แอนกริสเทพศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์สวรรค์

ลำดับตอนที่ #4 : การประลองหฤโหด

ณ ตึกแอนกริส

            บริเวณสนามประลอง  ห้องโล่งคล้ายๆห้องโรงยิมที่เรียนพละมีนักเรียนบางกลุ่มมานั่งอยู่บ้าง  ชายชุดครีมอายุราวๆ 30 ประมาณ 10 คน อยู่บริเวณสนาม ประตูทุกๆบานปิดไว้หมดรวมถึงหน้าต่างทุกบานด้วย แสงไฟที่อยู่บนเพดาน 2-3 ตัว ได้สาดส่องในบริเวณชายที่ใส่สูตรคนหนึ่งคาดว่าคงอยู่ในวัยกลางคน จัดว่าดูดีเลยทีเดียว   ทันทีที่ชายผู้นั้นพูดนักรัยนทุกคนก็เงียบลงอย่างว่านอนสอนง่าย

"การแข่งขันใน 5 ตึก จะถูกจัดแตกต่างกันออกไปนะแต่การแข่งขัน ณ ตึกนี้จะถูกจัดขึ้นเป็นพิเศษ ฟังกติกาดีๆนะทุกคนเงียบและเงียบ ถ้าหากไม่เปิดห้องมาดูคงไม่มีใครรู้ว่ามีใครอยู่บ้างสนามที่พวกเธอเห็นนี้เป็นเวทีการประลองการต่อสู้"

"เวทีการประลองการต่อสู้งั้นเหรอ" เด็กสาวผมบลอนนัยน์ตาสีฟ้าชวนให้หนุ่มๆหลงกันได้เอ่ยกับแฟนหนุ่มซึ่งอยู่ข้างๆ  ผมยาวของเธอปลิวไสวสลัดไปมาทำให้มาโดนหน้าของเจลาลิ่งซึ่งกำลังฟังกติกาการต่อสู้อยู่ใจจดใจจ่อ


"เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นโรบอทจำนวน 10 ตัว ติดอาวุธอยู่ 2 ตัว จะจู่โจมพวกเธอ ให้เธอจัดการมันให้เร็วที่สุด เวลาจะนับตั้งแต่การแข่งขันเริ่มต้น   ใครที่ทำเวลาได้ดีที่สุด 50 อันดับแรกจะได้เป็นสมาชิกในโรงเรียนแห่งนี้ ส่วนคนที่แพ้ก็อย่าเสียใจไปปีหน้ายังมาใหม่ได้"



"อ้ออีกอย่าง  อาจารย์ยังไม่ได้แนะนำชื่อเลยละสินะ อาจารย์ชื่อว่า บีท  เชล่อม ผู้ช่วย ผอ. โรงเรียนแอนกริส  สำหรับคนที่ทำเวลาได้ดีที่สุดทางโรงเรียนจะให้ของรางวัลเป็นรางวัลเช่นเคย" ผช.ผอ. บีท เอ่ยอย่างอารมณ์ดี


"เสียงนาฬิกาใครดังขึ้นก็ขอให้เดินเข้ามาในสนามนะครับ" โฆษกพิธีกดเอ่ยขึ้น


ปิ๊บ    ปิ๊บ !!!

เสียงนาฬิกาของเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งอยู่ข้างหน้าเจลาลิ่งนี่เอง ซึ่งมะกี้ผมของเธอได้ปลิวมาปกใส่ใบหน้าของเขา  เธอปล่อยแขนจากแฟนหนุ่มและเดินมาที่เวทีอย่างมั่นใจ
begin 00:01    00:02  00:03   เวลาเริ่มเดินแล้วหลังจากการแข่งขันเริ่มต้น   โรบอทจำนวน  10 ตัว โผล่ออกมาจากผนังหลายทิศทาง   จากตัวจางๆเมื่อมันเดินมาถึงสนามก็เห็นเป็นตนชัดเจน


