Magic School

ลำดับตอนที่ #10 : [ตอนที่10]>>>การแข่งขันอันทรงเกียรติ

นี่คือการแข่งขันประจำทุกๆปีใหม่ ใครสนใจมาลงชื่อทำการแข่งขันได้ที่นี่นะครับของรางวัลคือ เงินรางวัล 200000เควิน สำหรับผู้ชนะเลิศ ส่วนรองขนะเลิศก็จะได้ลดหลั่นกันไป



“วู้วว น่าสนใจชะมัดเลย แค่ของรางวัลมันก็ยั่วใจฉันแล้ว” เดวิสเอ่ยและทำหน้าเคลิ้มฝัน





“ถ้านายจะมาแข่งขันละก็อย่าคิดจะชนะฉันได้หรอก”  อาเรสฝ่ากลุ่มรอนไปมุ่งหน้าไปที่เคาร์เตอร์ลงชื่อ  ไบรอันท์ทำท่าจะชกแต่รอนห้ามไว้ได้ทัน



“ใจเย็นๆ เดี๋ยวค่อยสู้ในสนามละกันนะ” รอนเอ่ยอย่างใจเย็น



“นั่นสินะ” ไบรอันท์ฉุดคิดขึ้นได้



“แล้วพวกเราจะไหวเหรอ ดูท่าทางมันแล้วคงเก่งไม่ใช่เล่น” เดวิสเอ่ยทำท่านึกคิด



“นายมีอาวุธอะไรที่ได้มาน่ะ” ไบรอันท์เอ่ยถามขึ้น



“แค่กลัฟวน่ะ คงไม่มีอะไรมากกว่านี้” รอนเอ่ยและไม่ได้สนใจของพิเศษที่ได้มา



“ไหนๆ นายลองใช้ซิ” ไบรอันท์ถามต่อ



“เออใช่ ใช้ให้ดูหน่อยดิ” เดวิสเสริม



“ก็ได้ๆ เดี๋ยวฉันลองใช้ในสนามแข่งละกัน” รอนเอ่ยและใส่กลัฟวที่มือเป็นการเตรียมพร้อม เดวิสกับรอนก็เช่นกัน    ในการแข่งครั้งนี้ถึงแม้คนแข่งจะน้อยแต่ผู้แข่งขันแต่ละคนเป็นยอดฝีมือจากโรงเรียนนี้ เพราะแข่งขันกันทุกระดับชั้น ม.1-ม.6  !!!



“ชื่ออะไรครับ” คนสมัครถามขึ้น



“รอน เดฟเวอร์” รอนเอ่ยขึ้น  “เดวิส  เคยินวิ่น” เดวิสเอ่ยต่อ ตามมาด้วย

“ไบรอันท์ เอกาวี่”



“เชิญรอการประกาศชื่อครับ” คนรับสมัครชี้แจงอีกที ตอนนี้ทั้งสามก็เดินมาที่เก้าอี้นั่งที่จัดเรียงกันสำหรับผู้แข่งขัน



รอน เดฟเวอร์ กับ ซาโตชิ เมนลาดอฟ   ลงสนามได้เลยครับ



“เฮ้ย ไมเร็วจัง” รอนเอ่ยเบาๆ



“เอาให้ชนะนะ” ไบรอันท์พูดเป็นกำลังใจรอน



“อืม ขอบใจ” จากนั้นรอนก็เดินเข้ามาที่สนามประลองทันที  พอเดินถึงที่เสียงผู้ประกาศก็ดังขึ้นว่าเริ่ม ยังไม่ได้ทันทำอะไรลูกไฟ 9 ลูกพุ่งมาที่รอน  ฟิ้ววว รอนกระโดดหลบอย่างคล่องแคล่วแต่ไม่แคล้วลูกไฟลูกหนึ่งไปปะทะที่หน้าท้องรอนเต็มๆ



“เสร็จฉันละ” ศัตรูเอ่ยแผ่วเบาและวิ่งอย่างรวดเร็วไปประชิดกับรอนที่ล้มอยู่ถึงตอนนี้รอนเองก็ไม่ลุกขึ้นแต่อย่างใดรู้สึกว่าลูกไฟมะกี้จะทำให้รอนจุก    ฟ้าวว  เบริ์น  ไฟเริ่มลุกที่ตัวรอนตอนนี้รอนดิ้นรนอย่างทรมานทำอะไรไม่ได้ขณะที่คู่ต่อสู้เองก็คุมเชิงอยู่



