ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ตอนที่2 ]>>> การชิงสมัครสอบ
รอนนั่งที่ไม้หินอ่อนด้วยความหมดหวังว่าสีหน้าของเขาไม่น่าดูเอาซะเลยขณะที่กำลังพึมพำบ่นไปพักๆว่าทำไมมันช่างขว้างขวางจังเนี่ยถามใครว่าสมัครที่ไหนก็ไม่มีใครยอมตอบเลยสักคนรอนก้มหน้าไปที่พื้นก่อนที่เขาจะเห็นเจอเด็กสาวคนหนึ่งทำหน้ากังวลและรอนคิดว่าเด็กสาวคนนั้นกำลังกลุ้มและคิดอะไรบางอย่างอยู่ที่นั่งอยู่ตรงไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ทำให้รอนตัดสินใจเดินเข้าไปทักว่า
“ที่สมัครสอบอยู่ไหนเหรอครับ ผมเดินหาจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอเลยน่ะครับ ยังไงคุณช่วยบอกทีสิครับ” รอนพูดทำสีหน้าขอร้องให้เธอช่วย
“อย่าว่าแต่เธอเลยนะฉันเองก็ยังหาไม่เจอเลยค่ะ ขอโทษนะคะ” เด็กสาวผมสีบลอนท่าทางดูดีแต่งตัวอินเทรนกางเกงขาสั้นแล้วเสื้อสีแดงที่กำลังฮิตกันอยู่สะพายเป้มาหนึ่งใบ เอ่ยกับรอนและกำลังมองไปรอบๆบริเวณนี้เหมือนกับหาใครบางคน
“อืมม... ว่าแต่ว่าชื่ออะไรคะ”เด็กสาวคนนั้นพูดต่อ
“ผมรอนครับ แล้วคุณละ?” รอน
“เราเจนนี่ เซจิเนี่ยน”เด็กสาวพูดแล้วส่งยิ้มให้รอนอย่างเป็นมิตร
“งะ ..งะ...งั้น เราไปหาที่สมัครสอบนะเดี๋ยวจะไม่ทันเอา”รอนตอบตะกุกตะกัก
ตึบ ตึบ เขาทั้งคู่ได้ยินเสียงฝีก้าวที่กำลังเดินมา
“เฮ้!!” รอนตะโกนขึ้นมา เด็กหนุ่มใส่เสื้อสูทสีดำรูปร่างของเขาผอมๆสูงพอกับรอนหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางที่รอนและเจนนั่งอยู่
“มีอะไรเหรอครับ”เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
“คือว่าเราหาที่สมัครสอบไม่เจอ ยังไงช่วยพาไปหน่อยสิ” รอนและเจนพูดพร้อมกัน
“คือว่าผมเองก็ยังหาไม่เจอ ยังไงพวกคุณมาช่วยกันหานะ ได้มั้ยละ” เด็กหนุ่มพูดต่อ
“ได้ๆๆเลย ช่วยกันหากันดีกว่ามะ” รอนพูดท่าทางมีกำลังใจขึ้นมา
“นั่นสิ เราช่วยหากัน”เจนยิ้มด้วยความดีใจ
ดังนั้นทั้งสามคนก็เดินกันหาที่สมัครสอบกัน ระหว่างที่กำลังเดินหาทั้งสามก็คุยทำความรู้จักซึ่งกันและกันโดยที่เด็กหนุ่มคนนั้นชวนพวกรอนกับเจนคุยด้วยตลอด
“อืมม.... ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลยนายชื่ออะไรเหรอ” รอนเอ่ยขึ้น
“เราชื่อไบรอันท์ เอกาวี่ น่ะ” เขาตอบเสียงหนักแน่น
“พวกเราชื่อรอนกับเจนนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ/ค่ะ”ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
“ครับเช่นกันนะครับ” ไบรอันท์กล่าวทักทายและหันมาจับมือกับรอนแต่ไม่ได้จับมือกับเจน
พอเดินกันได้สักพักหนึ่งทั้งสามก็มาเจอคนมากมายกำลังออกันอยู่ที่หอคอย wizard tower อยู่กันแน่นขนัด บริเวณอาคารคนต่อแถวเรียงคิวกันเยอะ บ้างก็นั่งพักบ้าง บ้างก็ลุกลี้ลุกลน ภายในบริเวณเต็มไปด้วยความตรึงเครียดและชุลมุน ส่วนบริเวณอื่นที่มองไปแต่ไกลๆก็เห็นผู้คนที่หาตึกไม่เจออยู่อีกเป็นจำนวนมาก นับว่าทั้งสามคนโชคดีที่มาเจอได้ทันเวลา
“สงสัยเราคงเจอที่รับสมัครสอบแล้วละ”รอนพูดแล้วหาทางแทรกไปรับใบสมัคร
“ทำไมคนเยอะกันยังงี้เลยละ” ไบรอันท์เสริม
แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ไม่อยากจะเชื่อแฮะว่าไอ้ลูกหมากระจอกจะมาได้ถึงขนาดนี้” เด็กหนุ่มใส่เสื้อเก๋ไก๋ตัวสูงใหญ่พูดเสียงคำรามขึ้นมา
“นี่ๆๆ นาย อย่ามาหาเรื่องแถวนี้ได้ปะ” รอนเอ่ยน้ำเสียงโมโหแล้วหันไปมองซ้ายมองขวาที
“นี่มันใครเหรอรอน” เจนพูดขึ้น
“นั่นสิใครแล้วมันรู้จักนายด้วยเหรอ”ไบรอันท์เสริม
แล้วเด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินเชิดหน้าและไม่สนใจอะไร3คนนั้นเลยแม้แต่นิด
“เพื่อนเก่าที่โรงเรียนเดิมน่ะ แต่ฉันไม่ค่อยอยากจะยุ่งอะไรกับมันสักเท่าไร ชอบรังแกคนอื่นแต่ก็มีเรื่องแปลกอย่างหนึ่งนะคือว่า มีอยู่วันหนึ่งรู้สึกจะเป็นชั่วโมงพละในโรงเรียนของฉันอ่ะ มันชื่ออาเรส วันนั้นท้องฟ้าดูสงบทุกอย่างเป็นเหมือนปกติ เอออ... อือ... รู้สึกว่าวันนั้นอาเรส
จะทะเลาะกับอาจารย์ เราเองก็ไม่รู้สาเหตุนะแต่ทะเลาะกันจนอาจารย์ไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่สักพักก็เกิดท้องฟ้ามืดมัว อะไรทุกๆอย่างรู้สึกแปลกๆ มีอะไรบางอย่างเข้าไปในตัวไบรอันท์เราเองก็ไม่แน่ใจว่าอะไรแต่มันก็ darking shot ใส่อาจารย์อย่างจัง จนอาจารย์ถึงกับสลบฟุบลงคาพื้นแต่ดีที่อ.ไม่ได้เป็นอะไรมากเท่าไร อาเรสโดนสอบสวนในสาขาโรงเรียนเวทมนต์ข้อหาใช้พลังแฝงของตนเองทำร้ายผู้อื่นจน
ได้รับความบาดเจ็บ โดนโทษสถานหนัก แต่อายุเขายังไม่บรรลุนิติภาวะจึงแค่จำคุก1ปี นี่แหละประวัติของเขา” รอนค่อยๆชี้แจง
\"ไม่อยากเชื่อเลยแฮะ ฉันเคยอ่านหนังสือ history angelus city ว่าพลัง daking shot นี้เป็นพลังของอำนาจมืดที่ฝ่ายปีศาจใช้ต่อสู้กับฝ่าย
แอนเจิ้ลและไอ้นายนั่นมันมีพลังนั้นได้ไง” เจนพูดสีหน้าตกใจนิดหน่อย
“ฉันก็ไม่รู้นะ” ไบรอันท์เสริม
“เราว่ามันแปลกๆนะแต่ก็ช่างเหอะ ที่สำคัญเรารีบลงสมัครกันเถอะนะ ก่อนที่จะไม่ทันเอา”
“ใช่ๆนั่นสิ”เจนเสริม
“แล้วเธอสองคนมีความสามารถอะไรกันเหรอ”รอนพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัย
“อยากให้ถามมานานแล้ว ฉันไม่ค่อยอยากจะอวดสักเท่าไรหรอกนะ(แต่ก็อวดไปแล้วง่ะ) คือว่าฉันมี Thunder shot
อ่ะจึ๊ยอ่ะจึ๊ย คิกๆๆ”ไบรอันท์หัวเราะอย่างมีชัย
“งั้นเหรอฉันมีความสามารถรักษาอาการต่างๆได้จ๊ะ Heal น่ะ”
“แล้วนายละรอน” เจนเอ่ยขึ้นติดต่อกัน
“winding shot ไม่รู้ว่าจะสู้คู่ต่อสู้ได้รึเปล่า”รอนพูดทำสีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ
เจนและไบรอันท์ถึงกับอึ้งทันทีทั้งคู่ยืนนิ่งอย่างกับตอไม้แต่รอนก็ยังคงทำสีหน้าฉงนว่าเพื่อนทั้งสองคนเป็นอะไรไปหลังจากสิ้นคำพูดของเขา
“พวกเธอเป็นอะไรไปน่ะ” รอนทำสีหน้าสงสัย
“คือว่าพลังอันนี้เป็นพลังของเทพแอนเจิ้ล นายมีพลังนี้ได้ไงอะ”เจนพูดพลางมองไปที่ไบรอันท์ทั้งคู่สงสัยอย่างมาก
“คือว่าฉันยังไม่เข้าใจที่เธอพูดสักเท่าไรเลยอะแล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ” รอนเอ่ยสียงเรียบ
“แต่วันนี้พวกเราว่ารีบสมัครกันให้เร็วๆดีกว่านะก่อนที่จะไม่ทันการณ์เอา”เจนเอ่ยขึ้นมา
ไบรอันท์พยักหน้าแสดงความเห็นด้วย และทั้งสามคนก็เดินฝ่าฝูงคนเข้าไปเพื่อไปสมัครสอบกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเจ้าหน้าที่การสมัครสอบยื่นใบสมัครสอบให้แก่ทั้งสามคน เธอพูดไปว่า.....