โรบอทติดอาวุธ 2 ตัว  เริ่มยิงปืนเลเซอร์มาที่เด็กสาวคนนั้น เด็กสาวกระโดดหลบอย่างว่องไวและมายืนอยู่ตรงข้างหลังโรบอทติดอาวุธ ไม่ช้านักโรบอทตัวนั้นก็ล้มตัวลงเนื่องจากโดนหักคอ  โรบอทอีกสองตัวเดินมาประชิด เธอกระโดดหมุนกลางอากาศหักคอโรบอทดังเกล่าเช่นเคย   โรบอทที่เหลือสาดปืนใส่  เธอเองหลบได้อย่างคล่องแคล่วแต่ก็พลาดกระสุนที่ยิงมาจากโรบอทที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูงเฉี่ยวผ่านแขนเธอไป     เธอเองไม่เป็นไรเลือดไหลออกมานิดหน่อย   เสียงของผู้ที่ชมร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ


เธอยื่นแขนที่ม่ได้รับบาดเจ็บทำท่าคล้ายๆกับชาร์จพลังซักอย่างหนึ่งเมื่อเธอยืดแขนอีกครั้ง  โรบอทซึ่งเดินมาอีกสามตัวที่ถูกแรงลึกลับบางอย่างให้กระเด็นลอยฟ้ากระแทกพื้นอย่างจัง      ตอนนี้โรบอทอีกห้าตัวมุ่งมาที่เธอคนละทิศคนละทางคราวนี้เธอใช้ท่าเดิมแต่ไม่เป็นผล  โรบอทตัวหนึ่งจับเธอเหวี่ยงกระแทกเธอโดนกำแพงครูดกับผนังไม่เป็นท่า


เป็นอีกครั้งที่คนดูร้องเสียงหลง  หน่วยปฐมพยาบาลเตรียมพร้อมทุกหน่วย  ระบบเซพตี้ทำงานอย่างเต็มรูปแบบ  ทำให้เกิดอันตรายน้อยที่สุด


โรบอทติดอาวุธยังไม่ถูกกำจัดคราวนี้มันสาดปืนอีกครั้งแต่โชคดีกระสุนที่ยิงมาพลาดหมด  เด็กสาวนั่นจากตอนแรกที่ดูสง่างามบัดนี้สะบักสะบอมยืนตั้งหลักอีกครั้ง เธอทำท่าคล้ายๆจะยกหมัดต่อยไปอากาศ   เสียงแหวกอากาศมุ่งไปที่โรบอทอย่างรวดเร็ว  โรบอทเหมือนจะรับรู้การโจมตีในครั้งนี้  สามารถยกแขนตั้งรับการโจมตีของเธอไว้ได้ทัน  แต่อีก2ตัวดูเหมือนจะไม่รู้ทำให้โดนการโจมตีไปอย่างจัง ดูเหมือนว่าโรบอทที่โดนโจมตีจะช็อตและหยุดเคลื่อนไหว


"การโจมตีแบบนี้มันคุ้นๆนะ" เจลาลิ่งพลางนึกคิดมือถูกไปที่ปากช้าๆสมองซีกหน้าของเขาทำงานหนัก  เพราะการจู่โจมของเธอเหมือนอะไรนะ นึกๆๆๆ

โรบอทตัวที่เหลือจู่โจมแบบสายฟ้าแลบ เธอล้มลงพยายามเอาแขนซ้ายยันตัวเองให้อยู่ มันทั้งสามตัวเริ่มจู่โจมอีกครั้งคราวนี้เธอหลบแขนซ้ายของเจ้าโรบอทได้อย่างหวุดหวิด    สีหน้าของเธอบอกอาการเครียดอย่างชัดเจน กัดฟันตัวเองแน่นและสามารถยืนได้สำเร็จเสียงคนที่ชมเงียบลงอีกครั้ง


"ไฟติ้ง  แสลมป์!"   เด็กสาวผมยาวบลอน มีลมพัดผ่านหน้าเธอไปบางๆทำให้ผมยาวของเธอปลิวไสวเล็กน้อย  ตะโกนดังลั่นออกมา


โรบอทตัวแรกอยู่ดีๆก็ล้มลงไปตามด้วยตัวต่อไปและอีกตัวที่กำลังเดินมาประชิดตัวก็ค่อยๆล้มเหมือนระบบอิเล็กทรอนิกส์ของพวกมันหยุดทำงาน



               ปิ๊บ  ปิ๊บ!!    บอร์ดเวลาแสดงเวลาการแข่งขัน    12.03 นาที เสียงปรบมือก็ดังขึ้นตามมาสิ้นนการแข่งขันคนแรก  คนต่อไปก็ออกมายืนอยู่กลางสนาม



