเป็นใครเหรอครับ" เจลาลิ่งถามด้วยความสงสัยมือทั้งสองข้างกำลังพยุงตัวจีล
"ศ. ดอลลิ่ง ไอเซนเบิร์ก ผู้อำนวยการโรงเรียนแอนกริส" เจลาลิ่งหายใจกระตุกเล็กน้อย
"พาเพื่อนไปรักษาที่โรงเรียนนะเจลาลิ่ง"
"รู้จักชื่อผมด้วยเหรอครับ" เจลาลิ่งถามอย่างสงสัย แต่ไม่มีคำตอบ ผอ.ได้แต่ยิ้มให้เฉยๆเจลาลิ่งกับจีลหายตัวไปที่โรงเรียนแอนกริสด้วยฝีมือของ ผอ.
"ขอบคุณครับท่านที่มาทันเวลา" นายพลที่ใส่เครื่องแบเต็มยศกล่าวทำความเคารพ
"เจอกันที่ศูนย์บรรชาการ "I.S.C" ศ.พูดจบก็หายตัวไป เจ้าหน้าที่หน่วยรบคนอื่นๆต่างพาขึ้นยานยนตร์ ส่วนคนบาดเจ็บและเสียชีวิตก็จะมีรถพยาบาลมารับ
ศูนย์บรรณชาการหน่วยรบ "I.S.C"
ในห้องประชุมบรรยากาศบริเวณรอบๆนั้นเต็มไปด้วยความเงียบ หน่วยรบชั้นผู้ใหญ่ที่ใส่เครื่องแบบหลายคนมาประชุมตามที่นัดกันไว้ โต๊ะประชุมเป็นโต๊ะยาวสี่เหลี่ยมผืนผ้าถูกปูด้วยผ้าคลุมชั้นดี ผนังห้องประดับด้วยวอเปเปอร์สีครีมมีไอเย็นบางๆออกมาที่ผนังห้องอยู่ตลอด
"ท่านครับ เราจะทำไงดีครับกับชายชุดดำ ตอนนี้ผู้คนในเมืองแอนเจอลัสโดยเฉพาะพวกเด็กๆที่กำลังถูกชายลึกลับคุกคามไม่เว้นในแต่ละวัน
"อืม..." ศ. ทำสีหน้าครุ่นคิด ไม่ใช่แค่เด็กๆจะได้รับความเสียหายเจ้าหน้าที่ก็เดือดร้อนด้วย หลายฝ่ายเจอกับปัญหาหนักมาตรการที่เคยสั่งใช้ไปก็ไร้ผล
"ท่านคะ เมื่อเร็วๆนี้รับรายงานมาว่าเด็กหายไป2รายค่ะ เราจะจัดการเรื่องนี้ยังไงคะ จากที่เราสอบถามผู้พบเห็นเหตุการณ์ที่ได้ข้อมูลมาได้ว่า เด็กๆก่อนที่จะหายตัวไปมีชายชุดดำ2คนปรากฏอยู่ด้วย
"หรือว่าจะเป็นคนๆเดียวที่จับเด็กมะกี้"
"อาจเป็นไปได้หรือว่าอาจจะเป็นไปได้ว่าชายชุดดำไม่ได้มีแค่นั้น"
"แล้ว...มิติปัจจุบันของพวกเด็กๆท่านจะทำไงคะ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องวิตกนะ เราจะให้เด็กมาอยู่ที่นี่แทนเพื่อความปลอดภัย"
"จะได้เหรอคะเด็กพวกนั้นต้องใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันมากกว่าที่นี่นะคะ"
"ใช้วิธีสร้างร่างที่เหมือนแต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ใช่วิธีโคลนนิ่งแน่นอน แต่จะสร้าง
หุ่นยนตร์ที่ลงโปรแกรมนิสัยของเจ้าของทั้งหมดลงไป " ศ. เอ่ยเสียงเรียบอธิบายด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"เอางั้นเลยเหรอครับท่าน" ศ.ไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
"ออกหมายจับชายชุดดำนะจับมาให้ได้ไม่ตายยิ่งดี หรือเจอผู้ต้องสงสัยก็ให้จับมาก่อน ท่านนายพล!"
"ครับ"
"ผมให้ท่านดำเนินการเรื่องนี้ เร็วที่สุดได้ยิ่งดีแต่ผมหวังไว้ว่าเรื่องนี้จะเสร็จก่อนปิดเทอม"
"รับทราบครับ"
"มีใครสงสัยอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีขอปิดการประชุม" ทุกคนเงียบไม่มีเสียงตอบรับ ศ. หายตัวไปอย่างเคย หน่วยรบแต่ละคนก็แยกย้ายออกจากห้องไป
************************************
- - -ติดตามกันต่อนะว่าชายชุดดำจะถูกจับได้หรือไม่แล้วจีลละ จีลจะเป็นไงบ้าง คอยติดตามกัน- - -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น