“อืมม...เดี๋ยวพวกเธอกรอกข้อมูลให้เรียบร้อยใส่ข้อมูลลงใบสมัครทั้งหมดและตรวจสอบคุณสมบัติตัวเองว่าพร้อมหรือไม่ถ้ามีครบพวกเธอก็จัดแจงส่งใบสมัครไปทางฝ่ายวิชาการแห่งหอคอย two tower จะมีเจ้าหน้าที่รับใบสมัครอยู่สองคนหลังจากนั้นพวกเขาจะบอกรายละเอียดชี้แจงมาอีกที หวังว่าพวกเธอคงเข้าใจนะ” เจ้าหน้าที่เอ่ยขึ้น
“แล้วหอคอยทูทาวเวอร์มันอยู่ไหนครับ” รอนเอ่ยเสียงกุกกัก
“มันอยู่เลยตึกวิสาดทาวเวอร์ไป1กิโลเมตร” เจ้าหน้าที่ตอบรับไป
“อืมม..ใครมีปากกาบ้าง ฉันลืมเอามาน่ะ” พลางหันไปมองเจนแล้วทำหน้าตาบ๊องแบ๊ว
“อะไรกันนายมาสมัครสอบยังจะมาลืมปากกา เชื่อนายเลยจริงๆ” เจนพูดพลางยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัยถึงกับทำให้ไบรอันท์หัวเสียไปเลย
“นี่นายดีนะฉันพกปากกามาสองด้าม อ้ะ !เอาไปแล้วอย่าทำหายนะ”
“จ้า คุณคนเก่ง” ไบรอันท์ตอบแสดงความฝืดที่มีอยู่กับใจ
“แล้วนายล่ะรอนมีปากการึเปล่า”ไบรอันท์หันไปถามรอน
“เขาคงไม่ลืมเหมือนอย่างนายหรอกน๊า” เจนพูดแล้วทำหน้าล้อเลียนอย่างเห็นได้ชัด
“ทีนี้พวกเราก็รีบๆกรอกข้อมูลซะนะเพราะฉันเบื่อเต็มทีแล้ว” เจนเอ่ยพลางมองไปที่ไบรอันท์
“จ้าๆ” ไบรอันท์พูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
แล้วทั้งสามก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งแล้วรีบกรอกใบสมัครอย่างร้อนรนโดยเฉพาะ
เจนที่ก้มหน้ากรอกอย่างเร่งรีบจนไบรอันท์หันไปมองเจนจนอดพูดไม่ได้ว่า
“นี่เธอจะรีบอะไรกันนักกันหนาฮะ”ไบรอันท์พูดและส่ายหัวไปด้วย
“แล้วมันเกี่ยอะไรกับเธอมิทราบ”เจนพูดพลางก้มกรอกข้อมูลไม่มีท่าทีจะสนใจไบรอันท์แม้แต่น้อย เจนยังคงกรอกต่อไปเรื่อยๆ แล้วรอนก็กรอกข้อมูลโดยไม่ปริปากพูดเลยสักนิด
ใบสมัครสอบเข้าเป็นนักเรียน magic school
คุณสมบัติอันพึงประสงค์ของผู้สมัคร ตรงตามที่ ระบุ ไม่ตรงตามที่ ระบุ
1.ใช้พลังแฝงตัวเองได้
2.มีผลเกรดเฉลี่ยมากกว่า 3.00 ขึ้นไป
3.ผู้ที่สมัครจะต้องมายืนยันตนทำการแข่งขันด้วย
4.มีใจรักโรงเรียนแห่งนี้และปฏิบัติตนตามกฎระเบียบที่วางไว้ได้5.ถ้านักเรียนคนใดมีสายพลังเวทมนต์ขาวไม่ต้องลงการแข่งขันคัดเลือก ***ผู้ที่ขาดคุณสมบัติบางประการขึ้นอยู่กับคณะกรรมการการตัดสินของโรงเรียน***
............................ ลงชื่อผู้สมัครสอบ
(อันนี้เป็นตารางนะครับ)
“นี่ๆๆเจน”รอนพูดสีหน้าตะหนกอยู่ครู่หนึ่งจึงพูดต่อไปว่า เธอดูในใบสมัครตรงคุณสมบัติสุดท้ายสิ”
รอนเอ่ยโดยทำหน้าตื่นเต้นแล้วแจนจึงมองไปยังคุณสมบัติสุดท้ายซึ่งเขียนไว้ว่า“นักเรียนคนใดมีพลังเวทมนต์ขาวสามารถเข้าเรียนได้ทันทีโดยไม่ต้องผ่านการคัดเลืกแต่อย่างใด”
“ไชโยๆๆ กรี๊ดๆ”เด็กสาวส่งเสียงกรี๊ดลั่นโดยกระโดด ดึ๊งๆๆ อยู่ข้างไบรอันท์ ด้วยความดีใจ
“นี่เจ๊ ดีใจอะไรกันขนาดนั้นฮะ” เด็กชายตอบสีหน้าฝืดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแล้วพึมพำว่า
“ทำไมมันจะง่ายกันขนาดนี้เนี่ย เธอนี่มันโชคดีจริงเลยนะ นายว่าจริงมั้ยรอน”
ไบอันท์ตอบเสียงเรียบ ขณะที่รอนก็พยักหน้างึกๆอยู่
“ฉันกรอกข้อมูลเรียบร้อยแล้วนะ” เจนเอ่ยขึ้นมา
“ฉันเองก็เหมือนกัน” รอนตอบขึ้นมาทันทีขณะที่เจนเสร็จก่อนเขาเพียงหนึ่งวินาที คงเหลือแต่ไบรอันท์ซึ่งกับลังตั้งหน้าตั้งตากรอกอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ
“เธอนี่ก็ช้าจริงๆเลย ให้ตายสิ” เจนพูดโดยทำสีหน้าบูดเบี้ยวและทำท่าไม่พอใจ
“ใจเย็นเถอะน๊าเจน” รอนพูดสีหน้าของเขาเย็นชาไม่รู้สึกอะไรเลย
“ฉันรอไม่ไหวเดี๋ยวก็ไม่ทันเอาหรอกรอน”และแยกเขี้ยวไปที่ไบรอันท์เด็กหนุ่มจนหลบหน้าเด็กสาวไปในทันที
“นี่ๆๆ !! เธอจะรีบไปไหนมิทราบครับ ถึงรีบกระวนวายจังเลยครับ” ไบรอันท์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะรีบกรอกข้อมูลที่ใบสมัครอีกครั้งก่อนที่เขาจะถอนหายใจและพูดว่า
“ในที่สุดก็เสร็จซะที” เมื่อจบคำพูดของไบรอันท์ ทั้งคู่เจนและรอนก็เดินสลับวิ่งมุ่งหน้าไปที่ตึกทูทาวเวอร์ปล่อยให้ไบรอันท์ที่ยืนเท้งเต้งอยู่คนเดียว
“เอ้ย!! รอฉันด้วยสิ”ว่าแล้วไบรอันท์ก็วิ่งจนทันพวกรอน
“นี่พวกเธอจะทิ้งฉันไว้คนเดียวไม่เคยจะรอเลยเหรอ” “เออ..คือว่า” รอนไม่ได้ตอบอะไร
ส่วนเจนอย่าคงหัวเราะคิกๆชอบใจอยู่ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเป้าหมายแล้ว มันคือ ตึกทู ทาว เวอร์
บรรยากาศโดยรอบๆดูยังไงชักกล บริเวณนี้ดูเงียบและเงียบถึงจะมีเด็กที่จะมายื่นใบสมัครสอบอยู่เนืองๆก็เหอะสายลมพัดผ่านอย่างเอื่อยๆ ใบไม้บิวไปตามกระแสลมต้นไม่เอียงตัวตามลมที่เคลื่อนไหว เสียงนกร้องจิ๊บๆๆเพื่อจะมาเข้ารังเพื่อดูแลลูกน้อยของมัน บรรยากาศโดยรอบๆเย็นสบายท้องฟ้ากลับพระอาทิตย์กำลังตกขอบฟ้า และก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา....