"ไอ้หมอนั่นนิ๊  แกจำมันได้ไหมซิท"  เด็กหนุ่มท่าทางนักเลงบ่นอย่างหัวเสีย


"อ่อ ไอนั่น ที่เมื่อเช้ามาเหยียบรองเท้าแกใช่ปะ" เด็กหนุ่มที่ท่าทางปวกเปียกนัยน์ตาสีดำร่างกายเหมือนคนติดยาเอ่ย  แต่ถ้ามองอีกมุมจะเห็นเด็กผู้หญิงสาวซุบซิบอะไรกัน


"เธอว่านายคนนั้นหล่อมะ" เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ตาโตๆ เสื้อยืดกางเกงขาสั้น ริมฝีปากสีส้มจี๊ด แสดงว่าเธอนั้นคงต้องแต่งหน้าเข้มๆมาชัวๆ


"ไหนจ๊ะไหน  เห็นละๆ หล่อมากเลย กรี๊ด" เด็กสาวที่เป็นเพื่อนกันพูดเสริมเป็นการเห็นด้วยอย่างแรง



โรบอทจำนวน 10 ตัว ออกมาจากผนังเช่นเคยจากตัวจางๆและก็ปรากฏชัดเจน   เวลาเริ่มเดินนับ ไม่รีรอเปิดโอกาสให้แก่พวกมันเจลาลิ่งหลบปืนกลที่สาดมาราวกับสายฝนพุ่งมาที่ตัวของเขา   เสี้ยววินาทีเจลาลิ่งก็ปรากฏตัวอยู่ทางด้านหลังของเจ้าโรบอทติดอาวุธ  ทันทีที่

โรบอทตัวนั้นหันมาก็โดนฝ่าเท้าเตะลงไปนอนกองกับพื้น  เจลาลิ่งหยิบปืนจากโรบอทที่นอนแน่นิ่งสาดไปยังโรบอททั้ง 9 ตัว  บางตัวก็โดนกระสุนช็อตคาที่  บางตัวกหลบได้    ส่วนตัวที่วิ่งเข้ามาโจมตี เจลาลิ่งใช้สันปืนฟาดเข้าไปที่หน้าโรบอทล่วงล้มลงไป   แต่ตัวที่ติดอาวุธตัวที่เหลือโดนซัดด้วยกระสุนนับร้อยก็ไม่เป็นไร  ตอนนี้โรบอทอยู่ในเวที 2 ตัว เจลาลิ่งเปลี่ยนแผนจากการโจมตีด้วยอาวุธไม่เป็นผล  แปลกมากที่การเคลื่อนที่ของเจลาลิ่งเป็นไปอย่างคล่องแคล่วและคล่องตัว ทั้งนี้อาจเป็นเพราะ    



รองเท้า!!  จู่ๆเจลาลิ่งก็บังเอิญไปเหลือบเห็นชายชุดดำซึ่งปะปนกับเด็กนักเรียนที่เข้ามาสอบ   มันทำให้เจลาลิ่งเกือบเสียท่ากับโรบอททั้งสองตัว แต่โชคดีเจลาลิ่งสามารถเรียกสติกลับคืนมาได้   คราวนี้สายตาทุกคนแทบค้างเมื่อเจลาลิ่งยกโรบอที่หนักนับ 100 กิโล เหวี่ยงไปยังโรบอทอีกตัว

                            

 บึ้ม เสียงระเบิดดังสนั่นทั่วเวที     เสียงปรบมือดังกระหน่ำ  เวลาในบอร์ดปรากฏ   03:59 นาที



                                                         ………………………………………



           ณ ตึกเวนิส

   3   นาทีก่อนเริ่มทำการแข่งขัน

"หายไปไหนนะ"  มินท์หงุดหงิดพลางชะเง้อไปทางทิศที่อยู่ตรงข้ามกับสายตา


"อีก 2 นาที ก็จะปิดประตูแล้วนะ"  มินท์ยังคงบ่นไม่หยุด เค้กที่เข้าห้องน้ำไม่รู้จักเวลาเอาซะเลย ปล่อยให้พวกฉันต้องมารอ บ้าเอ้ย


