กลอนเพราะๆเอามาฝาก

ลำดับตอนที่ #36 : เข้าค่ายที่ชลบุรี อ.สัตหีบ : กาพยานีย์11

               เข้าค่ายในปีนี้                     สนุกดีแต่ก็โหด

               เวลาอาจารย์โกรธ                มันน่ากลัวมากๆเลย

               ผมนั้นก็แทบแย่                  ใครที่แน่ก็อยู่เฉย

               กลัวแทบทุกคนเลย             ก็มันพูดแล้วทำจริง

              วันแรกที่อาบน้ำ                   เป็นกรรมที่แน่นิ่ง

              ดูมันสั่งแล้วหยิ่ง                  สั่งให้อาบห้านาที

               อฟายใครอาบทัน               บางคนนั้นมันชิ่งหนี

              กลัวเลยห้านาที                    มันแสนสุดจะระทม

              พอเสร็จรีบเข้าแถว              โอ้มันแจ๋วช่างขื่นขม

              เขกหัวเราแหวกลม              แต่ยังดีที่ไม่เจ็บ

              เวลาที่นอนหลับ                  อยากจะกลับข้าวของเก็บ

              ทำโทษแล้วมันเจ็บ             แต่นอนก็สบายดี

              เหอๆไอ้ cat walk               หัวเข่าศอกมันเสียดสี

              เจ้บแสบแทบทุกที              ผมโครตเกลียดท่านี้เลย

              มันคือท่านรก                    ผมซูฮกว่าเยี่ยมเลย

              บางคนไม่คุ้นเคย               เดี๋ยวเฉลยให้คุณฟัง

              ถึงคราวเดินทางใกล            คิดในใจตื่นเต้นจัง

              เห็นผีที่ด้านหลัง                 เพื่อนผมมันโดดมาเกาะ

              เป็นอะไรแล้วนี่                  ไอแค่นี้ทำใจเสาะ

               คราวนี้มีเสียงเคาะ              คราวนี้แหละกระเจิงกัน

              รุ่งเช้าของวันนี้                   อากาศดีมีสีสัน

              เดินป่าปีนเขากัน                 สนุกจริงไม่เคยทำ

              ถึงคาวทานอาหาร               ตรเบิกบานหลังมีกรรม

               บางคนโดนสะกำ              ให้เอาพริกยัดใส่ปาก

              ก็นะช่วยไม่ได้                   ทำอะไรดูกระดาก

              เรื่องคุยกลัวลำบาก            มันดันพูดเพ้อเจ้อเอง

              เย้ๆตอนบ่ายๆ                   ได้แหวกว่ายได้ละเลง

              ใส่เสื้อและกางเกง             โดดลงน้ำในทะเล

              โอ้โหช่างสุดมัน                 เล่นกันนั้นร้องเฮ่ๆ

              บางคนก็ลังเล                    ไม่ได้ลงทะเลไป

              ละครคือธรรมเนียม             เมื่อมาเยี่ยมค่ายใดๆ

               ได้เตรียมละครไป             ผมอย่างเซงอดแสดง

              โธ่เอ้ยช่างน่าเบื่อ                ไม่อยากเชื่ออดชี้แจง

               สึนามีก็ร้อนแรง                ดันแสดงปัญญาอ่อน

               ดูสิแล้วเป็นไง                   แสดงไปอย่างห้วนๆ

               ลุกเล่นไม่มีกวน                โดนดูถูกโดนประชด

               แต่ก็ช่างมันเหอะ               เรื่องเลอะเทอะเรื่องเท่ามด

                แสดงให้หมดๆ                 ไม่ได้คิดอะไรมาก

               อาจารย์ถึงจะโหด               แม้จะโกรธแต่ก็ฮา

               ไอ้เววไม่ได้บ้า                  ไอ้หน้ามืดเดี๋ยวหน้าไหม้

                ถึงคราวก็กลับบ้าน             ช่างสำราญใจหนอใจ

                รอคอยมาแต่ใกล             ในที่สุดได้กลับเอย