“เอ้ยๆ พวกเธอเป็นอะไรกันเราควรรีบใบสมัครสอบได้แล้วนะป่านนี้ก็เวลาเย็นแล้วเราควรรีบใบสมัครสอบซะ”
เจนเอ่ยเสียงเรียบผิดกับท่าทางที่ร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก
“จริงด้วยสินี่เราหยุดทำอะไรกันนี่ย” รอนพูดและได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง
พวกเขาเหมือนถูกมนต์สะกดอะไรสักอย่างจึงทำให้พวกเขายืนอยู่กับที่ แลขณะนั้นก็ได้หยุดอยู่มาถึงหน้าตึก ซึ่งบริเวณตึกโดยรอบๆประดับด้วยต้นไม้นาๆชนิดดูจริงๆแล้วช่างสวยงามนัก ตึกดูสูงตระหง่านฟ้ารู้สึกว่าจะอยู่ใจกลางแผนที่โรงเรียนซะด้วยเพราะนี่คือตึกที่เชื่อมกับตึกหลายๆแห่งในโรงเรียน ตึกนี้มันดูใหญ่มากๆเลยละจนพวกเขาจึงต้องแหงนคอเกือบจะขนานกับพื้นถึงเห็นบนยอดตึกโครงสร้างตึกส่วนใหญ่จะเป็นหน้าต่างแก้วสีฟ้าใสประดับกันซะมากกว่า พวกเขาที่ดูรอบๆตึกเสร็จจึงรีบตรงไปที่ชายสองคนที่เฝ้าหน้าตึกเหมือนกับยามแต่เขา
ไม่ใช่เขาคือคนที่รับใบสมัครสอบนั่นเอง
“เรามายื่นใบสมัครสอบครับ”รอนเอ่ย
แล้วทั้งสามก็ยื่นใบสมัครพร้อมกัน
“พวกเธอหลังจากยื่นใบสมัครเสร็จแล้วอาทิตย์หน้าพวกเธอต้องมาที่โรงเรียนเพื่อการสอบเข้าโรงเรียนแห่งนี้โดยใช้พลังแฝงของตัวเองจะมีการจับฉลากว่าใครคู่ใครแล้วก่อต่อสู้กับคู่คนนั้นๆที่จับฉลากได้ถ้าใครแกร่งกว่าก็ผ่านไปได้โดยการแข่งขันอันนี้ปลอดภัยโรงเรียนเรามีสาขาเวทมนต์ขาวจะคอยรักษาผู้ที่มีอาการบาดเจ็บ” ชายผู้รับใบสมัครชี้แจงอย่างถี่ถ้วน
“เออ...แต่ว่าผมเคยทราบว่าโรงเรียนแห่งนี้ไม่เคยมีการสมัครสอบแบบนี้นิครับ” รอนพูดสีหน้าเคร่งขรึม
“คือว่าเรื่องนี้เองฉันก็ไม่ทราบหรอกนะไว้นายเข้าโรงเรียนนี้ได้นายก็จะได้รู้จุดประสงค์ของโรงเรียนนี้กันนะ”
เขาตอบซื่อๆโดยไม่ได้สนใจอะไรเท่าไร ว่าแล้วทั้งหมดก็เดินทางออกจากโรงเรียนซึ่งขณะกลับรอนรู้สึกว่ามีใครเดินตามมาข้างหลังเขา
แต่พอหันควับก็ไม่มีอะไรจนทำให้เพื่อนๆอดสงสัยไม่ได้แล้วถามว่า
“นี่นายเป็นอะไรไปน่ะ” เจนเอ่ยอย่างเป็นห่วง
“ปะ..ปะ..เปล่า”รอนตอบแบบปัดๆขณะที่กำลังเดินหน้าต่อไปขณะที่กำลังเดินหน้าต่อไป
“บ๊าย บายนะจ๊ะ” เด็กสาวพูดขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะพูดว่า
“บ๊าย บาย แล้วเจอกันนะ อืมมว่างๆในเวลา7วันนี้เราว่าหาที่ซ้อมกันดีกว่านะที่จะฝึกพลังแฝงของตัวเองให้แข็งแกร่งเพื่อที่จะสมัครสอบเข้าได้” ไบรอันท์ตอบสีหน้าดูเอาจริงเอาจัง
“แต่ฉันสามารถเข้าเรียนได้อยู่แล้ว คิกๆๆ” เด็กสาวพูดและมองไปรอบๆอย่างมีความสุขปานว่าถูกหวย3ล้านงั้นละ
“โอเค รอนตอบรับไบรอันท์ว่าจะฝึกด้วยกัน แล้วเจนละจะไปด้วยกันมั้ย?”
“ก็ได้จ๊ะ”เด็กสาวเอ่ยขึ้นพร้อมทำท่าอารมณ์ดีขึ้นมา
“ฉันเองก็พอจะหาที่ฝึกได้อยู่หรอกนะมันอยู่เมืองทรานซิตี้ที่ที่นั่นมียิมอินดอเสเตเดี้ยมอยู่เป็นที่ฝึกพลังเลยละ”รอนเอ่ยขึ้น
“ว้าวเยี่ยมเลยแฮะ” เด็กหนุ่มถึงกับตาโต
“งั้นเราก็เริ่มฝึกวันพรุ่งนี้เลยละกันนะ”
“โอเค”รอนตอบตกลงโดยไม่ลังเลและนัดกับทุกๆคนไว้ว่า
“ในวันรุ่งขึ้นพวกเราจะมารวมตัวที่หน้าโรงเรียนเมจิคสคูลนะ เวลา9โมงตรงโอเคนะทุกๆคน”
รอนพูดหนักแน่นสีหน้าเขาดูเอาจริงมากๆ
“ดะ..ดะ ได้สิ”ทั้งสองตอบตกลงไป
“งั้นดี”รอนเอ่ยเสียงเรียบก่อนพวกเขาทั้งหมดจะเดินทางกลับบ้านไปพร้อมกับสายลมที่ผ่านพัดหน้าของรอนไป.....