"รีบๆไปกัน" เค้กวิ่งมาทันพอดีก่อนประตูบานใหญ่จะปิดเพียงนิดเดียว


"นายทำอะไรฮะ" มินท์บ่นอย่างหัวเสียแต่เด็กหนุ่มไม่สนใจคำพูดของเธอ เค้กคว้ามือจีลวิ่งออกไปจากจุดที่ยืนอยู่



              เมื่อทุกคนเข้าห้องๆหนึ่งมันใหญ่พอๆกับสนามประลองที่เจลาลิ่งแข่ง   คำอุทานที่หลุดจากปากเจ้าตัวอย่างไม่ได้ตั้งใจ  ภายในห้องเต็มไปด้วยลูกบอลหลากสี  โฆษกพูดป่าวประกาศอยู่ข้างบนรวมถึงอาจารย์ทุกๆท่านที่นั่งอยู่บนนั้นด้วย



"การแข่งขันจะเป็นการเก็บลูกบอลที่เธอเห็นอยู่  กติกาคือว่าให้เธอเก็บลูกบอลสีทองให้ได้มากที่สุดโดยตามเลาที่กำหนด  และเมื่อเวลาใกล้หมดให้ทุกคนออกจากห้องเก็บลูกบอลให้ทัน  เวลาจะมีให้ 10 นาที โดยจะปล่อยพวกเธอเข้าไปในนั้นพร้อมกันหวังว่าพวกเราคงพร้อมแล้วนะ" โฆษกประกาศพูดจบ อาจารย์ก็เอ่ยขึ้นต่อ



"อาจารย์ชื่อ บาบาล่า  ยานิส ประเพณีเราก็คือใครเก็บลูกบอลสีทองได้มากที่สุดจะมีรางวัลให้นะจ๊ะ อืมม อีกอย่างใครโชคดีเก็บลูกบอลสีทองที่มีของรางวัลอยู่ข้างในก็ได้สิ่งนั้นไปนะคะ มันก็แล้วแต่ดวงพวกเธอนะ โชคดีทุกๆคน"  อาจารย์บาบาล่าส่งยิ้มให้ทุกคน  ใครเก็บอักษรที่มีอักษรว่า "Angris" ได้ก็เป็นสมาชิกโรงเรียนเราได้เลย   มีอะไรสงสัยรึเปล่าคะ  ถ้าไม่มีเริ่มได้เลย"



  สกอร์บอร์ดเริ่มนับเวลา begin….



"การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นบางคนก็หกล้มไปบ้าง  ชนกับคนอื่นบ้าง  จีลและเพื่อนแยกย้ายกันเก็บลูกบอล ตอนนี้ในห้องที่แข่งขันเก็บลูกบอลสีทองเต็มไปด้วยความกลลาหนและชุละมุน  เวลาผ่านไป 5 นาทีกว่าๆ บางคนก็ไม่ได้บอลสีทองเลย  แต่จีลเองก็ไม่ได้มาแค่ 3 ลูกเองตอนนี้  มินท์กับเค้กรู้สึกจะได้มากกว่าคนอื่นๆ ช่วงก่อนจะหมดเวลาความวุ่นวายก็บังเกิดขึ้น



จีลบังเอิญไปชนกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  รูปร่างสูงผมยาวเกือบๆใหล่นัยน์ตาสีเขียวเข้มเพ่งมองมาที่จีลอย่างโกรธเคือง



"ขอโทษนะที่เดินชนเธอ" จีลพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพที่สุดแต่ความรู้สึกของเธอดูเหมือนจะโกรธเหมือนเดิมและพร้อมที่จะเอาเรื่องได้ทุกเวลา



"รู้ไหมกว่าจะเก็บบอลได้แต่ละลูกมันยากนะเธอชนฉันมะกี้ บอลฉันตกไปสามลูก ยังไงเธอต้องชดใช้" จีลทำสีหน้าไม่สู้ดีถ้าเกิดจะให้บอลไป จีลเองก็จะไม่เหลือลูกบอลติดตัวเลยและนั่นย่อมไม่เป็นผลดีเอาซะด้วย  แต่จีลเองไม่รู้จะแก้สถาการณ์อย่างไรก็ต้องยอมส่งลูกบอลให้กับเธอคนนั้น  เมื่อได้ลูกบอลมาเสร็จสาวแกก็ยิ้มแสยะเชิดหน้าใส่ไปอย่างไม่อาลัยอาวรณ์