“เวนกรรมเลย ทำไงดีละ” ไบรอันท์ใจไม่ดี



“ฉันว่ารอนไม่แพ้หรอก ไม่เชื่อคอยดูสิ ถ้านายยังจำเรื่องที่เคยต่อสู้ประลองตอนสอบเข้าได้” เดวิสยิ้มอย่างดีใจ



“เอ้ย นั่นสิ ลืมสนิทถ้ายังงี้โอกาสชนะก็จะเยอะและ” ไบรอันท์พลางนึกคิดได้และพูดยังไม่ทันขาดคำเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นอีก  ตัวของรอนมีแสงสีขาวเรืองแสงขึ้นมาทันใดนั้นบาดแผลหายหมดสิ้น รอนค่อยๆลุก ส่วนฝ่ายตรงข้ามแม้ถึงคนชมก็งงไปตามๆกันพร้อมๆกับเสียงเฮของเดวิสและไบรอันท์



“จัดการเลยรอน” ไบรอันท์ตะโกนบอกรอนท่ามกลางเสียงเชียที่ครึกครื้น แต่รอนก็ไม่ได้ฟังอะไรในใจเขาสิ่งเดียวที่เขาจดจ่อคือศัตรู



“เอาละนะ.....อาวุธ ตัวใหม่ของฉัน ช๊อต(ตอนนี้รอนยังไม่รู้ความสามารถของกลัฟวอันนี้  มันเป็นกลัฟที่เรืองแสงได้ดูสวยงามแต่ราคาคงแพงและหายากเลยทีเดียว)”รอนปล่อยพลังบางอย่างออกมามันเป็นพลังที่ทรงอำนาจและพลังนั้นคือ พลั๊นนิ่งช๊อตพลังที่รวบรวมพลังทั้งหมดไม่ว่า ไฟฟ้า ไฟ ลม น้ำ ดิน พุ่งออกมาจากกลัฟอย่างบ้าคลั่งพลังนี้ได้หมุนเป็นเกลียวสีแรมโบพุ่งไปปะทะร่างศัตรูอย่างแรง ศัตรูไม่มีโอกาสหลบ!!! และได้กระเด็นไปไกลถึงกับสลบทันที



“โห สุดยอด” ไบรอันท์ถึงกับตาค้าง



“สุดยอดจริงๆ แค่พลังฉันเห็นก็สยิวแล้ว” เดวิสตกอยู่ในสภาพงง



ตอนนี้คณะปฐมพยาบาลได้ไปพยุงตัวของซาโตชิที่นอนสลบอยู่   เสียงคนเริ่มซาลง

รอนเองกลับมานั่งที่นั่งที่เดิม ตอนนี้ก็ถึงคราวของ



เดวิส  เดยินวิ่น กับ อาเรส โซลาเลศ ประจำที่ได้ค่ะ



“เวนกรรมฉันเจอกับเจ้านั่นนะเหรอ” เดวิสเอ่ยแบบเซงๆ



“เอาเถอะ ชนะมันให้ได้ละ” ไบรอันท์พูดเป็นกำลังใจ



“อืมๆจะพยายาม” เดวิสตอบไปและเดินไปที่สนามอย่างรวดเร็ว



พร้อมแล้วนะคะ  เริ่มได้ค่ะ

แต่คราวนี้ศัตรูอยู่นิ่งๆไม่เหมือนกับคู่ของรอนเมื่อตะกี้  ทั้งสองยืนคุมเชิงกันโดยไม่มีใครปะทะใครก่อน



“จัดการมันเลย” ไบรอันท์ตะโกนเสียงหลง



เดวิสเริ่มเดินมุ่งหน้าไปที่ร่างของอาเรสแต่แล้วเขาก็กระเด็นเสียเอง



“อะไรกัน” เดวิสพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่ศัตรูยิ้มแสยะอย่างน่ากลัว



“หนอยได้เลยเพื่อน ทันเดอร์ไลน์” สายฟ้าที่เดวิสปล่อยไปพุ่งออกมาเป็นแนวเส้นตรงจากท้องฟ้า แต่อาเรสก็หลบอย่างสบาย