ติดตามตอนที่3ต่อไปนะครับ
“ที่สมัครสอบอยู่ไหนเหรอครับ ผมเดินหาจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอเลยน่ะครับ ยังไงคุณช่วยบอกทีสิครับ” รอนพูดทำสีหน้าขอร้องให้เธอช่วย
“อย่าว่าแต่เธอเลยนะฉันเองก็ยังหาไม่เจอเลยค่ะ ขอโทษนะคะ” เด็กสาวผมสีบลอนท่าทางดูดีแต่งตัวอินเทรนกางเกงขาสั้นแล้วเสื้อสีแดงที่กำลังฮิตกันอยู่สะพายเป้มาหนึ่งใบ เอ่ยกับรอนและกำลังมองไปรอบๆบริเวณนี้เหมือนกับหาใครบางคน
“อืมม... ว่าแต่ว่าชื่ออะไรคะ”เด็กสาวคนนั้นพูดต่อ
“ผมรอนครับ แล้วคุณละ?” รอน
“เราเจนนี่ เซจิเนี่ยน”เด็กสาวพูดแล้วส่งยิ้มให้รอนอย่างเป็นมิตร
“งะ ..งะ...งั้น เราไปหาที่สมัครสอบนะเดี๋ยวจะไม่ทันเอา”รอนตอบตะกุกตะกัก
ตึบ ตึบ เขาทั้งคู่ได้ยินเสียงฝีก้าวที่กำลังเดินมา
“เฮ้!!” รอนตะโกนขึ้นมา เด็กหนุ่มใส่เสื้อสูทสีดำรูปร่างของเขาผอมๆสูงพอกับรอนหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางที่รอนและเจนนั่งอยู่
“มีอะไรเหรอครับ”เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
“คือว่าเราหาที่สมัครสอบไม่เจอ ยังไงช่วยพาไปหน่อยสิ” รอนและเจนพูดพร้อมกัน
“คือว่าผมเองก็ยังหาไม่เจอ ยังไงพวกคุณมาช่วยกันหานะ ได้มั้ยละ” เด็กหนุ่มพูดต่อ
“ได้ๆๆเลย ช่วยกันหากันดีกว่ามะ” รอนพูดท่าทางมีกำลังใจขึ้นมา
“นั่นสิ เราช่วยหากัน”เจนยิ้มด้วยความดีใจ
ดังนั้นทั้งสามคนก็เดินกันหาที่สมัครสอบกัน ระหว่างที่กำลังเดินหาทั้งสามก็คุยทำความรู้จักซึ่งกันและกันโดยที่เด็กหนุ่มคนนั้นชวนพวกรอนกับเจนคุยด้วยตลอด
“อืมม.... ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลยนายชื่ออะไรเหรอ” รอนเอ่ยขึ้น
“เราชื่อไบรอันท์ เอกาวี่ น่ะ” เขาตอบเสียงหนักแน่น
“พวกเราชื่อรอนกับเจนนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ/ค่ะ”ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
“ครับเช่นกันนะครับ” ไบรอันท์กล่าวทักทายและหันมาจับมือกับรอนแต่ไม่ได้จับมือกับเจน
พอเดินกันได้สักพักหนึ่งทั้งสามก็มาเจอคนมากมายกำลังออกันอยู่ที่หอคอย wizard tower อยู่กันแน่นขนัด บริเวณอาคารคนต่อแถวเรียงคิวกันเยอะ บ้างก็นั่งพักบ้าง บ้างก็ลุกลี้ลุกลน ภายในบริเวณเต็มไปด้วยความตรึงเครียดและชุลมุน ส่วนบริเวณอื่นที่มองไปแต่ไกลๆก็เห็นผู้คนที่หาตึกไม่เจออยู่อีกเป็นจำนวนมาก นับว่าทั้งสามคนโชคดีที่มาเจอได้ทันเวลา
“สงสัยเราคงเจอที่รับสมัครสอบแล้วละ”รอนพูดแล้วหาทางแทรกไปรับใบสมัคร
“ทำไมคนเยอะกันยังงี้เลยละ” ไบรอันท์เสริม
แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ไม่อยากจะเชื่อแฮะว่าไอ้ลูกหมากระจอกจะมาได้ถึงขนาดนี้” เด็กหนุ่มใส่เสื้อเก๋ไก๋ตัวสูงใหญ่พูดเสียงคำรามขึ้นมา
“นี่ๆๆ นาย อย่ามาหาเรื่องแถวนี้ได้ปะ” รอนเอ่ยน้ำเสียงโมโหแล้วหันไปมองซ้ายมองขวาที
“นี่มันใครเหรอรอน” เจนพูดขึ้น
“นั่นสิใครแล้วมันรู้จักนายด้วยเหรอ”ไบรอันท์เสริม
แล้วเด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินเชิดหน้าและไม่สนใจอะไร3คนนั้นเลยแม้แต่นิด
“เพื่อนเก่าที่โรงเรียนเดิมน่ะ แต่ฉันไม่ค่อยอยากจะยุ่งอะไรกับมันสักเท่าไร ชอบรังแกคนอื่นแต่ก็มีเรื่องแปลกอย่างหนึ่งนะคือว่า มีอยู่วันหนึ่งรู้สึกจะเป็นชั่วโมงพละในโรงเรียนของฉันอ่ะ มันชื่ออาเรส วันนั้นท้องฟ้าดูสงบทุกอย่างเป็นเหมือนปกติ เอออ... อือ... รู้สึกว่าวันนั้นอาเรส