ถ้าฉันไม่มีบอลเหลือเลยสักลูกนั่นก็หมายความว่าโอกาสที่จะเข้ารอบนั้นไม่มีตามไปด้วย  จะไปขอใครคงไม่มีใครให้ เค้กกับมิ้นท์ถึงจะเก็บได้มากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชนะคนอื่นๆยิ่งพวกนั้นอยากจะคว้าตำแหน่งชนะเลิศด้วยอีก  เฮ้อ ฉันจะทำไงดี ทำไงดี



จีลเดินก้าวเท้าอย่างช้าๆสายตามองไปที่ลูกบอลหลากสีที่อยู่เบื้องหน้าบัดนี้ลูกบอลสีทองที่พอจะเห็นได้ตั้งแต่วินาทีแรกมันไม่เหลืออีกแล้ว ทีเหลือก็มีแต่ลูกบอลสีฟ้า แดง เหลือง มองดูลายตา  จีลจับลูกบอลบางลูกเขวี้ยงด้วยความกดดันแต่ความโชคร้ายคงไม่ดีมีเสมอไป  เหตุการณ์ณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น   ลูกบอลสีแฟนตาซีมีอักษรเขียนไว้ว่า " a n g r I s " มันส่องประกายวับๆ จีลมองไปยังลูกบอลนั้นด้วยความตื่นเต้นแต่แล้วมีชายคนหนึ่งเห็นเข้าพอดีกำลังมุ่งหน้าคว้าลูกบอลนั่นอย่างเร็วพลัน จีลจึงวิ่งคว้าลูกบอลนั้นด้วย แต่เผอิญว่าจีลอยู่ใกล้ลูกบอลนั้นมากกว่าบวกกับชายคนนั้นยืนอยู่ไกลพอควรจึงทำให้จีลได้ลูกบอลนั้นไปสบายๆ  สักแปบบเสียงสัญญาณก็กระพริบดังขึ้น

ปิ๊ดๆ


"ไงจีล ได้บอลมากี่ลูกเอ่ย" เค้กเอ่ยน้ำเสียงสดชื่นว่าปกติ ดูท่าทางจะมั่นใจในการแข่งขันครั้งนี้มากๆซะด้วย

"หนึ่ง" จีลเอ่ยน้ำเสียงเรียบ

"หา! 1ลูกเองนะ" ทั้งคู่อุทานอย่างตกใจพร้อมกัน

"งั้นเธอก็..." ทั้งสองพูดเสียงอ้ำอึ้งคิดจีลคงตกรอบแน่ๆ  จีลเองแอบยิ้มในใจที่พวกเพื่อนๆยังไม่รู้ว่าเธอเก็บลูกบอลพิเศษได้

"ฟังก่อนสิๆ ฉันได้ลูกบอลแอนกริสจ๊ะ" จีลยิ้มเล็กน้อย

"ว้าว สุดยอดเลย" เค้กถึงกับอ้าปากค้าง

"อยากรู้จังที่ตึกแอนกริสที่เจลาลิ่งแข่งอยู่ แข่งอะไรกัน" มินท์เอ่ย

ระหว่างที่บอกข้อมูลการเก็บลูกบอลเสร็จ  จีลและเพื่อนๆก็เดินทางไปหาเจลาลิ่งแต่ก็เข้าไปไม่ได้เพราะมีคนเฝ้าประตูอยู่


"รอเจลาลิ่งตรงนี้ละกัน" เค้กเอ่ยและหาที่นั่งอยู่แถวๆตึกแอนกริส

"ว้าวเป็นไงบ้าง ไหวไหม" มินท์วิ่งมาถามเจลาลิ่งทันที

"อืม...ไหว" เจลาลิ่งเดินมาและนั่งใกล้ๆกับจีล


ประกาศ : ขณะนี้โรงเรียนได้คัดเลือกนักเรียนไว้เรียบร้อยแล้ว  รอฟังผลพร้อมรับรางวัลผ่านทางนาฬิกาได้ค่ะ ^^y"



                                                           ***************************

จบไปอีก1 ตอนแล้วนะครับ  เป็นไงอ่านพอจะเข้าใจไหม ถ้ายังสงสัยก็คอมเม้นท์มาหน่อยนะครับผม  ^^