“มีอะไรอีกมั้ยเพื่อน” อาเรสตะโกนบอกเดวิสและทำท่าทำทางเยาะเย้ย ตอนนี้เดวิสฉุนขาดเขาพยายามเดินเข้าไปที่ร่างของอาเรสแต่ก็ไร้ผล ร่างเดวิสกระเด็นไปอีก



“ฉันขี้เกียจเล่นอะไรและ เอาเลยละกันนะ เดคอส(พลังจิต)” ร่างเดวิสไม่ขยับและทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้เดวิสได้แค่อยู่นิ่งๆแม้แต่พยายามให้ตัวเองเคลื่อนไหวได้



ตอนนี้อาเรสได้ใช้พลังจิตของเขาเหวี่ยงเดวิสไปมาและกระแทกกับพื้นซ้ำๆหลายทีจนทั้งเนื้อทั้งตัวเดวิสบอบช้ำ กรรมการจึงตัดสินให้อาเรสชนะไป



“นึกว่าจะแน่ เชอะ” อาเรสพึมพำเบาๆ



คราวนี้ก็รอบตัดสินแล้วนะคะ ระหว่าง รอน เดฟเวอร์ กับ อาเรส โซลาเลศ



ทั้งคู่เดินมาประจันหน้ากัน และมองตากันราวกับจะกรีดแทงให้ตายกันไปข้าง



“ฉันต้องชนะนายให้ได้” อาเรสพึมพำและกำมือแน่น



“อย่าคิดว่าจะง่ายๆ” รอนเอ่ยเสียงหนักแน่น

และแล้วอาเรสใช้พลังจิตโจมตีใส่รอนอย่างฉับพลัน แต่ก็ไร้ผลพลังโจมตีของอาเรสซะท้อนกลับมาหาเขาเองแต่ยังดีที่เขาหลบทัน



“อะไรเนี่ย” อาเรสถึงกับตาค้างเพราะการโจมตีแบบนี้น้อยมากยากที่จะหลบได้ และขณะเดียวกันอาเรสก็เหลือบไปเห็นกลัฟวในมือของรอนและก็ตกใจนิดๆ



“อะอะไร...น่ะ” อาเรสตอบตะกุกตะกัก



“ไม่มีอะไรมากหรอกนะ” รอนพูดเสียงเยือก เย็น ดูน่ากลัว ทันใดนั้นรอนไม่รีรอเขาปล่อยพลังแรมโบออกไป



“บาเลีย” อาเรสใช้พลังจิตของเขาทำให้เกิดคลื่นพลังบางอย่างอยู่ตรงหน้าเขาแต่พลังของรอนก็จู่โจมผ่านบาเลียได้อย่างไม่น่าเชื่อ !!!  เสียงครึกครื้นดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงโห่ร้อง     เปรี้ยง ร่างอาเรสถูกจู่โจมปลิวออกไปแต่ก็ยังสามารถคงตัวได้จากนั้นอาเรสก็ปล่อยลำแสง

(ที่ไม่สามารถมองเห็นได้) แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บาเลียเปล่งออกมาจากกลัฟวอย่างฉับพลันรอนปล่อยภัย



“อะไรกันเนี่ย” อาเรสตาค้าง



“สุดยอดเลย” ไบรอันท์เกร็งตัวด้วยความเสียว



“ฉันว่ารอนชนะแหง” เดวิสเอ่ยอย่างมีชัย





“วินดิ้งสเปเชี่ยลช๊อต” ลำแสงสีน้ำเงินพุ่งไปโดนร่างอาเรสจังๆ ทำให้กรรมการต้องตัดสินอาเรสแพ้เพื่อเป็นการเซพตัวเองไม่ให้

บาดเจ็บไปกว่านี้



รอน เดฟเวอร์ เป็นผู้ชนะค่ะ รองชนะเลิศเป็น อาเรส โซลาเลศ ส่วนที่สามที่สีคือ ไบรอันท์ เอกาวี่ กับ เดวิส เคยินวิ่น



“สำเร็จ โย่วๆ” ไบรอันท์เอ่ยอย่างดีใจ



ขอให้ผู้ที่ได้รับรางวัลขึ้นมาหน้าเวทีเพื่อรับรางวัลค่ะ



“ขอบคุณครับ” รอนกล่าวขอบคุณเมื่อผู้มอบรางวัลให้รางวัลแก่เขาสิ่งที่ได้คือบัตรแข็งๆเหมือนบัตรเครดิตและเหรียญแห่งชัยชนะเขามอบให้กับรอน