จะทะเลาะกับอาจารย์ เราเองก็ไม่รู้สาเหตุนะแต่ทะเลาะกันจนอาจารย์ไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่สักพักก็เกิดท้องฟ้ามืดมัว อะไรทุกๆอย่างรู้สึกแปลกๆ มีอะไรบางอย่างเข้าไปในตัวไบรอันท์เราเองก็ไม่แน่ใจว่าอะไรแต่มันก็ darking shot ใส่อาจารย์อย่างจัง จนอาจารย์ถึงกับสลบฟุบลงคาพื้นแต่ดีที่อ.ไม่ได้เป็นอะไรมากเท่าไร อาเรสโดนสอบสวนในสาขาโรงเรียนเวทมนต์ข้อหาใช้พลังแฝงของตนเองทำร้ายผู้อื่นจน
ได้รับความบาดเจ็บ โดนโทษสถานหนัก แต่อายุเขายังไม่บรรลุนิติภาวะจึงแค่จำคุก1ปี นี่แหละประวัติของเขา” รอนค่อยๆชี้แจง
\"ไม่อยากเชื่อเลยแฮะ ฉันเคยอ่านหนังสือ history angelus city ว่าพลัง daking shot นี้เป็นพลังของอำนาจมืดที่ฝ่ายปีศาจใช้ต่อสู้กับฝ่าย
แอนเจิ้ลและไอ้นายนั่นมันมีพลังนั้นได้ไง” เจนพูดสีหน้าตกใจนิดหน่อย
“ฉันก็ไม่รู้นะ” ไบรอันท์เสริม
“เราว่ามันแปลกๆนะแต่ก็ช่างเหอะ ที่สำคัญเรารีบลงสมัครกันเถอะนะ ก่อนที่จะไม่ทันเอา”
“ใช่ๆนั่นสิ”เจนเสริม
“แล้วเธอสองคนมีความสามารถอะไรกันเหรอ”รอนพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัย
“อยากให้ถามมานานแล้ว ฉันไม่ค่อยอยากจะอวดสักเท่าไรหรอกนะ(แต่ก็อวดไปแล้วง่ะ) คือว่าฉันมี Thunder shot
อ่ะจึ๊ยอ่ะจึ๊ย คิกๆๆ”ไบรอันท์หัวเราะอย่างมีชัย
“งั้นเหรอฉันมีความสามารถรักษาอาการต่างๆได้จ๊ะ Heal น่ะ”
“แล้วนายละรอน” เจนเอ่ยขึ้นติดต่อกัน
“winding shot ไม่รู้ว่าจะสู้คู่ต่อสู้ได้รึเปล่า”รอนพูดทำสีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ
เจนและไบรอันท์ถึงกับอึ้งทันทีทั้งคู่ยืนนิ่งอย่างกับตอไม้แต่รอนก็ยังคงทำสีหน้าฉงนว่าเพื่อนทั้งสองคนเป็นอะไรไปหลังจากสิ้นคำพูดของเขา
“พวกเธอเป็นอะไรไปน่ะ” รอนทำสีหน้าสงสัย
“คือว่าพลังอันนี้เป็นพลังของเทพแอนเจิ้ล นายมีพลังนี้ได้ไงอะ”เจนพูดพลางมองไปที่ไบรอันท์ทั้งคู่สงสัยอย่างมาก
“คือว่าฉันยังไม่เข้าใจที่เธอพูดสักเท่าไรเลยอะแล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ” รอนเอ่ยสียงเรียบ
“แต่วันนี้พวกเราว่ารีบสมัครกันให้เร็วๆดีกว่านะก่อนที่จะไม่ทันการณ์เอา”เจนเอ่ยขึ้นมา
ไบรอันท์พยักหน้าแสดงความเห็นด้วย และทั้งสามคนก็เดินฝ่าฝูงคนเข้าไปเพื่อไปสมัครสอบกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเจ้าหน้าที่การสมัครสอบยื่นใบสมัครสอบให้แก่ทั้งสามคน เธอพูดไปว่า.....
“อืมม...เดี๋ยวพวกเธอกรอกข้อมูลให้เรียบร้อยใส่ข้อมูลลงใบสมัครทั้งหมดและตรวจสอบคุณสมบัติตัวเองว่าพร้อมหรือไม่ถ้ามีครบพวกเธอก็จัดแจงส่งใบสมัครไปทางฝ่ายวิชาการแห่งหอคอย two tower จะมีเจ้าหน้าที่รับใบสมัครอยู่สองคนหลังจากนั้นพวกเขาจะบอกรายละเอียดชี้แจงมาอีกที หวังว่าพวกเธอคงเข้าใจนะ” เจ้าหน้าที่เอ่ยขึ้น
“แล้วหอคอยทูทาวเวอร์มันอยู่ไหนครับ” รอนเอ่ยเสียงกุกกัก
“มันอยู่เลยตึกวิสาดทาวเวอร์ไป1กิโลเมตร” เจ้าหน้าที่ตอบรับไป
“อืมม..ใครมีปากกาบ้าง ฉันลืมเอามาน่ะ” พลางหันไปมองเจนแล้วทำหน้าตาบ๊องแบ๊ว
“อะไรกันนายมาสมัครสอบยังจะมาลืมปากกา เชื่อนายเลยจริงๆ” เจนพูดพลางยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัยถึงกับทำให้ไบรอันท์หัวเสียไปเลย
“นี่นายดีนะฉันพกปากกามาสองด้าม อ้ะ !เอาไปแล้วอย่าทำหายนะ”
“จ้า คุณคนเก่ง” ไบรอันท์ตอบแสดงความฝืดที่มีอยู่กับใจ
“แล้วนายล่ะรอนมีปากการึเปล่า”ไบรอันท์หันไปถามรอน
“เขาคงไม่ลืมเหมือนอย่างนายหรอกน๊า” เจนพูดแล้วทำหน้าล้อเลียนอย่างเห็นได้ชัด
“ทีนี้พวกเราก็รีบๆกรอกข้อมูลซะนะเพราะฉันเบื่อเต็มทีแล้ว” เจนเอ่ยพลางมองไปที่ไบรอันท์
“จ้าๆ” ไบรอันท์พูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
แล้วทั้งสามก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งแล้วรีบกรอกใบสมัครอย่างร้อนรนโดยเฉพาะ
เจนที่ก้มหน้ากรอกอย่างเร่งรีบจนไบรอันท์หันไปมองเจนจนอดพูดไม่ได้ว่า
“นี่เธอจะรีบอะไรกันนักกันหนาฮะ”ไบรอันท์พูดและส่ายหัวไปด้วย
“แล้วมันเกี่ยอะไรกับเธอมิทราบ”เจนพูดพลางก้มกรอกข้อมูลไม่มีท่าทีจะสนใจไบรอันท์แม้แต่น้อย เจนยังคงกรอกต่อไปเรื่อยๆ แล้วรอนก็กรอกข้อมูลโดยไม่ปริปากพูดเลยสักนิด
ใบสมัครสอบเข้าเป็นนักเรียน magic school
คุณสมบัติอันพึงประสงค์ของผู้สมัคร ตรงตามที่ ระบุ ไม่ตรงตามที่ ระบุ
1.ใช้พลังแฝงตัวเองได้
2.มีผลเกรดเฉลี่ยมากกว่า 3.00 ขึ้นไป
3.ผู้ที่สมัครจะต้องมายืนยันตนทำการแข่งขันด้วย
4.มีใจรักโรงเรียนแห่งนี้และปฏิบัติตนตามกฎระเบียบที่วางไว้ได้5.ถ้านักเรียนคนใดมีสายพลังเวทมนต์ขาวไม่ต้องลงการแข่งขันคัดเลือก ***ผู้ที่ขาดคุณสมบัติบางประการขึ้นอยู่กับคณะกรรมการการตัดสินของโรงเรียน***
............................ ลงชื่อผู้สมัครสอบ
(อันนี้เป็นตารางนะครับ)
“นี่ๆๆเจน”รอนพูดสีหน้าตะหนกอยู่ครู่หนึ่งจึงพูดต่อไปว่า เธอดูในใบสมัครตรงคุณสมบัติสุดท้ายสิ”
รอนเอ่ยโดยทำหน้าตื่นเต้นแล้วแจนจึงมองไปยังคุณสมบัติสุดท้ายซึ่งเขียนไว้ว่า“นักเรียนคนใดมีพลังเวทมนต์ขาวสามารถเข้าเรียนได้ทันทีโดยไม่ต้องผ่านการคัดเลืกแต่อย่างใด”
“ไชโยๆๆ กรี๊ดๆ”เด็กสาวส่งเสียงกรี๊ดลั่นโดยกระโดด ดึ๊งๆๆ อยู่ข้างไบรอันท์ ด้วยความดีใจ
“นี่เจ๊ ดีใจอะไรกันขนาดนั้นฮะ” เด็กชายตอบสีหน้าฝืดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแล้วพึมพำว่า
“ทำไมมันจะง่ายกันขนาดนี้เนี่ย เธอนี่มันโชคดีจริงเลยนะ นายว่าจริงมั้ยรอน”
ไบอันท์ตอบเสียงเรียบ ขณะที่รอนก็พยักหน้างึกๆอยู่
“ฉันกรอกข้อมูลเรียบร้อยแล้วนะ” เจนเอ่ยขึ้นมา
“ฉันเองก็เหมือนกัน” รอนตอบขึ้นมาทันทีขณะที่เจนเสร็จก่อนเขาเพียงหนึ่งวินาที คงเหลือแต่ไบรอันท์ซึ่งกับลังตั้งหน้าตั้งตากรอกอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ
“เธอนี่ก็ช้าจริงๆเลย ให้ตายสิ” เจนพูดโดยทำสีหน้าบูดเบี้ยวและทำท่าไม่พอใจ
“ใจเย็นเถอะน๊าเจน” รอนพูดสีหน้าของเขาเย็นชาไม่รู้สึกอะไรเลย
“ฉันรอไม่ไหวเดี๋ยวก็ไม่ทันเอาหรอกรอน”และแยกเขี้ยวไปที่ไบรอันท์เด็กหนุ่มจนหลบหน้าเด็กสาวไปในทันที
“นี่ๆๆ !! เธอจะรีบไปไหนมิทราบครับ ถึงรีบกระวนวายจังเลยครับ” ไบรอันท์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะรีบกรอกข้อมูลที่ใบสมัครอีกครั้งก่อนที่เขาจะถอนหายใจและพูดว่า
“ในที่สุดก็เสร็จซะที” เมื่อจบคำพูดของไบรอันท์ ทั้งคู่เจนและรอนก็เดินสลับวิ่งมุ่งหน้าไปที่ตึกทูทาวเวอร์ปล่อยให้ไบรอันท์ที่ยืนเท้งเต้งอยู่คนเดียว
“เอ้ย!! รอฉันด้วยสิ”ว่าแล้วไบรอันท์ก็วิ่งจนทันพวกรอน
“นี่พวกเธอจะทิ้งฉันไว้คนเดียวไม่เคยจะรอเลยเหรอ” “เออ..คือว่า” รอนไม่ได้ตอบอะไร
ส่วนเจนอย่าคงหัวเราะคิกๆชอบใจอยู่ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเป้าหมายแล้ว มันคือ ตึกทู ทาว เวอร์
บรรยากาศโดยรอบๆดูยังไงชักกล บริเวณนี้ดูเงียบและเงียบถึงจะมีเด็กที่จะมายื่นใบสมัครสอบอยู่เนืองๆก็เหอะสายลมพัดผ่านอย่างเอื่อยๆ ใบไม้บิวไปตามกระแสลมต้นไม่เอียงตัวตามลมที่เคลื่อนไหว เสียงนกร้องจิ๊บๆๆเพื่อจะมาเข้ารังเพื่อดูแลลูกน้อยของมัน บรรยากาศโดยรอบๆเย็นสบายท้องฟ้ากลับพระอาทิตย์กำลังตกขอบฟ้า และก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา....