“อะไรน่ะหรอครับ” รอนถามงงๆ



“บัตรมูลราค่า 200000 เควินจ้า” ผู้มอบรางวัลพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส



“อ๋อๆครับ ลืมไป แหะๆ” รอนเอ่ยพลางนึกขึ้นได้



“นายนี่ตลกจังเลย” ไบรอันท์หันไปกระซิบกับรอนขณะเดียวกันอาเรสก็ได้แต่เงียบ

ความจริงถ้าไม่มีเงินมาล่อใจเขาเขาก็คงไม่ขึ้นแท่นรับรางวัลหรอก  ตอนนี้ก็มีเพลง

บรรเลงแผ่วฟังดูแล้วรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ทั้งหมดพอรับรางวัลเรียบร้อยก็แยกย้ายเข้าห้องตัวเองไป  ปิ๊ดๆ



สวัสดีจ้ะ----แจน



สวัสดีครับแจน----รอน



ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ----แจน



เช่นกันนะครับ----รอน



ปิ๊ดๆ เสียงสัญญาณถูกตัดไป







ไปห้องพักกันเถอะนะทั้งสามเริ่มง่วงนอนแต่ไบรอันท์เป็นคนแรกที่เป็นคนชวนพวกเขาทั้งหมด



“ก็ดีเหมือนกันนะ” รอนเห็นด้วยกับไบรอันท์



“อยากนอนมากเลยละ อุ้มฉันไปทีดิ” เดวิสเอ่ยแซวๆด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยชัดเจน  

แต่กระนั้นงานปีใหม่ยังไม่เลิกลากัน ยังคงเฉลิมฉลองกันอยู่และบรรยาการครึกครื้นเหมือนเดิม



“ตลกแล้วละ เหอๆ” ไบรอันท์เอ่ยสวนกลับไป



“งั้นรีบๆไปกันเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนนิ๊ วิชาฟิสิกเมจิคนะ ท่าจะยาก” รอนเอ่ยละหาวไป



“เออนั่นดิ” เดวิสนึกตกใจขึ้นมา “แหะๆ วิชานี้ฉันไม่ค่อยชอบเลยอ่า”  ระหว่างกำลังเดินทางก็มาเจอกันเจที่เดินมาสะลึมสะลืออยู่



“อ้าวไม่ได้ไปกับแจนหรอกเหรอ” ไบรอันท์เอ่ยอย่างตกใจ



“เปล่า ฉัน.....ฟังเพลงน่ะ” เจนเอ่ยอย่างงัวเงีย



“งั้นโชคดีนะ พวกฉันขึ้นหอพักก่อนละ บาย” รอนเอ่ยเสร็จก็รีบขึ้นบันไดหอพักทันที



“โชคดีไบรอันท์” รอนเอ่ยลาไบรอันท์และก็เข้าห้องพร้อมกับเดวิสไป



“สงสานจริงๆเลยอะ ฮ่าๆๆ ต้องอยู่กับคนอื่น” เดวิสเอ่ยพลางส่ายหน้าและโถตัวนอนไป



“ไม่อาบน้ำหรอกเหรอ” รอนเตือนเดวิส



“ไม่อะ ฉันขอหลับแล้วนะมันเที่ยงคืนแล้วนิ๊ ฉันง่วง” ว่าแล้วเดวิสก็ดึงผ้าห่มมาคลุมโปงหลับไป



“แล้วแต่นายนะ” รอนรีบไปอาบน้ำเมื่ออาบน้ำเสร็จเขาก็ออกมาจากห้องและใส่เสื้อผ้า

แล้วหยิบของขวัญที่ได้มาวันนี้ออกมาดู



“สุดยอดจริงๆเลยแฮะ ใช้ได้ทั้งใน pk ได้ทั้ง การแข่งขันเยี่ยมจริงๆ” รอนหยิบ

กลัฟวออกมาดูจากพ๊อกเก็ทบอล และพลิกไปพลิกมาเพราะกลัฟวอันนี้เป็นกลัฟวที่เรืองแสงได้โดยไม่มีที่ไหนมีกัน  ว่าแล้วรอนก็ไปปิดไฟโถมตัวเข้าเตียงนอนและนอนหลับไป



Knightangel



ขอบคุณทุกๆคนที่ลงความเห็นนะครับ ผมไม่มีอะไรมากกว่านี้นะครับ