“เอ้ยๆ พวกเธอเป็นอะไรกันเราควรรีบใบสมัครสอบได้แล้วนะป่านนี้ก็เวลาเย็นแล้วเราควรรีบใบสมัครสอบซะ”
เจนเอ่ยเสียงเรียบผิดกับท่าทางที่ร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก
“จริงด้วยสินี่เราหยุดทำอะไรกันนี่ย” รอนพูดและได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง
พวกเขาเหมือนถูกมนต์สะกดอะไรสักอย่างจึงทำให้พวกเขายืนอยู่กับที่ แลขณะนั้นก็ได้หยุดอยู่มาถึงหน้าตึก ซึ่งบริเวณตึกโดยรอบๆประดับด้วยต้นไม้นาๆชนิดดูจริงๆแล้วช่างสวยงามนัก ตึกดูสูงตระหง่านฟ้ารู้สึกว่าจะอยู่ใจกลางแผนที่โรงเรียนซะด้วยเพราะนี่คือตึกที่เชื่อมกับตึกหลายๆแห่งในโรงเรียน ตึกนี้มันดูใหญ่มากๆเลยละจนพวกเขาจึงต้องแหงนคอเกือบจะขนานกับพื้นถึงเห็นบนยอดตึกโครงสร้างตึกส่วนใหญ่จะเป็นหน้าต่างแก้วสีฟ้าใสประดับกันซะมากกว่า พวกเขาที่ดูรอบๆตึกเสร็จจึงรีบตรงไปที่ชายสองคนที่เฝ้าหน้าตึกเหมือนกับยามแต่เขา
ไม่ใช่เขาคือคนที่รับใบสมัครสอบนั่นเอง
“เรามายื่นใบสมัครสอบครับ”รอนเอ่ย
แล้วทั้งสามก็ยื่นใบสมัครพร้อมกัน
“พวกเธอหลังจากยื่นใบสมัครเสร็จแล้วอาทิตย์หน้าพวกเธอต้องมาที่โรงเรียนเพื่อการสอบเข้าโรงเรียนแห่งนี้โดยใช้พลังแฝงของตัวเองจะมีการจับฉลากว่าใครคู่ใครแล้วก่อต่อสู้กับคู่คนนั้นๆที่จับฉลากได้ถ้าใครแกร่งกว่าก็ผ่านไปได้โดยการแข่งขันอันนี้ปลอดภัยโรงเรียนเรามีสาขาเวทมนต์ขาวจะคอยรักษาผู้ที่มีอาการบาดเจ็บ” ชายผู้รับใบสมัครชี้แจงอย่างถี่ถ้วน
“เออ...แต่ว่าผมเคยทราบว่าโรงเรียนแห่งนี้ไม่เคยมีการสมัครสอบแบบนี้นิครับ” รอนพูดสีหน้าเคร่งขรึม
“คือว่าเรื่องนี้เองฉันก็ไม่ทราบหรอกนะไว้นายเข้าโรงเรียนนี้ได้นายก็จะได้รู้จุดประสงค์ของโรงเรียนนี้กันนะ”
เขาตอบซื่อๆโดยไม่ได้สนใจอะไรเท่าไร ว่าแล้วทั้งหมดก็เดินทางออกจากโรงเรียนซึ่งขณะกลับรอนรู้สึกว่ามีใครเดินตามมาข้างหลังเขา
แต่พอหันควับก็ไม่มีอะไรจนทำให้เพื่อนๆอดสงสัยไม่ได้แล้วถามว่า
“นี่นายเป็นอะไรไปน่ะ” เจนเอ่ยอย่างเป็นห่วง
“ปะ..ปะ..เปล่า”รอนตอบแบบปัดๆขณะที่กำลังเดินหน้าต่อไปขณะที่กำลังเดินหน้าต่อไป
“บ๊าย บายนะจ๊ะ” เด็กสาวพูดขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะพูดว่า
“บ๊าย บาย แล้วเจอกันนะ อืมมว่างๆในเวลา7วันนี้เราว่าหาที่ซ้อมกันดีกว่านะที่จะฝึกพลังแฝงของตัวเองให้แข็งแกร่งเพื่อที่จะสมัครสอบเข้าได้” ไบรอันท์ตอบสีหน้าดูเอาจริงเอาจัง
“แต่ฉันสามารถเข้าเรียนได้อยู่แล้ว คิกๆๆ” เด็กสาวพูดและมองไปรอบๆอย่างมีความสุขปานว่าถูกหวย3ล้านงั้นละ
“โอเค รอนตอบรับไบรอันท์ว่าจะฝึกด้วยกัน แล้วเจนละจะไปด้วยกันมั้ย?”
“ก็ได้จ๊ะ”เด็กสาวเอ่ยขึ้นพร้อมทำท่าอารมณ์ดีขึ้นมา
“ฉันเองก็พอจะหาที่ฝึกได้อยู่หรอกนะมันอยู่เมืองทรานซิตี้ที่ที่นั่นมียิมอินดอเสเตเดี้ยมอยู่เป็นที่ฝึกพลังเลยละ”รอนเอ่ยขึ้น
“ว้าวเยี่ยมเลยแฮะ” เด็กหนุ่มถึงกับตาโต
“งั้นเราก็เริ่มฝึกวันพรุ่งนี้เลยละกันนะ”
“โอเค”รอนตอบตกลงโดยไม่ลังเลและนัดกับทุกๆคนไว้ว่า
“ในวันรุ่งขึ้นพวกเราจะมารวมตัวที่หน้าโรงเรียนเมจิคสคูลนะ เวลา9โมงตรงโอเคนะทุกๆคน”
รอนพูดหนักแน่นสีหน้าเขาดูเอาจริงมากๆ
“ดะ..ดะ ได้สิ”ทั้งสองตอบตกลงไป
“งั้นดี”รอนเอ่ยเสียงเรียบก่อนพวกเขาทั้งหมดจะเดินทางกลับบ้านไปพร้อมกับสายลมที่ผ่านพัดหน้าของรอนไป.....
ติดตามตอนที่3ต่อไปนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น